no rotate image set no rotate image set no rotate image set no rotate image set

ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΟΜΙΛΟΣ ” ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ”

Ανάβαση στο ιερό βουνό των Μινωϊτών !!!

Η δεύτερη πεζοπορία της φετινής σχολικής χρονιάς είχε σαν στόχο την γνωριμία των μαθητών με το ιερό βουνό των Μινωϊτων, τον Γιούχτα (811μ.). Ο Γιούχτας είναι ένα από τα δύο επιβλητικά βουνά (μαζί με τον Στρούμπουλα) της πόλης του Ηρακλείου.

Η ομάδα μας, 18 μαθητές ένας γονέας και ο γράφων, συναντηθήκαμε το πρωί της Κυριακής IMG 20220403 103259 v2

03 Απριλίου 2022 στο ΚΤΕΛ Ηρακλείου και με το λεωφορείο της γραμμής φθάσαμε στο χωριό Άνω IMG 20220403 103432 v2Αρχάνες. Αυτήν την φορά είχαμε μαθητές και από τις τρεις τάξεις του σχολείου μας και αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.  Η ομάδα ξεκίνησε από το κέντρο του χωριού ακολουθώντας το δρόμο για τις Βασιλειές. Επιλέξαμε αυτήν την διαδρομή ώστε οι μαθητές να δούνε το βουνό από όλες τις πλευρές , δηλαδή την ανατολική, την βορινή και την δυτική. Αφού περπατήσαμε μια ώρα σε ασφαλτόδρομο έχοντας δεξιά μας το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης μαζί με τα ατέλειωτα αμπελοτόπια των Αρχανών και της Συλλάμου φθάσαμε στον ανεμόσπηλιο. Από εδώ άρχισε η ανάβασή μας για την  κορυφή του Γιούχτα. Το μονοπάτι ήτανε βατό και η παρέα των παιδιών είχε όρεξη για περπάτημα και συζήτηση. Μετά από μικρά διαλείμματα φθάσαμε στο ιερό κορυφής και λίγο αργότερα στον Αφέντη Χριστό. Αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά πήραμε το μονοπάτι της κατάβασης που μας έβγαλε στην πλατεία του χωριού Άνω Αρχάνες.

Ήτανε μια όμορφη πορεία και τα παιδιά ήδη ρωτάνε πότε θα κάνουμε την επόμενη εξόρμησή μας !!

IMG 20220403 113251 v2                                                                                             Aμβροσιάδης Παναγιώτης

 

κάτω από: Εκδρομές 2021 2022

Πρότυπο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου

Όμιλος Μονοπάτια της Κρήτης

20211121 101039 sΈνα από τα πράγματα που μας στέρησε ο ανελέητος εχθρός του σήμερα, ο κορονοιος, ήταν και η επαφή με την φύση, με το πράσινο της, τον καθαρό αέρα της. Έτσι, λοιπόν μετά από δυο χρόνια αποχής , η Ομάδα του ομίλου μας μονοπάτια της Κρήτης, πραγματοποίησε την πρώτη της εξόρμηση την Κυριακή 11/21. Κατά την Ανατολή φτάσαμε στο σημείο συνάντησης , την αρχή του γνωστού φαραγγιού του αλμυρού , γεμάτοι προσμονή και περιέργεια, όπου μας εμελλε να γίνουμε μάρτυρες της της απαρχής όλων… της δημιουργίας της ζωής. Μια μητέρα IMG 20211121 132148 sπροβατίνα χάριζε το δώρο της ζωής στα μικρά της, δίνοντας μας έναυσμα για συζητήσεις βαθιές για την ζωή που διήρκησαν αρκετή ώρα ως που φτάσαμε στο φαράγγι. Διασχίζοντας το φαράγγι παρατηρούσαμε την μεγαλειότητα της φύσης, πώς από τις πέτρες και το ξερό, διψασμένο χώμα κατάφερνε να φυτρώσει ένα τέτοιο φυτό; Πως γίνεται οι ρίζες της γηραιάς χαρουπιάς να είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που κι ακόμη αν τις έχει ξεσκεπάσει το χώμα ακόμη καταφέρνουν να στέκονται;… ήταν κάποιας από τις απορίες που ακούστηκαν. Μετά από 1:30 ώρα φτάσαμε στο τέλος του φαραγγιού επηρεασμένοι από τις ευωδιές των φορτωμένων πορτοκαλιών και των βοτάνων. Από το πολυμορφικό τοπίο του αλμυρού οδηγηθήκαμε στην άσφαλτο… όπου περπατήσαμε μερικά χιλιόμετρα φτάνοντας εντελή στο δάσος «» όπου κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για ξεκούραση κάτω από τα πελώρια πευκοδεντρα του δάσους. Στην συνέχεια συνεχίσαμε για μερικά ακόμη χιλιόμετρα την πορεία μας στην άσφαλτο όπου φτάσαμε στους πρόποδες του βουνού Στρούμπουλα, αποφασισμένοι να κατακτήσουμε την κορυφή, να φτάσουμε την γαλανόλευκη σημαία που ανέμιζε δίπλα στο εκκλησάκι. Η ανάβαση ήταν κουραστική και χρονοβόρα αλλά προκειμένου να πετύχουμε τον στόχο όλα ήταν εφικτά. Με αργά και σταθερά βήματα τα καταφέραμε, θαυμάσαμε το γόητρο της κρητικής γης. Το απέραντο γαλάζιο του κρητικού πελάγους, το καταπράσινο των εκτάσεων της περιοχής μέχρι και τα λευκά ορη, ηταν ολα μπροστά στα μάτια μας. Ποσό ασήμαντοι είμαστε μπροστά σε αυτό το θαύμα άραγε; Στη συνέχεια ήρθε η ώρα της κατάβασης. Κατεβήκαμε το απότομο βουνό αναζωογονημένοι, με τον αέρα να μας υπενθυμίζει διαρκώς την γαλήνη του τοπίου. Τέλος φτάσαμε στην περιοχή δόξα στο γνωστό καφενείο όπου ήταν και το τέλος της διαδρομής μας. Μετά από 6 ώρες είμασταν εκεί στο σημείο συνάντησης, το τέλος. Αλλά κάθε τέλος μιας περιπέτειας , δημιουργεί μια ανεξίτηλη ανάμνηση που θα κρατάμε πάντοτε μαζί μας…

Δανάη Αδαμάκη

κάτω από: Εκδρομές 2021 2022

Path to nature: Karteros revival

Η ορειβατική ομάδα ξεκινάει με πολλά όνειρα και τη φετινή χρονιά.


Προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες και συστήνουμε κοντινούς, εύκολα προσβάσιμους τόπους στους μαθητές μας.
Η πανδημία, οι επακόλουθες καραντίνες και οι περιορισμοί έχουν επιδράσει στην καθημερινή ζωή των πολιτών παγκοσμίως. Ο κωδικός 6 χαρακτήρισε την ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναδειχθεί η αξία των περιαστικών πάρκων. Το καταφύγιο άγριας ζωής στο φαράγγι του Καρτερού θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παράδειγμα τέτοιου χώρου για την πόλη μας. Η φετινή θεματική της ορειβατικής ομάδας θα διερευνήσει αυτή τη δυνατότητα για ένα χώρο εντελώς παραμελημένο.

Την Κυριακή 19/92021 στις 8.30πμ θα γίνει καθαρισμός μονοπατιού στο φαράγγι κάτω από το χωριό Αϊτάνια, από τους καθηγητές της ομάδας, για τη διευκόλυνση της πρόσβασης στο χώρο.


Θα είναι η 3η συνάντηση μας, καθώς έχει προηγηθεί
α) διάσχιση από τη θάλασσα προς νότο τον Αύγουστο για την καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης
β) συνάντηση καθαρισμού μονοπατιού αρχές Σεπτεμβρίου.

φωτογραφίες

κάτω από: Εξερευνητικές εκδρομές

Αρχάνες Κνωσσός Χ 2

Συγγραφέας: | 30 Ιουνίου, 2021
| 2 σχόλια |

Η πανδημία και οι καραντίνες δεν μας άφησαν να περπατήσουμε με όλη την ομάδα μας τη σχολική χρονιά 2020 2021. Μόλις κλείσαμε, τον Ιούνιο, πήραμε τη ‘φούσκα’ των μαθητών του Α4(17/6)  και του Γ3 (23/6) και σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες, περπατήσαμε από τις Αρχάνες στην Κνωσσό.

Ξεκινήσαμε από το σταθμό ΚΤΕΛ στο λιμάνι. Ώρα συνάντησης 7.15 πμ. Λίγο πρωί, όμως καλοκαίρι και η ζέστη θα μας προλάβαινε.

Η πεζοπορία μας διέσχισε τον ιστορικό οικισμό των Αρχανών. Παλιά σπίτια με όμορφες αυλές μας καλημέρισαν. Αφήσαμε τις Αρχάνες και ανηφορίσαμε το μονοπάτι στο λόφο Φουρνί, στο υστερομινωικό νεκροταφείο. Περάσαμε το άλσος με τα πεύκα, τους σκίνους και τους χαμηλούς ευωδιαστούς θάμνους.

Κατηφορίσαμε βόρεια στο φαράγγι της Αγίας Ειρήνης. Νότια στο φαράγγι φάνηκε η υδατογέφυρα στο Καρύδι. Ξεκουραστήκαμε στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.

Στις πλαγιές αμπέλια και ελιές στην κοίτη του ποταμού πλατάνια και καλαμιές. Δίπλα στο ποτάμι κήποι με εσπεριδοειδή και μποστάνια.

Μπήκαμε στο παλιό μονοπάτι, κάτω από τη σκιά των ψηλών δέντρων. Έκπληξη για όλους, έμοιαζε με ζούγκλα.  Φτάσαμε στην Αγία Ειρήνη. Ο ορίζοντας έκλεισε από τον τοίχο της δεύτερης υδατογέφυρας που συναντήσαμε. Λίγο πριν στρίψαμε στρίψαμε προς τον οικισμό, τα Σπήλια.

Συνεχίσαμε από την κοιλάδα της Συλλάμου. Έπιασε μεσημέρι και η ζέστη άρχισε να ενοχλεί. Όσοι θυμήθηκαν το καπέλο ήταν καλύτερα, οι υπόλοιποι έκαναν υπομονή.

Φτάσαμε στην περιοχή της Φορτέτσας και συναντήσαμε την βενετσιάνικη υδατογέφυρα του Μοροζίνι. Σύντομη επίσκεψη για φωτογραφίες και συνεχίσαμε προς την Κνωσσό, το τέλος της διαδρομής μας.

Περισσότερες φωτογραφίες

κάτω από: Εκδρομές 2020 2021

Καρφί Λασιθίου

Συγγραφέας: | 26 Μαρτίου, 2020
| 2 σχόλια |

Την Κυριακή 26/1/2020 ανηφορίσαμε στο παλιό μονοπάτι από το Λαγού προς τη Βιτσιλόβρυση. Η σκέψη μας ήταν να συνεχίσουμε προς το Καρφί και περνώντας μέσα από το Νήσιμο να καταλήξουμε στο Κράσι.

Η ομάδα μας. Στο βάθος το χιονισμένο Σπαθί ή Δίκτυς

Στο δρόμο σταματήσαμε κάτω από τους πρίνους στην Παπούρα, κάτσαμε στις παλιές ξερολιθιές και ξεκουραστήκαμε θαυμάζοντας απέναντι το χιονισμένο Σπαθί, Το Λάζαρο, τον Αφέντη Χριστό και τις υπόλοιπες κορυφές των Λασιθώτικων.

Στην πηγή της Βιτσιλόβρυσης ήπιαμε λίγο νερό και οι μαθητές κολάτσισαν. Μια μεγάλη πέτρα που ξεκόλλησε και κύλησε στην πλαγιά, μας υπενθύμισε τους κινδύνους που υπάρχουν στο βουνό για τον απρόσεκτο επισκέπτη.

Φύγαμε από το σημείο και ανεβήκαμε προς τα αρχαία. Ο οικισμός των Ετεοκρητών, στεφανωμένος από τα απόκρημνα βράχια αποκαλύφθηκε μπροστά μας. Χωρίς να χάσουμε ρυθμό συνεχίσαμε το μονοπάτι για το Νήσιμο και την Αγία Αριάδνη.

Ένα στραβοπάτημα, μια απροσεξία στην κατηφόρα και ίσως και η κούραση ταλαιπώρησαν τον αστράγαλο ενός μαθητή. Αναγκαστική αλλαγή σχεδίου, διάσχιση του οροπεδίου του Νήσιμου προς νότο, προς Τζερμιάδω και γρήγορη αναχώρηση για Ηράκλειο.

Δύο ατυχίες σε μια ημέρα δεν είχαν προηγούμενο.  Προμηνύματα;

Τα νέα που έρχονταν από το Γουχάν της Κίνας δεν ήταν καλά. Οι καιροί άλλαζαν. Μπαίναμε σε ανταριασμένα νερά.

κάτω από: Εκδρομές 2019 2020

Διάσχιση Νίδας

Συγγραφέας: | 14 Οκτωβρίου, 2019
| 2 σχόλια |

Εκειά που κελαηδούνε τα πουλάκια τραγουδά ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, εκεί αποφασίσαμε να περπατήσουμε στις αρχές Οκτώβρη. Ψηλά στον Ψηλορείτη, στο οροπέδιο της Νίδας.  (φωτογραφίες)

Νωρίς το πρωί ξεκινήσαμε από την πλατεία μπροστά από το Αρχαιολογικό Μουσείο και ανηφορίσαμε προς το βουνό. Στην παρέα μας και ξεναγός μας είναι ο Μιχάλης Δρετάκης, μέλος του Συλλόγου Γονέων και  ορνιθολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου καθώς και ο Αντώνης Δαριβιανάκης εκπροσωπώντας το ΔΣ του Συλλόγου.

Πρώτη στάση λίγο μετά τις Γωνιές, στο σημείο του υδροκρίτη, εκεί που χωρίζει γεωγραφικά το Ρέθυμνο από το Ηράκλειο. Βιαζόμαστε να συνεχίσουμε, να προλάβουμε λίγη από την πρωινή δροσιά και τα πουλιά που πετούν νωρίς.

Μόλις φάνηκε το οροπέδιο πεζοπορίσαμε ακολουθώντας χωματόδρομο. Απέναντι μας η πλαγία με τη Σπηλιάρα και πιο αριστερά η Μαύρη, κορφή επιβλητική πάνω από το βοριζανό πόρο. Κοκκινολαίμηδες και σπίνοι πετούσαν αριστερά δεξιά, ενώ αγριοπερίστερα έκαναν βόλτες λίγο πιο ψηλά. Στα πλάγια σφεντάμια άρχιζαν να κοκκινίζουν στις κορφές τους, σημειώνοντας χρωματικά την εποχή. Μέσα στο οροπέδιο χαμηλοί αγκαθωτοί θάμνοι, βερβερίδες, αστραγάλοι  αλλά και νευρίδες, ενδημικοί της Κρήτης με κύρια παρουσία εντός του οροπεδίου της Νίδας, επιβίωναν από τα αδηφάγα δόντια των προβάτων και το ξηρό καλοκαίρι που δεν λέει να τελειώσει. Είναι αυτή η κλιματική αλλαγή; Το μπέρδεμα των εποχών;

Μια σειρά από χώνους, μεγάλες γούβες συγκέντρωσης και παροχέτευσης των νερών από τις βροχές και τα χιόνια προς το εσωτερικό των ασβεστολιθικών πετρωμάτων περιμένουν κι αυτοί το φθινόπωρο. Οι μαθητές δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο τελευταίος από όλους είναι αρκετά εντυπωσιακός καθώς το σχίσιμο στο βράχο υπονοεί την υπόγεια σπηλιά στην οποία οδηγείται το νερό.

Τα ερεθίσματα πολλά. Χλωρίδα, πανίδα, μορφολογία του βουνού και του οροπεδίου. Τα βουνά απέναντι, ο ουρανός ο μακρινός με τα όρνια που αρχίζουν να πετάνε και τα γεράκια πιο κοντά μας, τα πουλάκια στους γύρω θάμνους, τα φυτά, από τα πιο μικρά λουλουδάκια, τους κρόκους μέχρι τις όμορφες τρικοκιές και τα σφεντάμια. Οι μαθητές συζητούν  με την παρέα τους αλλά ταυτόχρονα παρακολουθούν και το περιβάλλον γύρω τους. Πόσο πίσω, στις αρχές τις εκπαίδευσης μας πάει αυτός ο περίπατος.

Συνεχίζουμε μέχρι το σύδεντρο, ψάχνοντας για την πηγή. Νερό δε βρήκαμε, πηγή δε βρήκαμε, τον ίσκιο όμως τον βρήκαμε και κάτσαμε και ξαποστάσαμε στη δροσιά.

