ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Μια γεύση ανθρωπιάς ζυμωμενης με το χώμα της καθημερινότητας και της ανάγκης μας προσφέρει το σύντομο αφηγημα του Θ.Βαλτινού. Ένας επαγγελματίας ιδιοκτήτης αγοραίου πάνω στη δουλειά του συμπαραστέκεται σε έναν άνθρωπο που υποφέρει , γιατι χάνει το παιδί του. Τρέχει σαν δαιμονισμένος στον δρόμο, στέκεται και περιμένει τον πελάτη του να βγει απο το νοσκομείο, μήπως και μπορεί κάτι παραπάνω να προσφέρει, του κανει γερο σκοντο και μια και δυο φορές , όταν βλέπει την ανέχεια του και το φιλότιμό του. Η βοήθεια του είναι ουσιαστική. Μα η αφήγηση του γεγονότος σε κάποιον όχι πολύ οικείο του χρόνια μετά, η προσπάθεια του να τραγικοποιήσει τα γεγονότα για να αυτοπροβληθει, τα αυτοπαινεματα του, η περιττή κι άκομψη ερώτηση του «τι είναι», η ανάγκη του να δικαιολογηθεί για τη συμπεριφορά του ως επαγγελματία, «τι να του πω», η επανειλημμένη υπόμνηση ότι μπορούσε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και δεν το έκανε, η ανομολόγητη ενοχή για αυτό που θα μπορούσε να κάνει και δεν έκανε (ποιος δεν θα έλεγε «ασ΄τα πατριώτη, κοίτα να γίνει καλά το παιδί κι οταν γυρίσεις πρώτα ο Θεός , κι ευκολύνεσαι, ξέρεις πού θα με βρεις»;), όλα αυτά αμαυρώνουν την πράξη, την θολώνουν, την σκοτεινιάζουν. Η ουσία είναι ότι συνέδραμε τον συνάνθρωπό του στην ανάγκη του. Αλλά κι ότι έχει αδυναμίες και τύψεις. Ανθρωπιάς μηνύματα είναι όλα αυτά. Στον κόσμο των ανθρώπων των πλασμενων από γη και ουρανό.
Αρχεία για 'ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ'
Μου αφήνεις πενήντα δραχμές για τσιγάρα; του Θ.Βαλτινού
Συγγραφέας: pantsouka στις 25 Δεκεμβρίου 2020
Κατηγορία ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ του Μανόλη Αναγνωστάκη
Συγγραφέας: pantsouka στις 24 Νοεμβρίου 2012
Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θά ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
Σε απαγγελία του ποιητή
Κατηγορία ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Μιλώ με σπασμένη φωνή
Συγγραφέας: pantsouka στις 12 Απριλίου 2012
Ομαδική εργασία πάνω στη μεταπολεμικη ποίηση.
(2011-2012 τμήμα Γ2)
Κατηγορία ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ο ΔΗΜΑΣ του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Συγγραφέας: pantsouka στις 12 Απριλίου 2012
Χαίρετε κύριε παρότι δέσμιος
τέταρτη φορά σας απαρνιέμαι,
τέταρτη που προσπαθώ
τέταρτη
με κοιτά παραξενεμένη με ελέγχει
θόρυβοι ρυθμοί
σουίγκ
δυο μάτια κύριε
ξέρει
ξέρει;
κι άλλα πολλά οι αδελφοί εν Κυρίω
πολλά μάτια με κοιτούν κύριε
με θωρούν στη Μπάρα
προσπαθώ να το δείξω
πως είμαι ευτυχής κύριε,
ζω κύριε,
στη σήψη
έξω το σμάλτο αστραφτερό
