Πάνος Βασιλόπουλος

Η εικόνα είναι εκείνη που στις πυραμίδες του Ματσουπίτσου, οι Ίνκας κόβουν τα κεφάλια των εχθρών τους και τα αφήνουν στις σκάλες να κυλούν, σκορπίζοντας το αίμα παντού, βάφοντας τις κατασκευές με κόκκινο.

Η ιστορία τους λέει ότι πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες στους Θεούς, όχι μόνο στο πλαίσιο θρησκευτικών τελετών, αλλά και ως ένα μέσο πολιτικής πίεσης και έμμεσης τρομοκράτησης των γειτονικών φυλών και αντιπάλων.

Επειδή στην εποχή μας τα αίματα τα βλέπουμε μόνο στη τηλεόραση, ας φανταστούμε τη νέα εκδοχή:

Για να εξευμενίσει τη τρόικα που ο ίδιος έφερε, ο αρχιερέας  Σαμαρόζελος, απολύει καθηγητές,αστυνομικούς,φύλακες ενώ στις ουρές του κράτους περιμένουν όλοι να σφαχτούν.

Περισσεύουν στο ιερατείο , άθικτοι και άσπιλοι, συνήθως οι φταίχτες.Κανένας τραπεζίτης, κανένας Σεβίτης,κανένας υπουργός δεν κοκκινίζει με το αίμα του τις σκάλες του βωμού των συμφερόντων τους.

Ο παπουτσής μνημονολάτρης διορίζεται στη παγκόσμια τράπεζα, ο τροϊκανός σύμβουλος φοροαπαλάσσεται, ο εφοπλιστής ευεργέτης κρύβεται πίσω από την εικόνα του Σχινά που αυτοκτόνησε.

Το παράξενο στο Ελληνο Ματσών Πίτσου είναι ότι οι θυσίες άλλους αφορούν κι άλλους βολεύουν.Αντί να συγχωρήσει ο θεός τον Αβραάμ που σφάζει τον Ισαάκ , δίνει μια καραβιά φακές στον Προβόπουλο. Αντί να τιμηθεί το Αρκάδι των αυτοπυρπολημένων, χαρίζεται ο ΟΠΑΠ, τα πετρέλαια, η ΔΕΗ, η Αγροτική στους  εφιάλτες.

Ακόμα πιο παράξενο είναι ότι τα ιδιωτικά κανάλια που λειτουργούν με δανεικό κι αγύριστο δημόσιο χρήμα προβάλουν ακατάπαυστα το ότι ο Σαμαρόζελος είναι ο καταλληλότερος αρχιερέας , και οι  υποψήφιοι για σφάξιμο , τον θέλουν , τον θέλουν πολύ.

Έχει μάλιστα εφευρεθεί και η προχωρημένη ανακύκλωση, για να μη βρωμάνε τα πτώματα των απολυμένων, όσοι περιμένουν στην ουρά της απόλυσης τα τρώνε με κραυγές όπως “τεμπέληδες, βολεμένοι,άχρηστοι” κλπ κλπ.

Τέλος υπάρχει και ένα σοβαρό ποσοστό Ελλαδοματσουπιστών που τους έχει πάρει το σπίτι η τράπεζα για χρέη,αλλά αυτοί ευλογούν το θεό τους που πρόφτασε η τράπεζα και δεν το πήραν οι κομμουνιστές.

Οι Ίνκας σαν πολιτισμός διαλύθηκε τελικά από τους κατακτητές.Χαρακτηριστικό τους ήταν ότι δεν είχαν γραπτό λόγο.

Σήμερα οι 2000 απολυμένοι καθηγητές , είναι σταγόνα στον ωκεανό των απολυμένων στο Ελληνο Ματσών Πίτσου. Το αν απολυθούμε όλοι δεν έχει καμιά σημασία , επειδή και στο Μπαγκλαντές τα σχολεία σπανίζουν , αλλά στην Ελλάδα οι φράουλες μαζεύονται.(εσένα αυτό σου φαίνεται ασύνδετο , αλλά για αυτό φτάσαμε ως εδώ).

Το να είναι κόσμος στους δρόμους , σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος που νοιώθει και καταλαβαίνει.

Το να είναι λίγος αυτός ο κόσμος σημαίνει ότι οι Ίνκας δεν είναι, ούτε θα μείνουν μόνοι τους στην ιστορία.

Έχουν το Μπαγκλαντές και το Περού καλοκαιρινές διακοπές;

Κατακαλόκαιρο, ούτε η ζέστη πια με αφορά.

Αφήνοντας τα πράγματα στη μοίρα τους, γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα διαφορετικό, σημειώνω τις περιθωριακές και επαρχιώτικες εκτιμήσεις μου,γύρω από τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων στη Χημεία.