Η μέρα προχωρούσε, η θερμοκρασία ανέβηκε και μαζί με τη θερμοκρασία ανέβηκαν στον ουρανό περισσότερα όρνια. Εμείς τα παρατηρούσαμε με τα κιάλια μας και αλάξαμε πορεία προς τη Σπηλιάρα, το Ιδαίο Άντρο των Αρχαίων. Το μονοπάτι της ανάβασης μας οδηγεί στον όμορφα διαμορφωμένο χώρο της σπηλιάς. Πέτρινα στασίδια κάτω από τη μεγάλη κουδουμηλιά, έξω από τη σπηλιά,  ορίζουν το φυσικό χώρο της επόμενης συνάντησης και ανασύνταξης της ομάδας. Ο Μιχάλης ακούραστος συνεχίζει να παρατηρεί και αμέσως μετά να εξηγεί σε όσους έχουν όρεξη να ακούσουν. «Αυτές είναι σταχτάρες, πετροχελίδονα, να και οι καρδερίνες, αυτό είναι κιρκινέζι, μη φωνάζετε  γιατί κοιμούνται οι νυχτερίδες στη σπηλιά, από μακριά αυτό είναι λαγουδογέρακο, η γερακίνα που δεν είναι θηλυκό γεράκι αλλά είδος συγγενικό με τους αετούς, τρία όρνια νοτιοδυτικά, ναι τα αγριοπερίστερα φωλιάζουν και αυτά μέσα στη σπηλιά, η τρικοκιά είναι ο κράταιγος …».

Η θέση επιβλητική πάνω από το οροπέδιο και στεφάνι τα βουνά γύρω. Σκίνακας απέναντι, Αλικαδάμ, Γυριστή και Κουδούνι στο βάθος. Εικασίες για το πως έρχονταν οι αρχαίοι προσκυνητές από όλο τον τότε γνωστό κόσμο, να προσκυνήσουν τον νεαρό θεό. Και στη συνέχεια κατάβαση στο σπήλαιο. Παράξενο το ημίφως, παράξενη η κατάβαση σε αυτό τον διαφορετικό κόσμο. Αρκετοί αναρωτιούνται, γιατί πέφτουν τα πούπουλα από ψηλά, που ήταν ο βωμός, τι βρήκαν στις ανασκαφές, τι είναι εκεί πιο πίσω εκεί που δε φτάνει το φως.

Ευχαριστημένοι από τις ερωτήσεις πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Ευχαριστούμε το Σύλλογο Γονέων του Πειραματικού Γυμνασίου υπό την αιγίδα του οποίου πραγματοποιήθηκε αυτή η εκδρομή, τον Αντώνη Δαριβιανάκη και τον τον Μιχάλη Δρετάκη για τη σταθερή στήριξή του.

Την εκδρομή συνόδευσαν οι καθηγητές Νίκος Σπανουδάκης και Νίκος Ψαρουδάκης από το Γυμνάσιο και Παναγιώτης Αμβροσιάδης από το Λύκειο.

Η εκδρομή οργανώθηκε στο πλαίσιο του ομίλου ορειβασίας ¨Μονοπάτια της Κρήτης» και της συμμετοχής μας στο δίκτυο OSOS, την Κυριακή 13 – 10 – 2019.

Νίκος Ψαρουδάκης

Υπεύθυνος του Ομίλου

κάτω από: Εκδρομές 2019 2020

Τα ψηλά βουνά

Συγγραφέας: | 17 Μαΐου, 2019
| 2 σχόλια |

Τα μονοπάτια της Κρήτης, ο Όμιλος Ορειβασίας,  συμπλήρωσαν φέτος δέκα χρόνια συνεχούς παρουσίας με τριάντα τρεις πεζοπορίες. Έτσι αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε  στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας, από 12 μέχρι 14 Μαΐου, συνεργαζόμενοι με τα περιβαλλοντικά προγράμματα και με το πρόγραμμα φωτογραφίας του σχολείου. Συνοδοί της εκδρομής αυτής ήταν η  Χαρά Μαρκάκη, ο Νίκος Σπανουδάκης, ο Παναγιώτης Τουμπανιάρης και ο Νίκος Ψαρουδάκης ενώ από το Πειραματικό Λύκειο ήρθε ο Παναγιώτης Αμβροσιάδης.

