16 Απρ 2015

Μπορεί να βελτιωθεί η συμπεριφορά ενός παιδιού δίχως φωνές και γκρίνιες; Η ειδική σε θέματα γονιών Noël Janis-Norton υποστηρίζει πως ναι – και έχει σύμμαχό της μία διασημότητα, την ηθοποιό Έλενα Μπόναμ Κάρτερ που ορκίζεται ότι οι συμβουλές της, της άλλαξαν τη ζωή.

Οι συμβουλές της Janis-Norton αποτελούν τμήμα ενός ολόκληρου προγράμματος που έχει επινοήσει και το οποίο στις αρχές Μαΐου εξέδωσε ως οδηγό για γονείς. Τιτλοφορείται «Calmer, Easier, Happier Parenting: The Revolutionary Programme That Transforms Family Life» και υπόσχεται να φέρει την πολυπόθητη γαλήνη και ηρεμία στο σπίτι.

Να μερικές από τις συστάσεις του βιβλίου:
● Αποφύγετε τους γενικευμένους και υπερβολικούς επαίνους. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, αλλά οι γενικές και οι υπερβολικές εκφράσεις τους κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Αντί λοιπόν να λέτε «υπέροχα», «άψογα», «θαυμάσια», επιλέξτε τον συγκεκριμένο και συγκρατημένο έπαινο, όπως «βλέπω ότι διάβασες προσεκτικά τα μαθήματά σου, προσέχοντας την ορθογραφία σου και κάνοντας την αντιγραφή σου. Βλέπω επίσης ότι δεν άφησες κενά. Αυτό είναι πολύ καλό». Το κλειδί, κατά την Janis-Norton είναι να παρατηρείτε, να περιγράφετε με ακρίβεια και να μην χρησιμοποιείτε υπερθετικούς βαθμούς.
● Να επαινείτε την απουσία της ενοχλητικής συμπεριφοράς. Για να αντιμετωπίσετε μια ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ότι μιλάει απότομα, τρώει τα νύχια του, σας διακόπτει όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, ζητάει διαρκώς κάτι, δεν διαβάζει) αρχίστε να δίνετε έμφαση στις στιγμές που το παιδί δεν συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτές τις στιγμές, να χρησιμοποιείτε τον συγκεκριμένο/συγκρατημένο έπαινο για να του τις επισημαίνετε. Να λέτε λ.χ. «βλέπω ότι δεν με διέκοψες στο τηλέφωνο… αυτό είναι πολύ καλό». Η έκφραση «βλέπω ότι…» κάνει τα παιδιά να τεντώνουν τ’ αυτιά τους, διότι δεν είναι μία έκφραση που χρησιμοποιούμε συχνά όταν θέλουμε να τα επιπλήξουμε ή να τα διορθώσουμε για κάτι. Σταδιακά, θα μάθουν τα παιδιά να συσχετίζουν το «βλέπω ότι…» με το ότι θα ακούσουν ότι έκαναν κάτι καλό, και θα επιδιώκουν ολοένα περισσότερο να το ακούσουν.
● Αφιερώστε τους «ειδικό» χρόνο. Κάθε ένας από τους γονείς πρέπει να αφιερώνει σε κάθε ένα από τα παιδιά λίγο ειδικό, αποκλειστικό χρόνο, που θα περνάνε κάνοντας οι δυο τους κάποιες δραστηριότητες. Ο χρόνος αυτός πρέπει να είναι καθημερινός ει δυνατόν, να διαρκεί τουλάχιστον 10 λεπτά και να μην αφιερώνεται για να βλέπουν μαζί τηλεόραση ή να παίζουν στο κομπιούτερ, αλλά σε κάτι άλλο που αρέσει και στους δύο. Τα παιδιά χρειάζονται πρωτίστως χρόνο από τον γονέα του ιδίου φύλου – κι αν ο ένας δεν υπάρχει, από άλλο κοντινό ενήλικα του ιδίου φύλου.