Τρεις μέρες λοιπόν μετά, δηλώνω ότι ανάμεσα στα ζητούμενα της Τετάρτης, δεν θα ζήταγα ποτέ από τους μαθητές μου τα εξής:

1. Το Α3 ζητάει από τον υποψήφιο να επιλέξει σαν σωστή μια απάντηση με δίλλημα την τελευταία παράγραφο στη σελίδα  15 που καταλήγει ότι «…οι περιπτώσεις αυτές ξεφεύγουν από τα όρια της μελέτης μας (αλλά όχι και των πανελληνίων εξετάσεων;) και ένα πίνακα  στη σελίδα 22 σχετικά με τις  ημισυμπληρωμένες d υποστιβάδες.(5 μονάδες)
2. Το Α5 ζητάει από τον υποψήφιο να αποφασίσει αν ένα μεταλλικό ιόν μπορεί να βρίσκεται σε αέρια κατάσταση, χωρίς να έχει θεωρητική ιδέα για το πώς και πότε συμβαίνει αυτό , πέρα από τη γενική αντίδραση στην αρχή της παραγράφου. Οι δε εξισώσεις που δίδονται για να είναι θερμοχημικές εξισώσεις θα τους έβαζα και τον παράγοντα ΔΗ στα προϊόντα.(5 μονάδες)
3. Στο τέλος θα χρονομετρούσα το χρόνο που θα έκανα να απαντήσω γράφοντας το σύνολο των θεμάτων με πράξεις, θα πρόσθετα ένα εύλογο χρόνο επιπλέον για επανέλεγχο και θα αφαιρούσα ότι θέμα με εμπόδιζε να ολοκληρώσω το γράψιμο μέσα σε ένα τρίωρο. Τότε και πάλι οι μαθητές μου θα σκεφτόντουσαν σαν πτυχιούχοι της Χημείας και όχι σαν εξεταζόμενοι για να γίνουν (πιθανά) Χημικοί.

Οι ταπεινές απόψεις δεν έχουν καμιά σημασία για τη θεατρικότητα της παράστασης Πανελλήνιες 2013 , με στρατιώτες καθηγητές, άσπιλους και αμόλυντους εξεταστές, υπεράνω πάσης υποψίας κριτικούς και μαθητές που επιτέλους ησύχασαν και μπόρεσαν να δώσουν τις πολυπόθητες εξετάσεις τους.

Και του χρόνου (αν είμαστε εδώ) και καλοί πολίτες!

ΥΓ: φωτογραφία , η χημεία στη φύση :

η μπακαλική της Χημικής προσέγγισης στο πεδίο είναι ένα άλλο θέμα,

που κανένας εξεταστής δεν ξέρει τι είναι και πως να το αξιολογήσει

Αγαπημένοι μου βουλευτές, ιδιαίτερα αυτοί που έχετε σηκώσει ήδη το χέρι, για να είστε έτοιμοι το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων.

Κοιτάζοντας τη λίστα των καθηγητών στο σχολείο, είδα ότι είμαστε πέντε 16ρηδες (σε ώρες διδασκαλίας) καθηγητές ήδη και τον Σεπτέμβρη θα είμαστε επτά. Αυτό σημαίνει ότι με το (κακό) σενάριο του πολυσχιζονομοσχεδίου, εκεί που έχουμε σήμερα να κάνουμε 5Χ16=80 ώρες και 2Χ18=36 ώρες, σύνολο 116 , θα έχουμε να κάνουμε 7Χ20=140 ώρες. Δηλαδή ο ένας και βάλε περισσεύει και ή ελπίζουμε ότι θα πάρει σύνταξη, ή τον σκοτώνουμε να μη χάσουμε τη δική μας θέση (δες το Τσεκούρι, Κώστας Γαβράς για την αρχική ιδέα).

Όμως αν σκεφτείτε ότι πληρωνόμαστε με 2000 μικτά (λέω ΜΙΚΤΑ έ;! Με 30 χρόνια υπηρεσία!) έκαστος και στοιχίζουμε 7Χ2000=14000 το μήνα , υπάρχει και εναλλακτική λύση. Μας βάζετε σε διαθεσιμότητα  με τα μισά περίπου 1000Χ7=7000 και προσλαμβάνεται 7 καινούργιους στη θέση μας. Αν αυτοί έχουν εισαγωγικό μισθό τα 6 κατοστάρικα τότε αφ’ ενός γλυτώνετε 400Χ7=2800 αφ’ ετέρου θα έχετε και 7Χ23=161 ώρες διαθέσιμες. Επειδή δε είμαι φανατικός σας για τη προσαρμογή στο μνημόνιο, αρκούν να προσλάβετε 5 μόνο στη θέση των διαθεσίμων ώστε 5Χ23=115 ώρες όσες χρειαζόμαστε (άσε τις αναλογίες 1:1για κανά ρουσφέτι έξτρα) και 5Χ600=3000 μηνιαία, τι τους θες τους 7 γέρους που τους τρέχουνε τα σάλια και είναι και αντιοικονομικοί;;;;

Μετά για το χιλιάρικο (πολύ είναι )της διαθεσιμότητας, το κόβετε με άλλο νόμο ή το κάνετε 3 και εξήντα, για να υπάρχει η γενναιοδωρία του καλού φιλοδωρήματος. Ο λαός θεωρεί καταλληλότερο τον Πρωθυπουργό μας , οπότε εφαρμόζετε τα πάντα όποτε και όπως εσείς θέλετε.

