Είναι δυο – τρεις μέρες τώρα που ασχολούμαι με το Google Lively. Στην αρχή από περιέργεια και στη συνέχεια από ένα ειδικό ενδιαφέρον που έχω για τους εικονικούς κόσμους και τις δυνητικές χρήσεις τους στην εκπαίδευση. Αν και είναι νωρίς για να αποκρυσταλλώσουμε άποψη, μπορούμε ωστόσο να καταλήξουμε σε μερικά πρόχειρα συμπεράσματα.
Συμπέρασμα πρώτο: Το Lively δε θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το Second Life. Η μεγάλη επιτυχία του SL φαίνεται πως βάρυνε αποφασιστικά στην απόφαση της Google να χρηματοδοτήσει το project. Οι επιρροές του SL είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς τόσο στη σχεδίαση του εικονικού περιβάλλοντος όσο και στη σχεδίαση της διεπαφής του χρήστη.
Συμπέρασμα δεύτερο: Παρά τις ομοιότητες των δυο εικονικών κόσμων πιστεύω ότι θα αδικούσε κανείς το Lively αν το θεωρούσε απλή αντιγραφή (και μάλιστα επί τα χείρω) του SL, ένα είδος “Second Life για τις μάζες” ή “Second Life των φτωχών”, όπως αρχικά χαρακτηρίστηκε. Παρά τις επιφανειακές ομοιότητες οι δυο κόσμοι έχουν περισσότερες διαφορές από κοινά σημεία.
- Το SL απευθύνεται σε ενήλικο κοινό σε αντίθεση με το Lively που φαίνεται να στοχεύει σε εφήβους (άνω των 13 ετών).
- Το SL έχει τους μόνιμους κατοίκους του (residents) σε αντίθεση με το Lively που απαιτεί απλώς ένα λογαριασμό στο Gmail.
- To SL συνιστά έναν ολοκληρωμένο εικονικό κόσμο, με “γεωγραφικές συντεταγμένες” και “χωροταξικά δεδομένα”. Ο κάτοικος του μπορεί να “ταξιδέψει” σ’ ένα περιβάλλον που συντίθεται από τις ιδιοκτησίες και τις κατασκευές των μελών του. Στο Lively κάθε χρήστης δημιουργεί τον προσωπικό του εικονικό “μικρόκοσμο” (ένα νησάκι, ένα δωμάτιο, μια αίθουσα διαλέξεων) και εκεί υποδέχεται τους προσκεκλημένους του.
- Το σημαντικότερο: το SL είναι ένας μοναδικός, εναλλακτικός προορισμός του διαδικτύου. Για να το πούμε πιο απλά, για να μοιραστείς την εμπειρία του SL πρέπει να μπεις στο SL. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν για την επικοινωνία του SL με άλλες εφαρμογές (πχ το Sloodle που επιτρέπει την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ του SL και του συστήματος διαχείρισης μαθημάτων Moodle) παραμένει στην πράξη αποκομμένος από το υπόλοιπο διαδίκτυο. Αντίθετα, με το Lively η Google δεν επιχειρεί να δημιουργήσει έναν ακόμη εναλλακτικό προορισμό για το διαδίκτυο. Η εφαρμογή της είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των υπόλοιπων εφαρμογών του διαδικτύου. Μπορούμε να προσαρτήσουμε τον εικονικό μας χώρο στην ιστοσελίδα μας, στο blog μας, σ΄ ένα wiki ή σε μια ενότητα μαθήματος στο moodle.
Κι εδώ θεωρώ ότι εντοπίζεται η μαναδικότητα του Lively. Χτισμένο πάνω στη λογική των κατανεμημένων τεχνολογιών (distributed technologies) το Lively επιτρέπει τη χρήση του από οπουδήποτε, γεγονός που από μόνο του δημιουργεί εξαιρετικές προοπτικές για την εκπαίδευση.
Για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι προοπτικές ας δούμε ένα παράδειγμα. Έχω επισκεφτεί την ιστοσελίδα του youtube δέκα-δεκαπέντε φορές. Έχω δει όμως εκατοντάδες βίντεο προερχόμενα από το youtube. Πού; Μα σε ιστοσελίδες, blogs, στο facebook, στο myspace. Φανταστείτε τώρα εκπαιδευτικές εφαρμογές ή μαθήματα σε ιστοσελίδες, blogs, Learning Management Systems ή Course Management Systems με ενσωματωμένη τη δυνατότητα επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων στο Lively…
Η εφαρμογή έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον που απ’ ότι φαίνεται το μοιράζονται πολλοί κάτοικοι του διαδικτύου απ’ όλο τον πλανήτη. Έχουν περάσει μόλις τέσσερις ημέρες από την επίσημη παρουσίαση της εφαρμογής και μια αναζήτηση στο Google με τους όρους Google+Lively επιστρέφει ήδη 88.600 αποτελέσματα. Κάτι μου λέει ότι οι εξελίξεις θα είναι πολύ ενδιαφέρουσες…