Οι εκπαιδευτικοί ευθύνονται για την κρίση!

Αυτή και οι συνάδελφοί της ευθύνονται για την κρίση!Δε διαβάσατε λάθος. Οι εκπαιδευτικοί ευθύνονται για την κρίση! Ακριβώς έτσι… Το συμπέρασμα ανήκει όχι σε κάποιον θαμώνα καφενείου αλλά στον πολύ κ. Μαρίνο, αρθρογράφο του ΒΗΜΑΤΟΣ και, αν δεν απατώμαι, μεγαλοστέλεχος του συγκροτήματος Λαμπράκη.

Μέθοδος απόδειξης η …αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σε άρθρο του, λέει, πριν από δέκα χρόνια είχε προφητεύσει συμφορές εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης και της διαφθοράς των εκπαιδευτικών. Οι συμφορές ήρθαν, άρα το αρχικό συμπέρασμα ήταν σωστό. Σοφόν το σαφές!

Βεβαίως, το αρχικό άρθρο, δημοσιευμένο τον Νοέμβριο του 1999, μέσα στην καλή χαρά του Χρηματιστηρίου (αλλά και του “κάτσε καλά Γεράσιμε”), για να αποδείξει την κεντρική του θέση προσέτρεχε στην …αυθεντία. Όπου αυθεντία ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, ο οποίος φέρεται να είχε δηλώσει ότι: “…Μαθητές και καθηγητές με την ανοχή των γονέων έχουν μπει σε ένα σύστημα αμοιβαίας και συνεχώς διευρυνόμενης διαφθοράς και αγραμματοσύνης. (…) Επειδή μαθητές και καθηγητές έχουν αμοιβαίως διαφθαρεί και δεν εργάζονται στα δημόσια σχολεία, σπουδάζουν και μορφώνονται μόνο τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών. (…) Ούτε οι μαθητές ούτε οι καθηγητές δουλεύουν αρκετά. Δουλεύουν απαράδεκτα λίγο. Και η κύρια ευθύνη γι΄ αυτή την κατάσταση βεβαίως οφείλεται στις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 18 χρόνια…

“Ολα αυτά διευκολύνθηκαν και παγιώθηκαν με την εισαγωγή του κομματισμού στα σχολεία, έγραφε τότε ο καλός αρθρογράφος, με την εκπαίδευση κομσομόλων (!), που αναδείχθηκαν σε ηγεμονίσκους και εν ανάγκη τρομοκράτες(!!), ακόμη και των δασκάλων τους, με την κατάργηση της αξιολόγησης των καθηγητών, με την αποθέωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας διδασκόντων και διδασκομένων προς ψηφοθηρίαν των κομματικών πατρώνων τους. Και καθώς έτσι υπονομεύθηκε η πειθαρχία, επιβλήθηκε η αναξιοκρατία και διευκολύνθηκε η διαφθορά ,που αναπόφευκτα τροφοδοτήθηκε παράλληλα με τα ιδιαίτερα μαθήματα και τις ανίερες συναλλαγές(!!!) καθηγητών- μαθητών και των αναίσχυντων ή ανεγκέφαλων γονέων τους για να εξασφαλίσει το παιδί καλό βαθμό, έστω και επί πληρωμή.

Ταραχή εν κρανίω θα μου πείτε… Δε διαφωνώ ούτε και θα το έκανα θέμα σ’ άλλη περίπτωση. Κάτι μου λέει όμως ότι τέτοια κείμενα (δείτε κι εκείνα των διαπιστευμένων στο Υπουργείο Παιδείας συντακτών) είναι απλώς τα τροχιοδεικτικά του επικοινωνιακού βομβαρδισμού που θ’ ακολουθήσει μετά το Πάσχα, όταν θ’ ανοίξουν τα ζητήματα των αλλαγών στην Παιδεία και (κυρίως) του εργασιακού καθεστώτος των εκπαιδευτικών.