ΥΓ.1:(Το κείμενο το έδειξα στο συνάδελφο Νίκο, ο οποίος και περισσεύει και είναι και φανατικότερος υποστηρικτής του μνημονίου από μένα. Ψάχνει να βρει μια επαναληπτική καραμπίνα , οι υπόλοιποι 6 κρυβόμαστε στα βουνά εδώ τριγύρω)

ΥΓ.2:(Άκουσα κάτι για +2 ώρες και όλοι ανακουφίστηκαν. Αυτά τα κάνει ο Χότζας και όχι οι συνεπείς μνημονικοί κύκλοι. Κρατάτε γερά και το χέρι ψηλά!)

ΥΓ.3:(Παρακαλώ μπορείτε να κάνετε λίγο πιο φτηνά τα φάρμακά μου; Παίρνω Abilify, Zyprexa, Seroquel και δεν με φτάνουν τα λεφτά να τα βγάλω πέρα.)

ΥΓ.4: Χιούμορ, έ!Χιούμορρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ!Βοήθειαααααααααααααααααααααααααααααα!

Και έλεγα να σου γράψω ένα γράμμα,κι έλεγα..κι έκλαιγα!
Πάριος

Εντυπωσιακός ο Χανιώτης μαθητής Αλέξανδρος, για πολλούς λόγους πέρα από το γράμμα του σαν περιεχόμενο.: Ανήκει σε εκείνη τη μειοψηφία των μαθητών του σχολείου που ασχολούνται με τη πολιτική, στους ελάχιστους εφήβους που τολμούν να αυθαδιάσουν με επιχειρήματα ενάντια στη πολιτική εξουσία, στους ελάχιστους μαθητές που η κριτική τους γνώση ανακατεύει τη κοινωνία με τα σχολικά μαθήματα και τέλος σε αυτούς που προτιμούν ακόμα να γράφουν γράμματα παρά να στέλνουν γκρικλις η-μέιλ ή να ασχολούνται αποκλειστικά με το φέισμπουκ.

Όσο αφορά το περιεχόμενο, είναι αυτονόητο ότι η επιστημονική γνώση έρχεται σε σύγκρουση με τη πραγματικότητα. Οικονομία και κοινωνία δέχονται διαφορετικές ερμηνείες για τις δραστηριότητές τους ανάλογα με το ποια συμφέροντα έχεις , τι ψηφίζεις ή πόσα γράμματα ξέρεις.

Αν του τα ’λεγε του Στουρνάρα, θα ον συμβούλευα «όσο θέλεις βρόντα στου Κουφού τη πόρτα». Τώρα που του τα ’γραψε, προμήθευσε αυτόν με χαρτί για ανακύκλωση και μια αφορμή σηκώματος, του αλαζονικού του φρυδιού.

Γράμματα στον (κάθε) Στουρνάρα έχουν στείλει κι άλλοι συμπολίτες μας, σας θυμίζω πέρσι τέτοια εποχή έστειλε ο Δημήτρης Χριστούλιας αυτοκτονώντας στο Σύνταγμα στις 4 Απρίλη του 2012 (περνάει ο καιρός και ξεχνάμε) , αλλά και όλα τα ιδιόχειρα σημειώματα όπως του πατέρα που φούνταρε προχτές στο λιμάνι της Πάτρας και 4-5 χιλιάδων αγνώστων αυτοχείρων , που περνάνε στην ηθελημένη άγνοια των ειδήσεων.

Αλέξανδρε, δεν έχει απορίες ο κόσμος για το τι να γράψει στις πανελλήνιες στο μάθημα της οικονομίας. Έχει απορία πως είναι δυνατόν να αποφοιτούν από τα οικονομικά πανεπιστήμια ,με μάστερ και ντοκτορά τόσοι εγκέφαλοι επιστημονικοί διαχειριστές της παγκόσμιας οικονομίας και ο κόσμος να πεινάει, να πεθαίνει, να αυτοκτονεί. Ίσως πια επιβάλλεται η διδασκαλία του μαθήματος ΔΕΝΜΕΜΕΛΛΕΙ , που κοινωνιολογικά θα σε κάνει να αδιαφορείς για τους διπλανούς σου, τους συμπολίτες σου και τους συμμαθητές σου σήμερα, αύριο και για πάντα.

Στον Ιππόδρομο της ζωής μας κάποιοι ποντάρουν επάνω μας καθώς τρέχουμε και διαγκωνιζόμαστε – η ζωή σου, θανατός μου- για το καρότο της επιβίωσης, με προσφορά τον πλούτο  των χρηματιστηρίων.

Αλέξανδρε το γράμμα θα έπρεπε να το απευθύνεις στο κόσμο γύρω σου. Να κάνεις τα άλογα  λογικά και επιθετικά, να σηκωθούν στα πίσω πόδια και να τρομάξουν τους στυλοβάτες της κρίσης. Τα γράμματα και η μόρφωση δεν ζητάνε πια μόνο τη συμπάθεια των δυναστών. Εξοπλίζουν με γνώση ένα ολόκληρο κόσμο για να πάψει να ζει αυτός στο λήθαργο της ανέχειας, να μην υφίσταται τη δικαιολογία της κατάντιας και να κάνει τα πολλά γράμματα πακέτο ,σκληρά σαν τούβλο ή τσιμεντόλιθο.

Να το εκσφενδονίσει ή να χτίσει το μέλλον του.

