Τη Δευτέρα 22/3/2021 είχαμε τη μεγάλη χαρά να έχουμε μαζί μας, στην ψηφιακή μας τάξη, τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου, » έναν πολύ ευγενικό και γλυκό άνθρωπο που μας μίλησε με τρόπο κατανοητό και μας έδωσε πολλές συμβουλές», όπως είπε η μαθήτρια Χριστίνα Κα.

Στο πλαίσιο της φιλαναγνωσίας μελετήσαμε με το Β2 το βιβλίο της «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά». Το βιβλίο μας έδωσε αφορμή για πολλές συζητήσεις και δραστηριότητες (βλ. λογισμικό παρουσίασης).

Πριν τη συζήτηση-συνέντευξη*, δύο μαθήτριες η Άννα Κ και η Ελένη Κ παρουσίασαν τη συγγραφέα μέσα από μια ακροστιχίδα. Ο Βασίλης Κερ. έκανε μια σύντομη παρουσίαση του βιβλίου της και ο Αλεξ Ζ, η Χριστίνα Κα, και η Έλενα Κ. ανέφεραν σημεία που άρεσαν, φράσεις που ξεχώρισαν και κρύβουν, όπως είπαν,  μεγάλες αλήθειες, καθώς και σημεία που δεν άρεσαν.

Η Ιφιγένεια Τέκου μας είπε «Η παρουσίαση σας ήταν καταπληκτική, όλα μου άρεσαν. Το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» ήταν ένα δύσκολο, βαρύ βιβλίο και προσπάθησα να βάλω μέσα χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας. Συμφωνώ με τα σημεία που ξεχωρίσατε. Συμφωνώ και με τα αρνητικά. Συζητάω με τους εφήβους για τα βιβλία μου. Ναι, γνωρίζω ότι έχω βάλει αρκετές ξένες λέξεις. Ίσως επειδή και εγώ τις χρησιμοποιώ αρκετά στην καθημερινότητά μου. Όσον αφορά το θετικό τέλος το ζητούν όλοι, ακόμη και οι ενήλικες. Το θετικό τέλος υπήρχε στο βιβλίο, υπονοείται. Ήθελα να δώσω μια αισιοδοξία. Δεν μπορούσα στη μέση του βιβλίο, να βάλω την Αλεξάνδρα να πετάει το καροτσάκι και να περπατάει.

• Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία του βιβλίου σας; Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε ένα εφηβικό βιβλίο με τέτοιο θέμα; Σας έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά, όπως αυτά που περιγράφετε στο βιβλίο ή είναι όλα φανταστικά;

Την ιδέα μου την είχε δώσει μια δασκάλα ειδική αγωγής που την συνάντησα σε ένα σχολείο που είχα πάει για παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου μου «Αγάπα το ή παράτα το». Η δασκάλα ειδικής αγωγής μου έδωσε την ιδέα και μου μίλησε για τα συναισθήματα παιδιών που έχουν ζήσει ανάλογα γεγονότα. Η ιστόρια του βιβλίου δεν βασίζεται σε πραγματικά ή γεγονότα που έχω ζήσει. Από μαρτυρίες γνωρίζω σχετικά γεγονότα. Από την άλλη πλευρά, είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν παιδιά που έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά.  Η ιστορία της Αλεξάνδρας, λοιπόν, δεν είναι αληθινό γεγονός.

• Ποιος είναι για σας ο αγαπημένος ήρωας ή η αγαπημένη σας ηρωίδα από την ιστορία; Πιστεύετε ότι ταιριάζει στον δικό σας χαρακτήρα;

Η αγαπημένη μου ηρωίδα είναι η Εριφύλη. Πιστεύω πως κατά ένα μεγάλο ποσοστό είμαι εγώ, η ίδια. Έχουμε πολλά κοινά, όπως την αγάπη μας για τη γαλλική φιλολογία, το τηλεσκόπειο, το kick boxing. Γενικότερα,  πιστεύω πως έχουμε πολλά κοινά και στον χαρακτήρα μας, για παράδειγμα το γεγονός οτι είναι αυθόρμητη, δεν τα παρατάει και έχει πολλά όνειρα.

• Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου είχατε βοήθεια από κάποιον έφηβο/ κάποια έφηβη ή γράψατε με βάση την εντύπωση που έχετε για τους σημερινούς εφήβους;

Είχα τη βοήθεια ενός έφηβου κοριτσιού που ζει στην Θεσσαλονίκη, η οποία με βοήθησε να βρω τραγούδια που είναι αγαπητά στους έφηβους. Βοήθεια είχα επίσης από τον γιό μου, που πηγαίνει στη Β Γυμνασίου. Το γεγονός που με βοήθησε περισσότερο νομίζω είναι οτι πήγαινα σε στάσεις λεωφορείων την ώρα που τα παιδιά σχολούσαν και συζητούσα  μαζί τους. Σημείωνα όσα μου έλεγαν τα παιδιά.

• Σε ποια ηλικία γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτή την εμπειρία;

Το πρώτο μου βιβλίο, Μνήμες χαμένες στην άμμο, το έγραψα σχετικά μεγάλη. Είναι ένα βιβλίο που θα είναι πάντα στην καρδιά μου, αλλά πιστεύω πως έχει τεχνικά λάθη. Πολλοί αναγνώστες μου είχαν αναφέρει πως όλοι οι χαρακτήρες μίλαγαν, όπως ένας πανεπιστήμονας. Σημαντικό είναι το γεγονός πως πρώτη φορά ασχολήθηκα με το γράψιμο όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου, όπου ήμουν για αρκετό καιρό στο κρεβάτι, για κάποιο λόγο. Τότε έκανα τις πρώτες μου προσπάθειες.

• Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά»;

Το συγκεκριμένο βιβλίο μου βγήκε πολύ εύκολα, αβίαστα, μου πήρε μόλις 3 με 4 μήνες μαζί με τις διορθώσεις. Σε αντίθεση, με άλλα βιβλία και κυρίως των ενηλίκων που μου παίρνουν ένα χρόνο και παραπάνω, καθώς έχουν μέσα και έρευνα.

• Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιο «μυστικό» για να είναι πετυχημένο ένα λογοτεχνικό βιβλίο; Πιστεύετε πως πρέπει να έχει ταλέντο και να γράφεις καλά από μικρός για να γίνεις συγγραφέας;

Πιστεύω πως το μυστικό είναι η αγαπη γι αυτό που κάνεις και η προσπάθεια. Θα ήθελα να τονίσω πως δεν χρειάζεται να γράφεις καλές εκθέσεις απο μικρός για να γίνεις καλός συγγραφέας. Για παράδειγμα, εγώ μέχρι και τη Β λυκείου δεν έγραφα καλές εκθέσεις. Έπειτα, ένας καθηγητής που μου έκανε ιδιαίτερα –δεν ξέρω πώς- με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο. Άρχισα να γράφω καλύτερα.  Επίσης, συγγραφέας μπορείς να γίνεις με σκληρή δουλεία δεν χρειάζεται να έχεις ταλέντο, το οποίο βέβαια βοηθάει.  Χρειάζεται να αγαπάς αυτό που κάνεις. Απαραίτητο είναι να διαβάζεις πολύ και να γράφεις. Όσο γράφεις βελτιώνεσαι και πρέπει να παραδέχεσαι τα λάθη σου, για να μπορείς να βελτιώνεσαι.

• Διαβάζατε λογοτεχνία από τότε που ήσασταν παιδί, έφηβη; Πιστεύετε πως οι έφηβοι πρέπει να διβάζουν;

Ναι διάβαζα και μάλιστα πάρα πολλά. Είμαι βιβλιόφιλη. Με βοήθησε το γεγονός οτι στο σπίτι είχαμε μια βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία κυρίως Λουντέμη, Καζαντζάκη κ.ά. Πηγαίναμε με τη μητέρα μου σε ένα βιβλιοπωλείο εκεί στην Κυψελη και αγόραζα βιβλία και τα διάβαζα πολύ γρήγορα. Έκλαιγα και ζητούσα και άλλα. Κάποια στιγμή μετά τις Πανελλήνιες κοντά νομίζω πέρασα μια περίοδο που δεν ήθελα να διαβάζω καθόλου. Πιστεύω πως οι έφηβοι στην ηλικία του γυμνασίου πρέπει να διαβάζουν βιβλία, γιατί είναι η ηλικία που έχουν την ευκαιρία να αγαπήσουν τα βιβλία, καθώς αργότερα επικεντρώνονται στο διάβασμα και τις Πανελλήνιες και πολλές φορές δεν έχουν χρόνο.

• Ποιο βιβλίο άλλου συγγραφέα είναι το αγαπημένο σας και εύχεστε να το είχατε γράψει;

Το βιβλίο το οποίο αγαπώ και θα ήθελα να είχα γράψει εγώ ονομάζεται «Αρμινούτα» από τις εκδόσεις Ίκαρος της Πιετραντόνιο Ντονατέλα με μια πολύ καλή μετάφραση. Πιστευώ ότι είναι συγκλονιστικό. Το διαβάζουν και έφηβοι και ενήλικες. Είναι εκπληκτικό βιβλίο και το ζήλεψα, Δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτό αναφέρω τώρα.

• Από όλα τα βιβλία σας ποιο είναι το αγαπημένο σας;

Μου λες να ξεχωρίσω ποιο από τα παιδιά μου αγαπώ περισσότερο. Σίγουρα τα πρώτα μου βιβλία δεν ήταν «τεχνικά» τόσο καλά. Ένας συγγραφέας εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου και αυτό είναι το νόημα. Παρόλα αυτά και το πρώτο μου βιβλίο «Μνήμες χαμένες στην άμμο»  και το «Yolo Ζεις μονάχα μια φορά» από εφηβικά επίσης το αγαπώ. Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» γιατί θίγει ένα σπουδαίο θέμα τη μετανάστευση των Ελλήνων της Καλύμνου προς τη Γαλλία και τις δυσκολίες τους.

Στις 15 Απριλίου θα βγει το καινούριο μου βιβλίο «Το καλό μπλε σερβίτσιο» έχει όλες τις μνήμες της γιαγιά μου που έφυγε από τη Σμύρνη το 1922, πώς συμπεριφέρθηκαν στους πρόσφυγες στην Ελλάδα κ.λπ. Λόγω του θέματος με αγγίζει πολύ. Επίσης, το έχω δει και από μία άλλη οπτική, αυτή της κατασκοπείας που υπήρχε τότε. Μελέτησα πολύ και έκανα έρευνα για την κατασκοπεία. Κάποιοι ήρωές μου είναι κατάσκοποι. Θέλησα να δείξω τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.

• Ποια πιστεύετε ότι είναι τα καλύτερα βιβλία;

Τα καλύτερα βιβλία πιστεύω ότι είναι αυτά που απευθύνονται σε πολλές ηλικίες. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το «Άρμινούτα» που προανέφερα.

• Ποια πιστεύετε είναι η ικανοποίηση ενός συγγραφέα;

Η ικανοποίηση ενός συγγραφέα είναι να αρέσει το βιβλίο του στους αναγνώστες. Πιστεύω πως ποτέ δεν είναι τα χρήματα.

• Αυτή την περίοδο γράφετε κάποιο βιβλίο;

Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο, το οποίο είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που γράφω συνήθως, δηλαδή ιστορικά μυθιστορήματα. Γράφω ένα κοινωνικό και «λίγο» θρίλερ θα μπορούσα να πω. Η υπόθεση διαδραματίζεται στα χωριά της Κάτω Ιταλίας.

• Έχετε αποφασίσει τον τίτλο για το βιβλίο που γράφετε;

Τον τίτλο δεν τον έχω αποφασίσει ακόμη. Είναι δύσκολο θέμα ο τίτλος. Σε κάποια βιβλία τον σκέφτομαι αμέσως. Σε άλλα προβληματίζομαι πολύ. Δεν είναι πολύ εύκολο να βρεθεί ο σωστός τίτλος. Στο τέλος θα τον αποφασίσω.

• Πείτε μας μερικά πράγματα για τα βιβλία σας.

Το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι» πιστεύω πως έχει καταπληκτικό θέμα. «Το καλό μπλε σερβίτσιο»  βασίζεται σε μνήμες τις γιαγιας μου και σε μεγάλη έρευνα που έκανα.  Το πρώτο βιβλίο μου όπως και προανέφερα είχε κάποια λάθη. Παρόλα αυτά έχει πολύ ωραία υπόθεση. Το «Αγάπα το ή παράτα» το είχε μεγάλη επιτυχία και το κύριο θέμα είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Αυτό το βιβλίο το έγραψα βάσει προσωπικών εμπειριών. Τον έχω ζήσει στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και ήταν κάτι που με στοίχειωνε. Το είχα δεχτεί από συμμαθητές μου και ήθελα να το βγάλω σε κάποιο βιβλίο. Το μήνυμα το βιβλίου είναι ότι πρέπει να ζητάς βοήθεια. Να μιλάς και να μην απομονώνεσαι.

• Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την συγγραφή;

Σε ένα παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με την συγγραφή θα του έλεγα να διαβάζει και να γράφει ασταμάτητα. Να γράφει ό,τι σκέφτεται. Επίσης, βασική προϋπόθεση είναι να αγαπά αυτό που κάνει. Για μένα, για παράδειγμα, η συγγραφή νομίζω είναι μια εσωτερική ανάγκη.

• Αναφέρατε προηγουμένως ότι διορθώνετε συνεχώς τις αδυναμίες σας. Ποιες είναι αυτές και πώς τις διορθώνετε;

Το πρώτο βιβλίο μου παρόλο που είχε μια εξαιρετική υπόθεση δεν ήταν τόσο αληθοφανές. Είχε προβλήματα στους διαλόγους. Πρέπει να βλέπεις πώς θα είναι ο λόγος των ηρώων/ηρωίδων σου. Να ταιριάζει με τον χαρακτήρα τους. Επίσης, χρειάζεται να σκιαγραφώ όσο μπορώ πιο βαθιά έναν χαρακτήρα Να διεισδύω περισσότερο στην ψυχολογία του. Αυτό προσπαθώ. Η γλώσσα είναι ένα ακόμη θέμα, αλλά την έχω φτάσει πια σε ένα καλό επίπεδο. Τα άλλα τα προσπαθώ περισσότερο.

• Θα λέγατε πως η συγγραφή είναι η δουλειά σας ή το hobby σας.

Δεν μπορώ να την πω δουλειά, παρόλο που πληρώνομαι. Τη συγγραφή θα την χαρακτήριζα κυρίως hobby, καθώς την αγαπώ και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή.

• Έχετε κάποιο «Μότο»;

Το μότο μου είναι «Κάνε αυτό που αγαπάς, αποτυγχάνεις μόνο όταν δεν προσπαθείς». Μου το είχε πει ο άντρας την περίοδο που ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω λόγω της απόρριψης.

*Σημειώσεις από τη συζήτηση κράτησαν οι μαθήτριες Αννα Κ, Ελένη Κ., Αθανασία Κ. και Μαρίλια Κ. Το τελικό κείμενο επιμελήθηκε η μαθήτρια Άννα Κ., την οποία και ευχαριστώ θερμά.