Τη Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014 συγκεντρωθήκαμε για ακόμη μια φορά στο Χημείο του σχολείου μας. Εκεί μας ζητήθηκε να εκτελέσουμε ένα πείραμα με τίτλο: «Παρασκευή Σαπουνιών». Για την εκτέλεση αυτού του πειράματος χωριστήκαμε σε ομάδες των τριών ατόμων. Αρχικά σε ποτήρι ζέσεως των 250 mL προσθέσαμε 5 gr ελαιόλαδο και 10 mL αιθανόλη και στη συνέχεια με συνεχή ανάδευση προσθέσαμε 2mL από διάλυμα NaOH. Έπειτα τοποθετήσαμε το ποτήρι ζέσεως πάνω στον τρίποδα και θερμάναμε σε ήπια φλόγα ενώ αναδεύαμε συνεχώς. Σταματήσαμε τη θέρμανση μόλις είδαμε το διάλυμα να φουσκώνει. Απομακρύναμε το μίγμα από τον τρίποδα και το αφήσαμε να ηρεμήσει για 10 με 15 λεπτά. Παρατηρήσαμε πως καθώς ψύχεται μετατρέπεται σε μια παχύρρευστη μάζα. Στη συνέχεια προσθέσαμε 40 mL νερό και αναθερμάναμε αναδεύοντας μέχρις ότου το σαπούνι να διαλυθεί και 50 mL από το κορεσμένο διάλυμα του NaCI (για εξαλάτωση) με ταυτόχρονη έντονη ανάδευση. Αφού σβήσαμε το λύχνο, απομακρύναμε το μίγμα από τον τρίποδα και τοποθετήσαμε το ποτήρι σε κρύο υδατόλουτρο. Καθώς το μίγμα κρύωνε συγκεντρώνονταν όλο το σαπούνι στην επιφάνειά του (άσπρη μαλακή μάζα). Τέλος όταν είχε κρυώσει αρκετά το απομακρύναμε, αποχύνοντας, την υγρή φάση (νερό, γλυκερίνη, κ. λ. π.), οπότε στο ποτήρι παρέμεινε η στερεή φάση (το σαπούνι).
Επειδή δημιουργήθηκε πλούσιος αφρός το σαπούνι μας ήταν πολύ καλό!

Τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου συγκεντρωθήκαμε για ακόμη μια φορά στο εργαστήριο φυσικής του σχολείου μας. Εκεί μας ζητήθηκε να εκτελέσουμε ένα πείραμα που είχε να κάνει με την τριβή και συγκεκριμένα για τον υπολογισμό της οριακής τριβής που ασκείται σε ένα σώμα.
Αυτό το πείραμα κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο κατανοητό και εύκολο από όσα έχουμε κάνει μέχρι στιγμής στη φυσική γιατί ακόμα και τα παιδιά της Α λυκείου γνώριζαν τα περισσότερα θεωρητικά πράγματα. Το πείραμα λοιπόν συντελέστηκε με όργανα τα οποία έχουμε χρησιμοποιήσει αρκετές φορές και στο παρελθόν. Αυτά ήταν μια αμαξοστοιχία, δηλαδή ένα ξύλινο αμαξάκι χωρίς ροδάκια, αλλά με μια μεταλλική επιφάνεια έτσι ώστε να κινείται πιο εύκολα, ένα δυναμόμετρο με το οποίο θα μετρούσαμε τη δύναμη που ασκούμε στο σώμα, βαρίδια τα οποία θα προσθέταμε σταδιακά στο αμαξάκι για να αυξηθεί η μάζα του, μεταλλικούς άξονες για να μπορούμε να τοποθετήσουμε τα προηγούμενα και μια ξύλινη βάση.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να ζυγίσουμε όλα τα σώματα-αντικείμενα που είχαμε στην διάθεσή μας και ύστερα να τα τοποθετήσουμε στο χώρο σύμφωνα με τις οδηγίες των καθηγητών μας. Επόμενο βήμα μας ήταν να αρχίσουμε τις μετρήσεις με απόλυτη προσοχή για να αποφύγουμε τα λάθη. Αυτό που έπρεπε να μετρήσουμε ήταν η μέγιστη τιμή της δύναμης που μπορούσε να ασκηθεί στο σώμα, που κάθε φορά αυξανόταν η μάζα του,από το χέρι μας μέσω του δυναμομέτρου . Αφού τελειώσαμε και αυτό το κομμάτι και καταγράψαμε τις μετρήσεις για κάθε σώμα στο φύλλο εργασίας, υπολογίσαμε για κάθε μέτρηση ξεχωριστά το συντελεστή της οριακής τριβής κάθε “νέας” αμαξοστοιχίας με τον τύπο μορ=Τορ/Ν. Τα αποτελέσματα, λόγω αναπόφευκτων πειραματικών λαθών, ήταν όλα διαφορετικά αλλά κοντά στην τιμή 0,21. Τέλος φτιάξαμε τη γραφική παράσταση. Η γραφική παράσταση ήταν ευθεία γραμμή όπως άλλωστε περιμέναμε με τέτοιες τιμές.
Η πραγματοποίηση και αυτού του πειράματος με μεγάλη επιτυχία μας έφερε ικανοποίηση και χαρά, ενώ ακόμα μας έφερε και γνώσεις και συλλογισμούς για την οριακή τριβή που συμπεράναμε πως δεν αλλάζει τελικά.

