Γλώσσα Β’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 1

ΘΕΩΡΙΑ

ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ

Τι είναι το υποκείμενο –πώς το βρίσκουμε;
Είναι η λέξη της πρότασης που δείχνει ότι κάποιος ,κάποια, κάποιοι, κάποιες, κάποια κάνει ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.
π. χ. Ο Γιώργος παίζει κιθάρα.
Για να βρούμε το υποκείμενο, απαντούμε στην ερώτηση ποιος/ποια/ποιο …
Τι μορφή μπορεί να έχει το υποκείμενο;
Το υποκείμενο βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική και είναι (συνήθως) ουσιαστικό ή αντωνυμία.
Στην περίπτωση, όμως, που το ρήμα είναι απρόσωπο το υποκείμενο είναι μία ολόκληρη πρόταση.
Όταν το ρήμα είναι απρόσωπο (πρέπει, αρκεί, ενδέχεται, φαίνεται, απαγορεύεται, επιτρέπεται,πιστεύεται κ.λπ.), η πρόταση (που είναι υποκείμενο στο ρήμα) ξεκινάει με το να, το ότι
ή το πώς. Σε αυτήν την περίπτωση το υποκείμενο απαντά στην ερώτηση
τι.
Παραδείγματα
ουσιαστικό, π.χ. Ο μαθητής διαβάζει.
αντωνυμία, π.χ. Αυτός διαβάζει.
επίθετο, π.χ. Ο νέος διαβάζει.
μετοχή, π.χ. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται.
άκλιτη λέξη (επίρρημα) με άρθρο, π.χ. Τα παρακάτω είναι περιττά.
πρόταση, π.χ. Πρέπει να διαβάζεις.
Πότε παραλείπεται το υποκείμενο;
Συχνά το υποκείμενο παραλείπεται, γιατί εννοείται στις παρακάτω
περιπτώσεις :
  1. όταν είναι πρώτο ή δεύτερο πρόσωπο και ο ομιλητής ή ο συγγραφέας δε θέλει
    να δώσει έμφαση σε αυτό (επειδή εννοείται εύκολα από την κατάληξη του
    ρήματος), π.χ. Θα πάω εκδρομή(ενν. εγώ).
  2. όταν εννοείται εύκολα από τα συμφραζόμενα, π.χ. – Τι κάνει ο πατέρας
    σου;
    – Είναι πολύ καλά (ενν. Ο πατέρας).
  3. όταν είναι μια γενική έννοια ή όταν μπορεί να εννοηθεί μόνο ένα υποκείμενο,
    π.χ. Είναι 6 μμ. (ενν. H ώρα).
  4. όταν το ρήμα δείχνει κάποιο φυσικό φαινόμενο, π.χ. κάνει κρύο.
Συμφωνία υποκειμένου και ρήματος
·
Το ρήμα συμφωνεί με το υποκείμενό του σε πρόσωπο και αριθμό, π.χ. Η Μαρία διαβάζει ένα βιβλίο. (Το υποκείμενο Η Μαρία είναι γ’ πρόσωπο ενικού αριθμού, όπως και το ρήμα διαβάζει)
·
Όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα υποκείμενα, το ρήμα μπαίνει σε πληθυντικό αριθμό, π.χ. Η Μαρία και ο Γιάννης διαβάζουν ένα βιβλίο.
·
Όταν υπάρχουν πολλά υποκείμενα σε διάφορα πρόσωπα (α’, β’, γ’),
το ρήμα μπαίνει στο επικρατέστερο πρόσωπο (το α’ πρόσωπο είναι επικρατέστερο
του β’ και το β’ επικρατέστερο του γ’
),
π.χ. Εμείς και εσείς είμαστε μαθητές της Β’ Γυμνασίου.
Πότε θα μιλήσετε εσείς και οι άλλοι;
Η συμφωνία υποκειμένου και ρήματος ως
προς το πρόσωπο και τον αριθμό μπορεί να μην τηρείται
στις παρακάτω
περιπτώσεις:
Ø
Όταν το υποκείμενο είναι περιληπτικό όνομα,
π.χ. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων περίμεναν να έρθει η σειρά τους.
Ø
Όταν ένα υποκείμενο ενικού αριθμού συνδέεται
με άλλα πρόσωπα ή πράγματα
, π.χ. Εγώ με τους φίλους μου πήγαμε στον κινηματογράφο.
Ø
Όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα υποκείμενα τα οποία μπορούν
να θεωρηθούν ενιαίο σύνολο
, π.χ. Η εξυπνάδα και η καλοσύνη του
εκτιμήθηκε από όλους.

ΑΧΩΡΙΣΤΑ ΜΟΡΙΑ – ΠΡΟΘΗΜΑΤΑ
Λόγια
Λαϊκά
αρχι- αμφι- δια-
δι- διχο- δυσ-
εισ- εκ- εξ-
εν- εμ- εγ-
ερ- ελ- επι-
επ- εφ- ημι-
περι- συν- συμ-
συγ- συ- υπο-
ανα- από- κατά-
προσ-
α- αν- ανα-
ξε-
Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
Αναπτύσσουμε σε αυτή ένα θέμα, μια πληροφορία ή μια ιδέα,
αλλά ταυτόχρονα συνδέεται με την επόμενη παράγραφο και όλες μαζί αποτελούν ένα
κείμενο.
Κάθε παράγραφος είναι κι αυτή ένα κείμενο ενιαίο, με αρχή,
μέση και τέλος, που ακολουθεί την εξής δομή: α. θεματική πρόταση, β. λεπτομέρειες, γ.
κατακλείδα
(πολύ συχνά παραλείπεται).
Εξωτερικό γνώρισμα της παραγράφου είναι η αλλαγή αράδας και το περιθώριο
(εσοχή) που αφήνουμε στην αρχή κάθε παραγράφου.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ
Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι ανάπτυξης
μιας παραγράφου είναι οι ακόλουθοι:

α. με παραδείγματα,
β. με σύγκριση και
αντίθεση,
γ. με διαίρεση,
δ. με αιτιολόγηση,
ε. με ορισμό,
στ. με αίτια και
αποτελέσματα,
ζ. με αναλογία,
η. με συνδυασμό
τρόπων ανάπτυξης.
α. Ανάπτυξη με παραδείγματα
Ο πρώτος και βασικός τρόπος ανάπτυξης των λεπτομερειών μιας παραγράφου είναι η
παρουσίαση στοιχείων-παραδειγμάτων από την Ιστορία ή από τη σύγχρονη κοινωνική-καθημερινή
μας ζωή.
Η ανάπτυξη με παραδείγματα είναι κατάλληλη όταν η θεματική περίοδος χρειάζεται
διευκρινήσεις.
β. Σύγκριση και αντίθεση
Όταν πρόκειται να συγκρίνουμε δύο καταστάσεις, πρόσωπα, αντικείμενα, ιδέες
κ.λπ., σημειώνουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Όταν αντιθέτουμε δύο
πράγματα, έννοιες κ.λπ., τονίζουμε τις διαφορές τους.
Η ανάπτυξη με σύγκριση και αντίθεση είναι κατάλληλη όταν η θεματική περίοδος
μάς παρακινεί να βρούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα σε πρόσωπα,
τόπους κ.λπ.
γ. Διαίρεση
Μπορούμε να παρουσιάσουμε καλύτερα μια έννοια, αν τη διαιρέσουμε σε μικρότερα
μέρη.
Η ανάπτυξη με διαίρεση είναι κατάλληλη όταν η θεματική περίοδος είναι
διατυπωμένη έτσι που να αποκαλύπτει τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται ένα
αντικείμενο, μια ιδέα κ.λπ.
δ. Αιτιολόγηση
Αιτιολογούμε μια θέση-άποψη χρησιμοποιώντας επιχειρήματα και άλλες αποδείξεις.
Η αιτιολόγηση είναι η κατάλληλη μέθοδος ανάπτυξης της παραγράφου, όταν η
θεματική πρόταση είναι διατυπωμένη έτσι ώστε να μας παρακινεί να ρωτήσουμε
«Γιατί;».
ε. Ορισμός
Προσπαθούμε να ορίσουμε, δηλαδή να παρουσιάσουμε το περιεχόμενο μιας έννοιας.
Για να γίνει πιο σαφής η παράγραφος, πρέπει στη συνέχεια να διασαφηνίσουμε τον
ορισμό, κάνοντας χρήση των άλλων τρόπων ανάπτυξης (παραδείγματα, σύγκριση –
αντίθεση κ.λπ.).
Χρησιμοποιούμε ως τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου τον ορισμό, όταν η θεματική
πρόταση μάς παρακινεί να ρωτήσουμε «Τι είναι;» ή «Τι εννοούμε με αυτό;».
στ. Αίτια και αποτελέσματα
Αναζητούμε και καταγράφουμε την αιτία ή τις αιτίες που οδηγούν σε ένα
αποτέλεσμα.
Χρησιμοποιούμε αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης, όταν στη θεματική πρόταση
διατυπώνουμε μια αιτία.