*Αλληλο-γραφία:

γράφει ο ένας στον άλλο ή γράφει ο ένας τον άλλο (Panospedia.com)

Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 9-4-2013

Θυμάμαι αρκετά τρανταχτά αδέλφια που είχα(με) κατά καιρούς σαν Έλληνες. Το αδελφό κόμμα Μπάαθ σε Συρία και Ιράκ, ο αδελφός Καντάφι στη Λιβύη, τα αδελφά κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης και τους αδελφούς Κυπρίους.

Τους τελευταίους αδελφούς τους θυμάμαι πιο πολύ, γιατί με τη Χούντα και τον Ιωαννίδη το 1974 τους δρομολογήσαμε την τούρκικη εισβολή και  τους υποχρεώσαμε σε ένα άνισο πόλεμο, και έκτοτε μάλλιαζε η γλώσσα μας σε δηλώσεις και διαδηλώσεις, για την ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο.

Από όλα τα διεθνή αδέλφια μας σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε σήμερα κάποιο να υπάρχει ή κάποιο τέλος πάντων κάποιο έστω να μας εκτιμά.

Αδέλφια Κυπρίους είχα τόσο σαν συναγωνιστές στο φοιτητικό κίνημα και στις πολιτικές οργανώσεις που συμμετείχα, δίνοντας κατά καιρούς αγώνες για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη διεθνή αλληλεγγύη.

Προχτές μπερδεύτηκα. Καταχάρηκα με το ΟΧΙ της Κυπριακής βουλής στους κοινούς δυνάστες μας και καταεκνευρίστηκα όταν η συνέχεια ήταν ότι με πρόσχημα τους μικροκαταθέτες των 100.000 ευρώ (ο ορισμός του φτωχοκαταθέτη ποιος είναι πια;) ένα ολόκληρο κοινοβούλιο  λέει το ίδιο ΝΑΙ αλλιώς …και πάει κατά διαόλου!

Είδα «αδελφούς» από τον Αναστασιάδη ως το Σαρρή και από τους διάφορους ανευθυνοϋπεύθυνους τραπεζίτες ως και επιχειρηματίες , σε αλλεπάλληλα τηλεπαράθυρα να εγκωμιάζουν τη σωτηρία από το Γιουρογκρουπ ή να ρίχνουν ευθύνες σε άλλους. Είδα τους μανιακούς ρεπόρτερ να ψάχνουν για «αναλήπτες» στα ΑΤΜ Κύπρου μόνο με 300 ευρώ τη μέρα, ενώ στην Ελλάδα είναι ζήτημα αν μπορούμε να κάνουμε ανάληψη 300 ευρώ το μήνα οι περισσότεροι.

Βρήκα επιτέλους και ένα αδελφό Κύπριο τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που με την προβοκατόρικη πρόκληση ότι «το ‘74 κλαίγαμε για τα σπίτια μας ενώ τώρα κλαίμε για τις βίλες μας» έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

Τα αδέλφια μου στο κόσμο συνεχίζουν να υπάρχουν όχι αναγκαστικά πίσω από σημαίες, αλλά πίσω από απόψεις. Δεν θεωρώ συγγενείς όλους αυτούς τους δουλικούς που πασχίζουν για το παντεσπάνι τους πάνω στη πείνα των λαών. Δεν είμαι στην ίδια Ελλάδα με τους χιτλερικούς, δεν μπορώ να συνδιαλέγομαι με τη πίκρα του ομοεθνή Βγενόπουλου. Το έθνος τον καιρό των πολυεθνικών, είναι το οχυρό των τραπεζιτών απέναντι στη κοινή λογική του πολιτισμού, της ελευθερίας , της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το δράμα του Τσάκου (τον μάθαμε μετά τη βόμβα) δεν είναι ίδιο με το δράμα του καθενός που έβαλε μια θηλιά στον απελπισμένο λαιμό του και πήδηξε στο κενό αντί να πηδήξει αυτούς που του φταίνε. Έλληνες είμαστε όλοι, αλλά δεν είμαστε όλοι αδέλφια. Αυτό το χύμα της αδελφοσύνης ισοπεδώνει τη τσέπη μου με του Προβόπουλου , το μυαλό μου με του Κασιδιάρη και το διεθνισμό μου με του Αναστασιάδη. Όχι και αμάν!

Από τη Κύπρο έχω ένα αδελφό σήμερα. Τον Αλκίνοο.

Βιβλιογραφία:

Ελεύθεροι Κατακτημένοι, του Αλκίνοου Ιωαννίδη

http://pvlimni.blogspot.gr/2013/03/blog-post_29.html

δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας , στις  2-4-2013

Μια από τις οικονομίες για τη χρεωκοπημένη Ελλάδα, θα προκύψει από την αύξηση του ωραρίου καθηγητών και δασκάλων. Τα «μέσα» κυβερνητικής προπαγάνδας κάνοντας το άσπρο μαύρο δείχνουν τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς να δουλεύουν ελάχιστα σε σχέση με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους , παραποιώντας την αλήθεια και αποσιωπώντας τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών οργάνων τους.

