«Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» της Άλκης Ζέη

Ευτυχία Καλογιαννάκη

Από το biblionet.gr

Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013 ήταν η παρουσίαση του βιβλίου «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» της Άλκης Ζέη. Άρχιζε στις 7:00 μ.μ. Όμως το είχα πάρει απόφαση. Θα έφευγα από το σπίτι μου νωρίτερα, ώστε να φτάσω μισή ώρα τουλάχιστον νωρίτερα και να βρω θέσεις. Για εμένα και για τα υπόλοιπα κορίτσια από τον όμιλο «Δημιουργικής Γραφής και Φιλαναγνωσίας» του σχολείου μας. Πράγματι, λοιπόν, έφτασα στην αίθουσα εκδηλώσεων της «Βασιλικής του Αγίου Μάρκου» στις 6:30 μ.μ. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η αίθουσα ήταν σχεδόν άδεια και υπήρχαν άφθονες διαθέσιμες θέσεις. Αναρωτήθηκα τότε: «Πού είναι οι θαυμαστές αυτής της μεγάλης συγγραφέως;  Θα χάσουν την ευκαιρία να τη δουν από κοντά;». Ωστόσο, η απάντηση στην απορία μου αυτή ήρθε μερικά λεπτά αργότερα, όταν η αίθουσα πλημμύρισε από μικρούς και μεγάλους που κατέφθασαν για να τη θαυμάσουν.

Η παρουσίαση του νέου βιβλίου της Άλκης Ζέη στη χώρα μας έγινε με έναν αλλιώτικο τρόπο. Μοναδικό κι ευχάριστο! Την υποχρέωση να παρουσιάσει το θέμα και το περιεχόμενό του δεν ανέλαβε η ίδια η συγγραφέας. Η κυρία Ζέη ήταν θεατής όπως και το υπόλοιπο κοινό. Αντίθετα,  την παρουσίαση ανέλαβαν δύο κορίτσια από Δημοτικό σχολείο της πόλης μας μαζί με τη δασκάλα τους, αναπαράγοντας μερικούς διαλόγους και αποσπάσματα από το βιβλίο που αφορά την παιδική ηλικία της συγγραφέως, τα παιχνίδια με την αδελφή της και την ανεμελιά που τη χαρακτήριζε σαν παιδί.

Αυτή η μοναδική εμπειρία έληξε με τον καλύτερο τρόπο. Η στιγμή που όλοι ανέμεναν έφτασε μόνο στο τέλος της εκδήλωσης, όταν η Άλκη Ζέη διέθεσε αρκετό χρόνο για ερωτήσεις που εστίαζαν όχι μόνο στο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» αλλά παράλληλα σε ποικίλους τομείς της προσωπικής, επαγγελματικής και κοινωνικής της ζωής καθώς και στις πηγές έμπνευσής της. Τον καταιγισμό των ερωτήσεων από «παιδιά» μικρά και μεγάλα ακολούθησε η τυπική διαδικασία των αυτογράφων. Πολλοί σχολίασαν ότι η Άλκη Ζέη γέρασε και το πρόσωπό της ρυτίδωσε. Δε θα διαφωνήσω μαζί τους κατηγορηματικά, καθώς δεν μπορώ να αμφισβητήσω τις επιπτώσεις της φθοράς του χρόνου στον ανθρώπινο οργανισμό. Ωστόσο, εγώ είδα στα μάτια μιας εκ των σημαντικότερων συγγραφέων για παιδιά την ίδια θέληση και πάθος για τη συγγραφή. Είδα την ηρωίδα των παιδικών μου χρόνων, εκείνη η οποία ενσάρκωνε τις πρωταγωνίστριες των βιβλίων που κάθε παιδί σίγουρα έχει διαβάσει κάποια στιγμή στη ζωή του!

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.