Διαβάστε το κείμενο του Γ. Μαρίνου στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Τι θα γινόταν εδώ;

Η είδηση προβλήθηκε αρκετά τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τα ιστολόγια. Πρόταση εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στη Βρετανία εστιάζει:

  • στη γνώση μπλογκ, podcast (εδώ και οι δεξιότητες wikis και twitter που προβλήθηκαν και περισσότερο) και της ικανότητας άνετου χειρισμού του πληκτρολογίου
  • στην εκμάθηση ιεραρχικής χρονολόγησης συγκεκριμένων γεγονότων. Το σχολείο θα επιλέγει δύο βασικές περιόδους της βρετανικής Ιστορίας, οι οποίες και θα διδάσκονται.

Επειδή η είδηση αντιμετωπίστηκε με θαυμασμό και με μια δόση κρυμμένης ζήλειας (όπως κάθε φορά που κάτι νέο έρχεται από την Εσπερία).

Επειδή αντίρρηση (απ’ όσο γνωρίζω) δεν υπήρξε.

Επειδή έλλειψη αντίρρησης σημαίνει (λανθασμένα) συμφωνία, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάτι ανάλογο κι εδώ. 

Ποιες θα ήταν οι δυο περίοδοι που θα  επιλέγονταν;

Ποιες θα ήταν εκείνες που θα αποκλείονταν

Ποιες “λεπτομέρειες” θα αφαιρούνταν από τα σχολικά μας βιβλία;

Φαντάζεστε πολιτικό που θα στεκόταν απέναντι σ’ εκείνους που θα έλεγαν ότι έφυγε από την εκπαίδευση ο Βουλγαροκτόνος για να έρθει ο …Τουίτυ;

Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους…


Βρετανία: Ανάγκη αλλαγής προσανατολισμού στην εκπαίδευση

Φαίνεται ότι ο “διάλογος για την εκπαίδευση” δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Στη Βρετανία προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού τους συστήματος και την επιμονή της κυβέρνησης στη διδασκαλία της γλώσσας και των μαθηματικών εις βάρος της δημιουργικής διδασκαλίας.

Έρευνα, η οποία διεξήχθη από ανεξάρτητους φορείς καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά φεύγουν από το σχολείο χωρίς ικανοποιητικές γνώσεις σε επίπεδο τέχνης και ανθρωπιστικών επιστημών.

«Αυτό που ισχυριζόμαστε είναι ότι η παιδεία των μαθητών ?και ως ένα βαθμό και η ζωή τους- υποβαθμίζεται όταν λαμβάνουν παιδεία που είναι τόσο ελλιπής ως προς τα θεμελιώδη στοιχεία που θα έπρεπε να περιλαμβάνει», επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας, Ρόμπιν Αλεξάντερ. «Το πρόβλημα είναι ότι το σχολικό πρόγραμμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το πρόβλημα της αξιολόγησης και της εξέτασης», συμπληρώνει.

Η έρευνα προτείνει, εντός των άλλων, ότι πρέπει να παρέχεται στους μαθητές η δυνατότητα να επιλέγουν την ύλη και τον τρόπο που θα τη διδάσκονται. Πρέπει επίσης να εφαρμοστεί ένα σχολικό πρόγραμμα που θα προάγει τη γνώση και την κατανόηση ως τις βασικές δεξιότητες του μαθητή.

Τα πορίσματα της έκθεσης συνοψίζονται στα εξής:

  • Τα παιδιά στερούνται ενός διευρυμένου, ισορροπημένου και πλούσιου σχολικού προγράμματος στο οποίο θα εντάσσεται η τέχνη, η μουσική, το θέατρο και η γεωγραφία.
  • Η διενέργεια υπερβολικά πολλών τεστ γλωσσικών και αριθμητικών δεξιοτήτων έχει «παραγκωνίσει» άλλα γνωστικά πεδία.

Άρθρο στη Ναυτεμπορική με στοιχεία από τον Guardian


Για την αξιολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας (και πάλι)

Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την υποβάθμιση της παραγωγής λόγου στην αξιολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Σε σημερινή της ανακοίνωση η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων επισημαίνει: “Έκπληξη προκαλεί η αιφνιδιαστική απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. για αλλαγή στην αξιολόγηση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, η οποία μάλιστα ανακοινώθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαιτούμενος διάλογος με τους αρμόδιους φορείς και τις Επιστημονικές και Εκπαιδευτικές Ενώσεις.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων διαμαρτύρεται εντονότατα, γιατί με την απόφαση αυτή (40 μονάδες παραγωγή λόγου – 60 ασκήσεις, έναντι 50 – 50, που ίσχυε ως σήμερα στην εκατοντάβαθμη κλίμακα) δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στις ασκήσεις, οι οποίες, κατά κανόνα, προϋποθέτουν και ενισχύουν την απομνημόνευση και τη μηχανιστική μάθηση και υποβαθμίζεται η σημασία της παραγωγής λόγου, η οποία είναι η μόνη που αναδεικνύει ουσιαστικά τη δημιουργική ικανότητα των μαθητών και ελέγχει την κρίση τους.

Θεωρούμε ότι στο όνομα της αντικειμενικής αξιολόγησης υποβαθμίζονται η συγκρότηση της σκέψης των μαθητών, η δυνατότητα αποκωδικοποίησης κειμένων και παραγωγής λόγου, η καλλιέργεια της γλωσσικής, εκφραστικής και κριτικής ικανότητας, ο εμπλουτισμός του λεξιλογίου και της σηματοδότησης των εννοιών, δεξιότητες, οι οποίες, σύμφωνα με τα Προγράμματα Σπουδών, αποτελούν βασικούς στόχους της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων πιστεύει ότι, στη σύγχρονη τεχνοκρατούμενη εποχή, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνεται στη γλώσσα, όχι μόνο ως όργανο επικοινωνίας, αλλά και ως φορέα αξιών που συμβάλλουν καταλυτικά στη διαμόρφωση αληθινά σκεπτόμενων ανθρώπων”.

ΠΗΓΗ: alfavita.gr (επειδή η Π.Ε.Φ. δεν ανεβάζει την ανακοίνωση στον δικό της ιστοτόπο)


Διάλογος και αερολογίες

Ο «διάλογος» για την Παιδεία, αν δεν έχει σαφείς στόχους, προτρέπει στην αερολογία, λέει ο ιστορικός της Εκπαίδευσης Αλέξης Δημαράς με αφορμή ημερίδα προς τιμήν του.

Όταν δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ ζητά τη γνώμη του για τον περίφημο «διάλογο» για την Παιδεία, τον οποίο ο νέος υπουργός “μοιάζει να θεοποιεί”, εκείνος απαντά: «Δεν νομίζω να τον θεοποιεί, τον χρησιμοποιεί. Θα φανεί για ποιο σκοπό: ως άλλοθι διότι το επιτελείο του δεν μπορεί να αρθρώσει πρόταση; ως μέσο για τη μεταφορά του (άλυτου) προβλήματος στον (ή στην) διάδοχό του; επειδή δεν ξέρει τι άλλο να κάνει; ως προκάλυμμα για να επιβληθούν λύσεις της δικής του (ή των συμβούλων του) έμπνευσης και ιδεολογικής στόχευσης; ως μέσο που νομίζει ότι θα οδηγήσει στην καλύτερη λύση; Θα δούμε και θα κρίνουμε. Πάντως, στην τελευταία περίπτωση, θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει ήδη για ποιο στόχο, όπως είπα, αναζητεί την “καλύτερη” λύση. Αλλιώς, προτρέπει στην αερολογία και παραπλανά την κοινωνία».

Και για την επικέντρωση του διαλόγου στο εξεταστικό; “…Αυτό θεωρούν ότι είναι το πιο καθοριστικό πρόβλημα του συστήματος; Δεν τους ανησυχεί περισσότερο η απώλεια εθνικού κεφαλαίου από τα μεγάλα ποσοστά της σχολικής αποτυχίας και της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου, ή από τις σημαντικές (κοινωνικά και γεωγραφικά προσδιοριζόμενες) ανισότητες εκπαιδευτικών ευκαιριών; Δεν τους ανησυχεί ότι το σχολείο προφανώς δεν ανταποκρίνεται πια στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας;”

Άρθρο των ΝΕΩΝ


“Κονταίνει” η Έκθεση

Διαβάζω στις εφημερίδες: “Η μείωση του βάρους της έκθεσης στις πανελλαδικές εξετάσεις αποφασίστηκε σε χθεσινή σύσκεψη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε να μειωθεί κατά 10 μονάδες στην εκατοντάβαθμη κλίμακα η βαρύτητα της παραγωγής κειμένου στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Στην εικοσάβαθμη από 10 μονάδες η έκθεση θα μετράει 8. Τις μονάδες της Εκθεσης τις μοιράζονται οι άλλες ασκήσεις στα Νέα Ελληνικά. Το μέτρο λαμβάνεται για να περιοριστεί η υποκειμεμενική βαθμολόγηση του μαθήματος”.

