Ένας απρόσμενος φίλος…

Πριν λίγες μέρες πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο “Ένας απρόσμενος φίλος», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις http://www.kokkiniklostibooks.gr/ .

Συγγραφείς είναι δύο συνάδελφοι ο Βασίλης Κουτσιαρής και ο Γιάννης Διακομανώλης και την πραγματικά υπέροχη εικονογράφηση επιμελείται η Ζωή Λούρα.

Δεν περίμενα ότι πραγματικά αυτό το βιβλίο θα ήταν ένας απρόσμενος φίλος…. Με ένα πολύ ζεστό και ιδιαίτερο τρόπο οι συγγραφείς ασχολούνται με το ζήτημα της φιλίας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα παιδί και ένα βιβλίο που βρίσκεται στα ράφια μιας παιδικής βιβλιοθήκης.

Το βιβλίο λοιπόν αυτό περιγράφει την ιστορία του, στα ράφια της βιβλιοθήκης. Είναι σαν όλα τα άλλα, απλά και καταφρονεμένα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια των βιβλιοπωλείων και κανείς ποτέ δεν τα πιάνει στα χέρια του, δεν τα αγγίζει, δεν τα ξεφυλλίζει. Μόνο οι υπάλληλοι που τα ξεσκονίζουν μπορεί να τα κοιτάξουν.

Όμως πάντα μπορεί να υπάρξει μια πρώτη φορά…

Έτσι ένα Σάββατο, ένας μικρός, ο ήρωας της ιστορίας, ο Φώτης, μπαίνει στη βιβλιοθήκη και κάποια στιγμή τα βήματά του τον οδηγούν μπροστά στο ράφι που βρίσκεται το βιβλίο της ιστορίας μας, στριμωγμένο ανάμεσα σε τόσα και τόσα άλλα…

 

Τη συνέχεια μπορείτε να τη διαβάσετε στο βιβλίο. Απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-9 ετών. Πιστεύω όμως ότι μπορεί να γίνει συζήτηση και με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας γιατί τα μηνύματα που μεταφέρει είναι σημαντικά.

Το βιβλίο που διαλέγει να ξεφυλλίσει ο Φώτης έχει τίτλο «Η Ζωή είναι Ωραία».

Αλήθεια πόσο σημαντικό είναι  στις μέρες μας, που τα παιδιά βιώνουν καθημερινά στα σπίτια μας τις μικρές ή μεγάλες συνέπειες της οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης, να βρούμε λίγο χρόνο να συζητήσουμε μαζί τους και να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν ότι υπάρχει ελπίδα. Ότι η ζωή είναι ωραία. Και η ζωή είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς. Πάντα υπάρχει ελπίδα, πάντα μπορούμε να κάνουμε κάτι να αλλάξουμε τη ζωή μας, πάντα πρέπει να προσπαθούμε να παίρνουμε εμείς τη ζωή μας στα χέρια μας, πάντα πρέπει να αγωνιζόμαστε, πάντα πρέπει να αγαπάμε και να προσφέρουμε το χαμόγελό μας. Αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *