e-patha

To avatar είναι μια εικόνα που μας εκπροσωπεί στο δίκτυο. Αυτή μπορεί να είναι μια δική μας φωτογραφία ή πάλι αν νιώθουμε  άβολα να κυκλοφοράει η μουτσούνα μας παγκοσμίως, διαλέγουμε μια άλλη εικόνα, ένα σκίτσο ή ένα τρισδιάστατο ανθρωποειδές  που αποφασίζουμε ότι είναι επάξιο της αφεντιάς μας για εκπροσώπηση. Το δικό μου avatar είναι ο ανεμόμυλος πάνω δεξιά.

Σήμερα (ακόμα υποτίθεται ετοιμάζω την εργασία της που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση) συνάντησα το gravatar στο “The edublogger“. Το gravatar μας ακολουθεί όταν σχολιάζουμε σε όλα σχεδόν τα μπλογκ στον παγκόσμιο ιστό, εξ ου και το όνομά του: globally recognized avatar–gravatar.

Έτσι, όποτε σχολιάζουμε,  μπαίνει το avatar  και όχι ένα άδειο κεφάλι  (πράγμα ολίγον  άχαρο).

• Το gravatar συνοδεύει ένα συγκεκριμένο email μας. Δηλαδή αν σχολιάσουμε με διαφορετικό email, τότε αυτό δε θα εμφανιστεί .

Αυτά.

Έφτασα σ’ αυτό το βίντεο από το twitter. Για αλλού ξεκίνησα κι αλλού έφτασα, ως συνήθως. Επίσης να προσθέσω ότι εδώ και τέσσερις ώρες κάθομαι για να ετοιμάσω κάτι άλλο. Αλλά μ’αυτόν τον καταιγισμό πληροφορίας άντε να βγάλεις άκρη.
Επικαιροποιημένο το shift happens. Με καινούρια νούμερα και καινούριες συγκρίσεις.
Μια μεγάλη αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι συγκρίσεις και τα νούμερα στο βίντεο με ταράζουν. Με φρικάρουν. Άραγε μπορούν όλοι να αντέξουν αυτή την πληθώρα πληροφορίας σε ποσότητα, σε ποιότητα, σε συχνότητα; Μπορούν όλοι να αντέξουν το multitasking;  Είπαμε μικραίνει ο υπολογιστής, όχι όμως και να χωρέσει σε ένα κύτταρό μας! Να κοπούμε και να τον χάσουμε!

Από το twitter, μια διεύθυνση: Είναι μια γκουρού(sic) στα ζητήματα συμπεριφοράς, ονόματι Sue Cowley. Υπάρχει μια σειρά με βίντεο, στα οποία η κυρία αυτή επισκέπτεται σχολεία, σχολικές τάξεις όπου οι εκπ/κοί, μαθητές αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Στα βίντεο βλέπουμε τις συμπεριφορές πριν την επίσκεψή της και τον τρόπο αντιμετώπισης μετά τις οδηγίες της κυρίας γκουρού. Όσα βιντεάκια είδα μου άρεσαν και οι φιλικές συστάσεις μου φάνηκαν ρεαλιστικές. Η γλώσσα είναι η αγγλική, όμως επειδή συνοδεύει την εικόνα νομίζω πως δεν είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή. Δε λέμε ότι θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα στην τάξη αλλά νομίζω ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται μπορεί να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Εγώ τουλάχιστον με αναγνώρισα σε αρκετές περιπτώσεις…..Τουλάχιστον θα νιώσουμε ότι δεν είμαστε τόσο μόνοι/ες.

Όλα αυτά καθώς και άλλα εξίσου ενδιαφέροντα βρίσκονται στο teachers TV.

Και ένα τσιτάτο της Sue Cowley:” Η διδασκαλία είναι σαν ένα πεδίο μάχης. Ο εχθρός δεν είναι τα παιδιά αλλά οτιδήποτε παρεμβάλλεται ανάμεσα σ’ αυτά και τη μάθηση “.

Σαν σήμερα γεννήθηκε και οWalt Disney στην αρχή του 20ου αιώνα(1901).

Είδα στο twitter μια παραπομπή για τη χρήση του animation στη διδακτική πράξη με παιδιά του δημοτικού. Οδηγούσε στο teachers.tv μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθεσία.