● Μάθετε να ακούτε πρώτα το παιδί. Για να λύσετε κάποιο πρόβλημα, πρέπει πρώτα να ακούσετε τι έχει να πει το παιδί, και αναλόγως να προσαρμόζετε την απάντησή σας. Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά ξεπερνούν πιο εύκολα και πιο γρήγορα τον θυμό ή τα αρνητικά συναισθήματά τους, ενώ έχουν και την ευκαιρία να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να τα νιώσουν πλήρως και μετά να τα ξεπεράσουν και να ηρεμήσουν. Για να ακούσετε το παιδί, βάλτε στην άκρη τα δικά σας συναισθήματα, σταματήστε ό,τι κι αν κάνετε, συγκεντρωθείτε σε ό,τι σας λέει κοιτάζοντάς το στα μάτια και αναλογισθείτε πως μπορεί να νιώθει το παιδί. Το συναίσθημα που θα φαντασθείτε, εκφράστε το στο παιδί, δίχως όμως να το καθησυχάσετε, να προσπαθήσετε να εκλογικεύσετε, να του κάνετε κήρυγμα ή να το δικαιολογήσετε. Πείτε λ.χ. «ακούγεσαι πολύ απογοητευμένος/θυμωμένος που χάλασε το παιχνίδι σου».
● Ετοιμασθείτε εκ των προτέρων. Αυτή είναι μια πανίσχυρη τεχνική για να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα ακολουθεί τους κανόνες του σπιτιού. Πρέπει να την εφαρμόσετε πριν συμβεί η αρνητική συμπεριφορά και οπωσδήποτε όχι εν ώρα αψιμαχίας ή όταν βιάζεστε. Επιπλέον, το παιδί είναι αυτό που θα μιλάει, όχι εσείς. Τι πρέπει να κάνετε; Διαλέξτε μια ουδέτερη στιγμή (να μην έχει προηγηθεί καυγάς) που θα έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας. Καθίστε κάτω με το παιδί και θέστε του μερικά βασικά ερωτήματα (για κάθε ερώτημα και απάντηση, να αφιερώνετε έως 60 δευτερόλεπτα). Κάθε ερώτηση πρέπει να είναι λεπτομερής και να μην απαντιέται με «ναι» ή «όχι», αλλά να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επιπλέον, επειδή το παιδί ξέρει τις απαντήσεις, εσείς δεν πρέπει να του τις πείτε, αλλά να περιμένετε να τις πει μόνο του. Παράδειγμα; «Όταν γυρνάμε από το ποδόσφαιρο, τι είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε; Πού θα βάλουμε την τσάντα; Πού θα βάλουμε τα παπούτσια; Τι θα κάνουμε τα λερωμένα ρούχα;». Όσο πιο λεπτομερής είναι κάθε απάντηση του παιδιού, τόσο περισσότερο εντυπώνεται στη μνήμη του.
● Απομακρύνετε ότι αποσπά την προσοχή. Αν λ.χ. τα παιδιά σας παίζουν το πρωί αντί να ετοιμάζονται για το σχολείο, βάλτε τα ρούχα τους σε ξεχωριστά δωμάτια ώστε να μην συναντηθούν πριν ντυθούν. Ή πάλι αν αρνούνται να ντυθούν ζεστά το χειμώνα, εξαφανίστε τα καλοκαιρινά ρούχα από τα ντουλάπια ώστε να μην τα έχουν πρόχειρα και βάζουν κοντομάνικα.
● Μην ζητάτε ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα. Για να κάνει το παιδί ότι ζητάτε με το πρώτο (στο 90% των περιπτώσεων τουλάχιστον) εφαρμόστε την απλή μέθοδο που ακολουθεί. Είναι κατάλληλη για παιδιά ηλικίας άνω των 3 ετών και δεν συνιστάται σε δύο περιπτώσεις: όταν το παιδί κάθεται μπροστά σε μία οθόνη και όταν βιάζεστε.

Η μέθοδος έχει ως εξής:
1. Πηγαίνετε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται το παιδί, σταθείτε δίπλα του και κοιτάξτε το.
2. Περιμένετε να γυρίσει να σας κοιτάξει και αυτό – αλλά να κοιτάει μόνο εσάς και πουθενά αλλού.
3. Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει – αργά, με απλά λόγια, με σαφήνεια και μόνο μία φορά.
4. Ζητήστε από το παιδί να επαναλάβει ότι του είπατε, λέγοντας «Πες μου σε παρακαλώ τι πρέπει να κάνεις τώρα» (μόλις το παιδί αρχίσει να το λέει, έχει αρχίσει να γίνεται δική του απόφαση και ευθύνη).
5. Περιμένετε στη θέση σας να κάνει το παιδί ότι του ζητήσατε – και κάθε τι σωστό που κάνει, να το επαινείτε συγκεκριμένα και συγκρατημένα.
Καθώς θα περνάει ο καιρός, το τελευταίο βήμα θα πάψει να είναι απαραίτητο και τελικά θα απαιτούνται μόνο τα τρία πρώτα.

