Οι Σειρήνες

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Σαν τον Ιούλιο, πορθητής
ήρθες στην κάμαρά μου
και τρύπωσες στη σκέψη μου
μα και στα όνειρά μου.
Κι η σκέψη μου ακούραστη
μαζί σου πρίγκιπά μου
Από το βράδυ ως το πρωί
σκλάβα του έρωτά μου.
Δύο σειρήνες μάγισσες
στην πλώρη ενός πλοίου
η Αγάπη και η Ομορφιά
με προσκαλούν με ζήλο
στην θελκτική σου αγκαλιά –
απατηλού ονείρου
και μου φωνάζουν δυνατά
η ζωή είναι για δύο.
Ακολουθεί η Λογική
δίπλα της κι η Σοφία
ΟΧΙ Φωνάζουν και
οι δυο με δύναμη κι ανδρεία
Οι εκατοντάδες συμβουλές
μου φέρνουνε ναυτία
Με βάζουνε ερωτήματα,
διλήμματα, αγωνία !!!
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Μωβ

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
Μαριάννας Μαριάννα Αποστόλου
Χρώμα μυστηρίου,
σοφίας, σεβασμού
Σαν σήμερα μου
χάρισες μια
ανεμώνη μοβ
και τότε όλα άλλαξαν
σου χάρισα τα πάντα
μα ήρθε
ο δόλιος σατανάς
όπως στον Ιώβ
και σε έπεισε
πως η ζωή
αλλάζει στα 40 !!!
Τι χρώμα ήταν τα ρούχα
που φορούσαν οι βασίλισσες
και οι βασιλιάδες;
Ναι λοιπόν, ήταν μοβ!
Το πιο βασιλικό μας
χρώμα που συμβολίζει
τον πλούτο, την ευημερία
και την κουλτούρα.
Αυτό το χρώμα
διεγείρει την εγκεφαλική
δραστηριότητα
ως προς τη λύση
προβλημάτων.
H υπερβολική χρήση του
μπορεί να δείχνει τεχνητή.
Η προσεχτική χρήση
του μοβ αφήνει μια δόση
μυστηρίου,
σοφίας
και σεβασμού.
Όλες τις αποχρώσεις
του μοβ συνηθίζουν
να φορούν νεαρά
κορίτσια στην εφηβεία.
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Τα Θέλω της Άνοιξης !!!

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Θέλω να είμαι ο αυγερινός
στης αυγής το γλυκό ξημέρωμα
Θέλω να είμαι το ολόγιομο φεγγάρι
στης νύχτας το πυκνό σκοτάδι
Θέλω να είμαι το δροσερό αεράκι
στην κάψα του καλοκαιριού
Θέλω να είμαι τα κοκκινωπά φύλλα
στη μελαγχολία του φθινοπώρου
Θέλω να είμαι το θρόισμα των φύλλων
στο καρτέρι του θηράματος
Θέλω να είμαι σιέστα
στην κούραση του μεσημεριού
Θέλω να είμαι το οικογενειακό δείπνο
για τη γιορτή των γενεθλίων σου
Θέλω να είμαι η γλυκιά αγκαλιά
που απαλύνει κάθε δυνατό πόνο
Θέλω να είμαι το χέρι που θα σε βαστά
στης ζωής το μεγάλο γκρεμό
Θέλω να είμαι ο γρήγορος παλμός
στης καρδιάς τον άταχτο χτύπο
Θέλω να είμαι το πιο φοβερό τσουνάμι
στην ανία της καθημερινότητας
Θέλω να είμαι η σύντροφός σου
που θα γίνει βάλσαμο της ζωής σου.
Κατηγορίες: 1ο Γυμνάσιο Τρικάλων | Γράψτε σχόλιο

Η Ελλάδα μας

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις,
σε όλη την υφήλιο
Μια χώρα τόσο όμορφη,
απόλυτο μυστήριο
—————————-
Ελλάδα – αρχαία ομορφιά
διάσπαρτη παντού
με χρώμα καταγάλανο
θάλασσας και ουρανού.
————————-
Βουνά, ποτάμια, έλατα,
πλατάνια και οξιές
Παντού ο άνθρωπος
θα βρει μονάχα ομορφιές.
—————————
Πέτρινες εκκλησιές,
πηγές, γεφύρια τοξωτά
Όπου κι αν πάμε
η ομορφιά εύκολα μας πλανά.
————————
Ελλάδα μας, κάθε γωνιά
διαμάντι όλης της γης
Νότα γαλήνης και ομορφιάς,
ίαση της ψυχής.
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

¨Στη Μάννα

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
Χρόνια πολλά μανούλα μου
Σε σένα που με γέννησες
χωρίς γιατρούς και μαίες
Σε σένα που μ΄ ανάθρεψες
παρά τις τόσες έγνοιες
Σε σένα που με το δρεπάνι
θέριζες τα σπαρτά
Σε σένα που στις δύο
το πρωί έσπαζες τα καπνά,
Σε σένα που στις πέντε
άρμεγες τα ζωντανά
Σε σένα που επτά
ζύμωνες τα καρβέλια
Σε σένα που σαν βράδιαζε
άχνιζε η γαλατόπιτα
Σε σένα που στον αργαλειό
κένταγες τα χαλιά
Σε σένα που ποτέ δεν είχες
χρόνο για αγκαλιά
Σε σένα που δούλεψες
σκληρά χωρίς σταματημό
Σε σένα που με νανούριζες
σαν είχα πυρετό
Σε σένα που σαν βράδιαζε
κι έβρισκες πιάτο άδειο
Ετοίμαζες το βραδινό
με μπόλικο κουράγιο
Σε σένα που με υπομονή
με έμαθες τη θυσία
Σε σένα που έφτανες
μέχρι την αυτοθυσία
Ποτέ δεν βαρυγκόμησες,
ποτέ δεν δείλιασες
Ποτέ δεν εγκατέλειψες,
ποτέ δεν παραπονέθηκες
Αγάπησες τη γλύκα της γης,
τα χέρια σου γεμάτα χώματα
Τα πόδια σου φτερά,
τα μάτια σου γεμάτα καλοσύνη
Η αγκαλιά σου απλόχερη
κι ποδιά σου δεμένη στη μέση
Έτοιμη να μεταφέρει τα αυγά,
τα λαχανικά από τον κήπο
Τα ξύλα και το δαδί για τη σόμπα,
να ζεστάνει τα χέρια σου
από την παγωνιά.
Και το μαντήλι στο χέρι
να σφίξει το κεφάλι
να κρατήσει τα μαλλιά
να σκουπίσει τον ιδρώτα
και τα πικρά δάκρυα
να γίνει επίδεσμος
και προστασία στην αντηλιά….
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Αστέρι”

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Είσαι αστέρι μάτια μου
ήλιος μες στο Γενάρη
ενα χαμόγελο ζεστό
φως μεσα στο σκοτάδι.
Κρυστάλλινο το δέρμα σου
Τα ματια σου ζαφείρια
Τα δυο σου τα ματόφρυδα
Σαν τοξωτά γεφύρια.
Με το ζεστό χαμόγελο
Την ομορφια της νιότης
Μοιαζεις νεράιδα μάτια μου
Φεγγάρι της αυγής
Εσύ εισαι ο αυγερινός
που φέρνει νέα μέρα
εσυ ο κρίκος της ζωής
ελπίδας Καλημέρα !!!!
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Αλλίμονο

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
Της Μαριαννας Αποστόλου
Αλλίμονο σε άνθρωπο
που ζει μέσα στο ψέμα
και ψεύτικα χαμόγελα
μοιράζει με το βλέμμα.
Αν σε ρωτάνε κάποτε
λέγε τους την αλήθεια,
πως δε μ’αγάπησες ποτέ
όλα ήταν παραμύθια !!!
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Αετός

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Θάθελα νάμουν αετός ψηλά
ψηλά στα κορφοβούνια
θα αγνάντευα τις ρεματιές
θα αγνάντευα την πούλια
κι όταν ο ήλιος θάγερνε
να πάει προς τη δύση
θα τούλεγα χωρίς λαλιά
πόσο μου έχεις λείψει.
να πάει προς τη δύση
θα τούλεγα χωρίς λαλιά
πόσο μου έχεις λείψει.
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Άνοιξη

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
της Μαριάννας Αποστόλου
Ήρθες
με το χελιδόνι
στο μπαλκόνι
με το λάλημα
τ΄ αηδονιού
στη ρεματιά
με το άρωμα
του γιασεμιού
στο φράχτη
με το άσπρο λουλούδι
της γαρδένιας
στη γλάστρα
και με το γυαλιστερό
φύλλο της δάφνης
στην αυλή μας
κάθε άρωμα
ευφραίνει την ψυχή
όπως ο οίνος
“ευφραίνει καρδίαν”.
Μα ξέχασες
να φέρεις στις
καρδιές όλων
την ειρήνη
την αγάπη
την ανιδιοτέλεια
τον αλληλοσεβασμό
την αξιοκρατία
την ισότητα
την αδελφοσύνη
τη δικαιοσύνη
και την ανθρωπιά.
Ευτυχώς
που υπάρχουν
παιδιά
ζώα
λουλούδια
υπάρχει
ακόμα ελπίδα
κάποιοι
προσπαθούν
να στηρίξουν
τον “άλλο”
τον “διαφορετικό”
τον “πρόσφυγα”
εκείνον
που έχει
σήμερα ανάγκη
αύριο ίσως
να έρθει
η σειρά μου
η σειρά σου
η σειρά του
να είμαι στη θέση
του “άλλου”
να είσαι στη θέση
του “διαφορετικού”
να είναι στη θέση
του “πρόσφυγα”.
Ο τροχός γυρίζει
μα στα αθώα
βλέμματα
των παιδιών
“υπάρχει ελπίς” !!
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο

Νέον Έτος !!!

Στις 17 Απριλίου, 2024 από τον/την Μαριάννα Αποστόλου
Ας είναι τούτη η χρονιά
σαν δέντρο φορτωμένο
με ρόδια κόκκινα γλυκά
και με φλουριά δεμένο.
Πολλές χαρές πολλές ευχές
επάνω στα κλαδιά του..
και να έρθει μες στο σπίτι σας
με όλα τα καλά του!!
Κατηγορίες: Μαριάννα Αποστόλου, Ποιήματα | Γράψτε σχόλιο