ζ. Αναλογία
Παρουσιάζουμε την ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα
ανόμοια από μία άποψη πράγματα, ιδέες κ.λπ.
Χρησιμοποιούμε την αναλογία, όταν η θεματική πρόταση είναι διατυπωμένη ως
παρομοίωση ή μεταφορά.
η. Συνδυασμός τρόπων ανάπτυξης
Συνήθως, όταν γράφουμε μια παράγραφο, χρησιμοποιούμε περισσότερους από έναν
τρόπους ανάπτυξης (π.χ. ορισμό και αιτιολόγηση, διαίρεση και παραδείγματα
κ.λπ.), ώστε να παρουσιάσουμε ή να διασαφηνίσουμε αυτό που θέλουμε να πούμε,
όσο το δυνατόν πληρέστερα.
[Σημ.: Τα αίτια και τα αποτελέσματα και η αναλογία ως τρόποι ανάπτυξης της
παραγράφου δεν περιλαμβάνονται στην ύλη του σχολικού βιβλίου της Β’ Γυμνασίου].
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΘΕΜΑΤΟΣ
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ – ΤΑΞΙΔΙΑ – ΕΚΔΡΟΜΕΣ
Τουρισμός είναι τα ταξίδια σε άλλους τόπους, διαφορετικούς από τον τόπο διαμονής μας. Γίνονται με σκοπό την αναψυχή, την ξεκούραση, την επικοινωνία ή τη γνωριμία με άλλους λαούς.
Μορφές τουρισμού
α) εσωτερικός
β) εξωτερικός
Ο τουρισμός είναι γνωστός από την αρχαίοτητα με το όνομα “περιήγηση”. Σπουδαίοι αρχαίοι περιηγητές ήταν ο Ηρόδοτος, ο Πυθαγόρας, ο Πλάτων και ο Παυσανίας.
Γιατί αναπτύχθηκε ο τουρισμός στην εποχή μας;
1. Η ανάπτυξη μέσων μαζικής μεταφοράς  έδωσε τη δυνατότητα να γίνονται τα ταξίδια με ασφάλεια και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
2. Η συγκέντρωση πληθυσμού στις πόλεις και οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής δημιούργησαν την ανάγκη για φυγή και ξεκούραση.
3. Η μείωση του ωραρίου εργασίας και η καθιέρωση των αργιών και των αδειών πολλαπλασίασαν τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων.
4. Η διασφάλιση της ειρήνης και η πολιτική ομαλότητα στις αναπτυγμένες χώρες βοήθησαν στη δημιουργία κλίματος ασφάλειας, το οποίο είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη του τουρισμού.
Τι κερδίζω με τα ταξίδια;
1. χαλάρωση, εκτόνωση, νέες εμπειρίες
2. έρχομαι σε επαφή με διαφορετικές μορφές συμπεριφοράς και νέους τρόπους σκέψης. Διευρύνω τους πνευματικούς μου ορίζοντες.
3. μαθαίνω ήθη, έθιμα και παραδόσεις άλλων λαών και αποκτώ καινούριες γνώσεις.
4. γίνομαι πρεσβευτής της χώρας μου και του πολιτισμού μας, όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό.
Κατηγορίες: ΓΛΩΣΣΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γλώσσα Β’ Γυμνασίου : ΕΝΟΤΗΤΑ 1

Λατινικά Γ’ Λυκείου : ΚΕΙΜΕΝΟ 21 (

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4



ΠΩΣ  ΠΗΡΕ  ΤΟ 
ΟΝΟΜΑ  ΤΟΥ  ΤΟ 
PISAURUM
Brenno   
duce    Galli,   apud   
Alliam    flumen    deletis 

legionibus   
Romanorum,   everterunt    urbem   
Romam 

praeter  
Capitolium,   pro    quo   
immensam 

pecuniam  
acceperunt.   Tum    Camillus,  
qui    diu

apud   
Ardeam   in   exilio   
fuerat    propter 

Veientenam   
praedam    non   aequo   
iure    divisam, 

absens   
dictator    est   factus ;  
is   Gallos   iam

abeuntes   
secutus   est :   quibus   
interemptis    aurum  

omne  
recepit.   Quod    illic  
appensum   
civitati  

nomen   
dedit :   nam    Pisaurum  
dicitur,   quod    illic  

aurum   
pensatum   est. 
Post   hoc  
factum   rediit   in

exilium, 
unde   tamen   rogatus  
reversus   est.

Mετάφραση
Oι  Γαλάτες 
με  αρχηγό  τον 
Βρέννο, αφού  κατατρόπωσαν  τις 
λεγεώνες  των  Ρωμαίων 
κοντά  στον  ποταμό 
Αλία, κατέστρεψαν  εντελώς  την 
πόλη  Ρώμη  εκτός 
από  το  Καπιτώλιο, ως 
αντάλλαγμα  του  οποίου 
πήραν  τεράστια  χρηματικά 
ποσά. Τότε  ο  Κάμιλλος, που 
είχε  βρεθεί  εξόριστος 
για  πολύ  καιρό 
κοντά  στην  Αρδέα 
εξαιτίας  της  λείας 
από  τους  Βηίους 
που  δεν  είχε 
μοιραστεί  ακριβοδίκαια,
εκλέχτηκε  δικτάτορας  αν 
και  απουσίαζε· αυτός  ακολούθησε 
τους  Γαλάτες  όταν 
έφευγαν  πια· αφού  τους 
εξολόθρευσε  πήρε  πίσω 
όλο  το  χρυσάφι. Επειδή  αυτό 
ζυγίστηκε  εκεί  έδωσε 
το  όνομα  στην 
πολιτεία· ονομάζεται  δηλαδή  Πίσαυρο, επειδή  εκεί 
ζυγίστηκε  το  χρυσάφι. Μετά 
από  αυτή  την 
πράξη  γύρισε  στην 
εξορία  από  όπου  όμως  επέστρεψε 
αφού  τον  παρακάλεσαν.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

Α’  ΚΛΙΣΗ

Allia
ae
  = α’ κλίση, θηλυκό = ο  Αλλίας (όχι  πληθυντικός)
Roma
ae 
=  α’
κλίση, θηλυκό  =  η  Ρώμη  (όχι 
πληθυντικός)
pecunia
ae
  =  α’
κλίση, θηλυκό  =  το 
χρηματικό  ποσό
Ardea
ae
  =  α’
κλίση, θηλυκό  =  η 
Αρδέα
praeda
ae
  =  α’
κλίση, θηλυκό  =  η  λεία
Β’  ΚΛΙΣΗ
Brennus
i
  =  β’
κλίση, αρσενικό  =  ο 
Βέννος  (όχι  πληθυντικός)
Gallus
i
  =  β’
κλίση, αρσενικό  =  ο 
Γαλάτης
Romanus
Romani
  = β’ κλίση, αρσενικό  = 
ο  Ρωμαίος
Capitolium
ii/-i =  β’ κλίση, ουδέτερο  = 
το  Καπιτώλιο (όχι  πληθυντικός)
Camillus
i 
=  β’
κλίση, αρσενικό  =  ο 
Κάμιλλος (όχι  πληθυντικός)
ex(s)iliumii / –i 
=  β’ κλίση, ουδέτερο  = 
η  εξορία
aurum
i  =  β’
κλίση, ουδέτερο  =  το 
χρυσάφι 
Pisaurum
i  =  β’
κλίση, ουδέτερο  =  το 
Πίσαυρο
factum
i  =  β’
κλίση,  ουδέτερο  = 
η  πράξη

Γ’  ΚΛΙΣΗ

duxducis 
=  γ΄κλίση, αρσενικό  = 
ο  αρχηγός

flumenfluminis  = γ’ κλίση, ουδέτερο = το  ποτάμι
legio
legionis
  =  γ’
κλίση, θηλυκό  =  η 
λεγεώνα
urbs
urbis
  =  γ’
κλίση, θηλυκό  =  η  πόλη  (με 
γενική  πληθ.
urbium  και 
αιτιατική  πληθυντικού 
urbes  και  urbis)
ius
iuris  =  γ’
κλίση, ουδέτερο  =  το 
δίκαιο
dictator
oris
= γ’
κλίση, αρσενικό =  ο  δικτάτορας
civitascivitatis  =  γ’
κλίση, θηλυκό  =  η 
πολιτεία (γενική 
πληθυντικού 
civitatum 
και 
civitatium, αιτιατική  πληθυντικού 
civitates  και  civitatis)
nomen
nominis  =  γ’
κλίση, ουδέτερο  =  το 
όνομα
ΕΠΙΘΕΤΑ
immensus
aum  =  β’
κλίση  = 
τεράστιος – η – ο    ΟΧΙ  ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ
aequus
aum = β’ κλίση  = 
δίκαιος – η – ο ( συγκριτικός : aequiorior
ius  , 
υπερθετικός  :  aequissimusa
um )  (επίρρημα : aequeaequiusaequissime)
omnis
omnisomne  =  γ’
κλίσης  = 
όλος – η – ο     ΟΧΙ  ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ

ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
qui 
 
quae 
 
quod 
=  αναφορική  = 
ο  οποίος – α – ο
is    ea    id  = 
δεικτική  ή  επαναληπτική 
=  αυτός – ή – ό
hic    haec    hoc  = 
δεικτική  =  αυτός – ή –ό

ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ
diu (επίρρημα 
χρόνου) –
diutusdiutissime  = 
για  πολύ  καιρό

ΡΗΜΑΤΑ

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Α συζυγία
do   
dedi    datum 
  dare  (1)
  = 
δίνω
rogo    rogavi    rogatum    rogare  (1) 
=  παρακαλώ, ζητώ
penso   
pensavi    pensatum 
  pensare  (1)
  = 
ζυγίζω
Β συζυγία
deleo
delevideletumdelere  (2) 
= κατατροπώνω,  καταστρέφω
Γ’ συζυγία
everto    everti    eversum    evertere  (3) 
=  καταστρέφω  εντελώς
accipio   
accepi – acceptum    accipere 
(3 –io)
  =  παίρνω
divido   
divisi    divisum 
  dividere  (3)
  =  μοιράζω
fio    factus  sum 
  ——     fieri   (3)
  =  γίνομαι  (παθητικό 
του  facio)
sequor   
secutus  sum   
——    sequi 
(3 
ΑΠΟΘ
)  =  ακολουθώ
interimo   
interemi    interem(p)tum 
  interimere  (3)
  = 
εξολοθρεύω
appendo   
appendi    appensum 
  appendere  (3)
  = 
ζυγίζω
dico 
 
dixi    dictum    dicere  (3) 
= 
λέω  (βενικό  προστ. Ενεστ  ΕΦ 
: 
dic)
revertor   
reverti / reversus  sum   
reverti  (3 
ΗΜΙΑΠΟΘ
)  = 
επανέρχομαι
Δσυζυγία
redeo 
 
redii    reditum    redire  (4) 
= 
ξαναγυρίζω
abeo    abii    abitum    abire  (4)  =  φεύγω
absum    afui   
——    abesse
  =  απουσιάζω
sum   
fui    —— 
  esse
 
= 
είμαι

ΤΟ “21” ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ….
2001
“Tum Camillus…recepit”
aequo iure : Να γραφούν η γενική και η αιτιατική του αριθμού στον οποίο βρίσκονται.
aurum omne : Να γραφούν η γενική και η δοτική του αριθμού στον οποίο βρίσκονται.
diu : Να γραφούν τα παραθετικά.
abeuntes : Να κλιθεί το ουδέτερο γένος και στους δύο αριθμούς.
absens : Να κλιθεί η υποτακτική Υπερσυντελίκου.
factus est : Να γραφεί η ονομαστική του ενικού του γερουνδιακού και στα τρία γένη.
interemptis : Να γίνει χρονική αντικατάσταση στο πρώτο πρόσωπο του πληθυντικού αριθμού της Ε.Π.Σ. (Ενεργητικής Περιφραστικής Συζυγίας) (να ληφθεί υπόψη το υποκείμενο).
absens : Να αναλυθεί η μετοχή στην αντίστοιχη δευτερεύουσα πρόταση.

Κατηγορίες: ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λατινικά Γ’ Λυκείου : ΚΕΙΜΕΝΟ 21 (

Λατινικά Β’ Λυκείου : ΚΕΙΜΕΝΟ 1 (Ο εξόριστος ποιητής)

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Ο  ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ 
ΠΟΙΗΤΗΣ
Ovidius   
poeta    in  terra   
Pontica    exulat.   Epistulas 
Romam   scriptitat.  
Epistulae    plenae    querelarum    sunt.

 Romam   
desiderat   
et    fortunam    adversam   
deplorat. 

 Narrat    de 
incolis    barbaris    et   
de  terra    gelida.  
Poetam 

 curae   
et    miseriae    excruciant.  
Epistulis    contra  
iniuriam 

 repugnat.  Musa   
est    unica    amica   
poetae.

 

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ


Ο  ποιητής  Οβίδιος  είναι 
εξόριστος  στην  Ποντική 
γή.  Γράφει  συχνά 
επιστολές  προς  τη 
Ρώμη.  Οι  επιστολές 
είναι  γεμάτες  παράπονα. 
Επιθυμεί  τη  Ρώμη 
και  θρηνεί  για 
την  αντίξοη  τύχη. 
Αφηγείται  για  τους 
βάρβαρους  κατοίκους  και 
την  αφιλόξενη  γη.  Οι
 έγνοιες 
και  οι  δυστυχίες 
βασανίζουν  τον  ποιητή. 
Αντιμάχεται  με  επιστολές 
κατά  της  αδικίας. 
Η  Μούσα  είναι 
η  μοναδική  φίλη 
του  ποιητή.

 ΡΗΜΑΤΑ


Α’ συζυγία

exulo – exulavi – exulatum – exulare
scriptito – scriptitavi – scriptitatum – scriptitare
desidero – desideravi – desideratum – desiderare
deploro – deploravi – deploratum – deplorare 
narro – narravi – narratum – narrare 

excrucio – excruciavi – excruciatum – excruciare 
repugno – repugnavi – repugnatum – repugnare 



βοηθητικό ρήμα : sum – fui – —— – esse 


ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ (με ροζ τα θηλυκά, με μπλε τα αρσενικά)


Α’ κλίση

poeta-poetae
terra-terrae
epistula-epistulae
Roma-Romae
querela-querelae
fortuna-fortunae
incola-incolae
cura-curae
miseria-miseriae
iniuria-iniuriae
Musa-Musae
amica-amicae



Β’ Κλίση


Ovidius-Ovidii/Ovidi




Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

 Α’  ΚΛΙΣΗ
Περιλαμβάνει  αρσενικά  και  θηλυκά  που 
λήγουν  σε  a. Πλεονάζουν  τα  θηλυκά. Αρσενικά  είναι 
τα  ονόματα  ανδρών, αρσενικών  ζώων, όσων 
δηλώνουν  αρσενική  ιδιότητα, καθώς  και 
τα  ονόματα  ποταμών, ανέμων  και 
εθνών.
Αρσενικά  :  poetaae  ,  incolaae 
,  Trebiaae (κείμενο 11)
fortuna
fortunae
fortunae
fortunarum
fortunae
fortunis
fortunam
fortunas
fortuna
fortunae
fortuna
fortunis

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

q   Τα  ουσιαστικά 
deadeae  και 
filiaae  σχηματίζουν  και 
δεύτερους  τύπους  στη 
δοτική  και  αφαιρετική 
του  πληθυντικού  που 
λήγουν  σε  abus  για  να 
ξεχωρίζουν  από  τα 
αντίστοιχα  αρσενικά  δευτερόκλιτα 
deusi   filiusfilii/I

  Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης


 

Κατηγορίες: ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β' ΛΥΚΕΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λατινικά Β’ Λυκείου : ΚΕΙΜΕΝΟ 1 (Ο εξόριστος ποιητής)

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Σχέσεις Βυζαντίου – Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ
ΙΤΑΛΙΑΣ
ΣΙΚΕΛΙΑ
  • Το
    ελληνικό στοιχείο, που κατά την αρχαιότητα κατοικούσε στη Σικελία
    ενισχύθηκε κατά τον 7ο και 8ο αιώνα με την
    μετακίνηση εκεί πληθυσμών από την Ελλάδα εξαιτίας των σλαβικών επιδρομών.
  • Η
    Σικελία χάθηκε για το Βυζάντιο στις αρχές του 10ου αιώνα
    ,
    αφού οι Άραβες ολοκλήρωσαν την κατάληψή της. Πολλοί Έλληνες της περιοχής
    έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στη νότια Ιταλία.
ΝΟΤΙΑ ΙΤΑΛΙΑ
  • Το
    ελληνικό στοιχείο, που κατά την αρχαιότητα κατοικούσε στη Νότια Ιταλία
    ενισχύθηκε κατά τον 7ο και 8ο αιώνα με την
    μετακίνηση εκεί πληθυσμών από την Ελλάδα εξαιτίας των σλαβικών επιδρομών.
  • Μετά
    την κατάληψη της Σικελίας από τους Άραβες τον 10ο αιώνα, ο
    ελληνικός πληθυσμός της Νότιας Ιταλίας ενισχύθηκε με την άφιξη πολλών
    Σικελιωτών (Ελλήνων της Σικελίας)
  • Η
    βυζαντινή Νότια Ιταλία περιελάμβανε τα θέματα                                                                    
    α) Λογγοβαρδίας                                                                 
                                                           β)
    Καλαβρίας                                                                                                                                 
    γ) Λουκανίας                                                                                
                                                
    και
    συνόρευε στο βορρά με κρατίδια που προσπαθούσαν να παραμείνουν αυτόνομα
    ανάμεσα στο Βυζάντιο και το Γερμανικό Κράτος
Η ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ – ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Η δυτική ή ιταλική πολιτική των Μακεδόνων αποσκοπούσε στη :
1. διατήρηση και επέκταση των βυζαντινών κτήσεων
2. απόκρουση των αραβικών επιθέσεων και της γερμανικής
απειλής
Ο Κωνσταντίνος Ζ’
(908-920)
  • Προσπάθησε
    να εξασφαλίσει συμμάχους στη Δύση κι έτσι αντάλλαξε πρεσβείες με τους
    ηγέτες της.
  • Νικήθηκε
    στρατιωτικά από τους Άραβες (μέσα 10ου αιώνα) 

  
Ο Νικηφόρος Φωκάς
(963-969)

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

  • Ακολούθησε
    αμυντική τακτική
    απέναντι στους Άραβες της Σικελίας και στους
    Γερμανούς.
  • Στηρίχθηκε
    σε συμμαχίες με ιταλούς ηγεμόνες (βόρεια της Βυζαντινής Ιταλίας) και στη
    βοήθεια του τοπικού πληθυσμού.
  • Τα
    προβλήματα αυξήθηκαν, όταν ο γερμανός ηγεμόνας Όθων Α’
    ανακηρύχθηκε «βασιλεύς Ιταλίας» (951) και στέφθηκε από τον πάπα στη Ρώμη
    «αυτοκράτωρ Ρωμαίων» (962)

Μετά
από ανταλλαγή πρεσβειών, ο πρεσβευτής του Όθωνα, Λιουτπράνδος (επίσκοπος
Κρεμώνας)
ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη το 968 για να προτείνει
:  

  1. ειρήνη    
  2. γάμο του γερμανού διαδόχου με μια βυζαντινή πριγκίπισσα 
  3.  προίκα για το γάμο αυτό τις
    βυζαντινές κτήσεις στη Νότια Ιταλία                                         

  Ο
Νικηφόρος Φωκάς απέρριψε τις προτάσεις και ταπείνωσε τον Λιουτπράνδο, που
γύρισε άπρακτος στη Δύση.

Ο Ιωάννης Τζιμισκής
(969-976)
·        
Συνένωσε τα τρία ιταλικά θέματα και
ίδρυσε το κατεπανάτο Ιταλίας (975).
Ο κατεπάνω (=διοικητής) της Ιταλίας
έδρευε στο Μπάρι.
·        
Ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική απέναντι στους
Γερμανούς.
·        
Το 972 η ανεψιά του αυτοκράτορα Θεοφανώ
παντρεύτηκε στη Ρώμη τον Όθωνα Β’ (διάδοχο του γερμανικού θρόνου)
Ο Βασίλειος Β’ ο
Βουλγαροκτόνος (976-1025)
  • Στα
    χρόνια του, ο Όθων Β’ διέσχισε τη Νότια Ιταλία που αποτελούσε
    βυζαντινό έδαφος, αλλά συντρίφτηκε από τους Άραβες σε ναυμαχία που έγινε στον
    Κρότωνα
    (λιμάνι της νότιας Ιταλίας) το 982.
  • Μετά
    το θάνατο του Όθωνα, οι σχέσεις Βυζαντίου και Γερμανών βελτιώθηκαν, ενώ η
    επιρροή του βυζαντινού πολιτισμού στη Γερμανία ενισχύθηκε, ειδικά όταν η
    Θεοφανώ επιτρόπευε τον ανήλικο διάδοχο του γερμανικού θρόνου.
  • Αντιμετώπισε
    με επιτυχία τους εξωτερικούς κινδύνους με τη βοήθεια της Βενετίας
    και της Πίζας
    .
  • Παραχώρησε
    τα πρώτα εμπορικά προνόμια στους Βενετούς, τα οποία αργότερα διευρύνθηκαν
    από τους Κομνηνούς.
 επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Σχέσεις Βυζαντίου – Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η ίδρυση, η εξέλιξη και ο εκχριστιανισμός του Ρωσικού Κράτους

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ
ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ
Οι Βάραγγοι
Οι Βάραγγοι, τους οποίους οι ανατολικοί σλάβοι ονόμαζαν Ρώς,
ήταν σκανδιναβικά φύλα που εμφανίστηκαν τον 9ο αιώνα και
εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της σημερινής Δανίας και Σουηδίας. Ήταν έμποροι και
πειρατές. Οι Δυτικοί τους ονόμαζαν Βίκιγκς και Νορμανδούς.
Στο χώρο της σημερινής Ρωσίας  αξιοποίησαν τα ποτάμια για τις εμπορικές
επαφές με τους Βυζαντινούς («δρόμος από τους Βαράγγους στους Έλληνες»). Με
ποταμόπλοια έφθαναν στον Εύξεινο Πόντο και μετά στην Κωνσταντινούπολη.

