Τα ποδοσφαιρικά κύπελλα του Πανιωνίου

• Το 1971 συμμετείχε και κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Στον προκριματικό όμιλο απέκλεισε την τουρκική Αλτάι Σμύρνης (1-2, 1-0) σε μια ιστορική επιστροφή, καθώς αντιμετώπισε την τουρκική ομάδα στη γενέτειρα Σμύρνη και μάλιστα στο γήπεδό του, το οποίο άφησε, όταν εγκατέλειψε τη Σμύρνη το 1922. Στη συνέχεια, αντιμετώπισε τη ρουμανική Στεαγκούλ (1-1, 1-1) και στον τελικό νίκησε την αλβανική Μπέσα Δυρραχίου (2-0, 1-1).
• Το 1979 το τμήμα ποδοσφαίρου του Πανιωνίου κατακτάει το κύπελλο Ελλάδος. Επικρατεί στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης επί της ΑΕΚ με 3-1. Η κορυφαία του αυτή στιγμή είναι και ο επίλογος στην ιστορία του τμήματος αυτού στον ερασιτέχνη ΠΑΝΙΩΝΙΟ, καθώς από τον επόμενο χρόνο (1980) γίνεται Π.Α.Ε.
• Το 1998 έρχεται ο η δεύτερη κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος. Ο Πανιώνιος και πάλι στο στάδιο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” επικρατεί στον τελικό του Παναθηναϊκού με 1 – 0 με το γκολ του Δημήτρη Ναλιτζή και ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος παραδίδει το κύπελλο στους παίκτες του Χρήστου Εμβολιάδη. Ακολουθεί σχετικό video!

Επιμέλεια: Πάνος Κατσούλας

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ

Πρόκειται περι ενός ωραίου οδοιπορικού στην Αθήνα της εποχής 1850 – 1920

Κακή εμφάνιση – τεράστια νίκη!

Ο Πανιώνιος πραγματοποίησε στον αγώνα με τον Πλατανιά μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του. Παρά ταύτα κατάφερε και πήρε τη νίκη και αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι αν και ήταν μάλλον χειρότερος του αντιπάλου του τον κέρδισε!
Το τελευταίο χαρακτηριστικό ότι δηλαδή στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει ο καλύτερος είναι που κάνει το άθλημα απρόβλεπτο ως προς το αποτέλεσμα και για αυτό συναρπαστικό!
Από τον αγώνα νομίζω ότι είναι χρήσιμες οι παρακάτω διαπιστώσεις:
– Οι σωστές αλλαγές που πραγματοποίησε ο προπονητής, οι οποίες βοήθησαν στην κατάκτηση της νίκης
– Ο Πανιώνιος εντός έδρας παίζει πολύ περισσότερο αγχωμένος απ’ ότι εκτός και αυτό ως ένα βαθμό μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένο εξαιτίας της μεγάλης προσδοκίας για τη νίκη. Όμως το άγχος των ποδοσφαιριστών του μεγαλώνει υπέρμετρα όταν βρίσκεται μπροστά στο σκορ! Αντί το προβάδισμα στο σκορ να τον εμψυχώνει για να σημειώσει και άλλο/α τέρμα/τα, ώστε να δημιουργήσει διαφορά ασφαλείας, εξαιτίας του άγχους οπισθοχωρεί, αφήνει την πρωτοβουλία στον αντίπαλο και συνήθως το πληρώνει! Το φαινόμενο οφείλεται προφανώς στην απειρία των νεαρών ποδοσφαιριστών του. Σήμερα βέβαια αυτό που τείνει να γίνει κανόνας, ευτυχώς, δεν επαληθεύτηκε!
– Η ομάδα δεν διαθέτει κάποιον ποδοσφαιριστή στο χώρο του κέντρου που να είναι δημιουργικός. Ίσως αυτό το ρόλο να μπορεί να παίξει ο Χαλκιαδάκης, ο οποίος χρησιμοποιείται λίγο μάλλον επειδή δεν είναι ακόμη εντελώς έτοιμος.
– Μέχρι τώρα ο νεαρός Βιγιάλμπα αποδεικνύεται ότι είναι καταλληλότερος στο παιχνίδι ένας εναντίον ενός και για τις αντεπιθέσεις. Άρα είναι πιο χρήσιμος στους εκτός έδρας αγώνες που το παιχνίδι του Πανιωνίου έχει τα ως άνω χαρακτηριστικά. Πάντως είναι καλός και κυρίως εξελίξιμος ποδοσφαιριστής που με την πάροδο του χρόνου, αν και ο ίδιος δουλεύει όπως πρέπει, θα τελειοποιείται. Επομένως σε οργανωμένες άμυνες καταλληλότερος φαίνεται να είναι ο Μασούρας.

