Άρθρα ανά μήνα: Απρίλιος 2014

Κοινωνικά Δίκτυα και Κατάθλιψη

Global_internet

H “χαμογελαστή κατάθλιψη” των social media

Εδώ και αρκετό καιρό, παρατηρείται ότι αρκετοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων προχωρούν σε διαγραφή των προσωπικών λογαριασμών τους από τα social media. Οι απαντήσεις που δίνονται είναι αφοπλιστικές και αναπάντεχες.Η διαγραφή των λογαριασμών γίνεται διότι τα δημοφιλή κοινωνικά δίκτυα, όπως το instagram επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία τους και συμβάλλουν στη δημιουργία καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Η πίεση για τη λήψη της σωστής εικόνας, με το σωστό φίλτρο, φορώντας το σωστό ντύσιμο, στο σωστό μέρος, με τους σωστούς ανθρώπους, θεωρούνται πια από πολλούς ανθρώπους πάρα πολύ πιεστικά.

Μέσα στα κοινωνικά δίκτυα, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι να προβάλλουν στα προφίλ τους μόνο τον καλύτερο, αν και μη ρεαλιστικό, εαυτό τους, σε μία προσπάθεια να βελτιώσουν την ψυχολογία τους. Ανεξάρτητα από το αν το έχει γίνει συνειδητό ή όχι, καθημερινά καταναλώνεται πολύς χρόνος και προσπάθεια για τη δημιουργία της ψηφιακής ταυτότητας. Η δημιουργία αυτής της εναλλακτικής εικόνας του ανθρώπινου εαυτού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό σχετικά με το πώς και οι άλλοι προβάλλουν τους εαυτούς τους στο ίδιο πλαίσιο. Τι συμβαίνει με τον “πραγματικό” εαυτό, τότε;

Η “χαμογελαστή κατάθλιψη” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη, αλλά η οποία δεν είναι τόσο εμφανής. Στην Αμερική για παράδειγμα, το 6,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 18 ετών πάσχει από σοβαρή κατάθλιψη και είναι κύρια αιτία αναπηρίας στην ηλικιακή ομάδα 15-44 ετών.

Ένας άνθρωπος με “χαμογελαστή κατάθλιψη”, είναι δύσκολο να φανεί ότι έχει κατάθλιψη.Nιώθωντας άδειος και ανασφαλής εσωτερικά, φορά την μάσκα του χαρούμενου ανθρώπου και φαίνεται συνέχεια χαμογελαστός γιατί φοβάται πώς θα τον κρίνουν οι άλλοι γύρω του. Έτσι όχι μόνο μπορεί να μιλήσει με τους ανθρώπους αλλά είναι συχνά και το πιο ενεργό άτομο σε μια παρέα και μπορεί πάντα να βρει κάτι για να αστειευτεί ή να γελάσει. Αυτή είναι η χαμογελαστή κατάθλιψη.

Τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν μια ενδιαφέρουσα οπτική για τη δημιουργία του ιδανικού εαυτού και πώς αυτή η κατασκευή επηρεάζει την ψυχολογική ισορροπία του ανθρώπου. Ο ιδανικός εαυτός είναι ο εαυτός που φιλοδοξούμε να είμαστε.

Η προσωπική μας εικόνα είναι το πρόσωπο που πραγματικά βασίζεται στις ενέργειες, στις συμπεριφορές και στις συνήθειες που μέχρι τώρα έχουμε πράξει. Σύμφωνα με τη θεωρία της προσωπικότητας του Carl Rogers, κάθε άνθρωπος διακατέχεται από το βασικό ένστικτο να βελτιώσει τον εαυτό του και να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του. Παρομοίως ο Abraham Maslow, αποκαλεί αυτό το επίτευγμα αυτοπραγμάτωση. Πιστεύει ότι αυτή η κατάσταση επιτυγχάνεται όταν ο ιδανικός εαυτός και η εικόνα του εαυτού του ατόμου, συμφωνούν μεταξύ τους. Αυτό το άτομο θα πρέπει να θεωρείται τότε ένα πλήρως λειτουργικό πρόσωπο.