Η ανάμιξη των
Βαράγγων ή Ρως με τους ανατολικούς Σλάβους
Η ανάμιξη των Βαράγγων ή Ρως με τους ανατολικούς Σλάβους
δημιούργησε ένα νέο λαό. Ο λαός αυτό πήρε :
1) από τους Ρως το όνομα (Ρώσοι) και την κρατική οργάνωση που δε
διέθεταν οι Σλάβοι
2) από τους Σλάβους τη γλώσσα και τη λαϊκή βάση.

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

ΙΔΡΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ –
ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Στα μέσα του 9ου αιώνα
σχηματίστηκε το 1ο σημαντικό ρωσικό κράτος : η Ηγεμονία του Κιέβου, η
οποία έκανε εμπόριο με το Χαλιφάτο και το Βυζάντιο.

Μετά από δυο αποτυχημένες εκστρατείες κατά της
Κωνσταντινούπολης, οι Ρώσοι υπέγραψαν δύο σημαντικές εμπορικές συνθήκες με
το Βυζάντιο (911, 944). Με αυτές τις συνθήκες μπορούσαν να ταξιδεύουν και να
εμπορεύονται στην Κωνσταντινούπολη. Οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών
προετοίμασαν τον εκχριστιανισμό των Ρώσων που άρχισε στα μέσα και ολοκληρώθηκε
στα τέλη του 10ου αιώνα.

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
ΡΩΣΩΝ
Ο Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος για να αντιμετωπίσει την
εξέγερση της μικρασιατικής αριστοκρατίας (δυνατοί) ζήτησε τη βοήθεια του
ηγεμόνα των Ρώσων, Βλαδίμηρου, υποσχόμενος να του δώσει ως σύζυγο την αδερφή
του Άννα
.
Ο Βλαδίμηρος δέχτηκε και έστειλε βοήθεια. Οι Βυζαντινοί με
τη βοήθεια των Ρώσων συνέτριψαν τους δυνατούς, αλλά ο Βασίλειος δεν υλοποίησε
τη υπόσχεσή του στον Βλαδίμηρο.
Ο Βλαδίμηρος για να πιέσει τους Βυζαντινούς, κατέλαβε τη Χερσώνα
(στην Κριμαία) κι έτσι ο Βασίλειος έδωσε την αδερφή του στον Βλαδίμηρο με την
προϋπόθεση ότι αυτός θα γινόταν χριστιανός.
Η νύφη ταξίδευσε στη Χερσώνα, όπου έγινε ο γάμος
και η βάπτιση του Βλαδίμηρου
. Ακολούθησε ομαδική βάπτιση των Ρώσων στα
νερά του ποταμού Δνείπερου το 989
Τα θετικά του
εκχριστιανισμού των Ρώσων
  1. μια
    τεράστια έκταση εντάχθηκε στη σφαίρα επιρροής του Βυζαντίου και της
    Ορθοδοξίας
  2. Ο
    βυζαντινός πολιτισμός και η βυζαντινή νοοτροπία επηρέασαν τους Ρώσους
  3. Οι
    εμπορικές ανταλλαγές με το Βυζάντιο εντατικοποιήθηκαν
  4. Αυξήθηκε
    ο αριθμός των Βαράγγων και Ρώσων μισθοφόρων που υπηρετούσαν στην
    αυτοκρατορική αυλή του Βυζαντίου και στο βυζαντινό στρατό.
 επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης

 

 

Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η ίδρυση, η εξέλιξη και ο εκχριστιανισμός του Ρωσικού Κράτους

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η Βυζαντινή Εποποιία. Επικοί αγώνες και επέκταση της Αυτοκρατορίας

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΑΡΑΒΩΝ
Στα χρόνια του Ρωμανού Λακαπηνού (920-944) ξεκίνησε η μεγάλη
στρατιωτική αντεπίθεση των Βυζαντινών κατά των Αράβων. Ο στρατηγός Ιωάννης Κουρκούας κατέλαβε από τους
Άραβες την Έδεσσα της Συρίας. Ακολούθησαν οι επιτυχίες του Νικηφόρου Φωκά, του
Ιωάννη Τζιμισκή και του Βασίλειου Β’ (Βουλγαροκτόνου).
Ποιους ονομάζουμε
στρατηγούς-αυτοκράτορες και ποιες περιοχές κατέλαβαν;
Στρατηγοί-αυτοκράτορες ονομάζονται οι Νικηφόρος Φωκάς, Ιωάννης
Τζιμισκής
και Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος. Αυτοί
κατέλαβαν από τους Άραβες την Κρήτη (ο Νικηφόρος Φωκάς το 961), την
Κύπρο
(ο Νικηφόρος Φωκάς το 965) , πόλεις της Κιλικίας και
τμήματα της Συρίας και της Παλαιστίνης.

ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ
Ο Συμεών
Όταν στο βουλγαρικό θρόνο ανέβηκε ο ελληνομαθής, αλλά
φιλόδοξος Συμεών, οι σχέσεις του Βυζαντίου με τη Βουλγαρία έπαυσαν να είναι
φιλικές και έγιναν εχθρικές. Ο Συμεών πολιόρκησε την Κωνσταντινούπολη, θέλοντας
να ιδρύσει μια βουλγαροβυζαντινή αυτοκρατορία. Γι’ αυτό το λόγο
αυτοτιτλοφορήθηκε «βασιλεύς Βουλγάρων και Ρωμαίων». Ο θάνατός του, όμως, ματαίωσε
τις φιλοδοξίες του.
Ο Πέτρος
Ο διάδοχος του Συμεών, Πέτρος έκανε ειρήνη με τους
Βυζαντινούς και παντρεύτηκε την ανεψιά του Ρωμανού Λακαπηνού, Μαρία.
Ο Σαμουήλ
Η ειρήνη έδωσε τη θέση της στον πόλεμο, όταν ο Σαμουήλ
ίδρυσε νέο Βουλγαρικό Κράτος με κέντρο την περιοχή της Αχρίδας
(Σήμερα ανήκει στο κράτος των Σκοπίων). Μετά από σκληρό αγώνα, ο Βασίλειος
Β’ ο Βουλγαροκτόνος
κατάφερε να συντρίψει τους Βούλγαρους στις μάχες
του Σπερχειού (997) και του Κλειδίου (1014). Ο Σαμουήλ πέθανε από
τη στεναχώρια του κι έτσι το Βουλγαρικό κράτος υποτάχθηκε στο Βυζάντιο το 1018 και διαιρέθηκε σε δύο θέματα.
Τα σύνορα του Βυζαντίου έφτασαν και πάλι ως τον Δούναβη.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
1.           
Ευνοήθηκε η άνθηση της οικονομίας του
Βυζαντίου
: νέα εδάφη, παραγωγικό δυναμικό, έσοδα προστέθηκαν στο
κράτος, ενώ η διακοπή των αραβικών επιδρομών επέτρεψε την καλλιέργεια της γης
χωρίς προβλήματα. Έτσι η παραγωγή και τα νομισματικά αποθέματα του Βυζαντινού
Κράτους πολλαπλασιάστηκαν.
2.           
Ενισχύθηκε το διεθνές κύρος της
αυτοκρατορίας
και γεννήθηκε το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της
περηφάνιας στους υπηκόους της.
επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης

Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η Βυζαντινή Εποποιία. Επικοί αγώνες και επέκταση της Αυτοκρατορίας

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η διάδοση του Χριστιανισμού στους Μοραβούς και τους Βούλγαρους

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Ο ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΟΡΑΒΩΝ (ΣΛΑΒΩΝ)
Από πού ξεκίνησε ο εκχριστιανισμός των Σλάβων;
Ο εκχριστιανισμός των Σλάβων, ένα
από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του βυζαντινού πολιτισμού ξεκίνησε από τη Μοραβία.
Ποιος ζήτησε τον εκχριστιανισμό και για ποιο λόγο;
Ο ηγεμόνας της Μοραβίας, Ραστισλάβος
ζήτησε το 862-863 ιεραποστόλους από το Βυζάντιο για να διδάξουν στο λαό
του το Χριστιανισμό. Επιθυμούσε να στηριχθεί στο Βυζάντιο για να αντιμετωπίσει
τις απειλές των Γερμανών και των Βουλγάρων.
Για ποιο λόγο δέχτηκαν τον εκχριστιανισμό οι Βυζαντινοί;
Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’
και ο πατριάρχης Φώτιος δέχτηκαν το αίτημα του Ραστισλάβου, επειδή έτσι
το Βυζάντιο θα μπορούσε να επεκτείνει την πνευματική του ακτινοβολία στην
κεντρική Ευρώπη.
Σε ποιους ανατέθηκε η ιεραποστολή;
Η αποστολή ανατέθηκε σε δυο
αδέρφια από τη Θεσσαλονίκη, τον Μεθόδιο
και τον Κωνσταντίνο (που
αργότερα ονομάστηκε Κύριλλος).
Ήταν έμπειροι διπλωμάτες που γνώριζαν άριστα τη σλαβική και άλλες γλώσσες. Τα
δυο αδέρφια έφτασαν στη Μοραβία το καλοκαίρι του 863.
Τι προσέφερε ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος στους Σλάβους;
  1. ανάμεσα
    στο 863-866 οργάνωσαν τη σλαβική εκκλησία
  2. ο
    Κύριλλος δημιούργησε ένα σλαβικό αλφάβητο (σήμερα ονομάζεται
    κυριλλική γραφή)
  3. ο
    Κύριλλος απέδωσε στα σλαβικά τη Θεία Λειτουργία και τα ιερά βιβλία.
Ποια είναι η σημασία του εκχριστιανισμού των Σλάβων;
Α) οι Σλάβοι διευκολύνθηκαν στην
κατανόηση του κηρύγματος και της θείας λειτουργίας μέσω του σλαβικού αλφαβήτου
Β) Ο εκχριστιανισμός συντέλεσε
στην ενότητα των Σλάβων, καθώς δημιούργησε άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό γι’
αυτούς, τη θρησκευτική πίστη.
Ο ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ
Σε αντίθεση με τους Σλάβους, οι
Βούλγαροι εξαναγκάστηκαν να εκχριστιανιστούν. Για τον εκχριστιανισμό τους συγκρούστηκε
η βυζαντινή εκκλησία με τον πάπα.
Ο βυζαντινός στρατός υποχρέωσε το
Βούλγαρο ηγεμόνα Βόρη να δεχτεί τον Χριστιανισμό από την
Κωνσταντινούπολη και να βαπτιστεί ο ίδιος χριστιανός με νονό τον
βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ’ (864).
Ο πάπας όμως, μετά από
κάλεσμα του Βόρη, επενέβη στα ζητήματα της Βουλγαρικής Εκκλησίας.
Ο πατριάρχης Φώτιος
υπερασπιζόμενος την ανεξαρτησία της Βουλγαρικής Εκκλησίας και τα συμφέροντα του
Βυζαντίου, κατήγγειλε την επέμβαση του πάπα και κατηγόρησε τη ρωμαϊκή εκκλησία
για λειτουργικά και δογματικά λάθη. Το 867
:
Α) αναθεμάτισε τον πάπα
Β) καταδίκασε την επέμβαση
της Ρώμης στη Βουλγαρία και
Γ) απέρριψε το filioque (το δόγμα που έλεγε ότι
το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιο).
Με τη Σύνοδο του 870 η Εκκλησία της Βουλγαρίας υποτάχθηκε οριστικά στη
δικαιοδοσία του πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η διάδοση του Χριστιανισμού στους Μοραβούς και τους Βούλγαρους

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η βασιλεία του Μιχαήλ Γ’ και η αυγή της Νέας Εποχής

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥ
ΑΜΟΡΙΟΥ ή ΦΡΥΓΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ
1. ΜΙΧΑΗΛ Β’ (ο
τραυλός) : 820-829
2. ΘΕΟΦΙΛΟΣ : 829-842
3. ΜΙΧΑΗΛ Γ’ (ο
μέθυσος) : 842-867

ΜΙΧΑΗΛ Β’

820 25 Δεκεμβρίου: Ο Μιχαήλ Β΄ (ο
Τραυλός)
στέφεται αυτοκράτορας μετά τη δολοφονία του Λέοντα Ε΄
(Παρά την
φιλία και τις ανταμοιβές του Λέοντα, ο Μιχαήλ διακατεχόταν από την ιδέα να τον
αντικαταστήσει στον θρόνο. Σύμφωνα με τους χρονογράφους, ο Μιχαήλ είχε
χαρακτήρα απαίσιο και γλώσσα. Κατηγορήθηκε για έγκλημα αλλά κατόρθωσε ν’
απαλλαγεί και ο Λέων τον διατήρησε στα αξιώματά του. Δεν σταμάτησε όμως ο
Μιχαήλ να μιλά εναντίον του Λέοντα και να κατηγορεί την βασίλισσα για έκνομες
σχέσεις. Ο Λέων προσπάθησε να τον νουθετήσει ο ίδιος, αναθέτοντας και σε άλλους
να τον συνετίσουν, αλλά μάταια. Τελικά στις 24 Δεκεμβρίου του 820 ο Μιχαήλ
κρίθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε να καεί αμέσως ζωντανός στα
λουτρά των ανακτόρων. Αλλά η βασίλισσα Θεοδοσία ζήτησε από τον Λέοντα να μη
βάψει τα χέρια του στο αίμα την μέρα των Χριστουγέννων, κι επί πλέον να
συνεχιστεί η ανάκριση και ν’ αποκαλυφθούν οι συνένοχοι του Μιχαήλ. Ο Λέων
δέχθηκε και φυλάκισε τον Μιχαήλ σ’ ένα δωμάτιο του παλατιού, κρατώντας επάνω
του τα κλειδιά των δεσμών. Ο Μιχαήλ όμως βρήκε τρόπο να επικοινωνήσει με τους
συνενόχους του εκείνο το ίδιο βράδυ της 24ης Δεκεμβρίου, και τους απείλησε ότι
αν δεν έκαναν κάτι για να τον σώσουν θα τους κατονόμαζε στον αυτοκράτορα.

Τα
χαράματα της 25ης οι συνωμότες, συνεννοημένοι με συνενόχους τους μέσα στο
παλάτι, ήρθαν μεταμφιεσμένοι σε ιερείς και ψάλτες στο παρεκκλήσι των ανακτόρων,
όπου ήξεραν ότι θα έλθει και ο Λέων για να ψάλλει, όπως συνήθιζε. Όταν
ακούστηκε το σύνθημα, που ήταν ο ύμνος που άρεσε στον Λέοντα να ψάλλει, οι
συνωμότες όρμησαν και τον κατακρεούργησαν. Ύστερα ανέβασαν τον Μιχαήλ,
αλυσοδεμένο ακόμη, στον θρόνο, τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα σαν Μιχαήλ Β’ και εξόρισαν την οικογένεια του Λέοντα στο νησί
Πρώτη. Στην Πρώτη παίχτηκε η τελευταία σκηνή του
δράματος. Όπως έγινε και με τα παιδιά του προκατόχου του Μιχαήλ Α’, οι τέσσερις
γιοί του Λέοντα, μεταξύ αυτών και ο πρώην συναυτοκράτορας Συμβάτιος,
ευνουχίστηκαν για να μη μπορέσουν να διεκδικήσουν, μελλοντικά, το θρόνο (το
νεότερο από αυτά πέθανε από το τραύμα). Όλη η οικογένεια, συμπεριλαμβανόμενης
της δεύτερης γυναίκας του Λέοντα, Θεοδοσίας, κλείστηκε σε μοναστήρια των νησιών
Πρώτη και Χάλκη)

824
Άραβες από την Ισπανία ιδρύουν στην Κρήτη εμιράτο.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ
829 Οκτώβριος:
Ο
Θεόφιλος (γιός του
Μιχαήλ Β’) παραμένει μόνος αυτοκράτορας (ήδη από το 821 ήταν συναυτοκράτορας)
του Βυζαντίου μετά το θάνατο του πατέρα του.
830 Στο έτος αυτό
ανάγεται το επεισόδιο ανάμεσα στον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος αναζητούσε
σύζυγο, και την ωραία και ευφυέστατη υποψήφια Εικασία ή Κασσιανή. Συγκεκριμένα, όταν ο Θεόφιλος, απευθυνόμενος σε
αυτή, λέει ότι «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα», δηλαδή από τη γυναίκα πηγάζουν τα
χειρότερα, έχοντας προφανώς στο μυαλό του την Εύα, η περήφανη και ετοιμόλογη
Εικασία του απαντά «αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα», δηλαδή και από
τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, έχοντας στο μυαλό της την Παναγία. Τελικά ο
Θεόφιλος προτιμά την πονηρή Θεοδώρα
από την Παφλαγονία.
837 Ο Φώτιος (μετέπειτα Πατριάρχης) συγγράφει τη Μυριόβιβλο (περιέχει
300 φιλολογικά δοκίμια για αρχαία έργα)
838 Οι Άραβες
καταλαμβάνουν το Αμόριο, γενέθλια πόλη της ομώνυμης δυναστείας (12 Αυγούστου
του 838). Ο Θεόφιλος προσπαθεί να κινητοποιήσει τους χριστιανούς της Ανατολής
και της Δύσης σε μια γενική συμμαχία κατά του Ισλάμ.
ΜΙΧΑΗΛ Γ’ : «η αυγή της Νέας Εποχής»
842 Πεθαίνει ο
αυτοκράτορας Θεόφιλος. Τον διαδέχονται ο γιος του Μιχαήλ Γ΄ (ο Μέθυσος) και η σύζυγός του Θεοδώρα.
Με το θάνατο του Θεόφιλου καταρρέει ολοκληρωτικά και η Εικονομαχία (843). Η
Θεοδώρα θα παραμείνει στο θρόνο ως συναυτοκράτειρα του ανήλικου γιου της Μιχαήλ
μέχρι το 856.
859 Αρχίζει η βυζαντινή αντεπίθεση
κατά των Αράβων
: ο βυζαντινός στρατός περνάει
τον Ευφράτη και νικά μετά από τέσσερα χρόνια τον εμίρη της Μελιτηνής
(863) : οι πόλεμοι εναντίον των Αράβων έδωσαν υλικό για τη δημιουργία της βυζαντινής
επικής ποίησης
(ανώνυμοι ποιητές εξυμνούσαν τα κατορθώματα
ακριτών (=
συνοριοφυλάκων)). Αξιοσημείωτο είναι το έπος που εξυμνεί τα κατορθώματα του
Αρμούρη. Τα
ποιήματα αυτά, σύμφωνα με τον λόγιο
Αρέθα (μέσα 9ου,
αρχές 10ου αιώνα) τα έψαλλαν τραγουδιστές περιφερόμενοι στις
επαρχίες της Μ. Ασίας (θυμηθείτε τους ραψωδούς!) και είναι τα σημαντικότερα
δείγματα της λαϊκότροπης ή δημώδους λογοτεχνίας, που αναπτύχθηκε
παράλληλα με τη λόγια Γραμματεία.
863 Ο Κύριλλος
και ο Μεθόδιος
πηγαίνουν στη Μοραβία και την Παννονία για να διαδώσουν
το χριστιανισμό στους Σλάβους αυτών των περιοχών (πατριάρχης ήταν τότε ο
Φώτιος).
 Ανακαινίζεται το Πανδιδακτήριο της Μαγναύρας.
(Στο Πανεπιστήμιο υπήρχαν σχολές φιλοσοφίας, γεωμετρίας, αστρονομίας και
γραμματικής
). Τη διεύθυνση του οποίου αναλαμβάνει ο Λέων ο Μαθηματικός (είχε μεγάλη φήμη τότε ως επιστήμονες και γι’
αυτό είχε προσκληθεί προηγουμένως στη Βαγδάτη από τον χαλίφη, πρόσκληση που
όμως δεν αποδέχτηκε). Το Πανδιδακτήριο προετοίμασε την αναβίωση των αρχαίων
γραμμάτων που έγινε αργότερα, στην εποχή του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου
(908-920).
864 Βυζαντινός
επίσκοπος που στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη βαφτίζει τον τσάρο των
Βουλγάρων Βόγορη, ο οποίος λαμβάνει το χριστιανικό όνομα Μιχαήλ.
865 Ο
παρακοιμώμενος Βασίλειος δολοφονεί
τον καίσαρα Βάρδα.
866 Ο Βασίλειος
Α΄ αναγορεύεται συμβασιλέας του Μιχαήλ Γ΄.
867: Ο Βασίλειος
Α΄ αναγορεύεται -αφού πρώτα δολοφονεί τον Μιχαήλ- μόνος αυτοκράτορας του
Βυζαντίου .Σχίσμα ανάμεσα στη Δυτική και την Ανατολική Εκκλησία.
Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η βασιλεία του Μιχαήλ Γ’ και η αυγή της Νέας Εποχής

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η διαμόρφωση της μεσαιωνικής ελληνικής βυζαντινής αυτοκρατορίας

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

Στα χρόνια της
Ισαυρικής ή συριακής δυναστείας (717-802) και της δυναστείας του Αμορίου (802-867) διαμορφώθηκε το μεσαιωνικό
ελληνικό βυζαντινό κράτος
             
