Από κοντά κι αγαπημένοι

Η δια ζώσης διδασκαλία προϋποθέτει την φυσική παρουσία στη σχολική μονάδα των κατ’ εξοχήν εμπλεκομένων στην εκπαίδευση, των διδασκόντων (εκπαιδευτικών) και των διδασκομένων (μαθητών).
Θεωρείται ο πλέον επιτυχημένος τρόπος μεταφοράς γνώσης σε ανήλικους μαθητές εξαιτίας της αμεσότητας της και της ολιστικής προσέγγισης των τελευταίων καθώς κατά τον χρόνο που εξελίσσεται ο διδάσκων εκπαιδευτικός λαμβάνει πάντοτε υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε μαθητή ώστε να είναι δυνατή και κατά περίπτωση η βέλτιστη μεταφορά της απαιτούμενης γνώσης.
Η ζωντανή διαδικασία της τάξης, (κατάκτηση της γνώσης, αλληλεπίδραση, αλληλοβοήθεια, παραστατικότητα, φυσική προσέγγιση κ.α.), είναι μοναδική.
Η δια ζώσης διδασκαλία επίσης έχει εκ των πραγμάτων ταυτισθεί με την πολυδιάστατη έννοια της εκπαίδευσης (παροχή γνώσεων – διαπαιδαγώγηση – κοινωνικοποίηση) εξ αιτίας της φυσικής παρουσίας στη σχολική μονάδα των κατ’ εξοχήν εμπλεκομένων, που προαναφέρθηκαν, στην εκπαίδευση .
Στη δια ζώσης διδασκαλία ο εκπαιδευτικός είναι ενεργός στην εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία ασφαλώς δεν περιορίζεται στην απλή μεταφορά γνώσεων στους τέσσερις τοίχους της σχολικής αίθουσας, αλλά συμπεριλαμβάνει την παιδαγωγική η οποία κατατείνει στο να μετασχηματίσει τους μαθητές σε κοινωνικά, σκεπτόμενα, επικοινωνιακά, δημιουργικά όντα.
Ως εκ τούτου ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη συγκεκριμένη μορφή εκπαίδευσης είναι πολλαπλός.
Είναι ρόλος διδάσκοντα δηλαδή μεταλαμπαδευτή γνώσης στα υποκείμενα μάθησης δηλαδή στους μαθητές.
Συνάμα όμως ο εκπαιδευτικός είναι και παιδαγωγός, δηλαδή παιδαγωγεί – μεταφέρει αξίες, αρχές και διαμορφώνει συμπεριφορές διότι οι μαθητές του είναι κατά κανόνα ανήλικοι και έχουν ανάγκη να προσλάβουν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης όσα προανέφερα, στο κρίσιμο χρονικό διάστημα μέχρι την ενηλικίωση τους (18 έτη).
Έχει επίσης και έναν ακόμη ρόλο. Αυτόν του καθοδηγητή των μαθητών του στην κοινωνικοποίηση τους εμπλουτίζοντας τον ψυχικό τους κόσμο και ρυθμίζοντας τη συμπεριφορά τους κατ’ αρχήν, στο χώρο της μικρής κοινωνίας που είναι η σχολική μονάδα.
Χαρακτηριστικό της αναγκαιότητας της διάστασης του εκπαιδευτικού ως παιδαγωγού και καθοδηγητή στην κοινωνικοποίηση των μαθητών είναι π.χ. η εκπαίδευση των μαθητών στην αποφυγή εκδήλωσης της επικίνδυνης συμπεριφοράς του bulling μέσα στις σχολικές μονάδες.
Το κέρδος από αυτήν την με ανάλογο τρόπο διαμόρφωση της προσωπικότητας των ανηλίκων μαθητών μέχρι την ενηλικίωση τους θα είναι, ενήλικες πολίτες με αυτό που ονομάζουμε αποδεκτή κοινωνική συμπεριφορά.
Όλα τα παραπάνω, γίνεται αντιληπτό, ότι καθιστούν αναγκαία προϋπόθεση τη φυσική παρουσία των εκπαιδευτικών και μαθητών στο χώρο της σχολικής μονάδας όπου όσα προανέφερα μπορούν να μεταλαμπαδευτούν με τη δια ζώσης διδασκαλία, τη διαπαιδαγώγηση, την καθοδήγηση και εντέλει την εκδήλωση συγκεκριμένης κοινωνικής συμπεριφοράς στη μικρή κοινωνία του σχολείου η οποία θα μεταφερθεί και στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο που κινείται ο κάθε μαθητής ως ανήλικος και μετέπειτα θα κινείται ως ενήλικας.
Η πολλαπλότητα και πολυπλοκότητα των στόχων – ζητούμενων που υλοποιούνται προς όφελος των μαθητών από τους εκπαιδευτικούς στη διάρκεια της παραμονής τους στις σχολικές μονάδες ταυτόχρονα με την δια ζώσης διδασκαλία καθιστά δικαιολογημένο τον χαρακτηρισμό τους ως λειτουργών της εκπαίδευσης.