Ένας μαθητής για κάθε πεζοπορία, τριαντατρείς μαθητές και τέσσερις συνοδοί περπατήσαμε από το χωριό Κλαυσί μέσα στο δάσος και πλάι στον Καρπενησιώτη ποταμό μέχρι το ιστορικό Κεφαλόβρυσο. Τη δεύτερη μέρα απομακρυνθήκαμε μέχρι το χωριό Τόρνος κάτω από την Καλιακούδα. Βραχήκαμε στους καταρράκτες του χωριού, είδαμε νυχτερίδες στο σπήλαιο, επισκεφθήκαμε  το λαογραφικό μουσείο, περάσαμε μέσα από το δάσος και τα πέτρινα γιοφύρια στις πεζούλες και τον παλιό νερόμυλο. Το μεσημέρι επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Παναγιάς του Προυσού και στη συνέχεια δοκιμάσαμε τοπικά φαγητά στους πρόποδες της Χελιδώνας. Την τρίτη και τελευταία μέρα ανακαλύψαμε το δάσος στο μονοπάτι από Γοργιανάδες προς Κορυσχάδες. Ζήσαμε με την όραση, την ακοή, την όσφρηση και την αφή διαφορετικά στιγμιότυπα αυτού του περιβάλλοντος. Δέσαμε σαν ομάδα μέσα από παιχνίδια στα ξέφωτα, μάθαμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλο αλλά και να παίρνουμε βοήθεια, στα δύσκολα περάσματα. Ολοκληρώσαμε την εκδρομή μας με την επίσκεψη στο μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, το παλιό Δημοτικό Σχολείο στους Κορυσχάδες.

Περισσότερες φωτογραφίες υπάρχουν εδώ

Νίκος Ψαρουδάκης

Υπεύθυνος Ομίλου

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

Πολλά νερά είχε φέτος ο χειμώνας. Και μόλις πλησίαζε Σαββατοκύριακο άνοιγαν οι ουρανοί. Να ξεμυτίσουμε δεν μπορούσαμε. Έτσι, με το ένα και το άλλο πέρασαν οι μήνες και φτάσαμε 17 Μάρτη για να οργανώσουμε εκδρομή. Στην αρχή λέγαμε για χιόνια στον Ψηλορείτη. Και είχε πολλά. Όμως το ξανασκεφτήκαμε. Σαρακοστή μπήκε, ήρθε η Άνοιξη. Δεν πάμε είπαμε μέχρι το Βώσακο, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που μας αρέσει πάντα; Και το οργανώσαμε για Κυριακή 17 Μαρτίου, 7.30 το πρωί, από το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Κι όμως πολλά άλλαξε ο φετινός χειμώνας. Τα νερά πήραν τα χώματα στην κοίτη και φάνηκαν τα βράχια από κάτω. Αυτή είναι η κλιματική αλλαγή;

Πήγαμε από τα βόρεια. Το λεωφορείο μας άφησε στην εθνική, στην παραλία του Προπατούμενου,  πριν την Παναγιά τη Χαρακιανή. Από τη μάντρα που ξεκινά το μονοπάτι, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε,  μαθητές από το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Μπροστά ο Παναγιώτης και πίσω εγώ. Από καθηγητές, στη  μέση η Τακουή, ο Νίκος και ο άλλος Νίκος ο Σαλονικιός. Συναντήσαμε το ρυάκι που κατεβαίνει από την κοιλάδα. Μικρό μικρό το είχαμε αφήσει, όμως ο χειμώνας είπαμε άγριος, βαρύς, πολλά νερά. Αγνώριστη ήταν η κοίτη. Βάθυνε πολύ, πήρε και σε πλάτος, λεωφόρος στους χαράκους πάνω, και είχε και νερό σε κάποια σημεία. Τα κυκλάμινα βρέθηκαν ανθισμένα και κάτασπρα στις σκιές από τους πρίνους και τις κουμαριές. Ανάβαση μέσα από τα χαράκια και τα χάμπαθα, αρχίσαμε από νότια να πηγαίνουμε και λίγο ανατολικά για να συναντήσουμε ψηλά τη μάντρα. Πίσω της, πίσω από το Σελί βρήκαμε ξανά το μονοπάτι του μοναστηριού. Όταν φτάσαμε η λειτουργία είχε τελειώσει. Κόσμος πολύς, από τα γύρω χωριά και την πόλη. Μεγάλη γιορτή η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής. Ξεκούραση στην αυλή, νερό και πορτοκαλάδες, λίγο φαγητό, μια κουβέντα με τον πατέρα Τιμόθεο. Το λεωφορείο έφτασε για τους κουρασμένους, δέκα άτομα που συνέχισαν στο καφενείο στις Αλόιδες, περιμένοντας την υπόλοιπη ομάδα. Εμείς συνεχίσαμε προς το Αμπέλι και μέσα από το γνωστό άγνωστο μονοπάτι φτάσαμε στο διάσελο που κατηφορίζει προς το χωματόδρομο πάνω από το χωρίο. Ώρες καθαρής πορείας περίπου τέσσερις κια γύρω στα 21.000 βήματα σύμφωνα με το νέο και αλάθητο ηλεκτρονικό gadget του Κωσταντή.

