Αρχείο ετικέτας Φιλολογικά Δελτία

Φιλολογικά Δελτία

Το βασανιστήριο του να είναι κανείς φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση δεν έχει σχέση μόνο με την άθλια αμοιβή (κοινή άλλωστε σε όλους τους εκπαιδευτικούς) αλλά πολύ περισσότερο με το τεράστιο εύρος αντικειμένων που πρέπει να καλύψει. Καθένας είναι επαρκής εξ αρχής σε μία, δύο, το πολύ τρεις διδακτικές περιοχές και πρέπει να καλύψει όλες τις άλλες με πολύ επιπλέον μόχθο: Αρχαία Γραμματεία και Γλώσσα , Λατινικά, Λογοτεχνία Ελληνική αλλά και ξενόγλωσση,  Νεοελληνική Γλώσσα, Φιλοσοφία…ξέχασα κάτι; σίγουρα…  Παιδαγωγική και Διδακτική που τις θυμούνται (άνωθεν…) σχεδόν πάντα μόνο για τους φιλoλόγους. Και εδώ πρέπει να προστεθεί το άγχος της βιβλιογραφίας: ειδικότερα στη λογοτεχνία και στη γλώσσα δεν στέκεται κανείς σε τάξη χωρίς συνεχή ενημέρωση. Αν έχει και λίγο την πετριά με τη λογοτεχνία, εκεί είναι που παραγίνεται πια το κακό: περιοδικά, αφιερώματα, βιβλία και κόντρα βιβλία, ένα χάος.

Ένα από τα πανέμορφα γαϊδουράκια του Chagall. Κάθε συνειρμός με τη δουλειά μας απολύτως θεμιτός.

Σε αυτόν το λαβύρινθο  τα 25 φιλολογικά δελτία του Θανάση Μαρκόπουλου λειτούργησαν για μένα  οκτώ χρόνια (Χριστούγεννα 2003 –  Άνοιξη 2011) ως μίτος της Αριάδνης. Με ρυθμό ενός ανά τετράμηνο περίπου καλύπτουν ό,τι πέρασε από τα χέρια ή το μάτι του συντάκτη τους, συμβούλου φιλολόγων Ημαθίας,  και κρίθηκε άξιο προσοχής και σύστασης για τα ταλαίπωρα υποζύγια της Μέσης Εκπαίδευσης με τον βαρύτιμο τίτλο τιμής “Φιλόλογοι” – που, για να θυμηθούμε τον Καρυωτάκη,  “…μονάχα η τιμή τους μένει”. Έμφαση δίνεται στη νεοελληνική λογοτεχνία – και εκεί ειδικά είναι υπερπολύτιμα – αλλά καλύπτονται όλες οι πλευρές του πολύπαθου φιλολογικού μας βίου. Δεν θα πω περισσότερα και θα αφήσω στην κρίση σας την επιβεβαίωση των παραπάνω κρίσεων.
Δείτε τα πάντως οπωσδήποτε.