www.thessalonikiartsandculture.gr

Θα πρέπει, άραγε, να βάζουμε όρια στα παιδιά; Κι αν ναι, γιατί; Και πότε είναι η σωστή στιγμή; Ερωτήματα που σκέφτεται κάθε υπεύθυνος γονέας, ώστε να αναθρέψει ένα ελεύθερο και αυτόνομο παιδί, που καλείται να αντιμετωπίσει τον κόσμο.

Γιατί πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας;
· Τα όρια διδάσκουν στα παιδιά την αυτο-πειθαρχία. Για παράδειγμα, ένα παιδί το οποίο παίζει για αρκετές ώρες, χωρίς να σκέφτεται ότι πρέπει να κάνει και τις εργασίες του για την επόμενη μέρα στο σχολείο, χρειάζεται τον ενήλικα ο οποίος θα περιορίσει τις ώρες του παιχνιδιού και θα του ζητήσει να ολοκληρώσει τις σχολικές του εργασίες.
· Τα όρια κρατούν τα παιδιά ασφαλή. Για παράδειγμα, ο γονέας θα αφήσει το παιδί να παίξει στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού, αλλά δεν μπορεί να το αφήσει ανεξέλεγκτο, καθώς πιθανόν να είναι επικίνδυνο. Θα θέσει κάποιους περιορισμούς.
· Τα όρια κρατούν τα παιδιά υγιή. Για παράδειγμα, σε μικρούς και μεγάλους αρέσουν τροφές πλούσιες σε ζάχαρη , όπως είναι η σοκολάτα. Η απεριόριστη κατανάλωση τέτοιων τροφών, ωστόσο, θα έχει επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού. Ο ενήλικας καλείται να θέσει όρια για να προστατέψει το παιδί του.
· Τα όρια βοηθούν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν άβολα και δυσάρεστα συναισθήματα. Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να πουν όχι στα παιδιά τους γιατί δε θέλουν να τα στενοχωρήσουν. Ωστόσο, δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν την ίδια αντιμετώπιση από όλους τους ανθρώπους που θα συναντήσουν στη ζωή τους. Είναι ευκαιρία, λοιπόν να έρθουν αντιμέτωπα με δυσάρεστα συναισθήματα και να μάθουν να τα διαχειρίζονται.
· Τα όρια δείχνουν στο παιδί ότι ενδιαφέρεσαι. Όταν ένας γονέας βάζει όρια στο παιδί του, του δείχνει πως δεν είναι αδιάφορος αλλά νοιάζεται γι’ αυτό, με αποτέλεσμα να μειώνεται το άγχος του.

Δεν Τιμωρούμε, μαθαίνουμε να Πειθαρχούμε
· Η τιμωρία αφορά σε μια δράση εναντίον του παιδιού για να “πληρώσει” για τη συμπεριφορά του.
· Η πειθαρχία αφορά στην καθοδήγηση του παιδιού ώστε να καταλάβει τα όρια. Οι ενήλικες μπορούν να θέσουν κανόνες, ωστόσο τα παιδιά δεν αρχίζουν να δρουν με αυτοέλεγχο μέχρι την ηλικία των 7-9 ετών. Για τα μικρότερα παιδιά η πειθαρχία περιλαμβάνει τη μάθηση του αυτοελέγχου.

Ο τρόπος που θέτουμε τα όρια στα παιδιά είναι πολύ σημαντικός. Αν είμαστε αυστηροί και επιβάλλουμε τα όρια ως τιμωρία, τότε είναι πιθανό να προκαλέσουμε θυμό στα παιδιά, με αποτέλεσμα να αντιδράσουν άσχημα. Αφού θέσουμε το όριο, οφείλουμε να εξηγήσουμε τους λόγους που το κάνουμε, ιδιαίτερα στα μικρότερα παιδιά. Έτσι, θα αφιερώσουν χρόνο να μας ακούσουν αλλά και να μας μιλήσουν, λέγοντας τη γνώμη τους, το οποίο θα ενισχύσει και την επικοινωνία μεταξύ του παιδιού με τους γονείς. Αξίζει να σημειωθέι εδώ , ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι ενωμένοι και σταθεροί όταν θέτουν περιορισμούς στα παιδιά. Αν , για παράδειγμα, η μητέρα επιτρέψει το παιχνίδι μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων για την επόμενη μέρα, και το παιδί στραφεί στον πατέρα για “βοήθεια”, ο δεύτερος θα πρέπει να υποστηρίξει την πρόταση της μητέρας. Ακόμη κι αν ο ένας από τους δύο γονείς δεν είναι σύμφωνος με κάποια απόφαση, καλό θα ήταν να μην εκφράσει την αντίρρησή του μπροστά στο παιδί, αλλά όταν θα μείνει μόνος του, με τη σύζυγό του.