Δευτέρα 3/2/14
Η 14η συνάντηση του ομίλου μας, πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Χημείας. Τίτλος άσκησης: «Παρασκευή Σαπουνιών» . Ήμασταν χωρισμένοι σε ομάδες 3 ατόμων. Αρχικά, η κυρία Μυλωνά μας έκανε μία μικρή παρουσίαση για την ιστορία του σαπουνιού ( κάτι που όπως μάθαμε υπήρχε από τα αρχαία ακόμα χρόνια). Μας μοίρασαν φύλλα εργασίας με τις οδηγίες παρασκευής του σαπουνιού. Το μόνο που έμενε να κάνουμε, ήταν να ακολουθήσουμε τις οδηγίες.
Αρχικά ζυγίσαμε το ελαιόλαδο και το υδροξείδιο του νατρίου (NaOH). Διαλύσαμε το NaOH σε νερό (5ml), προσθέσαμε αλκοόλη (20ml) στο ελαιόλαδο, και μετά ανακατέψαμε τα δύο αυτά μείγματα μαζί. Έπειτα, σε ποτήρι ζέσεως, τοποθετήσαμε το διάλυμα στο γκαζάκι, το ανακατεύαμε για 5’ με 10’ λεπτά ( κάποιες ομάδες χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο για να πήξει το μείγμα τους ) και στην συνέχεια το βγάλαμε από την φωτιά. Το διάλυμα έπρεπε να έχει μία κολλώδη υφή. Το αφήσαμε να “ξεκουραστεί” για 10’. Στην συνέχεια οι οδηγίες έλεγαν να προσθέσουμε 100ml νερό. Κάποιες από τις ομάδες μας (οι πιο γρήγορες) ακολούθησαν τις οδηγίες, κάποιες άλλες όμως αντί για σκέτο νερό πρόσθεσαν τσάι ( για να προσθέσει άρωμα). Ξαναβάλαμε το ποτήρι στο γκαζάκι και ανακατέψαμε καλά. Σε αυτό το σημείο η κάθε ομάδα διάλεξε μυρωδικά για το σαπούνι της. Επιλέξαμε ανάμεσα σε πορτοκάλι, κανέλλα, γαρύφαλλο, θυμάρι, λεβάντα κ.α. ( πρέπει να σημειώσουμε πως το γαρύφαλλο και η κανέλλα μπορεί να είχαν πολύ ωραία μυρωδιά, αλλά έδωσαν μία περίεργη όψη στο σαπούνι μας…τα σαπούνια ήταν καφέ σαν κεφτεδάκια…) Προσθέσαμε 100ml κορεσμένου διαλύματος NaCl (εξαλάτωση). Αφού το μείγμα ομογενοποιήθηκε,
“ βουτήξαμε” το ποτήρι σε παγωμένο νερό. Παρατηρήσαμε ότι το μείγμα άρχισε να διαχωρίζεται. Τέλος ‘’στραγγίξαμε’’ το διάλυμα με διηθητικό χαρτί, και αυτό που μας έμεινε ήταν το σαπούνι. Βάλαμε το σαπούνι σε θήκες από ρεσό, και μετά από 3-2 μέρες το σαπούνι μας ήταν έτοιμο για χρήση!

