Όλες οι άλλες γλώσσες έχουν δανειστεί λέξεις από την ελληνική διότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πρωτοστατήσει στις επιστήμες, στις τέχνες, τον αθλητισμό και τα γράμματα. Η σειρά “Μιλάνε Αγγλικά;;;” αρχίζει με τέχνη … το Θέατρο … το οποίο οι αρχαίοι πρόγονοί μας δίδαξαν στην ανθρωπότητα.
Στο παρακάτω Αγγλικό κείμενο οι κυανές (μπλε) λέξεις είναι δάνεια από την ελληνική. Δε νομίζω ότι χρειάζεται μετάφραση ακόμα και για κάποιον που δεν γνωρίζει Αγγλικά.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πόσο σπουδαία είναι η Ελληνική γλώσσα κι ελπίζω η σειρά των άρθρων “Μιλάνε Αγγλικά;;;” να το υπενθυμίσει στους μεγαλύτερους και να κινήσει το ενδιαφέρον των μαθητών για τα μαθήματα της γλώσσας στο σχολείο.
Drama-Theatre:
The genesis of classical drama, was not symptomatic. A euphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text.
The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.
The protagonists, periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere. The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of cosmetic epithets, are characteristics of drama.
Even though the theatres were physically gigantic, there was no need for microphones, because the architecture and the acoustics, would echo isometrically and crystally-clear. Many epistimologists of physics, aerodynamics, acoustics electronics, elecrtomagnetics can not analyze-explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theatres even today.
There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satyric, epic,comedy, e.t.c.
The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcomed by the pathos of the actors, who practiced methodically and emphatically.
Acrobatics were also euphoric.There was a plethora of anecdotal themes, with which acrobats would electrify the ecstatic audience, with scenes from mythical and historical episodes..
Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophelia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way, so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly, but through logic, dialogue and analysis, the skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them, would be dispelled.
It is historically and chronologically proven, that theatre emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically, it also energized patriotism, a phenomenon that symbolized ethicacy, character and charisma.
Μετάφραση:
Δράμα – Θέατρο:
Η γένεση του κλασικού δράματος, δεν ήταν συμπτωματική. Η ευφορία των χαρισματικών και ταλαντούχων πρωταγωνιστών δείχνουν φανταστικές σκηνές ιστορικών επεισοδίων. Ο πρόλογος, το θέμα και το επίλογος, αποτελούν την τριλογία του δράματος, ενώ η σύνθεση, η ανάλυση και η σύνοψη χαρακτηρίζουν την φρασεολογία του κειμένου.
Η σύνταξη και φρασεολογία που χρησιμοποιούνταν από τους μελετητές, ακαδημαϊκούς και φιλόσοφους στη ρητορική τους, είχαν πολλά γραμματικά ιδιώματα και ιδιοσυγκρασίες.
Οι πρωταγωνιστές, περιοδικά χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα. Η ανωνυμία ήταν ένα σύνδρομο που χαρακτήριζε την θεατρική ατμόσφαιρα. Η πανοραμική φαντασία, η μυστικότητα, η μελωδία, η αισθητική, η χρήση των κοσμητικών επιθέτων, είναι χαρακτηριστικά του δράματος.
Ακόμη και αν τα θέατρα ήταν φυσικά γιγαντιαία, δεν υπήρχε ανάγκη για μικρόφωνα, επειδή η αρχιτεκτονική και η ακουστική του, καθώς και η ηχώ ήταν ισομετρημένες και κρυσταλλικά καθαρές. Πολλοί επιστήμονες της φυσικής, της αεροδυναμικής, της ακουστικής ηλεκτρονικής, ηλεκτρομαγνητικά δεν μπορούν να αναλύσουν και να εξηγήσουν την ιδεατή και Ισομετρική ακουστική των Ελληνικών θεάτρων ακόμη και σήμερα.
Υπήρχαν πολλές κατηγορίες δράματος: κλασικό δράμα, μελόδραμα, σατιρικό, επικό, κωμωδία, κ.τ.λ.
Το σύνδρομο της ξενοφοβίας ή η δυσλεξία ήταν υπεράνω από το πάθος των ηθοποιών, που εφάρμοζαν μεθοδικά και εμφατικά.
Τα ακροβατικά ήταν επίσης σε ευφορία. Υπήρχε μια πληθώρα από ανέκδοτα θέματα, με τα οποία οι ακροβάτες ηλέκτριζαν το εκστατικό ακροατήριο, με σκηνές από μυθικά και ιστορικά επεισόδια.
Ορισμένα θεατρικά επεισόδια χαρακτηρίζονταν ως σκανδαλώδη και βλάσφημα. Η πορνογραφία, η διγαμία, η αιμοφιλία, η νυμφομανία, η πολυανδρία, η πολυγαμία και η ετεροσεξουαλικότητα δραματοποιούνταν με ένα παιδαγωγικό τρόπο, έτσι ο μυστικισμός τους γύρω από αυτά δεν θα προκαλούσε φοβία ή ανάθεμα ή να λαμβάνεται ως ανωμαλία, αλλά μέσα από τη λογική, τον διάλογο και την ανάλυση, ο σκεπτικισμός και το παθητικό ή κρυπτικιστικό μυστήριο πίσω από αυτά, θα πρέπει να διασκορπιστούν.
Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά και χρονολογικά, ότι το θέατρο έδωσε έμφαση στην παιδαγωγική, τον ιδεαλισμό και την αρμονία. Παραδόξως, αυτό επίσης ενεργοποίησε τον πατριωτισμό, ένα φαινόμενο που συμβόλιζε την ηθική, τον χαρακτήρα και το χάρισμα.
ΠΗΓΗ: Δρ. Ιωάννης Καλάρας – «Η σημασία και η επίδραση της ελληνικής γλώσσας»
Διαβάστε και τα:
Πρόσφατα σχόλια