Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα, ασχοληθήκαμε με τα βασικά συναισθήματα, μιλήσαμε για τον τρόπο έκφρασής τους, για τις καταστάσεις που μας τα δημιουργούν και για τις αντιδράσεις του σώματός μας προς αυτά. Είδαμε με μικρούς καθρέφτες πως αλλάζει το πρόσωπό μας, στο μεγάλο καθρέφτη, πως γίνεται το σώμα μας σε κάθε συναίσθημα και ζωγραφίσαμε σε χαρτί του μέτρου με μοντέλο ένα διαφορετικό παιδί κάθε φορά τη χαρά, τη λύπη, το φόβο και το θυμό όπως τους φανταζόμαστε.
Επεξεργαστήκαμε τις εικόνες από το βιβλίο της Φρίντας Καλαντζή και τις αποδώσαμε κι εμείς με την τεχνική της παγωμένης εικόνας και επιλογή ανάλογης μουσικής. Ζωγραφίσαμε σε χαρτάκια διπλωμένα στη μέση από τη μια πλευρά με τι χαιρόμαστε κι από την άλλη πως δείχνουμε τη χαρά μας. Στη λύπη ζωγραφίσαμε από τη μια πλευρά ό,τι μας λυπεί κι από την άλλη τι κάνουμε ή τι θέλουμε οι άλλοι να μας κάνουν για να ξεπεράσουμε τη λύπη μας. Στο φόβο ζωγραφίσαμε από τη μια τους φόβους μας κι από την άλλη τους κάναμε αστείους για να γελάμε μαζί τους και να μην τους φοβόμαστε πια. Στο θυμό ζωγραφίσαμε πράγματα που μας θυμώνουν και τεχνικές ηρεμίας που χρησιμοποιούμε για να μας περάσει ο θυμός. Όλα αυτά τα κολλήσαμε στις ομαδικές που δημιουργήσαμε σε χαρτί του μέτρου. Έτσι δημιουργήσαμε τη χαρά, τη λύπη, το φόβο και το θυμό ξεχωριστά και ανακαλύψαμε πως μερικές φορές νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα με κάποιους για τα ίδια πράγματα και με άλλους διαφορετικά ή πως κάτι που εμάς μας κάνει να νιώθουμε ένα συγκεκριμένο συναίσθημα σε κάποιον άλλο δημιουργεί διαφορετικό…
Φυσικά σε κάθε συναίσθημα που επεξεργαζόμαστε αναρωτιόμασταν πως θα καταλάβουμε τι νιώθουν οι άλλοι, με επικρατέστερες απαντήσεις να το μάθουμε ρωτώντας τους ή να το μαντέψουμε από την έκφρασή τους, αν και είπαν τα παιδιά ότι οι μεγάλοι δεν δείχνουν τι αισθάνονται π.χ. δεν κλαίνε εύκολα! Τέλος είπαμε πως δεν φτάνει μόνο να ξέρουμε τι νιώθουν οι άλλοι, αλλά να τους βοηθάμε να νιώθουν καλά και να προσπαθούμε να μην δημιουργούμε καταστάσεις που τους κάνουν να νιώσουν άσχημα αφού έτσι θα νιώθουμε κι εμείς καλά μαζί τους…
Συνδυάζοντας την τέχνη με τα συναισθήματα είδαμε πίνακες μεγάλων ζωγράφων και τους αποδώσαμε με το δικό μας τρόπο. Περισσότερα θα δείτε στο βίντεο που έχουμε στις εργασίες μας. Δουλέψαμε τους πίνακες “το χαμόγελο των φλεγόμενων φτερών” του Joan Miro στον οποίο τα παιδιά αναγνώρισαν το θυμό επειδή έχει κόκκινο πρόσωπο και παλάμες σφιχτές, αλλά τα ίδια του απέδωσαν χαρούμενη φατσούλα όταν τον ζωγράφισαν, “τους κύκλους της χαράς” του Robert Delaunay, “τον Σενέζιο” του Paul Klee που κι εδώ ζωγράφισαν χαρούμενα προσωπάκια και “την κραυγή” του Edvard Munch.
Διαβάσαμε το βιβλίο “Το χαρούμενο λιβάδι” της Φιλιώς Νικολούδη, επεξεργαστήκαμε τις έννοιες που διαπραγματεύεται και δημιουργήσαμε το δικό μας λιβάδι που το ονομάσαμε “το ουράνιο τόξο της αγάπης”.
Τέλος εργαστήκαμε σε φύλλα εργασίας και κλείσαμε με την καλοκαιρινή μας γιορτή που βασίστηκε στα φετινά μας προγράμματα.
Αφήστε μια απάντηση