Terra…byte by Περικλής

Ο Travor Baylis είναι ιδρυτής της Baylis Brands, μιας συμβουλευτικής εταιρείας για ευρεσιτέχνες. Είναι γνωστός για την ανακάλυψη του wind–up ραδιοφώνου (τίτλος ιππότη OBE, 1997) με την οποία έδωσε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες να έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία επικοινωνιών. Έλαβε τιμητικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Heriot–Watt* το 2003 ως ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του στην τεχνολογία. Τώρα έχει θέσει ως στόχο την ανάδειξη των Βρετανών ευρεσιτεχνών.

Ο Travor Baylis είναι ένας άνθρωπος που έχει ένα πάθος να ανακαλύπτει πράγματα. Μέχρι την ηλικία των 71 ετών έχει ανακαλύψει πάνω από 4600 προϊόντα με άλλα τόσα σε αναμονή. Το σπίτι του στο Eel Pie Island, Twickenham, διαθέτει ένα τεράστιο εργαστήριο που αποτελεί την καρδιά των ανακαλύψεων του Travor. Μια ματιά στο χώρο του αρκεί για να καταλάβει κάποιος ότι είναι ένας άνθρωπος με ανησυχίες με μεγάλη αγάπη στις κρυσταλλολυχνίες (transistors). Όπως μπορείτε να συμπεράνετε, τα προϊόντα της εταιρείας Baylis δεν είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας σε εξοπλισμένα εργαστήρια, αντίθετα ο πατέρας του ήταν εκείνος που τον μύησε στους τόρνους και τους τροχούς σε ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο. Ακολούθησε μια πολύ ασυνήθιστη πορεία στην καριέρα του που περιλάμβανε συμμετοχή στην Εθνική Ομάδα Κολύμβησης της Μεγάλης Βρετανίας, κασκαντέρ και περιοδεύον μέλος ενός τσίρκου. Επομένως, δεν είναι τυχαίο που ο Baylis πιστεύει ότι όλοι μας κρύβουμε μέσα μας, έναν εφευρέτη.

Ο ίδιος δηλώνει, «Δεν γεννήθηκα εφευρέτης. Όλοι μας έχουμε σκεφτεί μια εφεύρεση άλλοτε απλοϊκή και άλλοτε περίπλοκη. Η ευρεσιτεχνία μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπάρχουσα τεχνολογία δίνοντάς της μια νέα πνοή, όπως ακριβώς έγινε με το κουρδιστό ραδιόφωνο. Η τεχνολογία wind–up υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια αλλά της έδωσα νέα ζωή μέσα από την εφαρμογή αυτή.»

Ο Baylis μιλά με πάθος για τις εφευρέσεις και πως αυτές θα πρέπει να βρίσκονται σε υψηλή εκτίμηση από την κοινωνία μιας και με τα στοιχεία που μας έδωσε μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Ο πολιτισμός μας αγνοεί παντελώς τους εφευρέτες οι οποίοι συμβάλλουν στη διευκόλυνση της καθημερινότητάς μας και με τους περισσότερους, τόσο άντρες όσο και γυναίκες να παραμένουν στην ανωνυμία. Για παράδειγμα πολύ λίγος κόσμος γνωρίζει το όνομα Johan Vaaler, τον εφευρέτη του συνδετήρα, ή ακόμη και τον Konrad Zuse εφευρέτη του πρώτου ηλεκτρονικού υπολογιστή που ελεγχόταν με πρόγραμμα.

«Πρέπει να καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει εφευρέτης και να παρακάμψουμε τα οποιαδήποτε εμπόδια ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν νέοι άνθρωποι. Η εφεύρεση πρέπει να αποτελεί μέρος του πολιτισμού μας και να αντιμετωπίσουμε την ανισότητα που εμποδίζει την εξέλιξη του τομέα αυτού. Πρέπει να ενθαρρύνουμε την ευρηματικότητα περισσότερων γυναικών και ανθρώπων από τις μειονοτικές ομάδες. Για να το υποστηρίξουμε αυτό, χρειάζεται εκπαίδευση.»

Ο Baylis πιστεύει ότι η εκπαίδευση μπορεί να παίξει ζωτικό ρόλο στο να στρέψουμε τους νέους ανθρώπους στην ευρεσιτεχνία και να τους προετοιμάσουμε ώστε να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της αγοράς. Όπως είναι αυτή τη στιγμή τα πράγματα, η ευρεσιτεχνία δεν βρίσκεται υψηλά στην ατζέντα της Βρετανικής Κυβέρνησης, για το λόγο αυτό ο Baylis ξεκίνησε ένα είδος σταυροφορίας ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα και να δει την ευρεσιτεχνία να σπουδάζεται στα Πανεπιστήμια.

«Υπάρχουν πτυχία Καλών Τεχνών, Επιστημών γιατί όχι και Ευρεσιτεχνίας;» σημειώνει ο Travor Baylis. Ο ίδιος έχει αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο ώστε να αναβαθμιστεί η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου στην ευρεσιτεχνία. Η εταιρεία του Baylis Brands ειδικεύεται στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε εφευρέτες σχετικά με τη βιωσιμότητα των προϊόντων τους αλλά και βοήθειας ώστε το προϊόν τους να φτάσει στην αγορά, αποφεύγοντας τους σκοπέλους που υψώνουν μεγάλες εταιρείες αλλά και διασφαλίζοντας τα απαραίτητα πνευματικά δικαιώματα. Δεν είναι λίγες οι φορές που εφευρέτες έμειναν με άδειες τσέπες επειδή δεν είχαν διασφαλίσει τα δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας ώστε να την προστατέψουν από επιτήδειους.

«Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να διδάξουμε την ευρεσιτεχνία. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τις Τέχνες. Οι φοιτητές πρέπει να διδαχτούν την πρωτοτυπία ? πώς να σκεφτούν μια ιδέα και πώς να την προωθήσουν, το πλάνο σχεδίασης, ζητήματα ασφάλειας και προστασίας, την εξασφάλιση πόρων και κεφαλαίου και το πιο σημαντικό την διασφάλιση της ιδιοκτησίας των δικαιωμάτων της ευρεσιτεχνίας. Όλα αυτά μπορούν να ενταχθούν πολύ εύκολα σε ένα ακαδημαϊκό πρόγραμμα.»

Ο Baylis έζησε μια ζωή με ένταση. Κέρδιζε το μεροκάματο κολυμπώντας ανάμεσα σε φάλαινες ? δολοφόνους, υπήρξε παρουσιαστής του Big Breakfast, δέχτηκε τα συγχαρητήρια προσωπικά από τον Nelson Mandela για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για την προώθηση της τεχνολογίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Ένα είναι σίγουρο, ότι ο Travor Baylis δεν είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να υποτιμήσουμε αλλά που πρέπει να ακούσουμε τις ιδέες και τις απόψεις του με μεγάλη προσοχή, γιατί όπως θα έλεγε και ο ίδιος ?art is pleasure, invention is treasure? (= η Τέχνη είναι απόλαυση, η ευρεσιτεχνία θησαυρός).

www.trs.hw.ac.uk (Το Πανεπιστήμιο του Heriot-Watt αποτελεί μέλος του University-Technology.com, ένα portal που υποστηρίζεται από 13 Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της Σκωτίας με στόχο την προώθηση των Νέων Τεχνολογιών μέσα από την ακαδημαϊκή βάση)

Πηγή: συνέντευξη στην Emma Grant-Mills, περιοδικό Heriot-Watt Connections, Χειμώνας 2008, άρθρο με τίτλο invention should be education, μετάφραση Περικλής Χρήστου.