Ερωτήσεις:

  • Από πότε αποφασίζει η πολιτική ηγεσία για τον τρόπο εξέτασης και την αξιολόγηση ενός μαθήματος;
  • Είναι πολιτικό θέμα η αξιολόγηση ενός μαθήματος;
  • Η αλλαγή αποφασίστηκε μετά από διάλογο με εκπαιδευτικούς ή επιστημονικούς φορείς;
  • Με ποια στοιχεία;
  • Η αλλαγή στον τρόπο αξιολόγησης συνεπιφέρει και αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος; Αν ναι, πότε θα εφαρμοστούν; Τον Απρίλιο;
  • Μήπως η μπάλα θα πάρει και άλλα μαθήματα με “υποκειμενική” αξιολόγηση;
  • Το “καθ’ ύλην” αρμόδιο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει γνωμοδοτήσει σχετικά;
  • Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων έχει σκοπό να ασχοληθεί με το θέμα ή μπα;

Αιρετός και SMS

Δεν έχω παράπονο. Με θυμήθηκες… Μάλιστα αυτή τη φορά δεν έφτανε το προσωπικό τηλεφώνημα. Επιστράτευσες και την τεχνολογία. Και SMS είχαμε αυτή τη φορά.

“Συνάδελφε/ισσα σε ενημερώνω ότι την Τετάρτη 5/11 θα είμαι υποψήφιος αιρετός για το ΠΥΣΔΕ της τάδε Διεύθυνσης. Ταδόπουλος, της τάδε παράταξης”.

Και το μήνυμα να έρχεται και να ξανάρχεται από το πρωί και να αλλάζουν μόνο οι Ταδόπουλοι και οι παρατάξεις. Επαγγελματικό μήνυμα, όχι παίξε – γέλασε, από εταιρεία, που προφανώς βρήκε (νέο) πεδίον δόξης…

Τώρα φταίω εγώ να αρχίζω να το σκαλίζω; Πού ακριβώς βρήκες το κινητό μου; Μάλιστα, αυτόν τον αριθμό τον χρησιμοποιώ μόνο τελευταία και μόνο για επαγγελματικούς λόγους. Μάλιστα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, τον έχω δώσει μόνο μια φορά στην υπηρεσία και ποτέ σε συνάδελφο. Πώς ακριβώς τον βρήκες; Να υποθέσω ότι κάποιος που έχει πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων (ας πούμε το Survey) βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια “εξυπηρετησούλα”; Να χρησιμοποιήσει προσωπικά δεδομένα που συλλέγονται, προφανώς για άλλους σκοπούς, για την “προεκλογική” σου εκστρατεία; Προσδοκώντας με τη σειρά του μια “εξυπηρετησούλα” όταν “έλθεις εν τη βασιλεία σου”;

Εξηγούμαι… Δεν έχω πρόβλημα να με ενημερώσεις. Πέρνα από το σχολείο, στείλε το φυλλάδιο, που με τόση προσοχή φιλοτέχνησες, στον Σύλλογο, οργάνωσε, αν θέλεις, μια συνάντηση και στείλε μας πρόσκληση…

Εξηγούμαι… Δεν με ενόχλησε το μήνυμα. Αλλά να, είναι που πιστεύω ότι τα μέσα προσδιορίζουν τον σκοπό. Κι όπως, δια της “πλαγίας” εξασφάλισες τον αριθμό, έτσι, δια της “πλαγίας”, φοβάμαι, θα πολιτευθείς.  Και σε “εξυπηρετησούλες” θα αναλωθείς. Και δε θα ‘σαι αιρετός του κλάδου, ούτε καν της παράταξής σου, αλλά των εξυπηρετούντων και των εξυπηρετουμένων. Ηγέτης σ’ ένα ιδιότυπο δίκτυο πατρωνίας, θα κτίζεις προσεκτικά την προσωπική σου στρατηγική και την προσωπική σου καριέρα…