Στις 27/1, τη 13η συνάντηση του ομίλου μας, συγκεντρωθήκαμε στο εργαστήριο φυσικής όπου εκτελέσαμε ένα πείραμα στο οποίο υπολογίσαμε την αδρανειακή μάζα ενός σώματος και ύστερα την συγκρίναμε με την βαρυτική του μάζα…δυστυχώς αυτό το πείραμα δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως περιμέναμε.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, οι έννοιες αδρανειακή και βαρυτική μάζα συχνά θεωρούνται ταυτόσημες, όμως στην πραγματικότητα διαφέρουν. Συγκεκριμένα, η αδρανειακή μάζα υπολογίζεται σύμφωνα με τον 2ο Νόμο του Newton, δηλαδή m=F/a, ενώ η βαρυτική μάζα είναι αυτή που προσδιορίζει το βάρος ενός σώματος και προκύπτει από τη σχέση: W=mgm=W/g.
Εκτός από αυτό, το πείραμα είχε και μια επιπλέον δυσκολία γιατί έπρεπε να το στήσουμε εμείς οι ίδιοι ώστε να καταφέρουμε να το εκτελέσουμε. Στη διάθεσή μας είχαμε: ένα ξύλινο αμαξάκι χωρίς ροδάκια με μια μεταλική επιφάνεια που γλιστρούσε εύκολα, μια φωτοπύλη, μια τροχαλία, νήμα όπου δέσαμε στην μια άκρη του το αμαξάκι και στην άλλη ένα βαρίδιο και 3 επιπλέον βαριδιάκια που τα προσθέταμε σταδιακά στο αμαξάκι ώστε να αυξηθεί η μάζα του.
Με μια μεζούρα μετρήσαμε μια σταθερή απόσταση του αμαξιδίου από τη φωτοπύλη απ’ όπου το αφήναμε συνεχώς να κινηθεί με τη βοήθεια του βάρους που του ασκούσε το βαρίδιο που ήταν δεμένο στην άλλη άκρη του νήματος που τα ένωνε. Είχαμε κολλήσει και ένα κομματάκι χαρτόνι πάνω στο αμαξάκι το οποίο ήταν αυτό που πέρναγε μέσα από τη φωτοπύλη. Αφού πήραμε όλες τις μετρήσεις μας, υπολογίσαμε τελικά το Τ, δηλαδή το χρόνο που έκανε το αμαξάκι να φτάσει από την αρχική του θέση μέχρι τη φωτοπύλη και τέλος έπρεπε να κάνουμε τη γραφική παράσταση του T2-M, όπου Μ η μάζα του αμαξιδίου μόνο του και ύστερα με την προσθήκη των 3 βαριδίων, το ένα μετά το άλλο.
Εκεί αρχίσανε να φανερώνονται τα προβλήματα, γιατί ενώ η γραφική παράσταση έπρεπε να μας βγει ευθεία, μας βγήκε καμπύλη! Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι η τριβή δεν είναι αμελητέα! Γενικότερα, όσο περισσότερο αυξάναμε το βάρος του αμαξιδίου τόσο μεγαλύτερη ήταν η τριβή, επομένως και τόσο μεγαλύτερο έβγαινε το πειραματικό σφάλμα…
Τουλάχιστον έτσι, αν και το πείραμα δεν μας βγήκε, καταλάβαμε το πόσο σημαντική είναι η δύναμη της τριβής και κυρίως πόσο εύκολο είναι να γίνουν πειραματικά λάθη όταν θεωρούνται πολλές δυνάμεις αμελητέες!

