Στο πλαίσιο των δράσεων της σχολικής μας βιβλιοθήκης και με αφορμή τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών οργανώθηκε στο σχολείο μας μια πολύ ξεχωριστή γιορτή, για να τιμηθεί η μνήμη τους και να αναδειχθεί η αξία των γραμμάτων και της μόρφωσης. Ανταποκρινόμενες στην πρόσκλήσή μας, τίμησαν και λάμπρυναν με την παρουσία τους τη σχολική μας γιορτή δύο εξαιρετικές κυρίες, παλιές απόφοιτες του σχολείου μας, όπως αναδείχθηκε από τα σχετικά αρχεία, η κ. Σοφία Σοφαροπούλου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και συγγραφέας και η κ. Αθανασία Πρώιου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.
Στο α΄μέρος της γιορτής έγινε το τυπικό αφιέρωμα στους Τρεις Ιεράρχες, το οποίο επιμελήθηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄τάξης παρουσιάζοντας στοιχεία από τη ζωή των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας , τονίζοντας ιδιαίτερα την προσφορά τους στα γράμματα και τη φιλανθρωπία ενώ ταυτόχρονα διαβάστηκαν αποσπάσματα από τα σοφά τους λόγια.
Το ξεχωριστό στοιχείο της εν λόγω γιορτής ήταν το β΄μέρος της, το αφιερωμένο στις εκλεκτές μας προσκεκλημένες. Η χορωδιακή μας ομάδα καλωσόρισε τις δύο κυρίες τραγουδώντας το τραγούδι «Αρχόντισσα Καστοριά», ένα τραγούδι που υμνεί την ιστορία και τον πολιτισμό της Καστοριάς σε στίχους γραμμένους από την πένα της κ. Σοφαροπούλου. Στη συνέχεια αναγνώστηκαν από τα πολύ παλιά μαθητολόγια και τα βιβλία γενικού ελέγχου, οι σχολικές χρονιές φοίτησης, η βαθμολογία και η διαγωγή τους προκαλώντας εντύπωση στα παιδιά για τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου εκείνη την περίοδο. Αναγνώστηκαν επίσης μικρά αποσπάσματα από τα βιβλία της κ.Σοφαροπούλου, και δραματοποιήθηκαν κάποια από αυτά με πολύ χαριτωμένο τρόπο , υπογραμμίζοντας παραστατικά τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές των μαθητικών της χρόνων.
Το σημαντικότερο όμως σημείο της γιορτής ήταν οι γλαφυρές και πολύ παραστατικές αφηγήσεις για τη ζωή τους τόσο της κ. Σοφαροπούλου όσο και της κ. Πρώιου και ιδιαίτερα οι αναφορές τους στα παιδικά και σχολικά τους χρόνια. Μαθήτριες του Ορφανοτροφείου Καστοριάς, πέρασαν τα πιο τρυφερά τους χρόνια φιλοξενούμενες στο ίδρυμα, χωρίς οικογένεια σε δύσκολες εποχές. Μίλησαν για το σχολείο και τους δασκάλους τους με πολλή αγάπη, θα λέγαμε με ευγνωμοσύνη για τα εφόδια που τις πρόσφερε για να αντιμετωπίσουν αργότερα τις δυσκολίες της ζωής και να προοδέψουν.
Η γλυκύτητα, η ευγένεια και προπαντός η αισιοδοξία και το θάρρος που μετέδιδαν τα λόγια και η στάση τους μας συγκίνησαν όλους. Αναγνωρίσαμε στα πρόσωπά τους την αξία της αληθινής μόρφωσης και πόσο αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση ακέραιων χαρακτήρων. Τελικά, κατανοήσαμε ότι ορφανός δεν είναι αυτός που δεν έχει γονείς αλλά αυτός που δεν έχει ιδανικά και αρχές όπως τόσο σοφά έχει γράψει στα βιβλία της η κ. Σοφαροπούλου.
Αγαπητές κ. Σοφία και κ. Αθανασία, σας ευχαριστούμε ολόψυχα για τα μαθήματα ζωής που μας προσφέρατε τόσο απλά αλλά και τόσο ουσιαστικά.
