Η έκθεση του ΟΟΣΑ του 2018 με τίτλο «Εκπαίδευση για ένα λαμπρό μέλλον στην Ελλάδα» υπογραμμίζει τη σημαντικότητα μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής εισαγωγής συνολικού πλαισίου αξιολόγησης. (OECD, 2018, σ.191) Σύμφωνα με τις δηλώσεις της Γκαμπριέλα Ράμος, Ειδικής Συμβούλου του Γενικού Γραμματέα του ΟΟΣΑ: «Η Ελλάδα χρειάζεται να αναπτύξει την ικανότητα και τη στρατηγική για αξιολόγηση, για λογοδοσία και βελτίωση στα σχολεία. Πρέπει να υπάρξει μια κουλτούρα λογοδοσίας… Επίσης απαραίτητη κρίνεται η εισαγωγή της αυτοαξιολόγησης στα σχολεία, η αξιολόγηση και η αποτίμηση του σχολείου συνολικά και η εδραίωση μιας αρχής για διασφάλισης της ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι αυτή η αξιολόγηση και οι διαδικασίες θα πρέπει να δημιουργηθούν σε στενή συνεργασία με τους καθηγητές και τα εργατικά Συνδικάτα, ούτως ώστε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να μην τα βλέπουν ως μία τιμωρητική διαδικασία». (Έκθεση ΟΟΣΑ, 2018)
Η αξιολόγηση λοιπόν είναι επιτακτική ανάγκη για τη χώρα μας, όπως καταδεικνύεται από τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, αλλά και από τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ που αναλύθηκαν στο δεύτερο κεφάλαιο. Η ιστορία όμως της αξιολόγησης στην Ελλάδα, ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών, δείχνει ότι κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη. Αντιθέτως, χαρακτηρίστηκε από βίαιες και πρόχειρες αλλαγές που προέρχονταν από αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις για την εφαρμογή της αξιολόγησης, που ποτέ όμως δεν εφαρμόστηκε. Σωρεία νόμων, υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων θεσπίστηκαν, αλλά δεν ίσχυσαν, λόγω, είτε κυβερνητικής αλλαγής, είτε του συνυπολογισμού του πολιτικού κόστους από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι προσπάθειες που έγιναν έως σήμερα για την εφαρμογή ενός αποτελεσματικού μοντέλου αξιολόγησης συνήθως δεν συνεκτιμούσαν παράγοντες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχή εφαρμογή ενός προγράμματος. Τέτοιοι παράγοντες είναι:
- Η έλλειψη σχετικής εμπειρίας και διαμορφωμένης συνείδησης και κουλτούρας αξιολόγησης
- Ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος
- Η αρνητική στάση της εκπαιδευτικής κοινότητας / μη ύπαρξη εμπιστοσύνης απέναντι στη διοίκηση και τους θεσμούς
- Οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας στο σημερινό πολυπολιτισμικό σχολείο
- Ο μικρός αριθμός επιμορφωτικών προγραμμάτων για τους εκπαιδευτικούς