Είναι πολλά αυτά που σκέφτομαι και που θέλω να γράψω, όμως, οι λέξεις για να εκφράσεις κάθε τι από αυτά που σε βασανίζουν είναι λιγοστές έως απειροελάχιστες. Κάθε μέρα γύρω μας εκτυλίσσονται πολλές ιστορίες χωρίς να καταλαβαίνουμε το νόημά τους. Οι ιστορίες αυτές αφορούν κυρίως τη ζωή και τον λόγο εκείνο για τον οποίο παλεύουμε συνεχώς με τα “θηρία” και τα “δαιμόνια” που μας κυριεύουν. Ένα από τα “θηρία” είναι ο χρόνος που κυλά με τόσο γρήγορο ρυθμό κάτι το οποίο καθιστά αδύνατο να απολαύσεις κάθε στιγμή, κάθε μαγική εξέλιξη της ζωής. Είναι πολλές οι φορές εκείνες που όλοι μας θα θέλαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω ώστε να χαρούμε περισσότερο την οικογένειά μας, τους φίλους και κάθε γνωστό ή άγνωστο που περνά από την ζωής μας και δίνει έναν ξεχωριστό τόνο σε αυτή. Κυρίως, η σκέψη που σε κρατά πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους είναι: “Για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά?”. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στη συγκεκριμένη ερώτηση γιατί είναι το παιχνίδι της μοίρας όπου όλοι γινόμαστε πιόνια στην σκακιέρα της βάζοντάς μας με τον δικό της τρόπο μέσα σε αυτό το παιχνίδι. Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, πρέπει να αρχίσουμε να ζούμε προσπαθώντας να συμβιβαστούμε με αυτά τα “θηρία”.

Τα “δαιμόνια” που μας κυριεύουν είναι πολλά, αν αναλογιστεί κάποιος τους πειρασμούς της καθημερινότητας. Ένα βασικό “δαιμόνιο” που κυριαρχεί στις μέρες μας είναι η κακία. Η κακία είναι η αιτία που κάνει πολλούς ανθρώπους δυστυχισμένους σε όλη την γη. Ο Χριστός μας δίδαξε “Αγαπάτε αλλήλους!”, δεν ανέφερε πουθενά τις λέξεις κακία, μίσος και απανθρωπιά. Εμείς τι κάνουμε? Ακολουθούμε αυτή τη συμβουλή? ΌΧΙ! Κοιτάμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον αφήνοντας όλους τους άλλους στην άκρη! Είμαστε καλοί μόνο όταν πρόκειται να έρθουμε σε αντιπαράθεση με κάποιον ή όταν πρόκειται να φερθούμε ειρωνικά σε κάποιον. Η καλοσύνη είναι σπάνια αφού οι καλοί άνθρωποι σπανίζουν και η κακία κυριαρχεί.

Υπάρχει αγάπη άραγε? Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα? Ίσως κανείς. Η αγάπη μπορεί να αποτυπωθεί με πολλούς τρόπους, όπως πράξεις, λόγια κ.α. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να βρουν αγάπη αλλά η προσπάθειά τους καταλήγει σε μια μεγάλη απογοήτευση που μπορεί να κρατήσει για μια ζωή. Η ζεστασιά, η τρυφερότητα, η στοργή και η στήριξη είναι κάποια πράγματα που εκφράζουν στο έπακρον την έννοια της αγάπης. Αυτή η έννοια, όσο υπάρχουν άνθρωποι που την τηρούν και την σέβονται, δεν θα εκλείψει ποτέ από τα μυαλά και τις καρδιές τους, αντιθέτως θα δυναμώνει καθημερινώς και θα μας ενώνει όλους ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που θα μας παρουσιάζονται. Αγαπήστε… 

Νομίζω ότι όλοι έχουμε μόνο μια ζωή.. Ένα όνειρο και μια ελπίδα! Όλοι ζούμε για να χαιρόμαστε και όχι για να λυπόμαστε και να πονάμε.. Αφού έχουμε μια ζωή, λοιπόν, ποιος είναι ο λόγος να είμαστε χάλια μεταξύ μας? Ποιος ο λόγος να είμαστε τσακωμένοι? Ποιος ο λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας για ασήμαντους λόγους? Ο Χριστός σταυρώθηκε για εμάς! Έδωσε την ζωή Του για εμάς! Εμείς όμως τι κάνουμε γι’αυτό? Τον απογοητεύουμε, βλέποντας μας από εκεί πάνω, κάνοντας καθημερινά λάθη που οδηγούν σε διάφορες σκέψεις! Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι όμως! Αφού είμαστε όλοι ίσοι για Αυτόν γιατί να μην είμαστε και εμείς ίσοι ο ένας στα μάτια του άλλου? Γιατί να νομίζουμε ότι ο ένας είναι πιο όμορφος από τον άλλον? Και όμως, στα μάτια Του είμαστε όλοι ίδιοι! Εμείς γιατί δεν ακολουθούμε αυτό το παράδειγμα? Γιατί?

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί όταν κάποιος εκφράζει τα συναισθήματά του κάπου πάντα έπειτα από αυτό χαλάνε όλα.. Ποιος ο λόγος να χαλαστείς? Επειδή σου εκφράζουν στα ίσια αυτό που νιώθουν για εσένα? Ποιος ο λόγος να νευριάσεις αμέσως? Αγάπη είναι! Έχεις εισπράξει ποτέ αγάπη για να καταλάβεις πώς είναι? Μάλλον ναι.. Αλλά ντρέπεσαι να δίνεις σημασία σε κατώτερους από εσένα.. Ναι για εσένα με τα μπλε μάτια λέω που έκανα το λάθος να σε αγαπήσω.. Δεν μετανιώνω στιγμή γι’αυτό! Ελπίζω να μην το μετάνιωσες και εσύ! Σ.Δ.

Ο καθένας στην ζωή του είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει! Το ίδιο και εσύ κορίτσι μου με τα καφέ μάτια.. Έκανες αυτό που ήθελες και μαγκιά σου μεγάλη! Σε παραδέχομαι! Σου βγάζω το καπέλο.. Όλη αυτή η κακία που βγαίνει από μέσα μου για εσένα είναι επειδή έκανες κάτι που δεν έκανα εγώ πριν από εσένα.. Γι’αυτό και τα πληρώνεις αυτά! Δεν ζητάω συγχώρεση όμως! Να ξέρεις ότι σε κοιτάω και νιώθω υπερήφανος για εσένα! Γ.Δ.

Μικρό μου τα λόγια για εσένα είναι περιττά! Τι άλλο μπορώ να πω πλέον? Τίποτα.. Το μόνο που θέλω να σου ζητήσω είναι να είσαι μαζί μου.. Τίποτα άλλο.. Να είμαι ο αληθινός μπρό σου.. Ξέρεις ότι σε λατρεύω! Πρόσεχε όμως.. Είμαι και εγώ άνθρωπος.. Έχω και εγώ τα όρια μου.. Ελπίζω να κυλήσει ήρεμα η φετινή χρονιά μεταξύ μας αρκεί να το θες.. Δεν ξέρω όμως.. Ήσουν δίπλα μου όποτε σε χρειάστηκα.. Αυτό κρατάω.. Όσο για τα λόγια που είπες πριν καν τα σκεφτείς τα διέγραψα.. Και να αρχίσεις να πιστεύεις ότι είσαστε η ζωή μου! Μ.Γ.

Τελευταία, η αδυναμία μου.. Αυτή που στηρίζω συνεχώς! Αυτή που με έκανε να αισθανθώ άνθρωπος! Αυτή που θέλω να βοηθάω γιατί το αξίζει..! Θα είμαι εδώ για ότι χρειαστείς! Και ότι και αν συμβεί εγώ είμαι εδώ! Σε στηρίζω απόλυτα Κ.Π.

Τέλος…

 

Μετά από μια σχετικά καλή χρονιά έφτασε και η ώρα της ξεκούρασης. Έχω ένα πρόβλημα όμως ρε φίλε.. Τίποτα δεν θα μου λείψει από την φετινή χρονιά.. Δεν θα έχω κάτι να θυμάμαι.. Άλλες χρονιές στεναχωριόμουν με το τέλος της σχολικής περιόδου.. Σήμερα αντί να στεναχωρηθώ, ανακουφίστηκα! Από μέσα μου, μου βγαίνει μια απρόσμενη χαρά που είχα καιρό να νιώσω! Αυτή η χρονιά ήταν μαρτύριο! Θα σκεφτείς: “γιατί ρε φίλε?” Γιατί άλλαξα.. Δεν είμαι παιχνιδάκι πλέον! Δεν είμαι ένα διακοσμητικό στοιχείο! Είμαι εγώ! Είμαι αυτός που έπρεπε να γίνω πολύ καιρό πριν.. Σταματώ να ασχολούμαι με όλους! Σταματώ να κάνω κάθε προσπάθεια επανασύνδεσης με κάθε άτομο! Σταματώ να είμαι ο “μ@λ@κ@ς” της παρέας! Θα μείνω μόνος αυτό το καλοκαίρι! Να έχεις καλά στο μυαλό σου φίλε μου ότι δεν θα λείψω σε κανέναν! Γιατί όλα αυτά?? ΓΙΑΤΊ Ο “Μ@Λ@Κ@Σ” ΞΎΠΝΗΣΕ! Δεν πρόκειται να τρέξω πίσω από κανένα φουστάνι! Όποια με γουστάρει εδώ είμαι! Θα μου πεις τώρα  εσύ ο έξυπνος “ρε φίλε και εμένα τι με νοιάζει?” Τι σε νοιάζει? Σκέψου λίγο τι έχουμε περάσει και μετά θα καταλάβεις φίλε/η μου ότι τελικά μ’αγαπάς! Ραντεβού τον Σεπτέμβρη! Ααααα και αν αξιωθεί κάποιος και θέλει να μου πει ένα “γεια” σε ένα γήπεδο θα είμαι! Θα τον βρεις μπροστά σου! Ψάξε.. Ο “χοντρός” κάπου εκεί θα είναι! Πρόσεξε όμως! Ο “χοντρός” δεν είναι “χοντρός” πλέον! Δεν είναι άχρηστος! Είναι δυνατός! Κανείς δε μπορεί να του κόψει τα φτερά! Ο μόνος στόχος του είναι η κορυφή! Άντε γειααα.. See you on the otherside 😉

Κάποτε πρέπει να ξυπνήσεις.. Πρέπει να αντιδράσεις σε ότι συμβαίνει γύρω σου.. Απλά πρέπει να ξυπνήσεις φίλε μου.. Σε έχουν σαν ένα διακοσμητικό δίπλα τους.. Αλλά ξέρεις ότι η ψυχή σου αξίζει πολλά! Γιατί να χαλιέσαι με το παρακικρό? Δεν χρειάζεται φίλε μου.. Δεν χρειάζεται.. Έχεις μάθει πλέον να μην αντιδράς, γιατί δε θες να αντιδράς.. Έχεις δημιουργήσει το δικό σου κόσμο! Ο κόσμος αυτός αποτελείται μόνο από εσένα! Μόνο απο εσένα γιατί γουστάρεις ,φίλε μου, να είσαι μόνος! Κι όμως.. Είναι δική σου επιλογή..  Αισθάνεσαι ότι ο κόσμος σου είναι μοναδικός.. Μόνο 2-3 άτομα είναι κοντά σου.. Όχι αυτά που ήθελες.. Άτομα που υπήρχαν τριγύρω σου αλλά εσύ δεν έδινες σημασία.. Μέγαλο λάθος που δεν έδινες σημασία γιατί αυτοί οι φίλοι αποδείχτηκαν “διαμάντια”.. Μόνος και πάλι μόνος φιλαράκι.. Μπορεί να πονάς που δεν έχεις αυτό που αγαπάς αλλά κάνε υπομονή! Ο θεός θα σου δώσει σύντομα αυτό που θες γιατί σε αγαπάει! Σε αγαπάει αληθινά! Να ξέρεις μόνο ότι αυτοί χάνουν.. Χάνουν.. Θα χαθείς.. Και όταν χαθείς θα σε ψάχνουν.. Εσύ θα είσαι δίπλα τους και αυτοί δεν θα σε βλέπουν.. Αυτό είναι το μεγαλείο της ζωής φίλε μου! Θα επιστρέψεις δυνατότερος……

“Πριν από 16 περίπου χρόνια γεννήθηκε ένα παιδί.. Ένα παιδί που δεν το ρώτησαν αν ήθελε να έρθει σε αυτόν τον άδικο κόσμο.. Κουβαλάει στις πλάτες του τρεις κατάρες.. Φτώχεια, έλλειψη αγάπης και κακία! Παρόλα αυτά χαίρεται! Χαίρεται γιατί έχει μάθει να ζει με αυτά! Αγαπάει τους φίλους του περισσότερο από τη ζωή του, στεναχωριέται εύκολα γιατί πάντα θέλει να είναι καλά με όλους, είναι ευαίσθητος γιατί έχει περάσει πολλά στην μέχρι τώρα μικρή ζωή του, προσπαθεί να βοηθήσει τους πάντες γιατί έχει μεγάλη καρδιά!

Πολλοί τον βλέπουν και ασχολείται με συγκεκριμένα άτομα.. Του αρέσει να ασχολείται με συγκεκριμένα άτομα γιατί ξέρει να κρίνει χαρακτήρες και καταστάσεις! Ξέρει να ξεχωρίζει την αχαριστία και την υποκρισία, ξέρει να δίνει το 100% τον δυνατοτήτων του για να είναι όλοι χαρούμενοι! Πρέπει να περάσεις πολύ ευχάριστο και καλό χρόνο μαζί του για να σε εκτιμήσει! Θα κάνει τα πάντα για να μη σε χάσει! Τα πάντα! Αυτή την ψυχή πρέπει να την βάλεις ψηλά μέσα στην καρδιά σου, γιατί το αξίζει! Δεν θα σε προδώσει ποτέ, θα είναι ο φύλακας όλων των μυστικών σου! Θα σου δώσει ένα ποτήρι νερό όταν κανείς άλλος δεν θα σου δίνει! Θα είναι πάντα δίπλα σου γιατί θα σε αγαπήσει! Θα σε αγαπήσει με όλη τη σημασία της λέξης!

Μέχρι στιγμής έχει αποκτήσει τους φίλους που ονειρευόταν! Έχει τις “αδυναμίες” του! Θα έδινε τα πάντα για να τους έχει όλους δίπλα του για μια ζωή! Μέσα στην καρδία του, τα ονόματα των φίλων του είναι χαραγμένα με χρυσά γράμματα και δεν θα σβιστούν ποτέ από εκεί! Του αρέσει να περνάει ώρες μαζί τους μιλώντας ή παίζοντας. Όποια στιγμή και αν τον χρειαστείς αυτός θα τρέξει αμέσως σε εσένα! Δεν θα σου πει σχεδόν ποτέ όχι και θα σε “πρήξει” μέχρι να του πεις ναι!

Αυτό το παιδί δεν έχει γευτεί ποτέ αυτό που το λένε “αγάπη”! Δεν ξέρει τι είναι αυτό! Αν τον ρωτήσει τι είναι αγάπη θα σου απαντήσει ότι “είναι μια λέξη…”… Έχει πολλά να δώσει στην αγάπη αλλά το σημαντικό του παράπονο είναι ότι όλες κοιτούν την εξωτερική εμφάνιση και όχι τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ανθρώπου!

Το μόνο που μπορεί να τον κάνει έτσι όπως ήταν παλιά είναι η  λέξη “σ’αγαπώ” που ακούει σπάνια μόνο από φίλες και φίλους… Είναι άτυχος στην αγάπη.. Άτυχος! Μπορεί να είναι άτυχος αλλά έχει πείσμα μέσα του! Πολύ πείσμα! Θέλει να πετύχει τους στόχους του.. Κάποιοι από αυτούς γίνονται ήδη πραγματικότητα!

Μια μέρα αυτή η ψυχή θα χαθεί.. Θα χαθεί από δίπλα σου γιατί ίσως και να μην πρόσεξες την παρουσία του! Ίσως να μην τον εκτίμησες όσο έπρεπε! Ίσως δεν του έδωσες την αγάπη που έπρεπε.. Αλλά μην ανησυχείς.. Αυτός θα σε αγαπά και θα είναι δίπλα σου για πάντα!“

*ΥΓ.

Η τελευταία παράγραφος αναφέρεται σε όλους…..

Like a shot through my heart, such a fool boy

How you spin me down

Show me all the stars in your world boy
Circling around
But I can’t let go, cause I want you so
Baby I’ma hold you tight
If you just say so I’ll be falling in your arms tonight

Higher, flying higher
Higher, flying higher
Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying
Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying

Falling lights from the sky like a showdown
Lighting up the night
I’ll be yours at the light, take my hand now
Till the end of time
But I can’t let go, cause I want you so
Baby I’ma hold you tight
If you just say so I’ll be falling in your arms tonight

Higher, flying higher
Higher, flying higher
Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying
Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying

Mind bind, eye to eye, talking, walkin, in the sky
Yeah, yeah, what a player, cloud 9 in the air
Elevating, celebrating, this feels good to me
Love is peace, see to see
Heart to heart, you and me
What’s it gonna be?
What you wanna do?
I just got to find some time to spend … with you
Tasty aroma, all upon ya
G is the word, free is the bird
Snooping down, snoop in town
Blasing off in the clouds

Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying
Feels like I’m walking on air
Feels like I’m flying.

Όλα αρχίζουν ξαφνικά
και τελειώνουν βιαστικά.
Έτσι έφυγες κι εσύ
μες της νύχτας τη σιωπή.

Και εγώ κάθομαι κοιτώ
τον απέραντο ουρανό.
Και φοβάμαι το πρωί
γιατί μόνο θα με βρεί.

Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς
Έλεγες να μη σε αφήσω
μόνο εσένα να αγαπήσω.

Μα σα σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.

Τόσα δάκρυα γυμνά
από λύπη και χαρά.
Έγινε ο πόνος πια
άλλη μια συνήθεια.

Έτσι εγώ θα συνεχίσω
άλλη αγαπή θα γνωρίσω.
Μα στα βάθη της καρδιάς μου
μόνο εσένα θα κρατήσω.

Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς.
Έλεγες να μη σε αφήσω
μόνο εσένα ν’ αγαπησω.

Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς.
Έλεγες να μη σ’ αφήσω
μόνο εσένα ν’ αγαπησω.

Μα σα σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.

Όσο μπορείς…

Σήμερα μου δώθηκε η ευκαιρία να κάνω μάθημα με έναν πρώην , αγαπημένο , μου καθηγητή.. Βλέποντας τα παιδιά.. Θυμήθηκα τα χρόνια που πέρασα στο Γυμνάσιο.. Αξέχαστα και όμορφα χρόνια.. Όλοι σεβόμασταν ο ενας τον άλλο.. Οτι και αν γινόταν ήμασταν ενωμένοι σαν γροθιά.. Κανείς δεν μπορούσε να μπει μεταξύ μας.. Όχι.. Δεν μιλάω για κάποιο συγκεκριμένο άτομο.. Γιατί πλέον εχω μάθει να μην κάνω διακρίσεις.. Μιλάω για το σύνολο των μαθητών.. Των αγαπημένων μου φίλων.. Τους φίλους που πέρασα τα πιό όμορφα χρόνια της ζωής μου.. Τον Νίκο , τον Γιάννη , τον Θαναση , τον Σωτήρη , τον Δημήτρη , τον Σαμ , την Νικολέτα , την Σταυρούλα , την Αγγελίνα , την Νίκη , την Γωγώ , την Ειρήνη , την Μαρία Κ. , την Βασιλίνα , την Εύη και την Μαρία Γ.. Ήταν τόσο όμορφα χρόνια.
Στο τέλος του μαθήματος , του σημερινού , μου δώθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για λίγο μαζί του.. Του είπα “μου έχουν λείψει αυτές οι στιγμές.. Δεν ήμαστε έτσι όπως ήμασταν στο Γυμνάσιο.. Έχουμε μεγαλώσει και έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε ο ένας τον άλλον.. Δεν υπάρχει η εκτίμηση που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια..” και μου απάντησε “είναι όλα στο χέρι σας.. Μπορείτε να κάνετε πολλά.. Αλλά δεν πρέπει ο ενας να ξεχνάει τον άλλον..” Τα λόγια του εξηγούν τα πάντα.. Τίποτα δεν είναι όπως πριν.. Όλοι έχουμε αλλάξει.. Έχουμε χαθεί μεταξύ μας.. Έχουμε αλλάξει σχολεία.. Όμως , δυστυχος , ο χρονος δεν γυρίζει πίσω…

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι ο Νίκος και η Μαρία..

Η φιλία τους ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2009..  Πρωτάκια και τα δύο στο Γυμνάσιο.. Δεν γνωρίζονταν καθόλου , ούτε είχαν κοινούς γνωστούς.. Από την πρώτη κουβέντα που αντάλλαξαν μεταξύ τους , ο Νίκος κατάλαβε ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο κορίτσι.. Ήταν ένα πανέμορφο ξανθό κοριτσάκι.. Ντροπαλή και λιγομίλητη στην αρχή.. Δεν της άρεσε να βγάζει φωτογραφίες γιατί θεωρούσε ότι έβγαινε ο άσχημος εαυτός της μέσα από αυτές.. Σιγά – σιγά τα δύο μικρά , τότε , παιδιά άρχισαν να γνωρίζουν ο ένας καλύτερα τον άλλον.. Τα πράγματα τον πρώτο χρόνο της φιλίας τους κύλησαν ομαλά και με όμορφο τρόπο..

Το καλοκαίρι του 2010 ο Νίκος έχασε ένα κομμάτι της ζωής του.. Ήταν η αγαπημένη του γιαγιά.. Τα πράγματα δυσκόλευαν για αυτόν.. Τον Σεπτέμβριο του 2010 τα δύο καλά φιλαράκια ξανασυναντήθηκαν (2α Γυμνασίου).. Ο Νίκος παρέμενε το ίδιο χοντρούλης όσο και τα προηγούμενα χρόνια.. Η Μαρία , όμως , αυτό το πανέμορφο πλασματάκι , συνέχιζε να ομορφαίνει με γρήγορους ρυθμούς.. Κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε στο άμεσο μέλλον.. Τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου έγινε κάτι το απρόσμενο.. Μία μέρα ο Νίκος και η Μαρία αντάλλαζαν χαρτάκια και συζητούσαν για διάφορα θέματα.. Τότε.. Ο Νίκος κάνει μία μοιραία ερώτηση.. “Πώς θα αντιδρούσες αν σου έλεγα ότι μου αρέσεις..?”….. Ήταν το μοιραίο λάθος.. Η Μαρία τον παρεξήγησε.. Νόμιζε πως ο Νίκος ήταν ερωτευμένος μαζί της.. Όμως.. Η Μαρία έμαθε την αλήθεια πάρα πολύ καιρό αργότερα.. Ο Νίκος καθόταν και σκεφτόταν όλο αυτό τον καιρό “γιατί όλα αυτά??” αλλά κανείς δεν μπορούσε να του απαντήσει με ειλικρίνεια.. Η παρεξήγηση θα λυνόταν λίγο αργότερα.. Όταν μία φίλη των παιδιών θα έλεγε στην Μαρία όλη την αλήθεια για την ερώτηση του Νίκου και την πρόθεσή του.. Τα πράγματα άρχισαν , πλέον , να μπαίνουν σε λογική σειρά στο μυαλό της Μαρίας..

Την επόμενη χρονιά , που ήταν και η τελευταία τους στο Γυμνάσιο , όλα άρχισαν να παίρνουν διαφορετική τροπή.. Η Μαρία μίλησε ξανά όμορφα στον φίλο της.. Τότε ο Νίκος ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην γη γιατί είχε πάλι στην συντροφιά του την Μαρία που της συμπεριφερόταν σαν αδερφός και ήταν η κρυφή αδυναμία του.. Καθόντουσαν μαζί στις εκδρομές , μιλούσαν για τα πάντα και είχε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον θα ήταν πάντα μαζί.. Θα ήταν πάντα φίλοι.. Μέχρι να φτάσουμε στην θλιβερή πραγματικότητα..

Φέτος.. Τα δύο φιλαράκια.. Δεν είναι πια φιλαράκια.. Αλλά περισσότερο σαν δύο “εχθροί”.. Η αιτία?? Το βρώμικο μυαλό του Νίκου.. Που τόλμησε να πληγώσει την “αδερφή” του.. Τον φύλακα άγγελό του.. Την κρυφή αδυναμία του.. Το κορίτσι που είχε εμπιστευτεί όλα τα μυστικά της ζωής του.. Το κορίτσι που είναι μέσα στην καρδιά του ως ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια της ζωής του.. Το αρρωστημένο του μυαλό.. Την πλήγωσε με όσα της φανέρωσε ότι σκεφτόταν για αυτή.. Αλλά η Μαρία δεν μπόρεσε να ξεχάσει αυτές τις λέξεις ποτέ.. Όλες οι προσπάθειες του Νίκου για να γυρίσουν και πάλι στα παλιά ήταν μάταιες..

Μετά από 1 χρόνο γεμάτο τσακωμούς και πολύ λίγες στιγμές αγάπης τα δύο παιδιά της ιστορίας μας έδωσαν το οριστικό τέλος στην μέχρι τώρα φιλία τους. Και οι δύο τους είχαν από μία απώλεια στη ζωή τους που τους έκανε να λυγίσουν. Όμως και στις δύο αυτές απώλειες ο ένας είχε τον άλλον δίπλα του κι έτσι ο πόνος ήταν πιο ελαφρύς.

Η κύρια αιτία αυτού του “χωρισμού” ήταν η ζήλια και ο θυμός του Νίκου αλλά και οι διάφορες δεύτερες σκέψεις της Μαρίας. Ο Νίκος μέχρι τελευταία στιγμή επέμεινε ώστε να γίνει κάτι που θα άλλαζε τα πράγματα, η Μαρία ήταν απόλυτη και έτσι η σχέση αυτή έλαβε τέλος για πάντα.. Ίσως στο μέλλον αυτή η αγάπη να αναζωπυρωθεί κάποτε..

Αντίο…

(Διονυσίου Ν. Μπώκου: «ΜΥΡΣΙΝΗ – Η ιστορία και ο κόσμος της»

ΜΕΡΟΣ Θ΄ – ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΚΕΦ.6 – ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ¨ΜΥΡΣΙΝΑΙΚΟΣ¨  Σελ.126-130)

Ο ΑΠΣ – ΜΥΡΣΙΝΑΙΚΟΣ, η επίσημη καθόλα πλέον ποδοσφαιρική ομάδα, ιδρύθηκε το 1969. Το καταστατικό του Συλλόγου εγκρίθηκε με την 131/19-11-1969 απόφαση του πολυμελούς Πρωτοδικείου Αμαλιάδος.

