Είχαμε δει στην “Γέννηση της Αστρονομίας” ότι η λεπτομερής παρατήρηση του ουρανού έθεσε τις βάσεις για ερωτήματα σχετικά με την κίνηση των ουρανίων σωμάτων.
Σε αυτό το άρθρο θα εστιάσουμε περισσότερο σε δύο τρόπους για να τον προσδιορισμό της θέσης ενός αστέρα στον ουρανό. Ειδικότερα θα δούμε ποιες είναι οι θέσεις του Ήλιου κατά την διάρκεια ενός έτους, αναφέροντας την εκλειπτική και τον ζωδιακό κύκλο.
Ας δούμε πρώτα τι είναι οι οριζόντιες συντεταγμένες ενός αστέρα. Λέγονται “οριζόντιες” γιατί σχετίζονται με τον ορίζοντα ενός παρατηρητή, τον νοητό κύκλο δηλαδή με κέντρο τον παρατηρητή που εκτείνεται μέχρι τα σημεία που ο ουρανός ενώνεται με την Γη. Στην επόμενη διαδραστική εφαρμογή φαίνονται τα 4 σημεία του ορίζοντα και το αζιμούθιο και το ύψος αστέρα.

Δείτε και μια προσομοίωση από το έδαφος:

Το ζενίθ είναι το σημείο του ουράνιου θόλου με το μεγαλύτερο ύψος (ακριβώς πάνω από το κεφάλι του), ενώ ναδίρ είναι το αντιδιαμετρικό του (σε θόλο κάτω από τα πόδια μας, που φυσικά είναι αόρατος – μάλλον δεν υφίσταται).
Το φυσικό ερώτημα είναι: όλοι οι παρατηρητές βλέπουν τον ίδιο ορίζοντα και τον ίδιο ουράνιο θόλο; Η απάντηση είναι αρνητική: Ακόμα κι αν είχαμε δύο παρατηρητές να στέκονται στο ίδιο σημείο, π.χ. έναν μπαμπά και ένα παιδί, ο ορίζοντας του μπαμπά έχει μεγαλύτερη ακτίνα απ’ ότι ο ορίζοντας του παιδιού. Επιπλέον, ο ουράνιος θόλος διαφέρει από τόπο σε τόπο (ποια αστέρια περιλαμβάνει και σε ποιες θέσεις), θα δούμε παρακάτω γιατί.
Οι οριζόντιες συντεταγμένες είναι επομένως υποκειμενικές. Υπάρχει λοιπόν κάποιο αντικειμενικό σύστημα παρατήρησης του ουρανού;
Διαβάστε περισσότερα »