Από την άλλη δεν γίνεται καμιά μισθολογική-ασύμφορη-σύγκριση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους καθηγητές, πολύ δε περισσότερο με τα εκπαιδευτικά συστήματα και το επίπεδο της παιδείας που έχει η πλειοψηφία των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα καλά και τα συμφέροντα και εδώ, με σκοπό να διχάζουν τον κόσμο και να στρέφουν τον ένα κατά του άλλου, αποτρέποντας το συνολικό φτύσιμο κατά της χρεωκοπημένης κυβερνητικής πολιτικής.

Η αύξηση του ωραρίου είναι προ των πυλών για τη νέα σχολική χρονιά και πιθανά οι πιο χαιρέκακοι συμπολίτες να ήθελαν οι εκπαιδευτικοί να δουλεύουν 6ήμερο, 12μηνο και 12ωρο καθημερινά, για να βγάλουν το άχτι τους για τους βαθμούς που έπαιρναν στο σχολείο! Πέρα όμως από τη πλάκα το θέμα είναι αρκετά σοβαρό για τη λειτουργία των σχολείων.

Για παράδειγμα το να κάνω 21 αντί για 16 ώρες (μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας ) σημαίνει ότι για κάθε τέσσερις Βασιλόπουλους ο ένας …περισσεύει. Έτσι το 25% των καθηγητών ψάχνει κάπου να βρει δουλειά σε κοντινό σχολείο, που και εκεί περισσεύουν ή στις …δημοτικές επιχειρήσεις. Από την άλλη σαν αρχαίος, που θα παραμείνω στο σχολείο σε βάρος των νέων και ικανότερων, για να συμπληρώσω ωράριο θα κάνω χημεία, βιολογία, φυσική , θρησκευτικά και γυμναστική και οτιδήποτε, για να μπορέσω να συμπληρώσω το ωράριό μου. Αυτό φυσικά σε βάρος της επιστημονικότητας που πρέπει να έχει το κάθε μάθημα. Φυσικά αν περιμένει κανείς μετά από 21 ώρες μάθημα να κάνω και εργασίες γραφείου, θα πρέπει να περιμένει πολύ. Με ελαττωμένο προσωπικό στα σχολεία , ιδιαίτερα στην επαρχία, οι διοικητικές, γραφειοκρατικές δουλειές μπαίνουν σε δοκιμασία. Το ότι 21 ώρες μάθημα θέλουν και την αντίστοιχη συγκέντρωση, για να ξέρεις τι λες στα  –ήντα και βάλε , είναι ένα ακόμα μεγάλο θέμα. Ο εκπαιδευτικός δεν μοιάζει με υπάλληλο που βάζει σφραγίδες ή κόβει εισιτήρια.

Παράλληλα ανοίγει ο δρόμος στον εκπαιδευτικό του …δρόμου. Η πληροφορικού θα πρέπει να τρέχει από Αιδηψό, Ιστιαία, Γούβες ,Λίμνη, Μαντούδι γύρω-γύρω, πληρώνοντας βενζίνη με τα 7-8 κατοστάρικα το μήνα, αν έχει αυτοκίνητο. Αλλιώς πληροφορική θα διδάσκει ο διευθυντής. Τώρα, το ότι υπήρχε και ένα σχολείο που το περιεχόμενό του ήταν πολιτιστικά περιβαλλοντικά προγράμματα, βιβλιοθήκες κλπ , δεν θέλω να κοροϊδεύω κανένα. Υπήρχε!

Ήδη τα τμήματα στα σχολεία συρρικνώνονται, σχολεία (λυκειακές τάξεις Αγίας Άννας και πιθανά κι αλλού ) κλείνουν, βιβλιοθήκες (Λίμνη) κλείνουν, η κινητικότητα-μετακινήσεις των μαθητών αυξάνει, μαζί με αυτή των καθηγητών τους, με χρήματα που κανείς δεν μπορεί πια να πληρώσει.

Η επόμενη παράμετρος ότι πια διορισμοί γιοκ, αναπληρωτές δεν χρειαζόμαστε πλέον, δημιουργεί ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα με τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην ουρά, που μόνο μια …βόμβα σε πορεία εκπαιδευτικών ή κάποια μέθοδος μαζικής εξόντωσης του υπηρετούντος κλάδου, θα τους έδινε ελπίδες για δουλειά.

Όσοι ξέρουν από σχολείο, ξέρουν και το ότι με αυξημένο ωράριο μπορεί να κάνεις οικονομία, αλλά η εκπαίδευση υποβαθμίζεται. Οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι του νεοφιλελευθερισμού θα μπορούσαν να σας πουν, ότι σχολείο γίνεται και σε γήπεδα με 50.000 μαθητές να ακούν από τα μεγάφωνα και να βλέπουν στα  μάτριξ των γηπέδων βιντεοπροβολές. Έτσι θα θέλαμε μόνο 50 καθηγητές. Ή ακόμα καλύτερα να έκανε μαθήματα κατευθείαν ο Σίμος από την ΥΕΝΕΔ και να καταργούσε όλο το Υπουργείο Παιδείας.

Παράδειγμα ανάπτυξης η Μαδαγασκάρη, που έχει σχολεία μόνο σε ιεραποστολές και μισθούς ένα ευρώ το μήνα (ανά οικογένεια!).Λεφτά υπάρχουν για τους ημετέρους κολλητούς, αλλά για να τάχει ο Μούργος και η Μπουμπούκα, οι βορειοευβοιώτες θα έχουμε καθηγητή στη Χαλκίδα, γιατρό στην Αθήνα και εφοριακό στον Πειραιά.