Επίσης, σημαντικό είναι κάθε θετική και σωστή συμπεριφορά του παιδιού να ακολουθείται από επιβράβευση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ενθαρρύνουμε τα παιδιά να συμμορφωθούν με τους κανόνες των μεγάλων. Πολλές φορές, ωστόσο, τα παιδιά μας αγνοούν, είτε από αντίδραση, είτε γιατί δε θέλουν να κάνουν αυτό που πρέπει. Σε αυτή την περπίτωση, θα πρέπει να υποστούν τις λογικές συνέπειες των πράξεών τους που σκοπό έχουν να σταματήσουν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές.

Λογικές συνέπειες:
· Απόσυρση από την κατάσταση, όταν το παιδί έχει επικίνδυνη ή αποδιοργανωτική συμπεριφορά (ας αποχωρήσουμε από το φιλικό σπίτι που είμαστε καλεσμένοι, όταν το παιδί έχει ανάρμοστη συμπεριφορά).
· Απόσυρση προνομίων, όταν μια δραστηριότητα έχει παραμεληθεί ή το παιχνίδι είναι κακομεταχειρισμένο (ας κρατήσουμε κλειστή την τηλεόραση για μια μέρα, όταν γίνεται κατάχρηση).

Που οφείλεται η άσχημη συμπεριφορά των παιδιών;
Η άσχημη ή ανάρμοστη συμπεριφορά των παιδιών συνήθως οφείλεται σε τέσσερις βασικούς λόγους:
1. Προσοχή: σε αυτή την περίπτωση, τα παιδιά νιώθουν ότι ανήκουν μόνο όταν τους δίνεται προσοχή.Γι’ αυτό το λόγο υιοθετούν άσχημες συμπεριφορές για να τραβήξουν την προσοχή των γονέων, των εκπαιδευτικών και των σημαντικών άλλων του περιβάλλοντός τους. Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν θετική προσοχή στα παιδιά σε άλλες στιγμές, όταν πραγματικά θα έχουν μια σωστή συμπεριφορά και να τα επιβραβεύσουν ενώ καλό θα ήταν να αγνοήσουν την άσχημη συμπεριφορά τους.Έτσι, τα παιδιά θα πετυχαίνουν το “στόχο” τους (την προσοχή) μόνο όταν θα έχουν καλή συμπεριφορά.
2. Δύναμη: όταν τα παιδιά νιώθουν ότι ανήκουν μόνο όταν θέλουν να δείξουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους “διατάζει”. Όλοι μας έχουμε βρεθεί στον ίδιο διάδρομο του σούπερ μάρκετ με μια οικογένεια, όταν το παιδί δε σταματά να ζητά και να θέλει. Συχνά η αντίδραση των παιδιών στο όχι των γονέων είναι να φωνάξουν και να κλάψουν δυνατά, με σκοπό να τους ντροπιάσουν και να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά από το σπίτι για τις περιορισμένες επιλογές που θα έχουν. Θα πρέπει να θέτουν λογικά και όχι υπερβολικά αυστηρά όρια, να ενθαρρύνουν το παιδί τους και να απομακρύνονται από καταστάσεις, όπως αυτή του σούπερ μάρκετ. Αφού ηρεμήσουν τα παιδιά θα πρέπει να γίνετε συζήτηση σχετικά με το γεγονός και τους λόγους που δεν τους επέτρεψαν να κάνουν αυτό που ήθελαν.
3. Εκδίκηση: όταν τα παιδιά νιώθουν ότι ανήκουν όταν πληγώνουν τους άλλους, είτε είναι συνομήλικοι, είτε οι ενήλικες του περιβάλλοντός τους. Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν τη σκληρή τιμωρία, καθώς και την κριτική για τις πράξεις των μικρών τους. Πρόκειται για ήδη πληγωμένα παιδιά, που έχουν ανάγκη μόνο από φροντίδα. Γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να εμπιστευθούν αυτά τα παιδιά και να μοιραστούν τα συναισθήματα τους. Έτσι, θα μάθουν και τα παιδιά να μιλούν για αυτά, χωρίς να χρειάζεται να συμπεριφέρονται άσχημα.
4. Ανεπάρκεια: όταν τα παιδιά νιώθουν ότι ανήκουν όταν πείθουν τους άλλους ότι δεν είναι ικανά και ότι δεν πρέπει να περιμένουν πολλά από αυτά. Ας ενθαρρύνουμε αυτά τα παιδιά να δοκιμάσουν νέα πράγματα, χωρίς να τα κρίνουμε για τις πιθανές αποτυχίες τους. Οι ενήλικες πρέπει να επικεντρωθούν στα θετικά στοιχεία του παιδιού και να είναι πρόθυμοι και διαθέσιμοι να διδάξουν τα παιδιά τους νέες δεξιότητες.

