e-patha

Είναι κάποιες φορές, που χαιρόμαστε τόσο πολύ που ζούμε και τότε, πράγμα παράξενο, δε μας φοβίζει ο θάνατος! Πριν από χρόνια, ήμουν στη μεγάλη αίθουσα της Μονής Λαζαριστών με τα δυο παιδιά μου. Ε, τότε, σαν έσβησαν τα φώτα κι άρχισε η μικρή ορχήστρα να παίζει το “χορό” από το “Παραμύθι χωρίς όνομα”, και άνοιξε η σκηνή και όρμησαν μέσα οι χωρικοί, ε, τότε λοιπόν, ήτανε μοναδικά! Κάπου διάβασα ότι ο Χατζιδάκις έγραψε αυτή τη μουσική για να πάρει οχτώ χιλιάδες δραχμές. Τελικά πήρε μόνο την προκαταβολή, που ήταν τα μισά λεφτά. Τα υπόλοιπα δεν τα πληρώθηκε ποτέ. Σήμερα (χθες)  πέθανε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και θυμήθηκα.

Παραμύθι χωρίς όνομα-χορός