Έξι μαθήτριες του σχολείου μας – με την πολύτιμη καθοδήγηση και επιμέλεια του φιλολόγου τους κου Χρ. Τσαπάνη– συμμετείχαν με τα ποιήματά τους στον 5ο Πανελλήνιο Μαθητικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό (Ποίησης -Διηγήματος) από το Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης και τρεις από αυτές βραβεύτηκαν. Συγκεκριμένα:
Στην κατηγορία Ποίηση-Ερωτικά
1ο βραβείο : Καδόγλου Βασιλική (ποίημα)
3ο βραβείο : Σιώπη Σύρμω (ποίημα)
Στην κατηγορία Ποίηση-Κοινωνικά
1ο βραβείο : Δουλούδη Ειρήνη (ποίημα)
Συγχαρητήρια στις συμμετέχουσες και ειδικά στα 3 κορίτσια μας!!!
|
Μπερδεύεσαι
από την Βασιλική Καδόγλου
Μην τα μπερδεύεις εγώ ποτέ δεν χάνω
Δεν ασχολούμαι με θέματα στιγμής
Και για να ξερώ τι κάνεις όταν χάνεις
Κάθε φορά που κινδυνεύεις να σωθείς .
Μην τα μπερδεύεις εγώ δεν προχωράω
Εδώ θα είμαι, κάθε μέρα σου σε κάθε σου αρχή
Μα τα νομίσματα εγώ δεν τα αξίζω
Δώσ΄ τα στον δρόμο, κάτι θετικό θα δεις .
Σου λέω χρόνο χάνεις στα μάτια μου κοιτάς
Λέξεις μην λες δεν ήξερες το τέλος .
Κι αν σε φοβίζει στα σκοτάδια προχωράς
Εκεί που πήγαινα το ξέρω θα πηγαίνω .
Μη σε φοβάσαι στα μάτια να κοιτάς
Αυτούς που σε ΄καναν με φόβο να κοιμάσαι
Τα όνειρα σου να μάθεις να αγαπάς
Μην τα σκορπίζεις κοντά τους να κοιμάσαι
Κι αν έχεις μάθει μες τα ψέματα να ζεις
Το παραμύθι σου να ξέρεις θα τελειώσει
Όπως στο τέλος κάτι όμορφο θα δεις
Σε μια αρχή δεν ξέρεις τι θα νιώσεις
Μόνος ξεκίνησες αυτό να το θυμάσαι
Γύρνα στο πίσω σου και κοίτα το καλά
Ψάξε τις μνήμες σου τα βήματα σου μέτρα
Κάτσε και σκέψου ή μην το σκέφτεσαι απλά
Αλήθειες ψάχνω στ΄ αυτί ψιθύρισε μου
Μην με φοβάσαι για κοιτάμε καλά.
|
|
Ο Ταξιδιώτης
της μαθήτριας Δουλούδης Ειρήνη
Στα μικρά μου μάτια
Ο δρόμος ατέλειωτος φαντάζει
Και το φως που αχνοφαίνεται στο τέλος του
Μια νέα μέρα χαράζει.
Θα έδινα τα πάντα
Πιστός του σύντροφος να γίνω
Να δω πόλεις, βουνά και θάλασσες
Και πουθενά για πολύ να μην μείνω.
Να μυρώσω αρώματα και μυρωδικά Από την μακρινή ανατολή. Μια ανατριχίλα να περάσει το κορμί μου Σαν ακούσω ξεχασμένου προφήτη την φωνή.
Και στην δύση τη μάθηση Θα αναζητήσω σε σκονισμένα βιβλία. Να μάθω πράγματα πολλά Ποίηση, ρητορική, φιλοσοφία.
Στα χιονισμένα δάση του βορρά Να αγναντέψω των θεών την κτίση. Με φόβο και προσμονή Να περιμένω την τελική τους κρίση.
Και μετά στον νότο μακριά Τα φιλιά του ήλιου να κάψουν το κορμί μου. Σε δάση γεμάτα χρώμα να χαθώ. Μια ομορφιά που δεν θα γίνει ποτέ δική μου.
Θα ταξιδέψω παντού. Σε κάθε κρατίδιο σε κάθε χώρα. Και το μόνο που θα με νοιάζει Θα ‘ναι πια το τώρα.
Μετά από χρόνια πολλά Στην πατρίδα θα γυρίσω Γέρος στο σώμα, μα όχι στο μυαλό Γιατί με αυτό τα ταξίδια μου θα ξαναζήσω.
Στα μικρά μου μάτια Ο δρόμος ατελείωτος φαντάζει Και το σκοτάδι που έπεσε στο τέλος του… Μια ακόμη μέρα τελείωσε… |
|
ΖΩΗ ΜΟΥ
της μαθήτριας Σύρμως Σιώπη
Η ζωή μου , οι κινήσεις μου , η ανάσα μου , οι παλμοί μου οδηγούν σε κάτι …
Κάτι που θα φέρει την ευτυχία , την ζωντάνια , την Ελευθερία …
Ελευθερία στα όνειρα , στις πράξεις , στα σχέδια !!!
Και μετά.. έρχεται η σιωπή που με βασανίζει και σταματά !!!
Σταματά εμένα , που με όλο το θάρρος –θράσος τολμούσα και προσπαθούσα, και σιωπώ …
Μπροστά στο μεγάλο ταξίδι της ζωής ΣΙΩΠΩ !
ΑΓΑΠΗ , αυτό ακούω και τρομάζω .
|
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.