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
1)     
Σταθεροποιήθηκαν τα σύνορα μεταξύ Βυζαντίου και
αραβικού χαλιφάτου
. Στα μέσα του 9ου αιώνα άρχισε η βυζαντινή
αντεπίθεση στη Μ. Ασία.
2)     
Στα Βαλκάνια το Βυζάντιο αντιμετώπισε με
επιτυχία τη βουλγαρική απειλή και άρχισε να αφομοιώνει τους σλαβικούς
πληθυσμούς.
ΓΛΩΣΣΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
1)     
Ενισχύθηκε ο ελληνικός χαρακτήρας της αυτοκρατορίας
2)     
Περιορίστηκε η χρήση και η γνώση της λατινικής
γλώσσας.
3)     
Οργανώθηκε πιο καλά το κράτος
4)     
Ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά τον 9ο αιώνα
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ και ο
στρατός
1)     
Τα θέματα γενικεύτηκαν στη Μ. Ασία και επεκτάθηκαν
στα Βαλκάνια. Οι στρατηγοί των θεμάτων απέκτησαν μεγάλη δύναμη και συχνά
γίνονταν επικίνδυνοι για την κεντρική εξουσία με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν
εξεγέρσεις που οργανώθηκαν από αυτούς.
2)     
Οι μισθοφόροι περιορίστηκαν, αφού αναπτύχθηκε ο
θεματικός στρατός
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ΕΜΠΟΡΙΟ,
ΓΕΩΡΓΙΑ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ)
1)     
Στη βυζαντινή ύπαιθρο κυριάρχησε η μικρή και η
μεσαία ιδιοκτησία.
2)     
Η οικονομία πήρε τα πάνω της (από τα χρόνια του
Κωνσταντίνου του Ε’, γύρω στο 750) : αυξήθηκαν τα κρατικά έσοδα και αναπτύχθηκε
το εμπόριο και η βιοτεχνία.
3)     
Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος
Α
(802-811) πήρε κάποια τολμηρά μέτρα για την ανάκαμψη του εμπορίου και την
αύξηση των εσόδων του κράτους. Αυτά τα μέτρα ονομάστηκαν από τους εχθρούς του
Νικηφόρου, κακώσεις.
Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η διαμόρφωση της μεσαιωνικής ελληνικής βυζαντινής αυτοκρατορίας

Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η μεταβατική εποχή : Οι έριδες για το ζήτημα των εικόνων

Normal
0

false
false
false

MicrosoftInternetExplorer4

  •   
    Τί
    ονομάζουμε Εικονομαχία;

Εικονομαχία ονομάζουμε τη διαμάχη
που ξέσπασε στο Βυζάντιο από τις αρχές του 8ου ως τα μέσα του 9ου
αιώνα σχετικά με το αν η λατρεία των εικόνων είναι σύμφωνη με τις παραδόσεις
της Ορθοδοξίας ή όχι.

  •  
    Ποιοι
    ήταν οι πρωτεργάτες της εικονομαχικής κίνησης;

Πρωτεργάτες της ανεικονικής
κίνησης ήταν οι αυτοκράτορες Λέων  Γ
και ο γιος του,  Κωνσταντίνος Ε’
(της δυναστείας των Ισαύρων). Ο Λέων Γ’ καταγόταν από τη Συρία και γι’αυτό
πρέπει να επηρεάστηκε από τις ανεικονικές (αντίθετες με τη λατρεία των εικόνων)
αντιλήψεις της ιουδαϊκής και ισλαμικής θρησκείας.

  •  
    Ποιες
    ήταν οι αιτίες της Εικονομαχίας;

1)      Οι
πληθυσμοί της Μ. Ασίας ήταν αντίθετοι με τις εικόνες λόγω της επίδρασης σε
αυτούς του γειτονικού Ισλάμ. Οι Ίσαυροι ήθελαν να τα πηγαίνουν καλά με αυτούς
τους πληθυσμούς που σήκωναν το κύριο βάρος της άμυνας κατά των Αράβων.
2)      Οι
δεισιδαιμονίες και οι υπερβολές που είχαν εκδηλωθεί γύρω από τη λατρεία των
εικόνων
3)      Η
επιθυμία των Ισαύρων να μειώσουν τη δύναμη των μοναχών
4)      Η
ιδέα ότι οι επιτυχίες των εχθρών οφείλονταν στην οργή του Θεού για ό, τι
συνέβαινε στον χώρο της λατρείας.

  • Τί έγινε
    στην Α’ φάση της Εικονομαχίας (726-787);

Η Α’ φάση άρχισε με την
απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από την Χαλκή Πύλη της Κωνσταντινούπολης ►
ο λαός διαμαρτυρήθηκε ► εκδόθηκε αυτοκρατορικά διάταγμα κατά των εικόνων το 730
και οι εικονόφιλοι τιμωρήθηκαν με εξορίες, φυλακίσεις και δημεύσεις περιουσιών
► Υπέρ των εικόνων τάχθηκε ο μεγάλος θεολόγος, Ιωάννης Δαμασκηνός ► Ο
Κωνσταντίνος Ε’ εξαπέλυσε μεγάλη επίθεση κατά των εικόνων (τρομοκράτησε
μοναχούς και έκλεισε μοναστήρια) ► Η Α’ φάση τελείωσε με την Ζ’ Οικουμενική
Σύνοδο
του 787 που συγκάλεσε η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία. Οι
εικόνες αποκαταστάθηκαν, διευκρινίστηκε όμως ότι θα πρέπει να τους απονέμεται
μόνο τιμητική προσκύνηση.

  •  
    Τί έγινε
    στην Β’ φάση της Εικονομαχίας (815-843);

Ο Λέων Ε’ ο Αρμένιος ισχυρίστηκε
ότι φταίνε οι εικόνες για τις ήττες των Βυζαντινών στις μάχες ► Η Σύνοδος του 843 που συγκλήθηκε από την Θεοδώρα
αποκατέστησε πανηγυρικά τις εικόνες και αποφάσισε την αναστήλωσή τους.

  • Ποια ήταν
    η σημασία της ήττας των εικονομάχων (εχθροί των εικόνων);

Η αποκατάσταση των εικόνων
θεωρείται νίκη της ελληνικής πνευματικής παράδοσης απέναντι στην ασιατική. Έτσι
τερματίστηκαν οι πνευματικές διαμάχες και άρχισε μια περίοδος συνεργασίας
Κράτους – Εκκλησίας. Παράλληλα περιορίστηκαν και οι υπερβολές στη λατρεία των
εικόνων και των λειψάνων.

  • Ποιες
    ήταν οι συνέπειες την Εικονομαχίας;

1)      Η
Εικονομαχία δίχασε το βυζαντινό λαό (με συνέπειες τόσο στην εξωτερική πολιτική,
όσο και στον πολιτισμό)
2)      Η
Εκκλησία της Ρώμης (καθολικοί) εξοργίστηκε με τους εικονομάχους αυτοκράτορες
και γύρισε την πλάτη στο Βυζάντιο, που πλέον αναζήτησε τη στήριξη των Φράγκων
ηγεμόνων.
3)      Στη
διάρκεια της Εικονομαχίας απαγορεύτηκε η παράσταση θείων προσώπων στους τοίχους
των Εκκλησιών και διατάχθηκε η καταστροφή εικόνων. Έτσι καταστράφηκαν πολλά
έργα τέχνης, ενώ οι εκκλησίες διακοσμήθηκαν με ζώα και φυτά στους τοίχους.
Ταυτόχρονα υποχώρησε η ενασχόληση με τα γράμματα, ενώ μετά τη νίκη των εικόνων,
καταστράφηκαν πολλά κείμενα εικονομάχων.
Επιμέλεια : Νίκος Μελιγκώνης


Εικονομαχία
Κατηγορίες: ΙΣΤΟΡΙΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιστορία Β’ Γυμνασίου : Η μεταβατική εποχή : Οι έριδες για το ζήτημα των εικόνων