Πανηγυρισμοί ποδοσφαιριστών του Πανιωνίου μετά την επίτευξη του 1ου τέρματος

Επιμέλεια: Πάνος Κατσούλας

Ποιος είπε ότι η αντίθεση μνημόνιο – αντιμνημόνιο είναι ξεπερασμένη;

Τον τελευταίο καιρό διαδίδεται ευρύτατα από το σύνολο των συστημικών μέσων, τις δυνάμεις εκείνες που ψήφισαν μνημόνια και ιδιαίτερα από εκείνες, που τα μέτρα λιτότητας αποτελούν τον πυρήνα της ιδεολογίας τους και της πολιτικής τους, η άποψη πως η αντίθεση μνημόνιο- αντιμνημόνιο είναι πλέον παρωχημένη! Η άποψη αυτή υποστηρίζεται προφανώς εξαιτίας του γεγονότος ότι με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία επιβραβεύτηκαν κατά συντριπτικό ποσοστό τα κόμματα που ψήφισαν μνηνόνια! Υπάρχει δε και αριστερή αφήγηση που υποστηρίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι το μνημόνιο και τα μέτρα λιτότητας, που αυτό φέρνει, αλλά ο καπιταλισμός. Σαφώς και ευθύνεται ο καπιταλισμός για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, όμως ο δρόμος για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού περνάει πρώτα μέσα από την κατάργηση των μνημονίων!
Το κατεξοχήν λοιπόν θέμα στις μέρες μας είναι το μνημόνιο. Οποιαδήποτε προσπάθεια προοδευτικής παρέμβασης και ταξικής προστασίας, προϋποθέτει την κατάργηση των μνημονίων. Η κυρίαρχη αντίθεση της περιόδου που διανύουμε είναι ακριβώς η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Και τούτο διότι το μνημόνιο, όπως έχει αναλυθεί αρκούντως κατά το παρελθόν, δεν αποτελεί τη λύση στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της χώρας αλλά και άλλων χωρών. Άλλωστε αποδεικνύεται ότι τα μέτρα λιτότητας, αυτά δηλαδή που εφαρμόζουν τα μνημόνια επιδεινώνουν το χρέος! Η λιτότητα που επιβάλλεται είναι ένας στόχος και ταυτόχρονα το μέσο για να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος της εγχώριας και ξένης οικονομικής ελίτ. Το τελευταίο δεν αποτελεί ιδεολογική θεώρηση αλλά αποδεικνύεται με γεγονότα όπως π.χ. με το ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους κατά μία μονάδα δημιουργεί πολλαπλάσια κέρδη για τον εργοδότη. Η ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών δομών π.χ. υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης αυξάνει την κερδοφορία του κεφαλαίου κλπ κλπ. Κοντολογίς τα μνημόνια είναι η κατάλληλη συνταγή προκειμένου όλα τα βάρη της ακραίας κρίσης να πέσουν στις πλάτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων δηλαδή να πέσουν στις πλάτες της πλειοψηφίας των πολιτών!
Επομένως η κατάργησή τους είναι η πρώτιστη προϋπόθεση για να επιβιώσουμε, για να διεκδικήσουμε ξανά το δικαίωμα στη ζωή, για να έχουμε μέλλον εμείς και οι επερχόμενες γενιές! Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστούμε ενωμένοι για την κατάργηση των μνημονίων, για την κατάργηση της λιτότητας.
Αντιλαμβάνομαι ότι αρκετοί θα διερωτηθούν, ακόμη και εκείνοι που είναι διατεθειμένοι ν’ αγωνιστούν για την ανάκτηση μιας αξιοπρεπούς και ανθρώπινης επιβίωσης, για το ποιος είναι ο δρόμος στην σημερινή εποχή που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, ώστε να μεταβούμε «αναίμακτα» και χωρίς ταλαιπωρία στην επόμενη μέρα. Είναι αναμφισβήτητο ότι πρέπει να τον προετοιμάσουμε, όμως νομίζω ότι σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες, οι λεπτομέρειες της σωστής διαδρομής και της ορθής λύσης είναι δύσκολο να καθοριστούν με ακρίβεια και ν’ αποσαφηνιστούν με κάθε λεπτομέρεια. Άλλωστε ποτέ στη ζωή δεν υπάρχουν βεβαιότητες και επιπλέον δεν υπάρχουν αγώνες χωρίς κόστος. Όμως εκτιμώ ότι είναι λάθος, να πάρουμε το δρόμο που οδηγεί στο ρεαλισμό και να αποδεχτούμε τη σημερινή «πραγματικότητα». Διότι στ’ αλήθεια δεν πιστεύω να αποδέχεται κανένας ότι η πραγματικότητα έχει σχέση με την εργασιακή και ασφαλιστική απορρύθμιση, με τη φορολογική μας εξόντωση και με την κατάργηση του κοινωνικού κράτους δικαίου.
Συνεπώς, το πρώτο μας μέλημα αυτή τη στιγμή είναι ν’ αντισταθούμε, όσο μπορούμε, μ’ όλα τα μέσα και με όσες πιθανότητες έχουμε. Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα και ότι έχει προστεθεί μια τρομακτική δόση αναξιοπιστίας, από την πλευρά ακόμη και αυτών που υπόσχονταν την κατάργηση των μνημονίων, που μεγαλώνει την κοινωνική απόγνωση. Όμως τώρα όλοι οι πολίτες είμαστε καλύτεροι γνώστες της κατάστασης σε σχέση με πριν και περισσότερο υποψιασμένοι. Εκείνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να μην αδρανήσουμε, διότι τότε η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.

Πάνος Κατσούλας
Εκπ/κός

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!