Κλείνοντας, είναι δεδομένο ότι το να είσαι γονέας είναι δύσκολο. Το παιδί το μόνο που ζητά είναι να έχει επαφή μαζί σας. Αυτό , με τη σειρά του, απαιτεί να επενδύσετε πολύ χρόνο, που θα αποδειχθεί πολύτιμος για το παιδί ενώ το βλέπετε να μεγαλώνει. Να είστε εκεί για το παιδί σας! Δώστε του επιλογές ώστε να μάθει να σκέφτεται μόνο του. Περιορίστε την τηλεόραση! Περάστε χρόνο μαζί με το παιδί σας, κάνοντας μια βόλτα, διαβάζοντας μαζί, κάνοντας ποδήλατο,ή συζητώντας. Τότε, θα καταλάβετε ότι δεν είναι τόσο η πειθαρχία που έχει ανάγκη το παιδί, όσο η καθοδήγηση με οδηγό την αγάπη και να μάθουν από το καλύτερο σας παράδειγμα.

Νέλλη Κοκκινάκου- Ψυχολόγος
Πηγή: The Importance of Setting Limits for Preschoolers (Child Development Institute)
Appropriate Limits for Young Children, A Guide for Discipline (North Carolina Cooperative Extension Service)
Making rules and setting limits (Kids Matter)

Έρχεται λοιπόν και το Πάσχα! Παρόλο που ήταν μικρό το διάστημα που μεσολάβησε από την 25η Μαρτίου καταφέραμε μαζί με τα παιδιά να πούμε λίγα λόγια για τη ζωή του Χριστού (τον πατέρα του, τη μητέρα του, τη διδασκαλία του και τους μαθητές του).
Μιλήσαμε για τα θαύματά Του, την ανάσταση του Λαζάρου, την Κυριακή των Βαΐων, τον Μυστικό Δείπνο και το φιλί του Ιούδα και ολοκληρώσαμε με τα ‘Αγια Πάθη και την Ανάσταση ακούγοντας εγκώμια και ψαλμωδίες από το you tube καθώς επίσης και αποσπάσματα από τη ζωή του Χριστού.

Σε ομαδικές αποτυπώθηκαν το οδοιπορικό του Πάσχα

Ο θρήνος της Παναγίας και η Σταύρωση

Δώσαμε σε βιβλιαράκι την ιστορία των Παθών, μία ιδέα που πήραμε από το Νηπιαγωγείο Μυτιλήνης.

Έφτιαξαν και στόλισαν πασχαλινά αβγά

Προβατάκια αβγοθήκες, που συμβολίζουν τον αμνό του Θεού

Πασχαλινά καλάθια κουνελάκια, κατάλοιπα αρχαίων δοξασιών που συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης.

Έφτιαξαν τις δικές τους κάρτες….

Τα κοτοπουλάκια τους άρεσαν πολύ

Να και τα κόκκινα αβγά μας σύμφωνα με το έθιμο

Και η συνταγή μας

Διάφορες δραστηριότητες μαθηματικών και λογοτεχνίας και γλώσσας

Ένας πίνακας συναισθημάτων για το Πάσχα!!!

Τα παιδιά το χάρηκαν πραγματικά!!!!
Καλό Πάσχα με υγεία από το Νηπιαγωγείο Αγίου Κωνσταντίνου