Καλά να περνάμε και με το καλό και στο Πάσχα.

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ.

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

“Αυτοί είναι τσίφτες” μας είπε ο Μιχάλης  Δρετάκης, ορνιθολόγος στο Μουσείο Φυσικής

Ιστορίας και ξεναγός μας στον όμορφο κόσμο των πουλιών στα φράγματα του Ηρακλείου. Τσίφτης στ’ αλβανικά σημαίνει γεράκι και εμείς της Κυριακή 14/10/2018 το πρωί είδαμε γεράκια να πετούν πάνω από το φράγμα στ’ Άρμα Ανώγεια. Όταν πλησιάσαμε στη λίμνη και στήσαμε τα δύο τηλεσκόπια του μουσείου που κρατούσε ο Μιχάλης, παρατηρήσαμε ένα αργυροτσικνιά και ένα σταχτοτσικνιά που είναι είδη ερωδιού, πρασινοκέφαλες πάπιες, φαλαρίδες, βουτηχτάρια, ένα λασπότρυγγα, δύο μπεκατσίνια, ένα μαυρολαίμη σε κλαδάκι και άλλα πουλιά που δεν τα θυμόμαστε μια εβδομάδα μετά που γράφουμε αυτό το άρθρο.

Περπατήσαμε στο χωματόδρομο και φτάσαμε στο φράγμα στις Αμουργέλες. Λιγότερα πουλιά, περισσότερα προβλήματα από τα ψάρια που έχουν αφεθεί να πολλπαλασιαστούν στα νερά της λίμνης. Και πάλι όμως δύο ερωδιοί ήταν εδώ, ένας σταχτοτσικνιάς και ένας λευκοτσικνιάς, ενώ σπάνιες νεροχελώνες ξεκουράζονταν στην μικρή εξέδρα που επίτηδες είχαν βάλει οι επιστήμονες του μουσείου.
Το φράγμα στα Πάρτιρα ήταν το επόμενο σημείο συνάντησης με τα πουλιά. Οι μαυροπετρίτες με απίστευτες πιρουέτες στον αέρα, κυνηγούσαν λιβελούλες, ακρίδες και άλλα έντομα αν και αυτή την εποχή προτιμούν μικρά μεταναστευτικά πουλιά, προετοιμάζοντας τα νεότερα μέλη της ομάδας για το ταξίδι μετανάστευσης προς τη Μαγαδασκάρη. Οι ερωδιοί, όπως ο αργυροτσικνιάς και ο σταχτοτσικνιάς που δύσκολο ξεχώριζε στην καφεγκρί λάσπη της απέναντι όχθης καθώς και οι πάπιες απολάμβαναν τα εδέσματα που τους πρόσφερε το λιγοστό νερό που παρέμενε στη λίμνη χάρι στην απαγόρευση άρδευσης που ίσχυσε για όλη της καλοκαιρινή περίοδο.

Με την ολοκλήρωση της παρατήρησης προχωρήσαμε στην εξερεύνηση του εγκαταλελειμμένου πετρόκτιστου χωριού της Μικράς Επισκοπής.  Το παλιό καλντερίμι μας οδήγησε στη βρύση του χωριού, κάτω από το τεράστιο πλατάνι. Οι μαθητές κάνοντας μια μεγάλη αγκαλιά, το έκλεισαν στα χέρια τους ενώ άλλοι δροσίστηκαν με το νερό της κρήνης. Βρισκόμαστε στην έδρα της επισκοπής Αρκαδίας κατά τη 2η βυζαντινή περίοδο της Κρήτης όπου τα ερείπια σημαντικών κτιρίων αυτής της εποχής περιμένουν τον πεζοπόρο να τα ανακαλύψει. Εμείς επισκεφθήκαμε τα το ναό του Σωτήρα Χριστού, ένα ναό με γκρεμισμένη σκεπή αλλά με ψηλούς τοίχους, και με όμορφες κολόνες να στηρίζουν το γαλάζιο του ουρανού. Οι πιο προσεκτικοί από τους μαθητές αναγνωρίζουν αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και οι καθηγητές τους αισθάνονται ότι οι κόποι δεν πάνε χαμένοι.