Τα μαθηματικά προς το τέλος του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα ήταν μια ενασχόληση των ευγενών, των ευπόρων και των ανθρώπων που ουσιαστικά δεν αγωνιούσαν για την εξασφάλιση του επιούσιου άρτου. Ο Τζον Νάπιερ (John Napier) (ήταν ένας από αυτούς. Γεννήθηκε το 1550, γόνος πλούσιας σκοτσέζικnς οικογενείας, διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα κατ’ οίκον, και σε ηλικία μόλις 13 ετών οι δικοί του τον έστειλαν στο πανεπιστήμιο. Δεν πήρε πτυχίο, αλλά μάλλον δεν του χρειαζόταν. Σπούδασε και στο εξωτερικό, επέστρεψε για να πάρει στα χέρια του την όχι ευκαταφρόνητη πατρική περιουσία, παντρεύτηκε και ενδιαφέρθηκε για τα προβλήματα που εμφανίζονταν στο μέτρημα των χωραφιών και της σοδειάς κάθε χρόνο. Η ασχολία αυτή προκάλεσε και το ενδιαφέρον για τα προβλήματα στους υπολογισμούς με μεγάλους αριθμούς, στους πολλαπλασιασμούς και στην εύρεση των τετραγωνικών και των κυβικών ριζών τους. Όλα όσα επινόησε στη συνέχεια ο Τζον Νάπιερ στηρίζονται στην αντίληψη ότι στην περίπτωση που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις έναν πολλαπλασιασμό, κάνε μία πρόσθεση στη θέση του, μπορείς. Στο σχολείο μαθαίνεις βέβαια από την πρώτη τάξη ότι ο πολλαπλασιασμός είναι μια σύντομη πρόσθεση, αλλά στην εποχή του Νάπιερ ο μόνος τρόπος για να βρει κανείς το αποτέλεσμα ενός πολυψήφιου πολλαπλασιασμού ήταν να καταφύγει στη ραβδολογία, να χρησιμοποιήσει δηλαδή κάποιες ράβδους που είχε επινοήσει ο ίδιος, ενώ οι σύγχρονοί του τις αποκαλούσαν «κοκαλάκια του Νάπιερ». Γύρω στο 1610 εκδόθηκε το βιβλίο «Mirifici Logarithmorum Canonis Descriptio», Authore ac Inventore loanne Nepero, ήτοι «Περιγραφή του θαυμαστού Κανόνοs των Λογαρίθμων». Ο Σκότος μαθηματικός πρόσεξε ότι αν έχουμε να πολλαπλασιάσουμε το 81 με το 9, επειδή το πρώτο γράφεται και με τη μορφή 3 υψωμένο στην 4n δύναμη και το δεύτερο με τη μορφή 3 υψωμένο στη 2n δύναμη, ο πολλαπλασιασμός 81 Χ 9 ανάγεται στην πρόσθεση 4+2=6, ενώ μετά μπορούμε από ένα σχετικό πίνακα να βρούμε πόσο κάνει το 3 όταν υψωθεί στην 6η δύναμη. Τον αριθμό που υψώνεται σε μια δύναμη τον ονομάζουμε βάση. Αντιστρόφως ανάλογη προς τη χρησιμότητά της είναι η κάπως φευγαλέα έννοια του λογάριθμου για μερικούς ανθρώπους. Όταν, λοιπόν, λέμε ότι «Χ είναι ο λογάριθμος ενός αριθμού Α με βάση έναν άλλο αριθμό β», εννοούμε απλά ότι ακολουθήσαμε την εξής συνταγή: Παίρνουμε τον β και τον πολλαπλασιάζουμε χ φορές με τον εαυτό του, δηλαδή όσες μας λέει ο λογάριθμος, και έτσι προκύπτει ο Α. Προφανώς, αν αλλάξουμε τη βάση, τότε για τον ίδιο αριθμό Α αλλάζει και ο λογάριθμός του. Αυτό έκανε ο Χένρι Μπριγκς μόλις διάβασε το 1615 το πόνημα του Νάπιερ. Ταξίδεψε μάλιστα μέχρι το Εδιμβούργο για να τον πείσει ότι είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσει ως βάση το 10. Στον Μπριγκς τελικά οφείλουμε τους δεκαδικούς λογάριθμους, δηλαδή αυτούς που συμβολίζονται με το Log, υπολογίστηκαν με βάση το 10 και ήδη το 1624 δίνονταν σε πίνακες με την τρομακτική για τότε ακρίβεια των 14 ,δεκαδικών ψηφίων. Έναν ολόκληρο αιώνα μετά επενέβη ένας εικοσάχρονος για να δώσει νέα ώθηση στην υπόθεση των λογάριθμων. Ασχολήθηκε επί τέσσερα χρόνια με τον αριθμό που ο δεκαδικός του λογάριθμος είναι το 1 και κατέληξε να βρει τα 18 πρώτα δεκαδικά του ψηφία. Ο μαθηματικός που θεώρησε ότι αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τον άρρητο αριθμό που κατά προσέγγιση η τιμή του είναι 2,72 ήταν ο Euler. Τελικά, το 2,72… ονομάστηκε αριθμός του Euler και συμβολίζεται με το γράμμα e. Ο Γερμανός μαθηματικός υπολόγισε ξανά τους λογάριθμους με βάση το e και αυτοί είναι σήμερα οι αποκαλούμενοι νεπέρειοι λογάριθμοι, αν και ο Σκότος ευγενής δεν τους γνώρισε ποτέ από κοντά. Συμβολίζονται με το In και υπάρχει η σχέση InA=2.3xLogA. Οι νεπέρειοι ονομάζονται και φυσικοί λογάριθμοι. Γιατί; Διότι σε διάφορα φυσικά φαινόμενα όπου έχουμε διαδικασίες αύξησης ή ελάττωσης πληθυσμών καταλήγουμε να τις περιγράφουμε αρκετά αξιόπιστα με τη βοήθεια των λογάριθμων με βάση το e. Για παράδειγμα, ο πληθυσμός Α των βακτηριδίων σε μια καλλιέργεια όπου στην αρχή ήταν Α1, αυξάνεται καθώς περνά ο χρόνος t με βάση τη σχέση: Α=Α1χ e^08t από την οποία προκύπτει ότι t = 1.25χlπ(Α/Α1), ενώ η ραδιενεργός φυσική διάσπαση υπακούει σε μια περίπου ανάλογη σχέση: t = 2500χlπ(Α1/Α). Ο Τζον Νάπιερ έκλεισε τα μάτια του το 1617 ως φανατικός προτεστάντης, αφού διακρίθηκε και στο θρησκευτικό πόλεμο με τους καθολικούς, τον Φίλιππο της Ισπανίας, τον πάπα και τα όσα είναι γραμμένα στη Βίβλο. Έγραψε κοπιωδώς κείμενα που ήταν πολύ περισσότερα από όσα άφησε σχετικά με τα μαθηματικά, αλλά σίγουρα λιγότερο σημαντικά.

Πηγή: ένθετο στο περιοδικό PC Magazine

Σημείωση: υπάρχει και πανεπιστήμιο στο Εδιμβούργο της Σκωτίας που φέρει το όνομά του Napier University

Έχουμε πολύ τεχνολογία πληροφορίας. Δεν έχουμε όμως πληροφορία.

Πηγή: cartoonbank.com

Δοκιμάστε τις γεωγραφικές σας ικανότητες με την εφαρμογή europe-geography-test.pps

Eνας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: …

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: Ο…Θεός…

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: …

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: …

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: …Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή…

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως… Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: …

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: …

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε… Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN…