Διαδικτυομανείς…

Είναι ηλικίας από 12 έως 24 ετών, κυρίως αγόρια. Κάθονται κατά μέσο όρο 17 ώρες την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, σερφάροντας στο Διαδίκτυο ή συνομιλώντας με τους κυβερνοφίλους τους. Πολλές φορές ξεχνάνε να φάνε ή να φροντίσουν τον εαυτό τους και έχουν χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο. Πραγματικούς φίλους δεν έχουν. Υποφέρουν από αϋπνία και μπορεί να γίνουν επιθετικοί αν κάποιος τολμήσει να τους στερήσει την αγαπημένη τους ενασχόληση.
 Είναι οι «διαδικτυομανείς», άτομα που παρουσιάζουν μια νέα μορφή εξάρτησης, την εξάρτηση από τον κυβερνοχώρο, που απειλεί τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους υγεία. Η ολοκληρωτική καταβύθιση στην εικονική πραγματικότητα είναι ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, που τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε άτομα κυρίως νεαρής ηλικίας, τα οποία είναι πιο ευάλωτα στις πάσης φύσεως «μόδες» που εύκολα εξελίσσονται σε πραγματικές εξαρτήσεις. Είναι μάλιστα τόσο ισχυρή η γοητεία που ασκεί το ηλεκτρονικό μέσο στον υπό διαμόρφωση πνευματικό και συναισθηματικό κόσμο του εφήβου, ώστε κάθε προσπάθεια των γονέων να βάλουν φρένο σε αυτή την πρωτόγνωρη μορφή εξάρτησης αντιμετωπίζεται συχνά με υπερβολικά ξεσπάσματα θυμού ή ακόμη και βίας από την πλευρά των εφήβων.
Διαβάστε περισσότερα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Συνδρομητικές ηλεκτρονικές εφημερίδες

Η ηλεκτρονική έκδοση των TimesΠριν από δυο περίπου χρόνια είχα κάνει εγγραφή στο ηλεκτρονικό αρχείο των Times του Λονδίνου, μια καταπληκτική υπηρεσία που σου έδινε την ευκαιρία να περιηγηθείς στα φύλλα της ιστορικότερης ευρωπαϊκής εφημερίδας από την έκδοσή της ως τις μέρες μας. Η ελεύθερη πρόσβαση στο υλικό είχε κρατήσει, αν θυμάμαι καλά, ένα τρίμηνο κι έπειτα μετατράπηκε σε συνδρομητική και μάλιστα με σχεδόν απαγορευτικό τίμημα.

Αυτή ήταν η πρώτη πράξη της προσπάθειας του Μέρντοχ να τιμολογήσει ένα τμήμα έστω της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας του. Την προηγούμενη εβδομάδα ένα mail των Times ζητούσε την επιβεβαίωση της παλιάς εγγραφής υποσχόμενο πολλές νέες υπηρεσίες για τα μέλη. Τα λογότυπα των πιστωτικών καρτών στο τέλος του μηνύματος απέτρεψαν την προσεκτικότερη ανάγνωση του μηνύματος. Όπως διαβάζω σήμερα στην Καθημερινή, από τον Ιούνιο οι ιστοσελίδες της βρετανικής εφημερίδας The Times και της κυριακάτικης έκδοσης The Sunday Times θα γίνουν συνδρομητικές. Η ημερήσια συνδρομή καθορίστηκε στη 1 λίρα (περίπου 1,12 ευρώ), ενώ θα υπάρχει και η δυνατότητα εβδομαδιαίας συνδρομής στο ύψος των 2 λιρών για τις ιστοσελίδες της ημερήσιας (www.thetimes.co.uk) και της κυριακάτικης έκδοσης (thesundaytimes.co.uk), οι οποίες θα εγκαινιαστούν στις αρχές Μαΐου, σε αντικατάσταση της υφιστάμενης κοινής ιστοσελίδας Times Online (www.timesonline.co.uk).

Το επιχειρηματικό σχέδιο του Μέρντοχ για την τιμολόγηση των ηλεκτρονικών εκδόσεων του ομίλου του έρχεται ως απάντηση στη συνεχιζόμενη πτώση των πωλήσεων των έντυπων εκδόσεων. Από την έκβαση του εγχειρήματος θα εξαρτηθεί αν και κατά πόσο θα ακολουθήσουν το δικό του μοντέλο και άλλοι εκδότες καθώς και η στάση τους έναντι των “Νέων Μέσων” που συχνά αναδημοσιεύουν τμήματα ή και ολόκληρα άρθρα των εφημερίδων τους. Στην Ελλάδα ανάλογη προσπάθεια έγινε από το ΒΗΜΑ, που αρχικά ζήτησε συνδρομή για την ανάγνωση της εφημερίδας ενώ στη συνέχεια περιορίστηκε στη συνδρομή για εκέινους που επιθυμούν να σχολιάζουν τα κείμενά του (πόσοι ανταποκρίθηκαν άραγε;)

Θα έρθει καιρός;

Είμαι φτιαγμένος, καιρό τώρα, μ’ όσα βλέπω να γίνονται γύρω μου κι είπα ν’ ανεβάσω το “Θάρθει καιρός” της Κατερίνας Γώγου, έτσι να εκτονωθεί λίγο ο θυμός, να δραπετεύσει το μυαλό σ’ εκείνη την εποχή που “θ’ αλλάξουνε τα πράγματα”, που “τα παιδιά θα διαλέγουνε γονείς” και έννοιες και λέξεις όπως εξευτελισμός, τιμή, κέρδος θα τις κρατάμε “για το μάθημα της Ιστορίας”. Κι αντί να δω το βίντεο, βλέπω τη γνωστή οθόνη της Google. Το περιεχόμενο που πας να δεις έχει επισημανθεί από “χρήστες” ως ακατάλληλο, γι αυτό πρέπει να συνδεθείς για να πιστοποιήσεις ότι είσαι 18 κλπ. Πάλι καλά! Γιατί στην περίπτωση των blogs ανάλογες καταγγελίες ανώνυμων χρηστών (μονομερώς ανησυχούντων και σκανδαλωδώς εισακουομένων) οδήγησαν στο οριστικό κλείσιμό τους. Η άλλη πλευρά της ελευθερίας στο Διαδίκτυο…

Το διαδίκτυο ενώνει τους πρόσφυγες

Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), 1,5 εκατομμύριο παιδιά έχασαν τους γονείς τους τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια μαζικών ξεριζωμών εξαιτίας του πολέμου, της πείνας και φυσικών καταστροφών. Υπολογίζεται ότι μόνο στην εκκένωση της Καμπούλ περισσότεροι από 100 χιλιάδες άνθρωποι αποκόπηκαν από τις οικογένειές τους και συνεχίζουν να αγνοούν την τύχη τους.

Η επανασύνδεση των προσφύγων με τους οικείους τους προσκρούει σε μια σειρά εμπόδια. Εγκατεσπαρμένοι σε δεκάδες χώρες υποδοχής, συχνά λαθρομετανάστες, χωρίς χαρτιά ή με πλαστά έγγραφα, δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να δώσουν τα πραγματικά τους στοιχεία σε κρατικές υπηρεσίες αρωγής ή σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Στο πρόβλημα προσπαθούν να δώσουν λύση δυο Δανοί, οι αδερφοί Mikkelsen, οι οποίοι δημιούργησαν πριν μερικούς μήνες μια ιστοσελίδα που βοηθάει τις οικογένειες των προσφύγων να έρθουν σε επαφή.

Η ιστοσελίδα www.refunite.org είναι μια μηχανή αναζήτησης που δημιουργήθηκε από το Cristopher και τον David Mikkelsen για να βοηθήσει τις οικογένειες προσφύγων που έχουν χαθεί να επανακτήσουν επικοινωνία.