Και σίγουρα όλοι όσοι καθόμαστε ήσυχοι , σε λίγο δεν θα έχουμε τίποτα. Ούτε ανάσα!

Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις  26-2-2013

Εδώ και καιρό δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια.

Σκέφτομαι συνεχώς πως θα τα βγάλω πέρα , με το παιδί να ζητάει τα στοιχειώδη λεφτά για τις σπουδές του στο εξωτερικό (Ήπειρος), το άλλο παιδί να μην έχει δουλειά 5 χρόνια μετά το πτυχίο του, και την ιστορία της κατάργησης-συγχώνευσης σχολείων και υπηρεσιών να με βάζει, μπρος τον εφιάλτη της πολυέξοδης μετοίκησης.

Έχω σταματήσει να πηγαίνω σε οφθαλμίατρο, οδοντίατρο ,ορθοπεδικό και έχω αποκλείσει τις ιατρικές εξετάσεις , επειδή είναι δαπάνη ακόμα και να κατέβω στη Χαλκίδα με το κόστος μεταφορών στα ύψη. Επειδή δεν ξέρω τι πιθανά έχω οργανικά , αισθάνομαι καλύτερα μέσα στην άγνοιά  μου.

Μου παίρνει αρκετό χρόνο να κόβω και να κουβαλάω ξύλα, ενώ έχω από πέρσι απενεργοποιήσει το κουμπί του θερμοστάτη του καλοριφέρ.

Στο σχολείο ξεχνιέμαι με τους μαθητές μου και περνάω καλύτερα. Αποφεύγω όμως να κουβεντιάζω με τους συναδέλφους μου, γιατί νομίζω όλοι έχουν το ίδιο με εμένα οικονομικό αδιέξοδο και μου πολλαπλασιάζουν τα άγχη μου. Ιδιαίτερα αποφεύγω τους νέους και ντρέπομαι να τους βλέπω να αποφεύγουν το έξοδο του καφέ, επειδή τα 6-7 κατοστάρικα μηνιάτικο δεν τους φτάνουν.

Έμαθα για την αξιολόγηση που έρχεται, μετά από 30 χρόνια διδασκαλίας. Διάβασα μέχρι ενός σημείου τις λεπτομέρειες για το αν θα καταφέρω να γίνω επαρκής ή η ματαιοδοξία μου με κάνει πολύ καλό ή εξαιρετικό για το υπόλοιπο της εκπαιδευτικής μου ζωής. Από ένα σημείο και μετά βαρέθηκα να διαβάζω τους όρους και ελπίζω να μη βαρεθεί να τους διαβάσει ο αξιολογητής μου.

Τα προηγούμενα δυο-τρία χρόνια συμμετείχα εθελοντικά με το σχολείο μου σε πρόγραμμα αξιολόγησης της εκπαιδευτικής μας μονάδας, αλλά τελικά φαίνεται ούτε εθελοντικά ούτε με το ζόρι αλλάζει τίποτα. Μας λείπουν από την αρχή της χρονιάς φυσικός, αγγλικών και λειτουργούμε πια με εκπαιδευτικά μπαλώματα και υπερωρίες για τα στοιχειώδη. Η χρηματοδότηση του ΜΕΓΑτσάνελ ήταν πιο επιτακτική από τη χρηματοδότηση των αναπληρωτών. Η αξιολόγηση του Πρετεντέρη πιο ουσιαστική από αυτά που λέω εγώ, ο ταπεινός.

Σε ένα κράτος που οι φασιστικές αντιλήψεις δημοσκοπούνται πάνω από 10%, η αντιδημοκρατική διακυβέρνηση αναιρεί ποινικές ευθύνες υπαιτίων, η κοινωνική αντίδραση ανεβάζει την κινητικότητα στα τιβικοντρόλ, οι ντόπιοι πολιτικοί ηγέτες κλίνουν το άκλιτο ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις πτώσεις, η αξιολόγησή μου θα έχει πλάκα.

Την αφήνω στους άλλους, τώρα έχω χρόνο μόνο για τους εφιάλτες μου.

δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας 29-1-2013

Για Τρίτη μέρα σήμερα συνεχίζεται η κατάληψη του Λυκείου Λίμνης από τους μαθητές του.

Σεπτέμβρης,Οκτώβρης,Νοέμβρης , μπήκε κι ο Δεκέμβρης  και ακόμα περιμένει το σχολείο να δει Φυσικό και Αγγλικών. Βιολόγος ήρθε μετά το δεύτερο μήνα , Γυμναστές «μπαλώθηκαν» από κενά άλλων σχολείων αργότερα.

Η αδιαφορία των υπευθύνων μένει εκρηκτικά υπναλέα και τα κενά φαντάζουν σαν τρύπες στην ηλεκτρονική αλληλογραφία με το υπουργείο. Το λύκειο Λίμνης με 2 κενά, στο χάρτη της Εύβοιας με τα 66 κενά , στο χάρτη της Ελλάδας με τα 1000 κενά και πάει …λέγοντας.