Εξηγούμαι… Κατά βάθος δεν τα ‘χω μαζί σου. Εσύ έτσι τα βρήκες κι έτσι πορεύεσαι. Τους όρους του παιχνιδιού ακολουθείς και, απ’ την πλευρά σου, καλά κάνεις. Με μας τα ‘χω! Που κλειστήκαμε στην ιδιωτικότητά μας και σου αφήσαμε χώρο να αλωνίζεις και να “λύνεις” τα προβλήματα “κατόπιν ενεργειών” σου. Που ανταλλάξαμε την κοινωνική μας συνείδηση και τη συλλογική μας παρουσία με τεσσάρι σε “νεόδμητη”. Που σε ανεχόμαστε και σε στηρίζουμε. Γιατί μας μοιάζεις ρε μπαγάσα… Γι αυτό και, κατά βάθος, σ’ αγαπάμε. Και σε θαυμάζουμε!

Το δικό μου νησί Ellis

Το νησάκι Ellis στον κόλπο της Νέας Υόρκης υπήρξε από το 1892 ως το 1954 χώρος υποδοχής οικονομικών μεταναστών απ’ όλο τον κόσμο. Ένας απίστευτος χώρος μεταφόρτωσης και διαλογής ανθρώπων. Οι καραβιές των απόκληρων του πλανήτη που έφταναν ως εδώ φιλτράρονταν. Άρρωστοι, αδύναμοι, υπερήλικες αλλά και άνθρωποι με εγκληματικό παρελθόν ή με “περίεργες” απόψεις στέλνονταν πάλι πίσω. Οι “τυχεροί” ξεκινούσαν από τον πάτο του βαρελιού την πορεία για το “αμερικάνικο όνειρο”.

Εννιά χρόνια τώρα, τέτοιες μέρες περνάω από το δικό μου νησί Ellis. Συνήθως ένας χώρος στο αυτοσχέδιο “καπνιστήριο” ή μια γωνιά στο “γραφείο”, εκεί που μαζεύονται οι εμιγκρέδες της Δευτεροβάθμιας, δηλαδή όσοι είναι στη “διάθεση”, οι υπεράριθμοι και οι “περαστικοί”… Διάβαστε περισσότερα “Το δικό μου νησί Ellis”

Τζογάροντας για την παιδεία

Η ολοσέλιδη καταχώριση του ΟΠΑΠ κοσμούσε τις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου: “Επενδύουμε στην ΠΑΙΔΕΙΑ”-από κάτω και με πιο μικρά στοιχεία: “Με συνέπεια και διαφάνεια”-από κάτω και με ακόμη πιο μικρά στοιχεία: “Το μορφωτικό επίπεδο ενός λαού χαρακτηρίζει το παρόν του και προδικάζει το μέλλον του. Η γνώση συνιστά κλπ κλπ” και λίγο πιο κάτω το ψητό: “Γι αυτό και η ΟΠΑΠ ΑΕ, στα πλαίσια του Προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, το 2008 θα διαθέσει ?3.000.000 για τη στήριξη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και δραστηριοτήτων, βοηθώντας έτσι τη χώρα να κάνει ένα σίγουρο βήμα προς τα εμπρός”.
Παρά τη δυσπιστία που τρέφω για τα προγράμματα εταιρικής ευθύνης, δε θέλω να είμαι μίζερος.

Θετική και γενναιόδωρη η προσφορά, γαλαντόμος ο ΟΠΑΠ (όταν μάλιστα στις 31 Μαρτίου 2008 έχεις ανακοινώσει κέρδη πφ ύψους ?277.001.000 -πηγή: capital.gr – μπορείς να είσαι large). Αλλά δε μπορώ να μη κάνω δυο σκέψεις:

Διάβαστε περισσότερα “Τζογάροντας για την παιδεία”