Το ιστορικό της ίδρυσης του Μυρσιναικού έχει ως εξής: Ο Γεράσιμος Μπώκος (ποδοσφαιριστής του Αίαντα Γαστούνης), ο Ιωάννης Κολλιόπουλος, δάσκαλος και ο Χρήστος Β. Αρβανίτης, γραμματέας του Αγροτικού Συνεταιρισμού, αποφασίζουν, αφού ζητήσουν σχετικές πληροφορίες, να ιδρύσουν Ποδοσφαιρικό Σύλλογο. Προς τούτο επισκέπτονται το δικηγορικό γραφείο του κ. Ψαρρού, στα Λεχαινά. Εκεί μαθαίνουν την διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθηθεί. Χωρίς να χάσουν χρόνο ζητούν την σύνταξη καταστατικού. Με το όνομα του Συλλόγου υπήρξε ένα ¨μικρό¨ πρόβλημα, το οποίο και…ξεπεράστηκε!…Αρχικά ήταν να δοθεί η ονομασία Μυρσιναικός Αθλητικός Όμιλος. Επειδή όμως στην σύντμηση διαβαζόταν Μ.Α.Ο (!) απερρίφθη!. Και κατέληξαν στο …ασφαλές Α.Π.Σ ΜΥΡΣΙΝΑΙΚΟΣ (ΜΑΟ ήταν ο Κινέζος ηγέτης!).

Με την συμβολή του Χρήστου Αρβανίτη συγκεντρώθηκε ο απαιτούμενος αριθμός μελών και το καταστατικό προωθήθηκε για έγκριση. Παραδόξως στα ιδρυτικά μέλη δεν συμπεριλήφθησαν οι Ιωάννης Κολλιόπουλος καιΓεράσιμος Μπώκος.

Τα πρώτα χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου, οι πρόεδροι και οι προεδρεύοντες εναλάσσοντο συνεχώς, ενώ γινόταν μεγάλος αγώνας για την εξεύρεση γηπέδου, με μόνιμο όμως προπονητή της ομάδας τον Γεράσιμο Μπώκο.

Μετά από πολλούς και πάλι αγώνες, με συνένωση ιδιοκτησιών έγινε και το πολυπόθητο γήπεδο τελικά (επί του δρόμου Μυρσίνης – Στρουσίου) και ο Μυρσιναικός άρχισε έτσι την επίσημη διαδρομή του. Το 1971- 72 παίζει στην Γ΄ τοπική και ανέρχεται στη Β΄, και την επόμενη ανέρχεται στην Α΄ τοπική!. Στην κατηγορία αυτή παραμένει μέχρι το 1978 περίπου, για να ¨καταρρεύσει¨ στην κυριολεξία σε ελάχιστο χρόνο υπό το βάρος αξεπέραστων προβλημάτων (οικονομική δυσπραγία, πολλοί ξένοι παίχτες κλπ).

Πριν όμως διαλυθεί ολοσχερώς η ομάδα, ο ένθερμος φίλος του αθλήματος και πρ.Πρόεδρος του Μυρσιναικού, ο Νικόλαος Χ. Σοφιανός, σημαίνει ¨συναγερμό¨ σωτηρίας της ομάδας!. Καλεί όλους τους νέους του χωριού, όσους μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο, τους εμψυχώνει και αρχίζει προσπάθεια ανασυγκρότησης. Στο κάλεσμα αυτό έδωσαν παρόν οι παίχτες: Νικήτας Τσίρος, Ανδρέας Καθόλος, Νίκος Κοτίνης, Σάκης Αρβανίτης, Σάκης Καρυτινός, Αλέκος Τσίρος, Νίκος Μπέλιας, Χρήστος Κοτίνης. Κώστας Αρβανίτης, Ηλίας Σοφιανός και άλλοι.

Μετά από πολύ δουλειά ξαναπαίζει το 1981 στην Γ΄ τοπική και το 1983 ανεβαίνει στην Β΄. Τίποτα όμως δεν προοιωνίζει κάτι καλλίτερο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες. Υποβιβάζεται στην Γ΄ τοπική και επανέρχεται στη Β΄ πάλι μετά από κόπους και αγώνες, παρ’ ότι τώρα διαθέτει γήπεδο με χορτοτάπητα! (κοινοτικό Γυμναστήριο).