Η Γυμναστική είναι Παιχνίδι……

Η “σημαντικότητα” που είχε το παιχνίδι στη ζωή του ανθρώπου, από την αρχή της ύπαρξης του και στο πέρασμα των αιώνων ως και τα σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητη. Ο Πλάτωνας είχε γράψει πως “Πρέπει να ζει κανείς τη ζωή σαν παιχνίδι. Παίζοντας ορισμένα παιχνίδια, προσφέροντας θυσίες, τραγουδώντας και χορεύοντας,  θα μπορέσει να εξευμενίσει τους θεούς, να υπερασπίσει τον εαυτό του από τους εχθρούς του και να νικήσει στον αγώνα”. 

Δεν είναι τυχαία, ετούτη η αναφορά, μιας και υποδηλώνει την (υπερ)αξία, του παιχνιδιού στη ζωή μας . Και μπορεί, να έχουν περάσει αιώνες και τα παιχνίδια να άλλαξαν -ή αλλιώς εξελίχθηκαν-, μα δεν παύουν να αποτελούν μια απαραίτητη και ζωογόνα μορφή έκφρασης της ψυχικής και σωματικής υγείας όλων μας…

Παρακάτω, παραθέτω ένα άρθρο του αθλητικού ψυχολόγου, Διονύση Σέρρα, που βρήκα πολύ ενδιαφέρον….

Καλή ανάγνωση!

(περισσότερα…)

Στο παρακάτω κείμενο θα μάθετε πώς έπαιζαν τα παιδιά στο παρελθόν….

Παίζεται από αγόρια και κορίτσια. Είναι παιχνίδι αρκετά δύσκολο. Χρειάζεται δεξιοτεχνία και γρηγοράδα. Το κάθε παιδί έχει πέντε χαλίκια στρογγυλά και λεία, στο μέγεθος ενός φουντουκιού. Τα δύο παιδιά που θα πάρουν μέρος στο παιχνίδι, κάθονται αντικρυστά και έχουν χάμω, μπροστά τους, τα τέσσερα χαλίκια, ενώ το πέμπτο το κρατάνε στη χούφτα τους. Ο πρώτος παίχτης πετάει ψηλά το χαλίκι που έχει στη χούφτα του και με μια γρήγορη κίνηση, ενώ το χαλίκι του είναι ακόμη στον αέρα, προσπαθει να πάρει από κάτω ένα χαλίκι από τα τέσσερα. Αν προλάβει να το πάρει και να χουφτώσει μαζί και το άλλο που κατεβαίνει από ψηλά, συνεχίζει ώσπου να πάρει ένα – ένα και τα τέσσερα.΄Αν δεν τα καταφέρει αρχίζει ο επόμενος. Κάθε φορά ο παίχτης αφήνει στην άκρη το πεντόβολο που έπιασε, για να πιάσει άλλο.

(περισσότερα…)

    ΤΑ ΜΗΛΑ

Δύο παίκτες στέκονται αντικρυστά, δεκαπέντε είκοσι μέτρα μακριά η μια από την άλλη, ενώ στη μέση αυτής της απόστασης συγκεντρώνονται όσα μέλη τους όρισαν. Οι δυο παίκτες που στέκονται αντικρυστά προσπαθούν με το τόπι να κτυπήσουν κάποιο από τα παιδιά που είναι μέσα, αυτό «καίγεται» και βγαίνει από το παιχνίδι. Αντίθετα, το παιδί που θα καταφέρει να πιάσει το τόπι χωρίς να πέσει κάτω κερδίζει «ένα μήλο» που θα του επιτρέψει, αν κάποια στιγμή «καεί» να μη βγει, αλλά να παραμείνει στο παιχνίδι, ή, αν καεί κάποιος φίλος του να του το παραχωρήσει!

Όταν απομείνει ένα μόνο παιδί, οι δυο παίχτες με το τόπι μπορούν να κάνουν μόνο δέκα προσπάθειες να το χτυπήσουν. Αν τους ξεφύγει, τα ξαναφυλάνε και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή.

Ας παρακολουθήσουμε πώς γινόταν το μάθημα της φυσικής αγωγής σε ένα σχολείο τη δεκαετία το 60!!

Δείτε εδώ παιχνίδια που σας βοηθούν να γυμναστείτε!!

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!