Την Δευτέρα 13/1 πήγαμε στο εργαστήριο φυσικής. Φτιάξαμε μία πειραματική διάταξη από σιδερένιους δοκούς και μια φωτοπύλη. Η φωτοπύλη ήταν τοποθετημένη έτσι ώστε να περνά ανάμεσα στους πόλους της μια σφαίρα κατά τη διάρκεια της πτώσης. Έτσι ξεκινήσαμε το πείραμα. Είχαμε γνωστή τη διάμετρο της σφαίρας, με τη βοήθεια της ζυγαριάς βρήκαμε τη μάζα του. Έπειτα μετρήσαμε την απόσταση μεταξύ της φωτοπύλης και του σημείου ρίψης της σφαίρας. Η φωτοπύλη μας έδινε το χρόνο που χρειάζεται για να περάσει η σφαίρα ανάμεσα από τους δέκτες της φωτοπύλης. Με αυτά τα δεδομένα μπορέσαμε και υπολογίσαμε τη μέση ταχύτητα της σφαίρας, την κινητική, την δυναμική της ενέργεια καθώς και τη μηχανική ενέργεια από το άθροισμα των παραπάνω και τέλος μπορέσαμε να υπολογίσουμε και την επιτάχυνση της βαρύτητας. Το πείραμα ήταν σχετικά εύκολο και αρκετά ευχάριστο, όλοι δούλεψαν με ζήλο και πολύ προσεκτικά. Αξίζει να σημειωθεί πως όλες οι ομάδες είχαν πολύ μικρό σφάλμα σε όλες τις μετρήσεις.

