ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μια απο τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου είναι η έμφυτη τάση για κοινωνικοποίηση και για σύναψη διαπροσωπικών σχέσεων. Χαρακτηριστικά ο Αριστοτέλης αναφέρει “”ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν… αλλά και κοινωνικόν””.Τονίζεται λοιπόν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του αλλά αντίθετα αναζητά την ενταξή του σε μια κοινωνική ομάδα. Μια κοινωνικοποίηση όμως που πρέπει να γίνεται με απόλυτο σεβασμό και αγάπη και απαραίτητη προυπόθεση η αναγνώριση του άλλου ως “”αδελφό””μας.
Ένα τέτοιο επαναστατικό μήνυμα μπορούμε να βρούμε μέσα στο ευαγγέλιο όπου τονίζεται ότι ο συνανθρωπός μας είναι ταυτόχρονα “”αδερφός”” μας, και ίσος με εμάς. Το μήνυμα αυτό απορρέι μέσα απο την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.
Και να, κάποιος νομικός σηκώθηκε και πειράζοντας το Χριστό του είπε:
– Δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;
– Τι είναι γραμμένο στο νόμο; Πώς το αντιλαμβάνεσαι; Απάντησε ο Χριστός.
Τότε αποκρίθηκε ο νομικός και είπε:
– Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου
και εξ όλης της ψυχής σου
και εξ όλης της ισχύος σου
και εξ όλης της διανοίας σου,
και τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
Τότε ο Χριστός του είπε:
– Σωστά αποκρίθηκες. Έτσι να κάνεις και θα κληρονομήσεις την αιώνια ζωή.
Ο νομικός, λοιπόν, θέλοντας να δικαιολογηθεί είπε προς τον Ιησού:
– Και ποιος είναι ο πλησίον;
Με αφορμή την τελευταία ερώτηση ο Ιησούς είπε την εξής παραβολή:
«Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ*1. Έπεσε ανάμεσα σε ληστές. οι οποίοι αφού τον γύμνωσαν και τον καταπλήγωσαν, αναχώρησαν, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο.
Κατά σύμπτωση ένας ιερέας κατέβαινε από εκείνο το δρόμο. Όταν τον είδε, προσπέρασε.
Παρόμοια μάλιστα κι ένας Λευίτης*2, όταν έφτασε στον τόπο, αφού ήρθε και είδε, προσπέρασε. Κάποιος Σαμαρείτης, όμως που περνούσε από το δρόμο, μόλις τον είδε, τον σπλαχνίστηκε. Πλησίασε, έδεσε τις πληγές του, χύνοντας επάνω τους λάδι και κρασί.*3 Αφού τον ανέβασε πάνω στο ζώο του, τον έφερε σε ένα πανδοχείο, και τον περιποιήθηκε.
Την επόμενη μέρα, πριν αναχωρήσει, έβγαλε δυο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχο, και του είπε: «Περιποιήσου τον. Ό,τι δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, όταν επανέλθω θα σου το αποδώσω».
-Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις σου φαίνεται ότι έγινε πλησίον για εκείνο που έπεσε στα χέρια των ληστών; Ρώτησε ο Χριστός τον νομικό.
– Αυτός που τον σπλαχνίστηκε.
-Πορεύου και συ ποίει ομοίως, είπε τότε ο Χριστός.
Η παραβολή λοιπόν μας διδάσκει πως ”πλησίον” είναι ο κάθε συνανθρωπός μας, ο καθένας απο εμάς που έχει ανάγκη για βοήθεια πέρα απο κάθε είδους διάκριση φυλετική, θρησκευτική , κοινωνική, ταξική και κάθε είδους διάκριση.
Η εντολή του Ιησού ήταν σαφής””αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν””.
Μέσα λοιπόν απο την παραβολή απορρέει ένα μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης, ένα μήνυμα ισότητας και ισονομίας πέρα απο κάθε είδους διάκριση φυλετική, κοινωνική, θρησκευτική, ταξική και οποιαδήποτε άλλη διάκριση.
Δυστυχώς όμως στις μέρες μας το παράδειγμα του”” Καλού Σαμαρείτη”” δεν γίνεται πραγματικότητα αλλά αντίθετα καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων κατάφορης αδικίας , ανισότητας και διάκρισης .
Το Δεκέμβριο του 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη ανθρωπινων δικαιωμάτων προσπαθησε να διαφυλάξει την προσωπικότητα κάθε ανθρώπου και θα μπορούσαμε να πούμε, πως μπορούμε να βρούμε πολλά στοιχεία κοινά με το μήνυμα του ευαγγελίου. Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι κατα πόσο ο καθένας απο εμάς το κάνουμε πράξη……πόσο συχνά είμαστε …καλοί Σαμαρείτες; Το παρακάτω βίντεο θα σας βοηθήσει και θα σας κάνει να αναρωτηθείτε …ξέρουμε αλήθεια τί είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα;