Οι μεγάλες πληθυσμιακές μεταβολές μας επιβάλλουν να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας τόσο ως άνθρωποι όσο και ως εκπαιδευτικοί και να βρούμε μια νέα θέση στο σύγχρονο σκηνικό η οποία θα είναι πιο κοντά στις σύγχρονες και μελλοντικές ανάγκες του Σύγχρονου Σχολείου, με κύρια χαρακτηριστικά τη δυνατότητα αυτονομίας, επαγγελματικής ανάπτυξης μέσω της αμφισβήτησης και της δοκιμασίας.
Σ΄ ένα Ανοιχτό Σχολείο η ανάγκη εμπλοκής γονέων και της τοπικής κοινότητας θεωρείται απαραίτητη για το σχεδιασμό ορισμένων εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων έτσι ώστε να αποφευχθεί η μετωπική διδασκαλία η οποία στερεί από άλλες πηγές και μέσα μάθησης. Είναι σημαντικό να τονιστεί το γεγονός ότι η έμφυτη αισθητική τάση των παιδιών και η ελεύθερη έκφρασή τους υποβαθμίζεται¨ή καταπνίγεται με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην περιθωριοποίηση.
Τόσο τα ομαδικά παιχνίδια όσο και το θεατρικό παιχνίδι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία να εκφραστούν τα παιδιά ελεύθερα μέσω της κίνησης και το λόγο ,να αποφορτιστούν από το άγχος που τα διακατέχει και παράλληλα για την ενδυνάμωση της ομάδας .Με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών του ψηφιακού γραμματισμού στην εκπαίδευση, δίνεται η δυνατότητα προσέγγισης της γνώσης και της μάθησης με ευχάριστο τρόπο ,καθ’ ότι το υλικό προσλαμβάνεται από τα παιδιά με ιδιαίτερη ευκολία.
Α. Αφόρμηση για την κάτωθι δραστηριότητα στάθηκε η ιστορία “Δε σε έχω φίλη”. Η αντίθεση του καλού με το κακό ,άρεσε στα παιδιά και ζήτησαν να το δραματοποιήσουν.
Αναπαρήγαγαν επίσης “Τα τρία μήλα”(πίνακα του Πωλ Σεζάν), σχετικός με την ιστορία.
Έβαψαν “Το ηλιακό δάσος” όπως το ονόμασαν που προσφέρει πάντοτε ζεστασιά και
και μέσω φύλλων εργασίας διερευνήθηκε 1. η θέση τους στην ομάδα με την σωματοπυραμύδα
καθώς και 2.η διοχέτευση του συναισθήματος της αγάπης τους.
Εν συνεχεία μέσω του φυλλομετρητή YOUTUBE αναζητήσαμε και παρακολουθήσαμε το βιντεάκι με τίτλο “Το δέντρο που έδινε“.
Όπως συνήθιζαν τα νήπια ζήτησαν να το παίξουν. Ανέλαβαν τους ρόλους τους χρησιμοποιώντας υλικά όπως υφάσματα, καλαθάκια.. Το έργο πλαισιωμένο με τη μουσική του Ludoviko Einaudi παιζόταν κάθε φορά που προσκαλούσαμε γονείς στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Υγείας τα συναισθήματα. Οι γονείς κατενθουσιασμένοι μαζί με τα παιδιά συμφώνησαν να παρουσιαστεί το έργο στο Α’ ΚΑΠΗ Ζωγράφου όπου λάμβανε χώρα η γιορτή των Χριστουγέννων με στόχο το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία και τη γεφύρωση των δυο γενεών.
Ρωτήθηκαν τα νήπια πως ένιωθαν με την ιδέα να παίξουν εκτός σχολείου, εάν ήθελαν να προσφέρουν κάτι στους ηλικιωμένους. Πρότειναν να κατασκευάσουν ένα ημερολόγιο, να ετοιμάσουν πολλές ζωγραφιές, να τραγουδήσουν τραγούδια που έχουν μάθει να προσφέρουν γλυκά.
Η ημέρα της γιορτής έφτασε. Έγινε μια πρώτη συνάντηση στους χώρους του ΚΑΠΗ και εν συνεχεία έλαβαν μέρος σε αθλητική δραστηριότητα όπου συμμετείχαν ηλικιωμένοι. Κατόπιν ανεβαίνοντας στο σαλόνι όπου όλα ήταν έτοιμα να ξεκινήσει η γιορτή η εκκίνηση δόθηκε με το τραγούδι “με μια αγκαλιά τραγούδια”. Ακολούθησε η παράσταση με κεντρικό ήρωα έναν γονιό και ακολούθησαν τα τραγούδια επιλεγμένα από τα παιδιά. “ Ν’ αγαπάς’ , “και πάλι παιδί” και “Η ζωή ξεκινά“. Όσο για τους ηλικιωμένους μας καταπλήξανε μέσω της χορωδίας τους και ορισμένοι υποσχέθηκαν πως θα μας επισκεπτόταν στο Νηπιαγωγείο προκειμένου να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Αφού γευτήκαμε όλοι τα υπέροχα γλυκά που ετοίμασαν οι μητέρες η γιορτή έκλεισε με την εμφάνιση του Αη Βασίλη και με την υπόσχεση των ηλικιωμένων.
Οι ηλικιωμένοι ήρθαν στο Νηπιαγωγείο. Μεταξύ αυτών η κυρία Αθανασία πρώην δασκάλα η οποία είχε να μας μεταφέρει με τον δικό της μοναδικό τρόπο έναν θησαυρό εμπειριών . Τα νήπια κάπως αγχωμένα αρχικά μα προσηλωμένα στην συζήτηση έκαναν τις ερωτήσεις τους, συμμετείχαν ενεργά στην συζήτηση. Έγινε παράλληλα και η αξιολόγηση της γιορτής. Ειπώθηκε πως η παράσταση ήταν μια όμορφη εμπειρία ζωής με διάχυτη τόλμη και χαρά. Ένα εγχείρημα θεωρώ που ωθεί κάθε εκπαιδευτικό να έχει κάθε λόγο για να ξαναγυρίσει την επόμενη μέρα στην αίθουσα διδασκαλίας!