Του Παναγιώτη Γαβάνα, μηχανολόγου-εκπαιδευτικού
Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια απ΄ την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στα ελληνικά εδάφη και την τριπλή φασιστική κατοχή Γερμανίας – Ιταλίας – Βουλγαρίας που ακολούθησε, πάνω στη χώρα μας. Για μια ακόμη χρονιά οι αστοί πολιτικοί, κορδωμένοι σαν τα παγώνια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, γεμάτοι με «εθνική υπερηφάνεια», θα κάνουν λόγο για «εθνική ομοψυχία», ενώ μια μέρα μετά θα σκυλοκαυγαδίζουν για την κουτάλα, καθ΄ ότι, «όλοι είμαστε ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι απ΄ τους άλλους». Θα μιλήσουν για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», την ίδια ακριβώς στιγμή που η Ελλάδα έχει ήδη απολέσει ένα μέρος της στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα ΝΑΤΟ –ΕΕ – ΔΝΤ, ενώ γίνονται συζητήσεις για μοίρασμα του Αιγαίου. Θα κάνουν αναφορές στα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» (ή το αντίστροφο δεν έχει σημασία), την ίδια στιγμή που τα νιάτα βιώνουν την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα μεροκάματα πείνας και ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, ενώ τα γηρατειά ζουν με συντάξεις που δεν αρκούν ούτε για τα πιο στοιχειώδη.
Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης θα εστιάσουν ως γνωστό την προσοχή τους, στο αν τα παιδιά αλλοδαπών μπορούν να σηκώσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις, για το πόσο καλά γνωρίζει η ελληνική νεολαία την ιστορία των προγόνων της, όταν οι ίδιοι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι κάνουν το παν όλο το χρόνο, ώστε να μείνουν οι νεοέλληνες στο σκοτάδι.
Και στο σχολείο; Είναι μήπως η κατάσταση διαφορετική; Αντανακλούν μήπως οι σχολικές γιορτές την πραγματικότητα; (σ.σ. δεν ξέρω αν εδώ η έννοια «σχολική γιορτή» είναι η πρέπουσα, μιας και την 28η του Οκτώβρη είχαμε φασιστική επιδρομή και όχι απελευθέρωση της Ελλάδας!). Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα γίνει η καθορισμένη ομιλία, την οποία λίγοι θα ακούσουν και ακόμη λιγότεροι θα δώσουν σημασία. Οι μαθητές βαριεστημένοι θα περιμένουν την ώρα της λήξης. Μήπως όμως με πολλούς εκπαιδευτικούς συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Πόσο γνωρίζουν σήμερα οι νέοι την πραγματική ιστορία του τόπου μας; Γιατί αποκρύβονται απ΄ τα βιβλία ιστορίας και τις περισσότερες ομιλίες τα βασικά ιστορικά γεγονότα; Πόσα σχολεία αλήθεια καλούν παλιούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις, ώστε οι μαθητές να μάθουν από «πρώτο χέρι» τα βιώματα και τα πραγματικά γεγονότα που έζησαν οι παππούδες μας; (Όσοι βέβαια απέμειναν στη ζωή). Και ποια είναι τα μηνύματα που στέλνει το παρελθόν στο παρόν;
Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, των γεγονότων που έλαβαν χώρα, είναι ίσως και η πιο σημαντική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Τι δεν θα ειπωθεί;
Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Θα αποδοθούν και πάλι ευθύνες σε ένα κυρίως πρόσωπο – τον «τρελό» Χίτλερ – απαλλάσσοντας έτσι την χρηματιστική ολιγαρχία και τα αστικά κόμματα απ΄ τις ευθύνες τους.
Θα αποσιωπηθούν τα πραγματικά αίτια του πολέμου – το μοίρασμα του κόσμου απ΄ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και των κομμάτων του (και όχι μόνο).
Θα προβληθεί από κάποιους, ότι το «ΟΧΙ» δεν ειπώθηκε απ΄ τον ελληνικό λαό αλλά απ΄ τον δικτάτορα Μεταξά (να θυμίσω μόνο την προσπάθεια της «Καθημερινής» στο πρόσφατο παρόν, η οποία προσπαθούσε σε εκτεταμένο άρθρο της, να αποδείξει μέσα από τα «απομνημονεύματα» του δικτάτορα, ότι το «ΟΧΙ» ειπώθηκε απ΄ αυτόν).
Οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, – οι αριστερές οργανώσεις θα υποβαθμιστούν μέχρι σε σημείου εξαφάνισής τους, αν είναι δυνατόν, απ΄ την ιστορία, και στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνει μια απλή αναφορά.
Παράλληλα θα αποσιωπηθεί εντελώς η φυγή της κυβέρνησης και της βασιλικής οικογένειας στο Κάιρο μέσω της Κρήτης, με όλα τα χρυσαφικά τους.
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια λέξη για τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, όπως και ότι μια, μειοψηφία έστω, «Ελλήνων», προσχώρησε στους καταχτητές, καταδίνοντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη.
Πολύ λίγα θα ειπωθούν για τους εκτελεσμένους της Καισαριανής, τα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σ.σ. ιστορικοί μελετητές κάνουν λόγο για 50 τέτοια στρατόπεδα στην Ελλάδα κατά την περίοδο της φασιστικής κυριαρχίας).
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους 63.000 περίπου Ελληνες Εβραίους, που σύρθηκαν με τα βαγόνια στα στρατόπεδα του θανάτου, στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή. Οι επιζώντες είναι ελάχιστοι.
Μήπως όμως η κατάσταση μετά την απελευθέρωση άλλαξε; Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας συνεχίζεται.
Αποσιωπάται εντελώς ο βρώμικος ρόλος των Εγγλέζων κατά τη διάρκεια της κατοχής, η υποστήριξή τους σε φασιστοειδή και οργανώσεις «αντιστασιακές» αμφιβόλου ποιότητας. Ένας ρόλος που έγινε πλέον εμφανής λίγο αργότερα στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Κάποιοι χαμερπείς εξακολουθούν να τους παρουσιάζουν ακόμη και σήμερα σαν απελευθερωτές.
Στο όνομα της «ομοψυχίας» δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους δοσίλογους της κατοχής, οι οποίοι αργότερα αθωώνονται σωρηδόν στις στημένες δίκες-σκοπιμότητας απ΄ τα δικαστήρια της ντροπής.
Στο όνομα της ίδιας πάντα «ομοψυχίας», θα αποσιωπηθεί εντελώς, η μετέπειτα εξόντωση μιας πλειάδας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στα ξερονήσια και τις φυλακές. Είναι οι ίδιοι ματωμένοι τόποι, που σήμερα μετατρέπονται σε βοσκοτόπια, ενώ κάποιοι δίνονται σε εταιρίες για παραγωγή, λέει, αιολικής ενέργειας, με τη βούλα των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, κατακρεουργώντας την ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού.
Αλλά και στο όνομα του «να μην χαλάσουν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς», οι μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις παραιτήθηκαν απ΄ τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ που μας χρωστάν για τις ζημιές που προκάλεσαν κατά τη διάρκεια της κατοχής, αφήνοντας πολλούς αντιστασιακούς στο έλεος, να προσπαθούν από μόνοι τους, να πετύχουν μέσω δικαστηρίων, έστω και μετά από τόσα χρόνια, όχι μόνο τη λήψη χρημάτων, αλλά και κυρίως, μια ηθική δικαίωση. Για όλα τούτα δεν λέγεται κουβέντα.
Τέλος (αν υπάρχει τέλος), θα αποσιωπηθούν τα αιτήματα της Εθνικής Αντίστασης, που εξακολουθούν να είναι και σήμερα τόσο επίκαιρα – βεβαίως κάτω από άλλες συνθήκες.
Ποια είναι όμως η σύνδεση του σήμερα με το χθες; Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ΄ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους του υπουργείου πολιτισμού ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ΄ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Σήμερα…, η φασιστική κατοχή έγινε «πολιτισμένη» κατοχή. Οι «Έλληνες» Τσολάκογλου έγιναν γαλαζοπράσινοι Τσολάκογλου. Ο θάνατος είναι αργός και βασανιστικός.
Για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός οφείλει να αντισταθεί! Μόνο που τώρα οι μορφές πάλης είναι διαφορετικές. Ο αντίπαλος δεν στέκεται απέναντι με τη στολή των Ες Ες και το όπλο στο χέρι, αλλά κρύβεται κάτω απ΄ τα κολλαριστά κουστούμια και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Θαρρώ πως εδώ βρίσκεται και το νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.