Χρονικό Εργαστηριακής άσκησης με τίτλο: «Ποιότητα Γάλακτος»
Η συνάντηση του ομίλου στις 2 Δεκεμβρίου, είχε τίτλο «Ποιότητα γάλακτος». Με αφορμή την πρόσφατη δημόσια αντιπαράθεση σχετικώς με την προοπτική αύξησης των ημερών διατηρησιμότητας του γάλακτος που επιτρέπεται να χαρακτηρίζεται «φρέσκο», αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε μια δραστηριότητα που θα μας έδειχνε όχι μόνο τι πάει να πει φρέσκο ή μη φρέσκο γάλα, αλλά και πώς μετράμε την ποιότητά του. Μάθαμε, λοιπόν, ότι την προσδιορίζουμε με βάση την κατά πόσο εκτεταμένη ανάπτυξη μικροοργανισμών συναντούμε μέσα σε αυτό, καθώς το γάλα έχει εκ φύσεως την τάση να αναπτύσσει μικροοργανισμούς. Έτσι, το πολύ φρέσκο γάλα έχει αναπτύξει πολύ μικρή ποσότητα μικροοργανισμών, το λιγότερο φρέσκο μεγαλύτερη κ.ο.κ. Με σκοπό να τα δούμε αυτά στην πράξη, προχωρήσαμε στο πείραμα.
Η κάθε ομάδα πήρε δύο δείγματα γάλακτος: ένα φρέσκου και ένα «μπαγιάτικου», διαφορετικής ποιότητας. Αφού προσθέσαμε στα δείγματα κυανό μεθυλένιο, μια φωτοευαίσθητη χρωστική, λόγω της οποίας το γάλα πήρε ένα γαλάζιο χρώμα. Η χρωστική αυτή, όμως, όταν έρχεται σε επαφή με μικροοργανισμούς αποχρωματίζεται σε χρόνο ανάλογο της περιεκτικότητας του δείγματος σε αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο, είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε μέχρι το τέλος της συνάντησης κάποια από τα δείγματα να αποκτούν και πάλι το χρώμα του γάλακτος, αποκαλύπτοντας την ταυτότητα τους, ότι , δηλαδή, περιείχαν εξαιρετικά «μπαγιάτικο» γάλα. Για να καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει αυτό, ας σημειωθεί ότι το ιδανικό γάλα σε ποιότητα αποχρωματίζεται μετά από πάνω από έξι ώρες.
Καθώς περιμέναμε τα αποτελέσματα του παραπάνω πειράματος, προχωρήσαμε σε μια άλλη δραστηριότητα, στόχος της οποίας ήταν η απομόνωση της πρωτεΐνης καζεΐνης σε δείγματα γάλακτος καθώς και η μέτρηση της περιεκτικότητάς της στο γάλα. Η πρωτεΐνη αυτή έχει την ιδιότητα να καταβυθίζεται σε διαλύματα με pH 4,8. Για αυτόν τον λόγο, βάσει του γεγονότος ότι το γάλα, εξαιτίας του γαλακτικού οξέος, είναι όξινο διάλυμα, αρχίσαμε να προσθέτουμε στα δείγματά μας νερό και ύστερα HCl μέχρι να ρυθμίσουμε το pH του γάλακτος σε 4,8. Στο τέλος, είδαμε την καζεΐνη να καταβυθίζεται, ένα θέαμα πραγματικά εντυπωσιακό. Μετά, διηθίσαμε το γάλα και έμεινε στο διηθητικό χαρτί η πρωτεΐνη. Με κατάλληλους υπολογισμούς, βρήκαμε την περιεκτικότητα του δείγματος σε καζεΐνη.
Στις 9 Δεκεμβρίου, συνεχίσαμε τη δραστηριότητα «Ποιότητα γάλακτος». Στόχος της 9ης συνάντησής μας ήταν ο ογκομετρικός προσδιορισμός της οξύτητας του γάλακτος. Όπως μάθαμε, η οξύτητα του γάλακτος εξαρτάται κυρίως από την περιεκτικότητά του σε γαλακτικό οξύ. Σ’ αυτό το πείραμα χρησιμοποιήσαμε τις γνώσεις μας πάνω στην εξουδετέρωση. Έτσι, αφού προσθέσαμε σε δείγματα γάλακτος συγκεκριμένου όγκου λίγες σταγόνες φαινολοφθαλεΐνης, ενός δείκτη που έχει την ιδιότητα να είναι άχρωμος σε όξινο περιβάλλον, αλλά ροζ-μωβ σε βασικό, με τη βοήθεια της προχοΐδας προσθέσαμε επίσης πρότυπο διάλυμα βάσης ΝαΟΗ μέχρι το χρώμα του γάλακτος να γίνει και να παραμείνει ροζ-μωβ. Τότε, παίρνοντας ως δεδομένο ότι για κάθε 90 g γαλακτικού οξέος χρειάζονται 40 g NaOH για να αντιδράσουν, υπολογίσαμε το γαλακτικό οξύ που περιεχόταν στα δείγματά μας με βάση την ποσότητα NaOH που χρειάστηκε να τους «δώσουμε». Ύστερα, ήταν εύκολο πλέον να υπολογίσουμε και την περιεκτικότητα % w/v του γάλακτος σε γαλακτικό οξύ. Η κάθε ομάδα την βρήκε αναμενόμενα λίγο διαφορετική. Οι περισσότερες, όμως, από τις τιμές προσέγγιζαν αρκετά την πραγματική περιεκτικότητα.
Αυτές οι δραστηριότητες ήταν ενδιαφέρουσες, καθώς χάρις σ’ αυτές είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε κάποια πράγματα μόνοι μας σε σχέση με το γάλα, κάτι που δηλαδή πίνουμε κάθε μέρα, μέσα από τη διαδικασία του πειράματος. Ειδικά, αφού ο κόσμος εκείνες τις μέρες συζητούσε έντονα για το «φρέσκο» γάλα, ήταν σημαντικό που ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα για να καταλάβουμε περί τίνος επρόκειτο. Ακόμα, ενώ εγώ προσωπικά είχα ακούσει για την πρωτεΐνη καζεΐνη, χωρίς, όμως να ξέρω τι ακριβώς είναι, όχι μόνο έμαθα κάτι παραπάνω, αλλά επιπλέον την είδα, έστω και σ’ αυτή τη μορφή.
Αθηνά Χαραλαμποπούλου Α’6

