[local /files/2010/09/earthquake.wmv nolink]

Μια οκνή αράχνη

Αποκοιμήθηκε στην αιώρα της

Η καταιγίδα υποχώρησε βιαστικά πίσω απ’ το ουράνιο τόξο

Παρασύροντας μαζί της όσο φως απέμεινε.

Πέρα στη δύση η κρύα νύχτα φρεσκολουσμένη

Ετοίμαζε το άρμα της.

Τίναξε τα μαλλιά της κι ο ουρανός γέμισε αστέρια

Θραύσματα ενός σκοτεινού κόσμου

-ένας κόσμος γεμάτος φως-

Ο καπνός του τσιγάρου έγλυφε ηδονικά το υγρό ταβάνι

Μετεωρίζονταν επικίνδυνα

Στην παγωμένη του ανάσα

Ένα ίχνος ανησυχίας

Αδιόρατης Αδιάφανης

Ο χρόνος  ερωτοτροπεί με την Αγωνία

Κι η γη που για χρόνια προσμένει

Τα δώρα τα’ ουρανού

Δονείται σύγκορμη..