Οι νέοι πάντα είχαν μια τάση προς την διαφορετικότητα. Η αλήθεια είναι όμως, πως πολύ συχνά η διαφορετικότητα αυτή οδηγεί στην κριτική και στην περιθωριοποίηση. Κάποιοι δεν θέλουν να γίνουν ένα με τη μάζα όπως άλλωστε δείχνει η εξωτερική τους εμφάνιση, οι πράξεις και οι συνήθειές τους. Οι άνθρωποι όμως πολλές φορές βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα τα οποία δεν είναι πάντα σωστά και αυτό γιατί βασιζόμαστε σε αυτό που βλέπουμε.

Για παράδειγμα, αν βλέπαμε στο δρόμο ένα κορίτσι ντυμένο με σκισμένα ρούχα, βαμμένα μαλλιά, και να έχει τατουάζ σε όλο της το σώμα, χωρίς να ξέρουμε τίποτα γιαυτό, δεν θα βγάζαμε το συμπέρασμα πως ίσως να μην έχει καλή ανατροφή, να είναι κακή μαθήτρια και να έχει μπλέξει με κακές παρέες; Λάθος.  Αυτή η κοπέλα μπορεί να είναι αισιόδοξη, με τα δικά της όνειρα και φιλοδοξίες, τους δικούς της στόχους και κάτι ακόμα, το οποίο λείπει απ’τους περισσότερους. Έχει τα κότσια και τη δύναμη να δείχνει στον κόσμο αυτό που έχει στην ψυχή της, αγνοώντας παρ’ όλα αυτά τη γνώμη του. Και τα τατουάζ που έχει, τα έχει κάνει για κάποιο λόγο τον οποίο κανείς μας δεν θα μάθει γιατί ποτέ κανείς δεν θα τολμήσει να ρωτήσει. Και αυτό γιατί όταν έχουμε επίγνωση του διαφορετικού και πολλές φορές του καλύτερου, το φοβόμαστε και το σνομπάρουμε.

Ένα αγόρι το οποίο είναι απομονωμένο, δεν ανοίγεται, παρά είναι προσηλωμένος σε ένα χαρτί με σχέδια όλη μέρα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω του. Κάποιος θα έλεγε πως είναι αναίσθητος, χωρίς προτεραιότητες και χωρίς επίγνωση για τον εαυτό του. Αυτό το αγόρι μπορεί να έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα στο οικογενειακό του περιβάλλον, μπορεί να μην έχει φίλους γιατί δεν έχει βρει κάποιον με τον οποίο θα ταιριάζει και μπορεί τα σχέδια που κάνει να είναι το όνειρό του για το μέλλον. Δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε τους άλλους, από τη στιγμή που όλοι μας έχουμε αρχίσει να μαζοποιούμαστε κατά κάποιον τρόπο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι άνθρωπος είναι ο καθένας αν πρώτα δεν τον γνωρίσουμε. Εδώ κολλάει το ρητό ‘μην κρίνεις ένα βιβλίο απ’το εξώφυλλο’.  

Σκεφτείτε απλά πως μπορεί και εσείς να πέφτατε θύματα μιας ανάλογης συμπεριφοράς. Δεν θα αναρωτηθείτε τι έχετε κάνει λάθος; Τι και αν σε κάποιον αρέσει το Heavy Metal, σε κάποιον άλλον η Jazz, και κάποιος άλλος να ακούει με τρέλα Hip-hop; Είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται μέσα από οποιοδήποτε είδος μουσικής και οποιοδήποτε είδος ντυσίματος.  Πολλοί από αυτούς συχνά πέφτουν θύματα ρατσισμού λόγο των προτιμήσεών τους και σ’ αυτούς δίνονται ονόματα όπως ‘φρικιά’ και ‘αποτυχημένοι’, μόνο και μόνο γιατί έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης και μια δική τους νοοτροπία, η οποία απέχει μίλια απ’ αυτή των ‘ανώτερων’, ‘επιτυχημένων’ και πάνω απ΄όλα ‘φυσιολογικών’ και ‘μυαλωμένων’.

Γιατί σήμερα πλέον αν δεν καπνίσεις είσαι αποτυχημένος, αν δεν πιεις δεν είσαι cool, αν δεν πας στα μπαράκια και αν δεν μένεις μέχρι αργά έξω δεν είσαι μάγκας. Μαγκιά όμως στις μέρες μας είναι να έχεις το θάρρος να πεις ΌΧΙ όταν όλοι οι άλλοι λένε ΝΑΙ. Μαγκιά είναι να ακούς τη φωνή μέσα σου γιατί ξέρεις ότι σου λέει το σωστό. Και μαγκιά είναι να μην παρασύρεσαι απ’τους άλλους, παρά να έχεις μια δική σου μοναδική προσωπικότητα, η οποία θα ξεχωρίζει πάντα.

Γιατί πολύ απλά το να είσαι ο εαυτός σου και να μην σε νοιάζει η άποψη των άλλων, είναι το πιο σημαντικό πράγμα.