Γράφει ο μαθητής του Β1 Ανδρόνικος Λυκούδης,
Το πείραμα που πραγματοποιήθηκε από τον όμιλο μας στις 2/9 ήταν ουσιαστικά μια πειραματική μέτρηση της επιτάχυνσης της βαρύτητας (g) . Για εμένα ήταν το καλύτερο πείραμα που έχει γίνει μέχρι σήμερα, γιατί όχι μόνο καταφέραμε και μετρήσαμε πειραματικά το περιβόητο (g), αλλά με τη βοήθεια μικρής καθοδήγησης από τους καθηγητές μας στήσαμε το πείραμα μόνοι μας.
Το ωραίο κομμάτι ήταν ότι ο καθένας μας μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις δικές του
ιδέες-πατέντες ώστε να ελαχιστοποιήσει την απόκλιση και τη γωνία που σχημάτιζει το νήμα. Επίσης, πολύ σημαντικό είναι πως εξοικειωθήκαμε με τα εκκρεμή και με τις φωτοπύλες που διαθέτει το εργαστήριο μας. Είδαμε την απίστευτη ακρίβεια τετάρτου δεκαδικού των φωτοπυλών και μάθαμε διάφορες χρήσιμες λεπτομέρειες που είναι απαραίτητες για την πειραματική διαδικασία. Τελικά , τα αποτελέσματα στα οποία καταλήξαμε ήταν αρκετά καλά με σχετικά μικρές αποκλίσεις από τη θεωρητική τιμή 9,81m/ s².
Έτσι απο εδώ και πέρα, κάθε φoρά που θα συναντάμε την γνωστή σε όλους μας φράση : «δίνεται το (g)=10m/s²» , όλοι θα ξέρουμε τι πραγματικά ειναι αυτό και πως το υπολογίζουμε (επίσης θα ξέρουμε το 10m/s² αποτελεί απλούστευση για τις πράξεις).

Γράφει η Γεωργία Κόντη, μαθήτρια του Γ3

Την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, παρακολουθήσαμε στο εργαστήριο μας μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση πειραμάτων από τον κύριο Γάτσιo, Φυσικό, τέως Υπεύθυνο ΕΚΦΕ Νέας Σμύρνης και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ολυμπιάδας Φυσικών Επιστημών EUSO.

Εντυπωσιακό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενο των πειραμάτων, αλλά και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των πειραματικών διατάξεων: απλά, καθημερινά υλικά οικιακής χρήσης.

Παρακολουθήσαμε εντυπωσιασμένοι, την κατασκευή ενός συστήματος στο οποίο δύο σώματα συγκρούονταν ελαστικά χωρίς να ακουμπούν μεταξύ τους, αφού η πειραματική διάταξη, αποτελούμενη  από δυο μπρούτζινα κομμάτια από πολύφωτο, δυο μεταλλικές πλάκες, φύλλα μαγνήτη και ξηρό πάγο, εξασφάλιζε την ελάχιστη δυνατή τριβή, που θα δούμε για πολύ καιρό!

Ακόμη κατασκευασμένες κυρίως από πλαστικά μπουκάλια, δύο διατάξεις μας επέτρεψαν, να παρατηρήσουμε την εκτόνωση ενός συστήματος μετά από προσφορά ενέργειας και τις διαφορετικές κινητικές ενέργειες των μορίων προσομοιώνοντας την άτακτη κίνηση των μορίων του αέρα.

