Το σύνθημα ήταν η “Η βία δεν αντιμετωπίζεται με βια” και ήταν γραμμένο με μπογιές πάνω στις μπλούζες των παιδιών. Γράφτηκε όμως και με ανεξίτηλα γράμματα στο μυαλό όλων μας!

Σήμερα τα παιδιά, έκαναν την μέρα μου στο σχολείο υπέροχη, ξεχωριστή… Συγκινητική!  Κάτι τέτοιες μέρες συνειδητοποιώ πόσο ευτυχισμένη είμαι που είμαι δασκάλα!  Σας ευχαριστώ!

http://www.e-mesara.gr/index.php/2014-01-29-19-20-37/427-de-fovomaste-to-sxoliko-ekfovismo/

http://www.ekriti.gr/article/i-sholiki-kai-i-tainia-toy-1oy-dimotikoy-neas-alikarnassoy

http://irakliolive.gr/posts/ekdilosi-gia-tin-endoscholiki-via-sto-1o-dimotiko-scholeio-neas-alikarnassoy/

Δες την ταινία μας εδώ : 

Η κινηματογραφική αγωγή κατά την γνώμη μου είναι μια εξαιρετική εκπαιδευτική δραστηριότητα.  Ποια είναι όμως η άποψη των μαθητών;

Το κείμενο αυτό μου το έστειλε η μαθήτρια του ΣΤ2  Εύα Χαλκιαδάκη πριν από λίγο ως εργασία που θα δημοσιευτεί στην ηλεκτρονική εφημερίδα του σχολείου μας που ξεκινά αύριο!

Μου άρεσε όμως τόσο πολύ που δεν άντεξα! Και το μοιράζομαι μαζί σας!

Όταν μάθαμε ότι θα κάνουμε τη δική μας ταινία μέσα από ένα project που λέγεται κινηματογραφική αγωγή, ενθουσιαστήκαμε! Μας φάνηκε πολύ ωραία ιδέα.

Είδαμε κάποιες ταινίες μικρού μήκους στην τάξη και μετά η κυρία μας ανέθεσε σαν εργασία να βρούμε κι εμείς κάποιες ταινίες μικρού μήκους που έχουν δημιουργηθεί από μαθητές και όποια μας αρέσει να την φέρουμε στην τάξη για να την δούμε όλοι μαζί! Αρχίσαμε λοιπόν να βλέπουμε ταινίες μικρού μήκους !  Είδαμε ταινίες που μας ενθουσίασαν, που μας στενοχώρησαν και μας συγκίνησαν. Κάποιες μας άρεσαν πολύ! Κάποιες άλλες όμως δεν μας άρεσαν καθόλου.

Μετά μάθαμε για τους συντελεστές μια ταινίας. Μάθαμε ποιοί είναι και τι αρμοδιότητες και καθήκοντα έχει ο καθένας από αυτούς. Μάθαμε επαγγέλματα που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Διαλέξαμε μετά τη δουλειά που άρεσε αλλά και ταίριαζε στον καθένα από εμάς. Το κάθε παιδί έκανε αυτό που του άρεσε έτσι όλοι κάναμε με ευχαρίστηση τη δουλειά μας και το κυριότερο περνούσαμε καλά και αν και θέλουμε να πάρουμε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό τελικά δεν μας νοιάζει και τόσο πολύ. Όπως λέει κι η κυρία μας: «σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός».

Όμως αυτό όπως είδαμε στην πορεία ήταν μόνο η αρχή. Έπρεπε να γράψουμε κι ένα σενάριο. Αποφασίσαμε να το κάνουμε μ έναν τρόπο που λέγεται δημιουργική γραφή. Δηλαδή το κάθε παιδί έγραψε μια δική του έκθεση για το θέμα της ταινίας μας. Έπειτα τις διαβάσαμε όλες στην τάξη και βρήκαμε κάποιες που μας άρεσαν. Όλοι αρχίσαμε να δίνουμε ιδέες με την βοήθεια της κυρίας μας πάντα και έτσι βρήκαμε μια πολύ καλή ιστορία που άρεσε σε όλους μας.

