Κυρία διευθύντρια, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι και μαθητές
Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο ενός γεγονότος που σημάδεψε την σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.
Την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Του ξεσηκωμού της σπουδάζουσας νεολαίας εναντίον
ενός δικτατορικού καθεστώτος.
Από τον Απρίλιο του 1967 οι στρατιωτικοί σφετεριστές της εξουσίας επέβαλαν στην πατρίδα μας τη
δικτατορία, ένα ανελεύθερο καθεστώς που με το πρόσχημα της αναγέννησης του έθνους και της
σωτηρίας του από δήθεν αντεθνικές και επικίνδυνες ιδεολογίες, εξευτέλισαν κάθε έννοια ελευθερίας,
πολιτικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών θεσμών και διέσυραν την πατρίδα μας στο εξωτερικό. Τόσο
οι φοιτητές, που αποτέλεσαν την ψυχή του αγώνα κατά της επτάχρονης τυραννίας, όσο και οι
μαθητές, οι νέοι άνθρωποι αλλά και ο αδούλωτος ελληνικός λαός αντιτάχθηκαν στη στρατιωτική
χούντα με τη συγκρότηση αντιδικτατορικών οργανώσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η εξέγερση του
Πολυτεχνείου και του φοιτητικού κινήματος, που έτυχε της πάνδημης και ένθερμης υποστήριξης από
τον ελληνικό λαό, συντέλεσε τα μέγιστα στην πτώση της Χούντας και στη σταδιακή αποκατάσταση των
δημοκρατικών θεσμών.

Μαζί με τους φοιτητές πρωτεργάτες του αγώνα εναντίον της επτάχρονης δικτατορίας συμπορεύτηκαν
και πολλοί διακεκριμένοι Έλληνες πολιτικοί, διανοούμενοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες και φιλελεύθεροι
πολίτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι τελευταίοι έκαναν αντίσταση στη Χούντα και από
το εξωτερικό, όπου διέφυγαν για να γλιτώσουν τη ζωή τους, όπως συμβαίνει σήμερα με τους χιλιάδες
πολιτικούς πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας αναζητώντας άσυλο για να γλιτώσουν από
απολυταρχικά και επικίνδυνα για τη ζωή τους καθεστώτα των χωρών προέλευσής τους και έχουν πολλά
κοινά με αυτό της χούντας των συνταγματαρχών.
Κάτι όμως που έχουμε την τάση να ξεχνάμε σε κάθε επέτειο της 17 ης Νοεμβρίου είναι ότι οι φοιτητές
στο Πολυτεχνείο, εκφράζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν απαιτούσαν μόνο
ελευθερία και δημοκρατία αλλά και εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή απεξάρτηση από τον ξένο
παράγοντα, αμερικανικό ή άλλον, και εφαρμογή πολιτικών που θα προωθούν τα εθνικά συμφέροντα
και όχι τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων.
Το αίτημα αυτό των φοιτητών του 1973 παραμένει σήμερα πιο ζωντανό από ποτέ. Και αυτό γιατί η
σημερινή Ελλάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη ιστορική περίοδο, καθώς η υπόσταση της χώρας μας
βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια από τις πιο σημαντικές
περιοχές για τη διαμόρφωση των διεθνών ισορροπιών. Αυτή η στρατηγική θέση αποτελεί ευλογία και
κατάρα για την Ελλάδα μιας και πάντοτε υπάρχουν δυνάμεις που την επιβουλεύονται. Θα πρέπει
εξάλλου να θυμηθούμε ότι το τέλος του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών ήλθε με την
εθνική καταστροφή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και την κατάληψη από τα τουρκικά
στρατεύματα μεγάλου μέρους της Μεγαλονήσου.
Και η Ελλάδα, έχοντας σήμερα να αντιμετωπίσει πολλές εθνικές προκλήσεις, πρέπει να ανατρέξει και
στα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία οφείλει να καταγγέλλειτην παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την απολυταρχία όπου γης και να στηλιτεύει τις κατά το όνομα μόνο δημοκρατίες που στην πράξη είναι στυγνά δικτατορικά καθεστώτα.