Εθελοντές μετέφρασαν την ιστοσελίδα σε 23 διαφορετικές γλώσσες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις γλώσσες της Αφρικής. Η επόμενη γλώσσα που θα προστεθεί θα είναι του Μπουτάν, καθώς φτάνει στην Αμερική ένα μαζικό κύμα κατοίκων του. Η κυβέρνηση του Μπουτάν τους αφαίρεσε την ιθαγένεια στις αρχές του 1990 κι από τότε ζούνε σε στρατόπεδα προσφύγων. Η Ουάσινγκτον συμφώνησε να δώσει μόνιμη κατοικία σε 60.000 από αυτούς.

Η ιστοσελίδα βοηθάει κυρίως τους πρόσφυγες που δεν έχουν άδεια παραμονής, εφόσον, αντί να συμπληρώνουν προσωπικά στοιχεία, χρησιμοποιούν ψευδώνυμα, ημερομηνίες, ονόματα κατοικίδιων και οποιοδήποτε χαρακτηριστικό θα βοηθούσε την οικογένεια να αναγνωρίσει τα μέλη της.

Πρόβλημα αποτελεί η ελλιπής πρόσβαση των προσφύγων στο διαδίκτυο. Γι’ αυτό τα αδέρφια ενθαρρύνουν τις εταιρείες ηλεκτρονικών να δωρίσουν υπολογιστές στους καταυλισμούς προσφύγων και σχεδιάζουν ένα πιλοτικό πρόγραμμα στη νότια Αμερική. Επίσης, μελετούν την πρόσβαση της ιστοσελίδας μέσω κινητού τηλεφώνου.

Η μεγαλύτερη πρόσκληση που αντιμετωπίζει το εγχείρημα είναι να εξασφαλίσει αρκετή συμμετοχή για να λειτουργήσει και να υπάρξουν πραγματικά αποτελέσματα.

Δείτε:

  • Ιστοτόπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR)
  • Refugees United, η μηχανή αναζήτησης προσφύγων
  • Άρθρο στο tvxs.gr

Τιμ Μπέρνερς-Λι: «Ο Παγκόσμιος Ιστός να παραμείνει αξιόπιστος»

Ο «πατέρας» του Ιστού, σερ Τιμ Μπέρνερς – Λι, βρέθηκε στη χώρα μας στο πλαίσιο του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Επιστήμη του Ιστού που πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του «Ελληνικού Κόσμου». Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή αναλύει τους στόχους του World Wide Web Foundation, του οποίου είναι ιδρυτής, εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν στην ανάγκη δημιουργίας της Επιστήμης του Ιστού, ενώ υπεραμύνεται της διατήρησης του ελεύθερου χαρακτήρα του Ιστού, τονίζοντας τη σημασία διατήρησης της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε κοινότητας στο Web.

Αξίζει τον κόπο να τη διαβάσετε!


Παιδιά και κοινωνικά δίκτυα

Στην ομιλία της στο πλαίσιο του πρώτου Διεθνούς Συνεδρίου για την Επιστήμη του Ιστού που πραγματοποιείται στις εγκαταστάσεις του «Ελληνικού Κόσμου», η Μπάρμπι Κλαρκ, ψυχοθεραπεύτρια και ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, παρουσίασε τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης αναφορικά με τον τρόπο που τα δίκτυα στο Web βοηθούν τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν, να δημιουργήσουν φιλίες και να διαμορφώσουν ταυτότητα.