Η τυπική τοποθέτηση καθηγητών ακόμα και τώρα δεν αναιρεί το θέμα της υποβάθμισης της Δημόσιας εκπαίδευσης, της άνευ όρων παράδοσης στην ιδιωτική παιδεία και παραπαιδεία. Αν δοθεί τελικά η δυνατότητα στα φροντιστήρια να υπογράφουν και τα βιβλία ύλης , τότε το αχρείαστο και πολυδάπανο δημόσιο σχολείο θα γίνει παρελθόν.

17 συνολικά καθηγητές χρειάζονται για τη λειτουργία του σχολείου στη Λίμνη , από τους οποίους μόνο 6 έχουν διδακτική απασχόληση αποκλειστικά σε αυτό.100 περίπου μαθητές κινούνται προς το σχολείο διανύοντας από 1 έως 50 χιλιόμετρα πηγαινέλα με απλήρωτα ΚΤΕΛ , καρτερώντας το βαρύ χειμώνα να ανάψουμε τα καλοριφέρ για να δούμε  αν μας φτάνει το πετρέλαιο.

Αυτό που παρέχει το σχολείο είναι μια ποικιλία γνώσεων και πρακτικών σε θέματα γενικής παιδείας, με στόχο το ιπποδρόμιο των πανελλήνιων εξετάσεων που αξιολογεί το έργο των διδασκόντων και τους εκπαιδευόμενους χρόνια τώρα άνισα και άδικα.Η δημόσια εκπαίδευση παρέχεται σε όλους κοντούς-ψηλούς, παχείς-αδύνατους, πλούσιους -φτωχούς, φιλοδοξώντας να τους κάνει όλους κοινωνούς μιας παιδείας κι ό καθένας ότι καταφέρει.

Η παρακμιακή παιδεία από συμπληρωματική βοήθεια πλάι στο σχολείο, με την ευθύνη κύρια των γονέων, γίνεται πια ουσιαστική προϋπόθεση για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Παράλληλα η νοοτροπία ότι 17 καθηγητές για 35 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα είναι πλεονασμός στην οικονομική κρίση, ενώ η παρουσία στον οικογενειακό προϋπολογισμό 500-1000 ευρώ μηνιαία για φροντιστήρια άδηλη οικονομική ευμάρεια συνθέτουν τον παραλογισμό στα κάγκελα.

Τις τελευταίες μέρες δεν δίδαξα κάπου 10 ώρες Χημείας.Ε!καί;Θα έσωζα κανέναν; Αν εξαιρέσεις τους 10-15  μαθητές των κατευθύνσεων που πιθανά να τους προκαλεί κάποιο άγχος, στους υπόλοιπους αυξάνεται η ανακούφιση και η ξεγνοιασιά. Τώρα αν πεις ότι τους έλειψαν και τα Αγγλικά θα μας κοροϊδεύει ο κόσμος…

Έγινε λοιπόν η παιδεία η απαίτηση αυτού που μας αρέσει κι όχι αυτού που μας χρειάζεται; Τόσα χρόνια η διδασκαλία ιστορίας απέτρεψε την επανεμφάνιση των φασιστών, η διδασκαλία οικονομίας απέτρεψε το μνημόνιο, η κοινωνιολογία απέτρεψε τον ρατσισμό; Και σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης χάθηκε το φροντιστήριο ή τα ιδιαίτερα;

Σκέφτομαι τους μαθητές μου, που αγωνίζονται και κρυώνουν στα κάγκελα και σήμερα, απευθυνόμενοι  στους καρεκλοκένταυρους των διευθύνσεων ,τους υποταγμένους των πολιτικών, τους αδιάφορους της κοινωνίας (δεν είδα κανένα γονιό εκεί), να κοιτάνε το βουνό και να απορούν: Ποιοι μας ακούνε τώρα;

Από την άλλη σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα καθίκια που περιμένουν εργάτες με 200 ευρώ το μήνα, οργανωμένους χασισέμπορους, κοριτσάκια για τα ξενυχτάδικα και σφάχτες εγχρώμων αλλοδαπών, να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους. Μια μέρα χωρίς σχολείο , τους φέρνει τόσα παιδιά, ακόμα πιο κοντά τους.

Αυτός ο κόσμος για να αλλάξει  χρειάζεται γραμματισμένους και το σχολείο είναι ο εχθρός της συντήρησης. Θα πρέπει να επανακαταλάβουμε όλοι τα σχολεία. Αυτή τη φορά με φρόνηση και αγάπη. Εκπαιδευτικοί , μαθητές και γονείς να στηρίξουμε το μόνο χώρο που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα: Την δημόσια παιδεία.

ή ταν ή επί τανκς

Το 39 δεν είναι κάποιο ιδιαίτερο νούμερο, πιθανά να πάει καλύτερα με το δεσποινίς ετών 39 του Σακελλάριου, ή τα 39 σκαλοπάτια του Χίτσκοκ.

Διάλεξα κάτι περισσότερο “αφαιρετικό” για να μπορέσω να δω το φετεινό Πολυτεχνείο,σαν την επέτειο ή το μνημόσυνο, όπως προτιμάει ο καθένας.