Πρέπει όμως να προστατεύσει και τον ευατό της, να επενδύσει στην εθνική ανεξαρτησία που
απαιτούσαν οι εξεγερμένοι φοιτητές, η οποία δυστυχώς και παρά τον αγώνα τους δεν έχει ακόμη
επιτευχθεί στον βαθμό που απαιτούν οι ιστορικές συνθήκες. Αντιθέτως, η εξωτερική πολιτική της
χώρας μαστίζεται από μια υπερβολική προσδοκία στις δυνατότητες και τη θέληση παρέμβασης του
ξένου παράγοντα.

Όμως, τι μας διδάσκει σήμερα η εξέγερση του Πολυτεχνείου;
Η εξέγερση των γνήσιων τέκνων και αγωνιστών του Πολυτεχνείου, η συντριπτική πλειοψηφία των
οποίων είναι ανώνυμοι, διδάσκει τους σημερινούς νέους αλλά και όλους μας ότι πάντα, κάθε κοινωνία
χρειάζεται τη δική της εξέγερση, η οποία μόνο μέσα από μια υγιή πολιτικοποίηση μπορεί να υπάρξει.
Όλοι μας οφείλουμε να διεκπεραιώσουμε το δικό μας καθήκον απέναντι στην πατρίδα, με σκληρή και
συλλογική δουλειά και γνήσιο πατριωτικό πνεύμα να δώσουμε τη μάχη ώστε η χώρα μας να σωθεί από
τις εξαρτήσεις, να σπάσει ο φαύλος κύκλος και να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της ως σύγχρονο
ευρωπαϊκό κράτος με αυτόνομη υπόσταση και λειτουργία.
Στην προσπάθεια να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα, η Ελλάδα συνεχίζει, σήμερα όπως και
τότε, να αναζητεί προστάτες και σωτήρες στο εξωτερικό. Όμως, αυτή η επιλογή της εξάρτησης από
κάποιον υποτιθέμενο προστάτη, πέραν από δουλοπρεπής, είναι αναποτελεσματική και επικίνδυνη. Σε
όλο το μήκος της ιστορίας, οι μεγάλες δυνάμεις έχουν τις δικές τους στοχοθετήσεις τις οποίες και
προωθούν με ωμό και κυνικό τρόπο, αδιαφορώντας για τα δίκαια των μικρών λαών, που θα πρέπει να
μάθουν μόνοι τους να υπερασπίζουν τους εαυτούς τους.
Δηλαδή, κάθε χώρα γενικώς και η Ελλάδα ειδικότερα, η οποία βρίσκεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες
γειτονιές του πλανήτη, οφείλουν να λειτουργούν εθνικά ανεξάρτητα και με μόνο κριτήριο τα ζωτικά
συμφέροντα του έθνους και του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία, που απαιτούσαν ήδη από το μακρινό
1973 οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, δεν είναι πλέον πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα για την Ελλάδα, αν
θέλει να υπερασπίσει την υπόστασή της, αν θέλει να διαφυλάξει την ειρήνη στην περιοχή και τη
δημοκρατία στο εσωτερικό της.
Εμείς οι σημερινοί Έλληνες θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε ούτε από
τη γεωγραφία ούτε από την ιστορία. Εν κατακλείδι, για μια ακόμη φορά η Ελλάδα βρίσκεται σε μια
κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της. Οι σημερινές μας επιλογές θα καθορίσουν τις μοίρες των επόμενων
γενεών. Και μέσα σε αυτόν τον επικίνδυνο κόσμο, σε αυτήν την ασταθή και επικίνδυνη γειτονιά του
πλανήτη, η Ελλάδα έχει ένα μόνο στήριγμα. Τον εαυτό της. Πρέπει λοιπόν να επαναδιεκδικήσει την
εθνική της ταυτότητα, την εθνική της υπόσταση, την εθνική της ανεξαρτησία, να διεκδικήσει το μέλλον
της. Το μέλλον για τους νέους της, το μέλλον για την ειρήνη, την ελευθερία και τη γνήσια δημοκρατία
στο εσωτερικό αλλά και την εθνική αξιοπρέπεια για την προκοπή της χώρας και του λαού. Για όλους
αυτούς τους λόγους, το πρόταγμα της γενιάς του Πολυτεχνείου για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή
κυριαρχία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη παραμένει επίκαιρο και ζωντανό περισσότερο από
ποτέ.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Πρόγραμμα σχολικής εορτής Πρόγραμμα