το χάσμα εντός σκοτεινό δύσοσμο
η έννοια
η θλίψη
η αμφιβολία
η προδοσία
γυρίζω παντού
στα πορνεία, στα γυμναστήρια, στα ζαχαροπλαστεία, στα θέατρα
χωρίς ανάπαψη
είσαι προδότης, προδότης ακούω
γιατί με εγκατέλειψες
δεν μπορώ να συγκεντρωθώ
μες στο πολυθόρυβο μπαρ
θυμάμαι τους αδελφούς γράφω σκίζω
νοσταλγώ εν Κυρίω γράφω σκίζω
διαλύομαι γράφω σκίζω
προδότη πήρες τον κακό δρόμο αδελφή
χριστιανόπουλο
γράφω
δε σβήνει κύριε
κι ας γυρίζω κύριε κι ας γυρίζω παντού
παντού το παράπονό σας
με σκοτώνει
και τώρα και τότε
τα μάτια πλανοδίων ζωγράφων
με καταγγέλλουν κύριε
γι’ αυτό που είμαι
κι ας έβλεπαν τότε θολά
εικόνια του σώματός μου
με κοιτούν κύριε προ πάντων τα μάτια ΜΟΥ με κοιτούν
σαν έρημη χώρα
τώρα που ανθίζουν πασχαλιές
που θύμηση και επιθυμία σμίγουν
και ταράζουν τις οκνές μου ρίζες
ο χειμώνας μού έθρεφε τη λησμονιά
είναι σκληρός ο Απρίλης που φέρατε
με το παράπονό σας
το παράπονο του προδοθέντος Χριστού
λαμά σαβαχθανί;
θα πεθάνετε κύριε εν πλήρη βεβαιότητι αναστάσεως
όμως
εγώ δεν είμαι Θεός ν’ αντέξω το παράπονό σας
εγείρατε σκληρόν τον Απρίλη στην ψυχή μου
Αμφίθυμος ημων η καρδία και ασταθής
Άφες ημιν κύριε
Κι ας οιδαμεν τι ποιούμεν
Εις τον νυν αιώνα
Σαούλ Σαούλ τι με διώκεις;
Σαούλ
ηγάπησα τον νυν αιωνα
παρηκουσα τους προφήτες
κανείς δεν ήρθε από το θάνατο να με βεβαιώσει
πώς μέγα το χάσμα όντως
κανείς δεν ήρθε από το θάνατο να με σώσει
αμφινοώ κύριε
δεν ξέρω αν υπάρχει μέλλον επέκεινα
ξέρω για το παρελθόν
της φρόνησης μου
δεν ξέρω αν θα ήθελα να γυρίσω εκεί
ύστερα από τη
φοβερή τόλμη μιaς στιγμής παραδομού
ίσως όχι μόνο μια
που η εποχή της φρόνησης ποτές δε θ’ αναιρέσει
δεν θα τολμήσει
μ’ αυτή, μόνο μ’ αυτήν, έχουμε υπάρξει
μ’ αυτές χάρη σ’ αυτές υπάρχουμε
μακάρι να μην ήξερα πόσο σκληρό ήταν
το παρελθόν της φρόνησης
δεν ξέρω άλλο μέλλον από αυτό που ζω
να χα τη δύναμη
να ξεριζώσω τη μνήμη μου
να αφεθώ στον πόθο
ο Απρίλης είναι ο σκληρότερος μήνας
μέσα από την πεθαμένη γη ανθίζουν πασχαλιές
με διαλύουν κύριε
αμφινοώ κύριε
με όση δύναμη απέχει
το να από το θα
να βάλω πια τις χώρες μου σε τάξη;
εσήμανε ώρα εκλογής;
πείτε μου επιτέλους
θα βρω πια τον εαυτό μου,
τώρα πια μετά το έγκλημά σας, κύριε;
θα βρω την έξοδο στο αδιέξοδο που εσείς μού φράξατε;
σας ρωτώ
τώρα που είστε δέσμιος
όπως κι εγώ
δέσμιος για το έγκλημα που δεν κάνατε
όπως κι εγώ
λεύτερος όμως για εκείνο που κάνατε
εναντίον μου
μπορείτε επιτέλους να με ελευθερώσετε
με τον ίδιο τρόπο που με δέσατε
πάνω στο χάσμα
με το να πόδι στη μια
με τ’ άλλο στην άλλη
μπορείτε;
γιατί εγώ δεν μπορώ
μέγα γαρ χασμα εστηρικται
εστήριχθε
μεταξυ ημων
και ημων
Κατηγορία ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »