Καλό φθινοπωρινό μήνα!

Άστρο της αυγής, όταν χαμήλωνες τα μάτια

οι ώρες μας είταν πιο γλυκειές από το λάδι

πάνω στην πληγή, πιο πρόσχαρες από το κρύο νερό

στον ουρανίσκο, πιο γαλήνιες από τα φτερά του κύκνου.

….

Μέσα σε τούτα τα χωριά τ’ αποδεκατισμένα

πάνω σ’ αυτό τον κάβο, ξέσκεπο στο νοτιά

με τη βουνοσειρά μπροστά μας που σε κρύβει,

ποιος θα μας λογαριάσει την απόφαση της λησμονιάς;

Ποιος θα δεχτεί την προσφορά μας, στο τέλος αυτό του

Φθινοπώρου.

Γιώργος Σεφέρης

Μυθιστόρημα- Ζ’ Kyklamino