Μελετήσαμε την κίνηση των μορίων του αέρα και πιο άμεσα, παρακολουθώντας μπαλόνια να ξεφουσκώνουν (συμπίεση)  βυθισμένα σε υγρό άζωτο, ή να φουσκώνουν (εκτόνωση) σε επαφή με στερεό CO2.

Ιδιαίτερα πρωτότυπη ήταν και διάταξη κατασκευασμένη από κοινά κονσερβοκούτια και χειρουργικά γάντια, η οποία με προσφορά ενέργειας και ερεθίσματος τέθηκε σε κίνηση, προσομοιάζοντας μια θερμοκή μηχανή.

Έκπληξη για το τέλος ήταν η αυτανάφλεξη ενός μικρού κομματιού χαρτιού, αφού η θερμοκρασία στο σωλήνα που βρισκόταν, ξεπέρασε τους 350 ^οC μέσω μιας απότομης αδιαβατικής  μεταβολής (συμπίεσης..και η αδιαβατική συμπίεση είναι θέρμανση).

Έτσι , μέσα από την πρωτότυπη αυτή παρουσίαση του κύριου Γάτσιου, θυμηθήκαμε για ακόμη μια φορά πόσο σημαντικό αλλά και ενδιαφέρον είναι να μελετά και να κατανοεί κανείς τα φυσικά φαινόμενα πειραματικά.

Γράφουν οι Ζαχαρίας Παπανικολάου και Γιώργος Γκανάς

Σήμερα στο εργαστήριο Χημείας παρασκευάσαμε διαλύματα αλατόνερου διαφορετικής περιεκτικότητας. Αρχικά φτιάξαμε διάλυμα με 20% w/v περιεκτικότητα. Στη συνέχεια αραιώσαμε το διάλυμα έτσι ώστε η περιεκτικότητα να γίνει 10%. Επαναλάβαμε τη διαδικασία για περιεκτικότητες 5% και 2%. Σε κάθε περιεκτικότητα μετρήσαμε τη μάζα του διαλύματος και μετά υπολογίσαμε την πυκνότητα του. Στο τέλος φτιάξαμε, η κάθε μια ομάδα, τη γραφική παράσταση πυκνότητας-περιεκτικότητας σύμφωνα με τις μετρήσεις μας. Οι παραστάσεις όπως αναμενόταν ήταν σχεδόν γραμμικές και η όποια απόκλιση από τη γραμμικότητα οφείλεται  σε πειραματικά σφάλματα.

Γράφει ο Βασίλης Μάμαλης μαθητής του Α4

Στη δεύτερη συνάντηση του ομίλου μας, ασχοληθήκαμε με ένα πείραμα φυσικής που αφορούσε στην επιβεβαίωση του νόμου του Hook. Συγκεκριμένα χωρισμένοι σε ομάδες προσπαθήσαμε να στήσουμε ένα δυναμόμετρο με το οποίο υπολογίσαμε  το βάρος που ασκεί η γη σε βαρίδια διαφορετικής μάζας (B=mg, g =9,81m/s²)  Στη συνέχεια καταγράψαμε την επιμήκυνση που προκαλούσε στο ελατήριο κάθε διαφορετική μάζα που κρεμούσαμε στη διάταξη, διαβάζοντας σε μια κλίμακα τη μετατόπισης σε cm της τελευταίας σπείρας του ελατηρίου από την προηγούμενη θέση του.

Tέλος σε χαρτί milimetre, κατασκευάσαμε τη γραφική παράσταση του βάρους που κρεμούσαμε συναρτήσει της μετατόπισης που αυτό προκαλούσε στο ελατήριο και… αποδείξαμε ότι ο νόμος Hook δεν καταρίφθηκε και το βάρος μιάς μάζας είναι ανάλογο της μετατόπισης που αυτό προκαλεί στο ελατήριο.