Η κ. Κλαρκ αρχικά τόνισε τη συνεχή εξέλιξη του Ίντερνετ και την ταυτόχρονη ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων σε αυτό, γεγονός που υποδεικνύει την ανάγκη για παρακολούθηση σε τακτική βάση όλων των φαινομένων του Ιστού. «Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με το Διαδίκτυο σε όλο και πιο μικρές ηλικίες» επεσήμανε η Κλαρκ, εστιάζοντας στην ηλικία 10-14 ετών, την ηλικία δηλαδή που τα παιδιά εξερευνούν την ταυτότητα τους, αναπτύσσουν τις πρώτες έξω-οικογενειακές σχέσεις, ενώ ταυτόχρονα πλησιάζουν την εφηβεία. Διάβαστε περισσότερα “Παιδιά και κοινωνικά δίκτυα”

Xariseto.gr

 Η κρίση, πέρα από τις αρνητικές συνέπειες, ίσως μας οδηγήσει στην επανεξέταση των μοντέλων κατανάλωσης, της συλλογικότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και των ορίων του δημόσιου χώρου. Κάποιες πρωτοβουλίες που κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους φαίνεται να κινούνται σ’ αυτήν τη λογική. 

Μια απ’ αυτές το xariseto.gr, μια μη κερδοσκοπική πρωτοβουλία που σκοπό έχει την ανακύκλωση και την αμοιβαία βοήθεια των μελών του, όπως δηλώνει στο «Έθνος της Κυριακής» ο υπεύθυνος του xariseto.gr Μάκης Προδρόμου.  Η ιδέα του ιστοτόπου είναι απλή: όποιος έχει κάτι να προσφέρει ή χρειάζεται κάτι το δηλώνει. Τα μέλη του ιστοτόπου επικοινωνούν απευθείας μεταξύ τους για την παράδοση. Δεκτές γίνονται μόνο δωρεάν συνεισφορές. 

Την επόμενη Κυριακή το xariseto.gr θα κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας και ήδη μετράει 2.000 μέλη, περισσότερες από 750 προσφορές και 195.000 επισκέπτες.Αντί λοιπόν να στείλουμε εκείνα τα τρίδιπλα βιβλία ή εκείνον τον ξεχασμένο Pentium στην ανακύκλωση ή, ακόμα χειρότερα, στον κάδο απορριμμάτων δε θα ήταν καλύτερα να τον προσφέρουμε σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη και μπορούν να τα αξιοποιήσουν;

PS Διαβάζω στο ρεπορτάζ του Έθνους (που ειρήσθω εν παρόδω, στον τίτλο του μπερδεύει την κοινωνική αλληλεγγύη με την επαιτεία) πως από το xariseto, επωφελήθηκαν ήδη κάποια σχολεία που συμπλήρωσαν μ’ αυτόν τον τρόπο ελλείψεις τους, ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας. Δε μου κάνει εντύπωση. Και ως ιδέα είναι καλή…


Περί αξιοπιστίας (και πάλι) ο λόγος…

Καταντά κουραστικό αλλά πρέπει να το ξαναπούμε. Η αξιοπιστία κρίνει κάθε δικτυακή υπηρεσία κι όχι τόσο το εύρος και οι δυνατότητές της. Και η αξιοπιστία του ΠΣΔ πάσχει. Πολύωρες διακοπές της υπηρεσίας των ιστολογίων και ταχύτητες πρόσβασης που τσακίζουν τα νεύρα και του πιο υπομονετικού χρήστη, τραυματίζουν την αξιοπιστία της και θέτουν υπό αμφισβήτηση την επιλογή των εκπαιδευτικών που διατηρούν ιστολόγια να δημοσιεύουν εδώ κι όχι κάπου αλλού.

Τα προβλήματα είναι γνωστά, τα δίκιο των ανθρώπων που δουλεύουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας βουνό αλλά μήπως οι υπεύθυνοι του ΠΣΔ πρέπει να δουν λίγο πιο ζεστά το θέμα;

aXXo: Ένας σύγχρονος Ρομπέν των …ταινιών

Ένα νέο μήνυμα εμφανίστηκε το βράδυ της 15ης Δεκεμβρίου στο «Darkside Released Group», ένα φόρουμ του Διαδικτύου αφιερωμένο στην παράνομη ανταλλαγή ταινιών, μουσικής και βιντεοπαιχνιδιών. Το μήνυμα περιείχε μια παράνομη κόπια του θρίλερ «Καθρέφτες», στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Κίφερ Σάδερλαντ. Αν και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης το αγνόησαν, το γεγονός αυτό ήταν μια στιγμή-ορόσημο για τα εκατομμύρια των χρηστών στον κόσμο που μοιράζονται αρχεία: ήταν η χιλιοστή ταινία που ανέβαζε στο Διαδίκτυο ο aΧΧo, o πιο δημοφιλής πειρατής του Διαδικτύου.

Για τη βιομηχανία του θεάματος είναι ο χειρότερος εχθρός της. Για τους λάτρεις του κινηματογράφου Ρομπέν των Δασών της σύγχρονης εποχής.

Κανένας, όμως, δεν γνωρίζει την ταυτότητα του aΧΧo, του πιο δημοφιλούς και παραγωγικού πειρατή του Διαδικτύου, ο οποίος πρόσφατα διέθεσε τη χιλιοστή ταινία στους θαυμαστές του. Κι εκείνοι έσπευσαν να την κατεβάσουν στον υπολογιστή τους- φυσικά παράνομα. Διάβαστε περισσότερα “aXXo: Ένας σύγχρονος Ρομπέν των …ταινιών”

ΜΜΕ και προπαγάνδα

Γάζα: η μεγαλύτερη φυλακή του πλανήτη. 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι, αποκλεισμένοι στρατιωτικά, οικονομικά και ενεργειακά σε μια στενή λωρίδα γης, προσπαθούν να επιβιώσουν. Παγιδευμένοι στις συμπληγάδες της γεωπολιτικής και των οικονομικών συμφερόντων υφίστανται το ένα μετά το άλλο τα συντριπτικά χτυπήματα του ισχυρού γείτονα.

Τούτες τις μέρες, τις γιορτινές για μας, το Ισραήλ αποφάσισε να εξαπολύσει νέα επίθεση. Από την εποχή της κατάληψης των παλαιστινιακών εδαφών, το 1967, έχει να δει η περιοχή τέτοια βιαιότητα και εντατικό ρυθμό βομβαρδισμών. Ο, μέχρι στιγμής, απολογισμός για άλλη μια φορά τραγικός. Εκατοντάδες οι νεκροί κι οι τραυματίες κι ανάμεσά τους πολλοί οι άμαχοι και τα μικρά παιδιά.

Μπροστά σ’ αυτή την απερίγραπτη τραγωδία η παγκόσμια κοινότητα αρκείται, για μια ακόμα φορά, σε ευχολόγια. Από κοντά και τα διεθνή ΜΜΕ άλλοτε κρατώντας ίσες αποστάσεις ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, άλλοτε αποσιωπώντας τις αιτίες και άλλοτε αναπτύσσοντας θεωρίες συνωμοσίας, “κανονικοποιούν” την τραγωδία και την παρουσιάζουν περίπου ως τη νομοτελειακή κατάληξη μιας βίαιης σχέσης ανάμεσα σε δυο αταίριαστους γείτονες.

Αυτή τη στάση των ΜΜΕ στηλιτεύει σε κείμενο του στο tvxs.gr, ο Στέλιος Κούλογλου, αναδεικνύοντας παράλληλα τη χρήση του διαδικτύου ως εναλλακτικού μέσου ενημέρωσης των πολιτών: “Στις ΗΠΑ, η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Καμμιά εφημερίδα ή τηλεόραση δεν έχει μπει στο κόπο να παρουσιάσει το ιστορικό της υπόθεσης ή να σχολιάσει την χωρίς προηγούμενο αιματοχυσία ή την επιθετικότητα της ισραηλινής πλευράς. Διάβαστε περισσότερα “ΜΜΕ και προπαγάνδα”