Η ανάβαση από τη Μικρά Επισκοπή μας οδήγησε στο ερειπωμένο χωριό, με το βυζαντινό όνομα και τη βενετσιάνικη ιστορία, το Μιλιαρίσι. Εκεί ξεκουραστήκαμε στον περίβολο του ανακαινισμένου ναού του Αγίου Νικολάου και θαυμάσαμε τη θέα κάτω προς την πεδιάδα και τις νοτιότερες πηγές του Καρτερού ποταμού.

Η οχυρή Βιτσιλιά ήταν η τελευταία στάση της ομάδας, κάτω από το πεύκο στον περίβολο του ναού του Τιμίου Σταυρού.  Ένα καστροχωριό της βενετσιάνικης περιόδου, του οποίου η ιστορία είναι δεμένη με τα πρώτα χρόνια της ενετικής κυριαρχίας και της ανακήρυξης της αυτονομίας και του Βασιλείου του Αγίου Τίτου από τους επαναστάτες. Βλέποντας προς τα ανατολικά από αυτή τη φυσικά οχυρή θέση, παρατηρήσαμε την ιδιαίτερη γεωγραφία της περιοχής, τον υδροκρίτη. Μπροστά μας και βόρεια έχουμε τις πηγές και τη λεκάνη απορροής τους Καρτερού ποταμού η οποία οδηγεί τα νερά στο κρητικό πέλαγος, ενώ μπροστά μας και νότια έχουμε τις πηγές του Αναποδάρη και τη λεκάνη απορροής της οποίας τα νερά καταλήγουν στη νότια Κρήτη.

Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσο του ομίλου “Μονοπάτια της Κρήτης” που συντονίζει ο Νίκος Ψαρουδάκης. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγητές: Νίκος Ψαρουδάκης, Νίκος Σπανουδάκης, Κωνσταντίνα Σωτηροπούλου και Παναγιώτης Αμβροσιάδης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Μιχάλη Δρετάκη για τα πουλιά που μας έδειξε, για τις συζητήσεις και το διάλογο που ανέπτυξε για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, για το εποπτικό υλικό και τα όργανα που κουβάλησε και για τα αναμνηστικά μπλουζάκια και καπέλα που διένειμε.

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

Μοναστήρι Βωσσάκου

Συγγραφέας: | 17 Μαρτίου, 2018
| 2 σχόλια |

Χρόνια είχαμε να πάμε στο μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού στο Βώσσακο. Κι όμως ήταν η πρώτη μας πεζοπορία την άνοιξη του 2010. Κι έτσι είπαμε και φέτος να πάμε στος Χαιρετισμούς, Σαρακοστή, Παρασκευή απόγευμα 16 Μαρτίου, να ανάψουμε ένα κεράκι.

Φύγαμε με το σχόλασμα και το λεωφορείο μας πήγε στις Αλόιδες, λίγο πριν την είσοδο του χωριού. Ο χωματόδρομος μας πέρασε από το μικρό νταμάρι που βγάζουν πέτρα για τα σπίτια και μετά φτάσαμε στο πλάτωμα που ξεκινάει το μονοπάτι. Ο Θεός να το κάνει μονοπάτι, μέσα από τα χάμπαθα περπατούσαμε, τ’ αχινοπόδια και τις αστιβίδες. Ότανανεβήκαμε στο Σελί, σταματήσαμε να πάρουμε μια ανάσα και να θαυμάσουμε το τοπίο στα ανατολικά προς τις Αλοίδες και τη Δαμάστα. Και μετά συνεχίσαμε και βγήκαμε δυτικά, προς τα Ταλαία. Ψηλές κορφές και βαθιές κοιλάδες στα πόδια τους. Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε μέσα από τα κατσικομονοπάτια προς το μοσαστήρι. Περάσαμε από το Αμπέλι, το μικρό πλάτωμα που είχε τα αμπέλια του μοναστηρίου. Σκαρφαλώσαμε τις γκρεμισμένες αναβαθμιδες, βρήκαμε το μονοπάτι και γυρνώντας το βουνό εμφανίστηκαν τα οικήματα του μοναστηριού, μέσα από κουμαριές, πρίνους και ελιές.

Η καμπάνα χτύπησε και μας κάλεσε στη λειτουργία. Στη μικρή εκκλησία, στο φως των κεριών ακούσαμε τους ύμνους σε ένα υποβλητικό περιβάλλον.

κάτω από: Εκδρομές 2017 2018, Χωρίς κατηγορία

Παλιότερα Άρθρα »

Κατηγορίες