Νωχελικά ο μαθητόκοσμος ήρθε κι έφυγε από τη σχολική γιορτή μας,των εθιμοτυπιών και των ιστορικών αναμνήσεων.Ψωμί παιδεία ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία , αφορούν όσους τα καταλαβαίνουν , όσους τα νοιώθουν.Αντί για το “πότε θα κάνει ξαστεριά” το “πουλάκι τσίου” , κάνει μεγαλύτερο σουξέ.Επίσης η διάβρωση των συνειδήσεων κάνει μαθητές, που δεν άνοιξαν ποτέ τους βιβλίο ιστορίας, να λένε ότι οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι ψεύτικοι και η ιστορία της κατάληψης κατασκευασμένη.

Στο σημερινό ιστορικό  αφιέρωμα ανάμεσα στα άλλα, είχαμε την εικόνα του Κινέζου φοιτητή στην πλατεία Τιεν αν μεν που σταματάει τα τανκς απέναντι στην εικόνα της σύνθλιψης της πύλης του Πολυτεχνείου από τον Έλληνα οδηγό, που συνέχισε απτόητος.Ο Κινέζος δεν τόλμησε αυτό, που ο Έλληνας έκανε ευχαρίστως.Από την άλλη ο ένας νέος Κινέζος φοιτητής σταμάτησε την ιλαρχία , ενώ οι χιλιάδες νέοι Έλληνες φοιτητές δεν πτόησαν το ένα τανκ.Τι παραλληλισμοί είναι αυτοί;Μα είναι ο πολιτισμός μας, που ντρεπόμαστε να δούμε, πίσω από την Ακρόπολη.

Οι φασίστες ευδοκιμούν , τόσο στη κατοχή, τόσο και στη χούντα, όσο και σήμερα.Δεν έπαψαν να υπάρχουν ποτέ, δεν κλείστηκαν μέσα στο αυγό τους, λούφαξαν κατά περιόδους, πέφτωντας σε χειμερία (ή δημοκρατική) νάρκη.Οι αγωνιστές από την άλλη κουράστηκαν, ξαπόστασαν,λοξοδρόμησαν.Παράδειγμα ο Μίμης Ανδρουλάκης, παράδειγμα η Μαρία Δαμανάκη, σύμβολα συμβιβασμένης παράδοσης. Ή μήπως όχι;

Ο καθένας έχει δικαίωμα να αλλάζει απόψεις, αρχές, θρησκεία, γυναίκα, δουλειά, χώρα ακόμα και ποδοσφαιρική ομάδα.Γιατί όχι ένας που συμμετείχε στο Πολυτεχνείο;

Τα πρόσωπα αλλάζουν, πεθαίνουν, γεννιόνται νέα.Οι συμβολισμοί,τα συνθήματα, οι απόψεις μένουν, μέχρι ο καθένας να τα αποδέχεται ή να τα απορρίπτει.Να δημιουργηθούν πάλι νέες εξεγέρσεις, νέες καταστολές , νέες αμφισβητήσεις.

Ο φασισμός και όλοι οι αντιφασίστες θα βρίσκονται σε ένα διαρκή αγώνα, ανάμεσα στους διαβασμένους και τους ανιστόρητους, στους διανοούμενους και τους πλιατσικολόγους, στη χαρά ή την αποδοκιμασία στο να αντιμετωπίζεις τη σφαγή ενός μαύρου, σαν να κόβεις ένα λάχανο για σαλάτα.

Άνθρωποι και υπάνθρωποι , οδηγοί τανκς ή φοιτητές στη Κίνα και στην Ελλάδα θα σκέφτονται  και θα πράττουν ανάλογα.

Η πίστη ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει σε μια κατεύθυνση είναι υπόθεση των καιρών. Η Γάζα, η πείνα, το ΙΡΑΝ μας περιμένουν, όπως κάποτε η Νικαράγουα, η Σερβία ή και το Πολυτεχνείο.

Τότε που χτυπάγαμε, 16χρονοι, τις πόρτες στη Στουρνάρα και δεν άνοιγε κανείς για να μας σώσει, από την επίθεση των ασφαλιτών της χούντας.Οι ίδιοι, είμαστε  όλοι Έλληνες και σήμερα.

Άντε και του χρόνου…

*παρά μία τεσσαράκοντα: Ο αριθμός των πληγών που προβλέπονταν από τον Ιουδαϊκό νόμο ως ποινή ήταν 40, καθώς το 40 ήταν ιερό νούμερο. Επειδή με το πέρασμα του χρόνου στις σωματικές τιμωρίες χρησιμοποιούνταν το φραγγέλιο, το οποίο είχε συνήθως 3 απολήξεις, -και το 13 ήταν επίσης ιερό νούμερο στον Ιουδαϊσμό-, δινόταν 13 χτυπήματα με το φραγγέλιο δηλαδή 13 επί 3 = 39 χτυπήματα, 40 πληγές πλην μίας. Σύμφωνα με μιαν άλλη ερμηνεία, δινόταν 13 χτυπήματα με το φραγγέλιο, ώστε οι πληγές να μην υπερβούν κατά λάθος τις 40 (13 * 3 = 39 δηλαδή 40 πληγές πλην μίας, ενώ 14 * 3 = 42)

πηγή:http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC_%CE%BC%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1