Αν έχετε φωτογραφική μηχανή (ψηφιακή) και έναν τρίποδα καθώς κι ένα πρόγραμμα σαν το movie maker …νομίζω μπορούν τα παιδιά να φτιάξουν ένα ωραίο τελείωμα-παρουσίαση μιας δουλειάς τους.

traffic.wmv

(ένα παράδειγμα )

Ο/Η μαθητής/τρια του 21ου αιώνα. Δεν έχει βιβλίο, ψάχνει και ανακαλύπτει τη γνώση όντας διαδικτυωμένος/η. Βρίσκει, ελέγχει, συμμετέχει, εκφράζει τις απόψεις του/της. Όλα αυτά με τη βοήθεια του web2.0. Ο ρόλος του/της δασκάλου/ας : του/της μαθαίνει πώς να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, πώς να ελέγχει, να διασταυρώνει, να ανακαλύπτει, πώς να χαίρεται το παιχνίδι της μάθησης. Κονεκτιβισμός.

Τριγυρνώντας εδώ κι εκεί στη μπλογκόσφαιρα, προσπαθώντας να βγάλω άκρη, είχα συχνά συναπαντήματα με τη λέξη rubric, την οποία δεν γνωρίζω έτσι όπως την έβλεπα εκεί, εγώ ήξερα τη ρουμπρίκα(λέξη που έχει να κάνει με στήλες και τίτλους στις εφημερίδες).

Με τα πολλά κατάλαβα πως η rubric είναι κάτι σαν φύλλο αξιολόγησης. Μ’ άρεσε ιδιαιτέρως, γιατί έτσι όπως χρησιμοποιούν τις rubrics στην άλλη όχθη του ωκεανού, έτσι όπως φαίνεται από την πληθώρα υποδειγμάτων που υπάρχουν στον ιστό, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να καταλάβουν τα παιδιά τι περιμένεις από αυτά και για να καταλάβουν επίσης πού τα πήγαν ή πού δεν τα πήγαν καλά.

Δηλαδή δεν είναι μια στεγνή αξιολόγηση του τύπου 10,9,8,…. ή άριστα, πολύ καλά, καλά…. ή τι μου άρεσε, τι δε μου άρεσε,  αλλά δίνουν αναλυτικά οι δάσκαλοι τι ακριβώς ζητάνε από τα παιδιά και το ανάλογο σχόλιο για την κάθε επίδοση.

Υπάρχουν διευθύνσεις όπου μπορείς να φτιάξεις το δικό σου φύλλο αξιολόγησης, να το αποθηκεύσεις εκεί κι έτσι να έχει τη δυνατότητα να το δει όποιος θέλει να πάρει ιδέες αλλά και να το χρησιμοποιήσει ακόμα αυτούσιο. Αυτό το μοίρασμα των ιδεών είναι πολύ υγιές, θετικό και ανθρώπινο. Διαβάζοντας μερικές rubrics μου ήρθαν ιδέες και ξεκαθάρισαν αρκετά σημεία στον τομέα της αξιολόγησης. Γιατί βλέπεις, δεν είναι το στεγνό, θεωρητικό κείμενο, αλλά είναι παραδείγματα της πράξης, πού όπως και να το κάνουμε είναι πιο σαφή και ξεκάθαρα. Τουλάχιστον για μένα έτσι λειτουργούν.

Παρακάτω είναι ένα τέτοιο φύλλο αξιολόγησης για το μάθημα της Φυσικής:

Το συγκεκριμένο παράδειγμα το είδα εδώ

Παρακάτω το ίδιο φύλλο μεταφρασμένο όπως το έφτιαξα χρησιμοποιώντας το Rubistar. Είναι δωρεάν.

Μπορεί να φαίνεται ότι κατευθύνουν τη σκέψη αυτού που θα το απαντήσει όμως δείχνουν κατά τη γνώμη μου ξεκάθαρα ότι π.χ. εγώ σαν δασκάλα θέλω : να συμπληρώνουν το φύλλο εργασίας, να γράφουν με σαφήνεια, να περιγράφουν σωστά ένα πείραμα, να μπορούν να σχεδιάζουν σωστά το πείραμα που βλέπουν κ.λ.π.

Αυτά.

Αν έχετε βρει κάποιο βίντεο στο you tube που θα θέλατε να το χρησιμοποιήσετε στην τάξη σας αλλά σας εμποδίζει η γλώσσα του, που είναι άλλη από την ελληνική, τότε μπορείτε να κάνετε το εξής:

Στο url του βίντεο πληκτρολογείτε τη λέξη trans μπροστά από το youtube.  Δηλαδή η διεύθυνση

http://www.youtube.com/watch?v=Gv1uLfF35Uw#  θα γίνει  http://www.transyoutube.com/watch?v=Gv1uLfF35Uw#

Εδώ διαλέγετε τη γλώσσα υποτιτλισμού, βάζετε ένα username και φτιάχνετε τους υπότιτλους χρησιμοποιώντας τον editor που ανοίγει δίπλα στο βίντεο.

Στο παρακάτω βίντεο, που το είχε ανεβάσει ο ars longa, και το βρήκα πολύ εντυπωσιακό,  έβαλα μ’ αυτόν τον τρόπο υπότιτλους.

Διάβασα στην Cool Cat Teacher δέκα συνήθειες για πετυχημένο μπλογκ και τις παραθέτω. Γιατί; Πολλά μπορεί να θεωρούνται αυτονόητα όμως δεν είναι κακό να υπάρχουν για να μπαίνουμε σε μια σειρά.  Στο “ten habits of bloggers that win” η Cool Cat Teacher τα γράφει πιο αναλυτικά- εγώ τα γράφω επιγραμματικά.

Ορίστε λοιπόν οι δέκα προτάσεις:

1. Χρησιμοποιείτε υπερδεσμούς.

Όταν χρησιμοποιείτε μια πηγή, ένα πρόσωπο ή κάτι τέλος πάντων που έχει σχέση με την ανάρτησή σας, τότε φτιάξτε υπερδεσμό.Ένα από τα πλεονεκτήματα του διαδικτύου σε σχέση με το βιβλίο είναι ότι με το διαδίκτυο έχουμε άμεση και γρήγορη πρόσβαση στην πηγή. Χωρίς υπερδεσμούς πώς θα γίνει αυτό;

2. Βρείτε έναν ωραίο τίτλο

Τι να γράψω γι’ αυτό; Όσο πιο σαφής και εντυπωσιακός ο τίτλος τόσο το καλύτερο!

3. Μειώστε το μέγεθος της ανάρτησης

Γράψτε τι θα γράψετε και μετά κάντε περικοπές φροντίζοντας να είστε όσο γίνεται πιο σύντομοι και περιεκτικοί. Αυτό, βέβαια, ίσως σας φάει περισσότερο χρόνο.

4. Αφού γράψετε το κείμενό σας, μορφοποιήστε το. Θα γίνει πιο ευανάγνωστο και ευπαρουσίαστο.

5.  Βάλτε μια φωτογραφία–εικόνα-ζωγραφιά. Θα κάνει το κείμενο πιο ενδιαφέρον ή και πιο κατανοητό.

6. Μην ξεχάσετε να βάλετε ετικέτες(tags). Θα βοηθήσουν να βρεθούν πιο εύκολα οι αναρτήσεις σας. Φροντίστε, βέβαια, οι ετικέτες σας να είναι όσο γίνεται πιο σαφείς και σχετικές με το θέμα σας.

7. Αρχειοθετήστε-κατηγοριοποιήστε τις αναρτήσεις σας. Έτσι θα μπορούν εύκολα οι αναγνώστες σας να περιηγούνται στο μπλογκ σας.

8. Αφού κάνετε την ανάρτηση, πάτε στο ping-o-matic ή στο technorati και δηλώστε την.

Έτσι θα είναι πιο εύκολο να ενημερωθεί η μπλογκόσφαιρα για την καινούρια σας ανάρτηση. Αυτή η διαδικασία λέγεται pinging.

9. Ασχοληθείτε με τα στατιστικά στοιχεία. Έτσι θα μπορείτε να δείτε πόσοι σας διαβάζουν, ποιες σελίδες σας διαβάζονται περισσότερο. Είναι ένα είδος ανατροφοδότησης. Στατιστικά στοιχεία προσφέρει το πανελλήνιο σχολικό δίκτυο όμως υπάρχουν και άλλες στατιστικές υπηρεσίες που προσφέρονται δωρεάν.

10. Αν στην ανάρτησή σας αναφέρεστε στη δουλειά κάποιου άλλου μπλόγκερ, τότε καλό είναι να του στείλετε ένα σχόλιο όπου θα έχετε σύνδεση για τη συγκεκριμένη ανάρτηση.

Έβλεπα κάτι τέτοια σχόλια, αλλά δεν πήγαινε το μυαλό μου..

Καλή συνέχεια…

Διάβασα απόψε στον ars longa..

Φτιάχνεται μια λίστα με τα δημοφιλέστερα εργαλεία μάθησης. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο, που ασχολούνται με την εκπαίδευση, προτείνουν τα δέκα πιο χρήσιμα, κατά τη γνώμη τους, εργαλεία. Έτσι προκύπτει αυτή η λίστα  που μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Χαμός γίνεται… όρεξη (και χρόνο) να ‘χεις  να ψάχνεις. Μέχρι στιγμής έχουν ψηφίσει 132 άτομα και φέρνουν πρώτο ..με διαφορά το twitter.  Μάλλον πρέπει να το ξαναπροσπαθήσω..