parafrod's blog

κείμενο….

Αξιολόγηση-Δειγματικής-διδασκαλίας-Ενδεικτικά-κριτήρια-αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΤΝ ΚΥΡΙΟΤΕΡΝ
ΣΗΜΕΙΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
Ανατροφοδότηση (από Α έως Γ)
1. ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΙΑΣΚΑΛΙΑΣ
Τίθεται και απαντάται το βασικό ερώτημα αναφορικά με την
έναρξη της διδασκαλίας. Για παράδειγμα, πώς θα μπορούσε
αυτή να γίνει με:
• τη σύνδεση του καινούριου με το προηγούμενο μάθημα,
• ιερεύνηση Προϋπάρχουσας Γνώσης
• το άκουσμα ενός μουσικού κομματιού,
• την απαγγελία μιας στροφής ενός ποιήματος,
• την ανάγνωση ενός σχετικού κειμένου με το νέο
διδακτικό περιεχόμενο που θα διδαχθεί,
• την ανακοίνωση του τρόπου που προγραμματίστηκε να
διεξαχθεί η διδασκαλία,
• την τεκμηρίωση της πορείας μαθήματος που θα
ακολουθήσει,
• την αφήγηση ενός ανεκδότου που σχετίζεται άμεσα ή
έμμεσα με το αντικείμενο που θα διδαχθεί,
• την επίδειξη φωτογραφιών, γελοιογραφίας, σκίτσου,
• την προβολή διαφανειών του τίτλου του μαθήματος,
• τον έλεγχο των κατ’ οίκον εργασιών,
• το να εξάρει ο εκπαιδευτικός τη σημασία της
συμμετοχής των μαθητών στο μάθημα, με την επίδοση
στους μαθητές σχετικού κειμένου για να το
επεξεργαστούν ανά δύο ή σε ομάδες,
• το να θέσει ο εκπαιδευτικός κατευθείαν προς συζήτηση
το θέμα που πρόκειται να διδαχθεί,
• τη διεξαγωγή ενός παιχνιδιού κ.ά.

Συγκρούσεις

Η σχολική μονάδα είναι ένας οργανισμός στον οποίο εμφανίζονται όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν και περιπλέκουν κάθε οργανισμό. Καθώς όμως τα σχολεία δεν αποτελούνται μόνο από τη διοίκηση και τους υφισταμένους, αλλά και από τους μαθητές και κατ’ επέκταση τους γονείς, καθώς ο σύλλογος διδασκόντων είναι το ανώτερο όργανο στη διοίκηση – διαχείριση της σχολικής μονάδας στην οποία όμως έχουν λόγο και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι (μαθητές – γονείς, εξωτερικοί φορείς) και καθώς το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, θεωρείται ένας από τους πιο πολύπλοκους οργανισμούς. Η ανάγκη ικανοποίησης των προσωπικών αναγκών και η αλληλεξάρτηση τόσων ατόμων από διάφορες θέσεις αναπόφευκτα επιφέρει συγκρούσεις στη σχολική μονάδα. Ωστόσο, ο κοινός στόχος όλων – που δεν είναι άλλος από τη μάθηση – μπορεί και συγκρατεί τις καταστάσεις, ενώ σε άλλον οργανισμό θα μπορούσαν να έχουν ξεπεραστεί τα όρια.

Στη βιβλιογραφία εμφανίζονται πολλοί ορισμοί με διαφορές και συγκλίσεις, αλλά σε όλους υπάρχει η παραδοχή ότι για να έχουμε σύγκρουση χρειάζονται δύο πράγματα:

διαφορετικές απόψεις και

ασυμβατότητα αυτών (Αθανασούλα – Ρέππα, 2008).

Ένας απλός ορισμός από τους Masters & Albright (2002) θεωρεί τη σύγκρουση ως αποτέλεσμα της διαφωνίας δύο ή περισσοτέρων αλληλοεξαρτώμενων μερών. Η έννοια της αλληλεξάρτησης υπεισέρχεται ως η αμοιβαία προσπάθεια για επίλυση της σύγκρουσης προς κοινή ικανοποίηση. Έτσι, η σύγκρουση μπορεί να έχει αρνητική χροιά, ωστόσο μπορεί να οδηγήσει στην εποικοδομητική επικοινωνία και εν τέλει συνεργασία. Μπορεί να αποτελέσει ακόμη και πηγή δημιουργικότητας.

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!