Όταν τελειώσαμε με αυτό το κομμάτι ήρθε η ώρα να μοιράσουμε ρόλους. Έτσι κάναμε odision! Αν δεν ξέρετε τι είναι odision  μην νιώθετε άσκημα! Είναι ο τρόπος που βρήκε η κυρία μας για να χωρίσαμε τους ρόλους για την ταινία, χωρίς να είναι κανείς παραπονεμένος. Έτσι δημιουργήσαμε μια κριτική επιτροπή με πρόεδρο την κυρία μας και όποιος από μας ήθελε δοκίμαζε να παίξει έναν ρόλο. Τα περισσότερα παιδιά προσπάθησαν. Ο καθένας είχε το δικό του στυλ και ήταν πολύ ωραία!! Είχε πολύ πλάκα!  Γελάσαμε πάρα πολύ και μας άρεσε πολύ η διαδικασία! Δοκίμασε και η κυρία μας έναν ρόλο!   Ο cameraman τραβούσε τον καθένα από εμάς ξεχωριστά.

Μόλις τελειώσαμε και με αυτή τη δουλεία που μας πήρε περίπου 4 μέρες , με πολύ ενθουσιασμό εφόσον χωρίσαμε σε σκηνές και πλάνα την ταινία μας ο καθένας μας έφτιαξε το δικό του story  board όπου με τη φαντασία του ζωγράφισε κάποια σκηνή.

Μας επισκέφτηκε όμως και ο κύριος Μιχάλης Μουρτζής, τον οποίο περιμέναμε πως και πώς διότι θα μας έλεγε πολλά πράγματα που θα μας βοηθούσαν στην ταινία μας μιας και εκείνος έχει μεγάλη πείρα αφού είναι ηθοποιός.

Ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι που μας μίλησε διότι και από εκείνον μάθαμε πολλά πράγματα και μας έκανε να μπούμε ακόμα πιο πολύ στο κλίμα και να δουλέψουμε ακόμα πιο επαγγελματικά.  Αμέσως μετά αρχίσαμε τα γυρίσματα μέσα αλλά και έξω από το σχολείο. Αυτό μας πήρε εβδομάδες αλλά τελικά τα καταφέραμε. Με την κάμερα τραβούσαμε μια-μια σκηνή. Την κάθε σκηνή την τραβήξαμε πολλές φορές και στο τέλος επιλέξαμε τα καλύτερα πλάνα. Όταν το τελειώσαμε και αυτό η κυρία μας έκανε το mοntaz το οποίο είναι κάτι πολύ δύσκολο. Από ότι μάθαμε μετά την απασχόλησε σχεδόν σε όλες τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς!

Είδαμε λοιπόν την ταινία στην τάξη και διορθώσαμε αυτά που δεν μας άρεσαν και επιτέλους τελειώσαμε!

Όλοι βάλαμε τα δυνατά μας για να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε και καταφέραμε αυτό που θέλαμε με πολύ δουλειά και με απίστευτα καλή συνεργασία. Αυτή την εμπειρία μας δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.

Ήταν κάτι που ευχαριστηθήκαμε με την ψυχή μας και μάθαμε πολλά πράγματα που  με άλλο τρόπο δεν θα τα μαθαίναμε!

Μάθαμε ας πούμε πως τα σημαντικά πρόσωπα μιας ταινίας δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί. Αλλά και όλοι όσοι εργάζονται πίσω από τις κάμερες. Όπως ο σκηνοθέτης και οι βοηθοί του, ο σεναριογράφος και οι βοηθοί του, ο ενδυματολόγος, ο κάμερα μαν, ο μοντέρ! Όλοι μα όλοι δουλεύουν σκληρά και με ομαδικό πνεύμα για να γίνει σωστά μια ταινία. Αν κάποιος δεν κάνει καλά την δουλειά που έχει αναλάβει κρεμάει τους άλλους. Για παράδειγμα σε κάποιο γύρισμα χρειαζόμασταν κέτσαπ για τις ανάγκες στο μακιγιάζ ενός ρόλου. Και το ξεχάσαμε! Παραλίγο να χαλάσουμε όλο το γύρισμα εκείνη την μέρα!! Ευτυχώς η κυρία Βαλεντίνα  μας έδωσε σιρόπι κεράσι και σώσαμε την κατάσταση!

Μάθαμε πως θα πρέπει να είμαστε συνεπείς και να τηρούμε τους χρόνους που έπρεπε να κάνουμε κάτι. Αλλιώς χαλούσε όλο το γύρισμα.

Αυτοσχεδιάζαμε! Δεν είχαμε διαλόγους. Μόνο το σενάριο. Έπρεπε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το ποιος θα μιλήσει και μόνοι μας αποφασίζαμε τι θα πούμε. Ήταν δύσκολο αυτό. Αλλά ρισκάραμε και το αποτέλεσμα μας άρεσε πολύ!

Είχαμε κι άλλες δυσκολίες! Αλλά η κυρία μας έλεγε: Όχι δεν θα τα παρατήσουμε τώρα!  Είναι κρίμα!!

Και δεν τα παρατήσαμε! Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που το κάναμε! Είμαστε χαρούμενοι που είχαμε  αυτή την ευκαιρία!!!

Το πρότζεκτ μας για τη μαθητική δημοσιογραφία συνεχίστηκε σήμερα με πάρα πολύ ευχάριστο κι εποικοδομητικό τρόπο.

Είχαμε την χαρά και την τιμή να  φιλοξενήσουμε στην τάξη μας για λίγες ώρες, την γνωστή και αγαπητή στην πόλη μας συντάκτρια εκπαιδευτικού ρεπορτάζ   Ελίνα Φαρσάρη.

Η Ελίνα μίλησε στα παιδιά για την ιστορία της δημοσιογραφίας, αναφέρθηκε στην σταδιακή εξέλιξη της για κάποια χρόνια και στην ραγδαία εξέλιξη της, στις μέρες μας με την βοήθεια της τεχνολογίας.

Γελάσαμε πολύ με την μεγαλύτερη δημοσιογραφική γκάφα στην ιστορία της Ελληνικής δημοσιογραφίας . Τι; Δεν την έχετε ακούσει; Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να σας την διηγηθώ:

” Σ έναν  νέο  συντάκτης,  μάλλον μαθητευόμενος ήταν,  ανέθεσε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα της εποχής, Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ,  να καλύψει δημοσιογραφικά,  τη  γιορτής της Παναγίας τον 15  Αύγουστο στην Τήνο.

Αφού πήρε τις οδηγίες και αρκετά χρήματα για τα εισιτήρια του και την διαμονή,  ο νέος δημοσιογράφος σκέφτηκε πως θα μπορούσε και ν  αποφύγει το ταξίδι, εξοικονομώντας τα χρήματα για να περάσει ένα διήμερο με την “καλή του” .

Πήγε λοιπόν σ ένα φίλο του που είχε τουριστικό γραφείο έκλεισε  ένα  διήμερο  στο Ναύπλιο για εκείνον και την αγαπημένη του.

Φεύγοντας ζήτησε από το φίλο του να του δώσει και  φωτογραφίες από το πανηγύρι της Παναγίας στην Τήνο ώστε να ετοιμάσει το ρεπορτάζ του!

Το διήμερο πέρασε και όλες οι  εφημερίδες  κυκλοφόρησαν την επομένη της  Παναγίας, 16 Αυγούστου 1940,  με πρώτο θέμα τον τορπιλισμό του καταδρομικού πλοίου “Έλλη”, από  άγνωστο υποβρύχιο έξω από το λιμάνι της Τήνου.  Εκτός από την εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ  που είχε πρωτοσέλιδο απλά την δοξολογία της γιορτής!”             🙂 Αν έχεις τύχη διάβαινε !!!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με την Ελίνα και τα απλά μαθήματα δημοσιογραφίας της, που φυσικά   όλα ετοιμάζουν το ρεπορτάζ που τους έχει αναθέσει με συγκεκριμένα γεγονότα τα οποία περιγράφει ένας υποτιθέμενος αστυνομικός διοικητής σε συνέντευξη τύπου.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

“Δυο αυτοκίνητα τρακάρουν μεταξύ τους ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές.  Στο ένα επιβαίνει μια 35 χρονη μητέρα με το μωρό της και στο άλλο ένας ηλικιωμένος κύριος.

Η σύγκρουση γίνεται στις 12.30 το μεσημέρι στην λεωφόρο 62 Μαρτύρων”

Τα παιδιά χρησιμοποιώντας τα βήματα για την δημιουργία  ενός επιτυχημένου ρεπορτάζ  (τα οποία και τους έδειξε) γράφουν το δικό τους ρεπορτάζ καθένας  με τον δικό του τρόπο.

