Σήμερα Κυριακή 26 του Γενάρη ήρθε το χιόνι.
Σκέπασε τις στέγες, απλώθηκε στους δρόμους, χώθηκε στις άκρες των μπαλκονιών και κάτω από τα αυτοκίνητα!
Το βράδυ της Κυριακής δεν είχε βγει ανακοίνωση από το Δήμο Πυλαίας Χορτιάτη για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα σχετικά με τα σχολεία.
Πρωί πρωί τη Δευτέρα 27 Γενάρη, όλοι πήγαμε σχολείο:
-ΟΛΟΙ;;;
-Ε, όχι κι όλοι!
‘Εξω από το Νηπιαγωγείο από τις 7:30 το πρωί, οι εργάτες του Δήμου ρίχνανε αλάτι. ‘Ολα καθάρισαν αμέσως.
“Ετοιμα όλα για τα παιδιά που θα έρθουν στο σχολειό τους. -Εκείνα όμως δεν ήρθαν!
Τους στέλνουμε λοιπόν ένα ποιήμα για να μην ξεχάσουν να έρθουν αύριο, κι ας ήρθε το χιόνι!
Χιόνι
|
Τί καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που όξω πέφτει χιόνι! Το μπερντέ παραμερίζοντας, τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράματα: δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα! Όμως κάτου, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει. Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας. Ψωμί λέγει πως δεν έχει, πως κρυώνει, πως επάγωσε… «Έλα μέσα, κοριτσάκι. Το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι.» Κώστας Καρυωτάκης, Τραγούδια για παιδιά, 1919-1922 ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ: Τραγουδάς το χιόνι…
|