Κάθε ένας από τους ανθρώπους έχει μέσα του ό,τι ο Robert Firestone ονομάζει ως κρίσιμη εσωτερική φωνή. Πρόκειται για μια δυναμική που υπάρχει μέσα σε κάθε άτομο που προσφέρει ένα αρνητικό φίλτρο μέσα από το οποίο βλέπει τη ζωή του. Θεωρείται ότι η φωνή έχει δημιουργηθεί σε νεαρή ηλικία σε περιόδους στρες ή τραύματος.

Τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι μόνο εξαιρετικά διαδεδομένα, αλλά είναι και μια δραστηριότητα στην οποία οι χρήστες ανυπομονούν να συμμετάσχουν. Δεν είναι όλα τα κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook και το Instagram. Για παράδειγμα στο LinkedIn, το νέο εικονικό επιχειρηματικό προφίλ που δημιουργεί ο χρήστης αντικαθιστά γρήγορα το παραδοσιακό τυπωμένο βιογραφικό. Οποιοσδήποτε μπει να αναζητήσει εργασία μέσα από αυτό το μέσο, θα διακρίνει πολύ συχνά θέσεις εργασίας που επιμένουν να έχει ο υποψήφιος μια ισχυρή ” παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης”.

Αυτό το φαινόμενο είναι μια απτή εκδοχή της έννοιας του Carl Rogers σχετικά με τον ιδανικό εαυτό. Κάθε χρήστης έχει μια γενική ψυχολογική persona που κατασκευάζει και εναποθέτει στο σύμπαν του κυβερνοχώρου με βάση το πρόσωπο που θέλει να είναι και το πιο σημαντικό, με βάση το πρόσωπο που θέλει να τον βλέπουν οι άλλοι.

Επίσης, η παραπάνω σύνδεση επιβεβαιώνει ότι η κατάθλιψη είναι μια πολύπλοκη ασθένεια, με συχνότερους τους βιοκοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες. Δηλαδή, ένα συνονθύλευμα από τους παράγοντες είναι υπεύθυνοι για την εμφάνισή της και δεν εστιάζεται μόνο στην εγκεφαλική λειτουργία ή στην προσωπική ιστορία.

Ένας παράγοντας που ευθύνεται για τα υψηλά ποσοστά των καταθλιπτικών συμπτωμάτων που παρουσιάζονται στα κοινωνικά δίκτυα, είναι η έλλειψη συνοχής που παρατηρείται μεταξύ του ιδανικού εαυτού των ανθρώπων στον κυβερνοχώρο σε σχέση με την προσωπική εικόνα τους. Η επιθυμία να δουν οι άλλοι χρήστες τα θετικά στοιχεία του χρήστη, επιβάλλει ώστε εκείνος να πρέπει να φιμώσει τα προβλήματά του και πλέον δεν έχει καμία ιδέα για το πώς να εκφράσει την εσωτερική του αναταραχή, χωρίς να νιώσει ότι θα υποστεί μία “κοινωνική ήττα”.

Για προφανείς λόγους, οι άνθρωποι δεν διαφημίζουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους στο κοινωνικό τους προφίλ, ούτε ποστάρουν εικόνες που δεν τους κολακεύουν. Λόγω αυτού του αυστηρού και ελεγκτικού τρόπου που χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα, θεωρείται ότι οι άλλοι χρήστες κρίνουν τη συμπεριφορά και τις εικόνες των άλλων, επομένως είναι σύνηθες να πιστεύεται ότι οι ζωές των άλλων ανθρώπων είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μας. Αυτό που είναι σημαντικό να θυμάται κανείς είναι ότι και αυτοί φορούν μάσκες, με τον τρόπο που ο καθένας το κάνει.

Ενδεικτικά, καταγράφονται μερικοί τρόποι που προλαμβάνουν συμπτώματα μελαγχολίας ακόμα και καταθλιπτικής διάθεσης που σχετίζονται με την χρήση των κοινωνικών δικτύων και ενισχύουν την ψυχολογία των ανθρώπων:

• Αποσύνδεση από την τεχνολογία και τους λογαριασμούς κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης κάθε μέρα και για αρκετές ώρες.

• Όταν βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με προσβολές μέσα από συζητήσεις με χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα, χρειάζεται να αντιμετωπίσει τις αρνητικές σκέψεις και να αναρωτηθεί για την προέλευση και την ισχύ τους.

• Η πολύωρη περιήγηση στα κοινωνικά δίκτυα σε περιόδους πλήξης, είναι απαραίτητη να συνοδεύεται από κάτι άλλο που θα αποσπάσει την προσοχή του χρήστη, όπως ένα βιβλίο ή ένα ψυχαγωγικό application στο τηλέφωνό.

——————————————-

πηγή: http://psychcentral.com/

Υπάρχει αδικία και στα κοινωνικά δίκτυα!

social_network_overload

Είναι συνηθισμένο στις μέρες μας να μιλάμε για τις κοινωνικές ανισότητες, που φαίνεται να πηγάζουν από τη φυλή, το εισόδημα, το φύλο ή τη γεωγραφική θέση. Παρατηρούμε ότι όσοι έχουν καλύτερη εκπαίδευση απολαμβάνουν γενικά καλύτερη υγεία ή τους παρουσιάζονται περισσότερες οικονομικές ευκαιρίες ότι οι λευκοί συχνά έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα σε σχέση με διάφορες μειονότητες* ότι το πού ζει κανείς επηρεάζει τις προοπτικές της ζωής του. Πολιτικοί, ακτιβιστές, φιλάνθρωποι και διανοούμενοι συχνά διαμαρτύρονται ότι δεν έχουμε όλοι ίση πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά και ότι η πρόσβαση αυτή είναι συχνά προκλητικά άνιση. Με δυο λόγια, ζούμε σε μια ιεραρχική κοινωνία, και τα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά μάς στρωματοποιούν και μας διαχωρίζουν.

Ωστόσο, υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος κατανόησης της διαστρωμάτωσης και της ιεραρχίας, ο οποίος βασίζεται στη θέση των ανθρώπων σε σχέση με τις συνδέσεις τους. Η ανισότητα θέσης οφείλεται όχι στο ποιοι είμαστε, αλλά στο με ποιον είμαστε συνδεδεμένοι. Οι συνδέσεις αυτές επηρεάζουν τη θέση μας στα κοινωνικά δίκτυα και συχνά είναι πιο σημαντικές από τη φυλή, την τάξη, το φύλο ή τη μόρφωσή μας. Ορισμένοι από εμάς έχουν περισσότερες συνδέσεις, ενώ άλλοι λιγότερες. Κάποιοι από εμάς κατέχουν πιο κεντρική θέση στο δίκτυό τους, ενώ άλλοι βρίσκονται στην περιφέρεια. Κάποιοι ανήκουν σε συνεκτικές ομάδες, με πολλούς κοινωνικούς δεσμούς, στις οποίες όλοι οι φίλοι τους γνωρίζονται μεταξύ τους, ενώ άλλοι έχουν φίλους που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Και αυτές οι διαφορές δεν οφείλονται πάντα στις δικές μας πράξεις, καθώς η θέση μας στο δίκτυο εξαρτάται επίσης από τις επιλογές που κάνουν οι άλλοι γύρω μας.

Δεν έχουν όλοι πρόσβαση στα δημόσια αγαθά που δημιουργούνται και προωθούνται από τα κοινωνικά δίκτυα. Οι πιθανότητές σας να πεθάνετε από καρδιακή προσβολή μπορεί να εξαρτώνται περισσότερο από το αν έχετε φίλους παρά από το χρώμα του δέρματός σας. Οι πιθανότητές σας να βρείτε δουλειά μπορεί να σχετίζονται εξίσου με τους φίλους των φίλων σας όσο και με την κατάρτισή σας. Και οι πιθανότητές σας να συναντήσετε ευγενική ή αλτρουιστική συμπεριφορά εξαρτώνται από το πόσο καλά συνδεδεμένος είστε με τους γύρω σας.

Brain as Neural Network

Οι κοινωνικοί επιστήμονες και οι πολιτικοί έχουν αγνοήσει αυτό το είδος ανισότητας, εν μέρει επειδή είναι τόσο δύσκολο να μετρηθεί. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ανισότητα θέσης μελετώντας μεμονωμένα άτομα ή, ακόμη, και ομάδες. Δεν μπορούμε να ρωτήσουμε κάποιον σε ποιο σημείο του δικτύου βρίσκεται με την ίδια ευκολία που μπορούμε να τον ρωτήσουμε πόσα χρήματα κερδίζει. Αντιθέτως, είμαστε υποχρεωμένοι να μελετήσουμε το κοινωνικό δίκτυο ως σύνολο, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη θέση ενός ατόμου μέσα σε αυτό. Αυτό αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Ευτυχώς, η έλευση των ψηφιακών τηλεπικοινωνιών (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κινητή τηλεφωνία, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης) κάνει ευκολότερη τη θέαση των δικτύων σε ευρεία κλίμακα, χωρίς να είναι απαραίτητη η πολυδάπανη μελέτη των συγκεκριμένων ατόμων. Η συσχέτιση της κεντρικότητας των ατόμων στο δίκτυο με τη θνησιμότητά τους, της μεταβατικότητάς τους με τη δυνατότητα αποπληρωμής ενός δανείου ή της δικτυακής θέσης τους με τις πιθανότητες να διαπράξουν κάποιο έγκλημα ή να κόψουν το κάπνισμα προσφέρει νέες οδούς για θεσμικές παρεμβάσεις.

Ωστόσο, σε έναν όλο και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο, εκείνοι που διαθέτουν πολλούς δεσμούς τείνουν να γίνονται ακόμη πιο συνδεδεμένοι, ενώ όσοι έχουν λίγους φίλους μπορεί να μείνουν ακόμη πιο πίσω. Ως αποτέλεσμα, τα οφέλη μπορούν να ρέουν ακόμη περισσότερο προς την πλευρά όσων κατέχουν ορισμένες θέσεις μέσα στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτό είναι το πραγματικό ψηφιακό χάσμα. Η ανισότητα θέσης παράγει και ενισχύει την ανισότητα ευκαιριών. Μάλιστα, η τάση των ατόμων με πολλές συνδέσεις να συνδέονται με άλλα άτομα ομοίως με πολλές συνδέσεις διακρίνει τα κοινωνικά δίκτυα από τα νευρωνικά, τα μεταβολικά, τα μηχανικά και όποια άλλα μη ανθρώπινα δίκτυα. Αλλά ισχύει και το αντίστροφο: όσοι είναι πενιχρά συνδεδεμένοι συνήθως έχουν φίλους και συγγενείς που και οι ίδιοι είναι αποσυνδεδεμένοι από το ευρύτερο δίκτυο.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε τις κοινωνικές ανισότητες, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι συνδέσεις μας είναι πολύ πιο σημαντικές από το χρώμα του δέρματός μας ή από το πάχος του πορτοφολιού μας. Για να αντιμετωπίσουμε διαφορές στη μόρφωση, στην υγεία ή στο εισόδημα, θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας τις προσωπικές συνδέσεις εκείνων που προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Για να μειώσουμε την εγκληματικότητα, πρέπει να βελτιστοποιήσουμε τα είδη των συνδέσεων των δυνάμει εγκληματιών —μια προκλητική πρόταση, αφού κάποιες φορές είναι απαραίτητο αυτοί να τίθενται υπό κράτηση. Για να κάνουμε πιο αποτελεσματική τη διακοπή του καπνίσματος ή το αδυνάτισμα, πρέπει να κινητοποιήσουμε τους συγγενείς, τους φίλους, ακόμη και τους φίλους των φίλων. Για να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια, δεν αρκεί να εστιάσουμε μόνο στην ανακατανομή των χρημάτων ή, ακόμη, και στην τεχνική κατάρτιση· θα πρέπει επίσης να βοηθήσουμε τους φτωχούς να συνάψουν νέες σχέσεις με άλλα μέλη της κοινωνίας. Όταν στοχεύουμε στην περιφέρεια ενός δικτύου για να βοηθήσουμε στην επανασύνδεση των ατόμων, δεν βοηθάμε μόνο τους δυσπραγούντες, αλλά και ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό.
και για την αντιγραφή http://antikleidi.com