Μοναδικός τρόπος να διδάξει κανείς  τα είδη κειμένου αλλά και να κάνεις εξάσκηση στον γραπτό λόγο με πολύ διάθεση!

Η συγκεκριμένη εκπαιδευτική επίσκεψη στην τάξη μας, συνδέεται άμεσα με πολλά μαθήματα του αναλυτικού μας προγράμματος.

Η γλώσσα, η αγωγή του πολίτη, και η ιστορία από τα γνωστικά αντικείμενα. Επίσης  ένα σωρό στόχοι επιτεύχθηκαν όπως για παράδειγμα η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και η ενεργοποίηση της έννοιας του ενεργού κι ενημερωμένου  κοινωνικά και πολιτικά  πολίτη.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύλλογος Νεανικής Δημοσιογραφίας “Λευτέρης Δασκαλάκης”, σε συνεργασία με την Ε.Σ.Η.Ε.Π.Η.Ν, την Ε.Λ.Μ.Ε. και το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπαίδευσης του Νομού Ηρακλείου Δομίνικος Θεοτκόπουλος

Παρακολουθώντας τις εργασίες της εν λόγω ημερίδας λοιπόν αναρωτήθηκα πόσα πράγματα μπορεί να διδαχτεί κανείς συμμετέχοντας στην δημιουργία ενός μαθητικού εντύπου. Η απόλυτη Σχολική Δραστηριότητα με απεριόριστες παιδαγωγικές προεκτάσεις!
Άκου τι σκέφτηκα:
Μέσα από το ρεπορτάζ, μαθαίνεις να παρατηρείς, ανακαλύπτεις αυτόπτες μάρτυρες και μαζί τους ανακαλύπτεις πως υπάρχουν πιο πολλές από μια αλήθειες! Μαθαίνεις να μην πιστεύεις ότι σου λένε με την πρώτη λοιπόν και αρχίζεις να διασταυρώνεις τις πληροφορίες. Όταν αρχίζεις να γράφεις το ρεπορτάζ σου, τότε μαθαίνεις να διαλέγεις τι από όλα που έμαθες για την ιστορία που γράφεις, αξίζει τον κόπο να αναφερθούν και τι δεν αξίζει. Μαθαίνεις δηλαδή να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα, πολύ χρήσιμη δεξιότητα αυτή για την ζωή σου. Αρχίζεις την διήγηση της ιστορίας σου και μαζί ξεκινάς να είσαι προσεχτικός πως το γράφεις και τι γράφεις ώστε να γίνει κατανοητό από τους αναγνώστες σου, που αυτή την φορά δεν θα είναι μόνο η κυρία! Προσέχεις να βάλεις σωστά τις τελείες, τα κόμματα, τα εισαγωγικά, τα θαυμαστικά, να χωρίσεις παραγράφους, να μην έχεις ορθογραφικά λάθη γιατί το γραπτό σου αυτόματα χάνει το κύρος του… Μαθαίνεις να παίρνεις την ευθύνη των όσων λες. Να μην φοβάσαι να πεις την αλήθεια. Την αντικειμενική όμως. Όχι εκείνη που έχεις εσύ στο μυαλό σου… Αποκτάς με λίγα λόγια Κρητική Σκέψη! Το κυρίαρχο ζητούμενο στην εκπαιδευτική διαδικασία!

Μέσα από τη συνέντευξη τι αποκτάς; Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις ποιος από όλους τους ανθρώπους που γνωρίζεις, αξίζει να του πάρεις συνέντευξη. Μαθαίνεις να κάνεις εύστοχες ερωτήσεις. Να είσαι περίεργος να ρωτήσεις και να μάθεις πληροφορίες. Μαθαίνεις να ακούς! Να παρατηρείς να συζητάς!

Δεν πρόλαβα να σκεφτώ περισσότερα διότι οι μαθητές και δάσκαλοι τους, μου επιβεβαίωσαν όλα τα παραπάνω με τον καλύτερο τρόπο, μέσα από τα δικά τους μαθητικά έντυπα. Όλα ήταν ένα κι ένα! Θα προσπαθήσουμε κι εμείς φέτος! Ανυπομονώ να μας επισκεφτεί και στο Σχολείο μας η κα Ελίνα Φαρσάρη δημοσιογράφος, χρόνια στο εκπαιδευτικό ρεπορτάζ, να μας μιλήσει για την δουλειά της!

Νεότερα σύντομα!