Ένας μυστηριώδης διαστρικός επισκέπτης
Διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία, αστροφυσική και αστρολογία
Αρκετοί άνθρωποι συγχέουν την αστρονομία, την αστροφυσική και την αστρολογία μεταξύ τους. Αυτό βέβαια αποτελεί μοιραίο σφάλμα καθώς στην πραγματικότητα πρόκειται για 3 διαφορετικά πεδία με μόνο τους κοινό στοιχείο το αντικείμενο που μελετούν, δηλαδή τον ουρανό. Εμείς θα προσπαθήσουμε να καταστήσουμε σαφές το τι αποσκοπεί να μελετήσει κάθε πεδίο από τα παραπάνω, κάνοντας έτσι ξεκάθαρο τον διαχωρισμό του ενός από το άλλο.
Η Αστρονομία είναι η επιστήμη που μελετά τα ουράνια σώματα αλλά και την προέλευση και την εξέλιξη αυτών των αντικειμένων. Τέτοιου είδους σώματα αποτελούν οι πλανήτες, τα άστρα, τα νεφελώματα, οι δορυφόροι, οι αστεροειδείς και οι κομήτες. Παράλληλα ερευνά οποιοδήποτε φαινόμενο συμβαίνει έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, κάτι που περιλαμβάνει τις εκλάμψεις ακτινών γ, την κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου και τις εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων. Πρόκειται για μία σπουδαία επιστήμη που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Η συμβολή της είναι καθοριστική για την αποκρυπτογράφηση όλων των μυστικών που κρύβει το σύμπαν.
Στη συνέχεια, το πεδίο της Αστροφυσικής δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως δρα ανεξάρτητα από την Αστρονομία αλλά αποτελεί έναν κλάδο της. Αυτό με το οποίο ασχολείται είναι η φυσική του σύμπαντος. Παράλληλα μελετά τις φυσικές ιδιότητες των αστρονομικών αντικειμένων αλλά και την αλληλεπίδρασή τους. Ως επί το πλείστον επικεντρώνεται στη χημική και φυσική σύσταση των ουράνιων σωμάτων. Ο κλάδος της Αστροφυσικής έχει μεγάλη ευρύτητα ως προς το αντικείμενο μελέτης του, και ως εκ τούτου χρησιμοποίει εργαλεία και από τον κλάδο της Φυσικής (πχ θερμοδυναμική ή κβαντική φυσική). Για να γίνει ξεκάθαρη η διάκρισή της από την Αστρονομία, θα πρέπει να καταλάβουμε πως η Αστρονομία απαντά στην ερώτηση του «τι είναι το ουράνιο σώμα» ενώ η Αστροφυσική στο «πώς λειτουργούν αυτά».
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο τομέας της Αστρολογίας που επικεντρώνεται στο πώς οι συγκεκριμένες θέσεις των ουράνιων σωμάτων μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή των ανθρώπων. Προσπαθεί λοιπόν να κάνει προβλέψεις για το μέλλον. Επίσης υποστηρίζει πως η θέση των πλανητών τη στιγμή που γεννήθηκε κάποιος έχει σαν αποτέλεσμα αυτός να αποκτήσει συγκεκριμένα στοιχεία προσωπικότητας. Σε καμία περίπτωση η Αστρολογία δεν είναι επιστήμη αλλά αντιθέτως θα λέγαμε πως είναι ψευδοεπιστήμη.
Γαλαξίες
Θεμελιώδεις Δυνάμεις
Ηλεκτρικό ρεύμα
To CERN αναβαθμίζεται με επιταχυντή υψηλής φωτεινότητας
Τα έργα για την αναβάθμιση του CERN-Brochure-2016-005-Eng άρχισαν την Παρασκευή στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Πυρηνικών Ερευνών (CERN).
Στόχος είναι η κατασκευή του νέας γενιάς επιταχυντή υψηλής φωτεινότητας High-Luminosity LHC (HL-LHC), ο οποίος θα επιτρέψει στο CERN να περάσει σε μια νέα φάση της ιστορίας του, βελτιώνοντας από το 2026 την απόδοσή του σημαντικά, καθώς θα καταστεί εφικτή η μεγάλη αύξηση του αριθμού των συγκρούσεων μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων.
Η αναβάθμιση θα αυξήσει την πιθανότητα της ανακάλυψης νέων σωματιδίων και ίσως μιας νέας Φυσικής, η οποία θα αφορά π.χ. την υπερσυμμετρία που έως τώρα παραμένει μια ανεπιβεβαίωτη θεωρητική πρόταση ή τη σκοτεινή ύλη ή τις έξτρα διαστάσεις.
Οι πρώτες συγκρούσεις σωματιδίων στον μεγάλο υπόγειο επιταχυντή μήκους 27 χιλιομέτρων, που βρίσκεται σε βάθος 100 μέτρων στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, έγιναν το 2010. Δέσμες πρωτονίων ταξιδεύουν σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός από αντίθετες κατευθύνσεις και συγκρούονται μεταξύ τους σε τέσσερα σημεία του τούνελ, όπου υπάρχουν και οι αντίστοιχοι ανιχνευτές των πειραμάτων του CERN, που καταγράφουν τα παραγόμενα σωματίδια (κάπως έτσι βρέθηκε το μποζόνιο Χιγκς το 2012).
3 ψηφιακές πλατφόρμες με διαδραστικές προσομοιώσεις για τα μαθήματα των Φυσικών Επιστημών
Η διδασκαλία των φυσικών επιστημών είναι μια διαδικασία που αφορά συνήθως την περιγραφή ενός φαινομένου:
- την αναπαράστασή του αρχικά μέσω της «φαντασίας» κι έπειτα μέσω σχήματος
- την επεξεργασία του
- την κατανόηση του
Ο εκπαιδευτικός συναντά αρκετές δυσκολίες κατά τη διδασκαλία του μαθήματος που οφείλονται είτε στην ιδιαιτερότητα του μαθήματος (αναπαράσταση φυσικών νόμων, σχήματα, μαθηματικές εξισώσεις με επίλυση, πειράματα) είτε στη στάση ορισμένων μαθητών που λόγω έλλειψης κατανόησης δεν μπορούν να συμμετέχουν στη διδασκαλία. Οι ψηφιακές προσομοιώσεις είναι ένας ιδιαίτερα ευχάριστος τρόπος να παρουσιάσει κανείς διάφορα φυσικά φαινόμενα καθώς πρόκειται για εποπτικό υλικό. Η διαδραστικότητα δε ορισμένων τις καθιστά ένα χρήσιμο εκπαιδευτικό εργαλείο που δίνει στους μαθητές την ευκαιρία να διεξάγουν πειραματισμούς, να εξετάσουν τις μεταβλητές που εμπλέκονται σε κάθε φαινόμενο και τελικά να μάθουν καλύτερα.