O ομοιοπολικός δεσμός αναπτύσσεται μεταξύ αμετάλλων (έστω Α και Β). Έχουμε αμοιβαία συνεισφορά ηλεκτρονίων μεταξύ των ατόμων του ίδιου ή διαφορετικού αμετάλλου και το αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός κοινών ζευγαριών ηλεκτρονίων μεταξύ των ατόμων (αμετάλλων) έτσι ώστε να αποκτήσουν δομή ευγενούς αερίου (κανόνας οκτάδας) με 8 e– στην εξωτερική στιβάδα (εκτός αν είναι η Κ : 2e–). Τελικά, σχηματίζονται ΜΟΡΙΑ , δηλαδή διακριτά συμπλέγματα ατόμων.Ο χημικός τύπος δείχνει τον αριθμό των ατόμων των χημικών στοιχείων που συγκροτούν το μόριο.
Aν σχηματιστούν μεταξύ των δύο ατόμων Α και Β : α) ένα (1) κοινό ζεύγος, έχουμε απλό δεσμό. β) δύο (2) κοινά ζεύγη e– , έχουμε διπλό δεσμό. γ) τρία (3) κοινά ζεύγη e– , έχουμε τριπλό δεσμό.
Αν τα άτομα που συνδέονται είναι: 1) όμοια μεταξύ τους (π.χ. Cl2), ο δεσμός είναι ΜΗ ΠΟΛΙΚΟΣ (ΜΗ ΠΟΛΩΜΕΝΟΣ) : α) το κοινό ζεύγος (ή ζεύγη) e– έλκεται εξίσου από τους πυρήνες των ατόμων β) έχουμε ομοιόμορφη κατανομή κοινού ζεύγους ηλεκτρονίων μεταξύ των δύο ατόμων 2) διαφορετικά μεταξύ τους (π.χ. HCl), ο δεσμός είναι ΠΟΛΙΚΟΣ (ΠΟΛΩΜΕΝΟΣ) : α) το κοινό ζεύγος (ή ζεύγη) e– έλκεται περισσότερο από το πιο ηλεκτροαρνητικό στοιχείο. β) έχουμε ανομοιόμορφη κατανομή κοινού ζεύγους ηλεκτρονίων μεταξύ των δύο ατόμων γ) όσο πιο μεγάλη η διαφορά ηλεκτροαρνητικότητας, τόσο πιο πολικό (πολωμένο) είναι το μόριο.