Τα παλιά χρόνια οι βασιλιάδες και γενικά οι άρχοντες χρησιμοποιούσαν κάποιον υπηρέτη ή δούλο σε ρόλο δοκιμαστή των φαγητών ή ποτών που κατανάλωναν. Κι αυτό όχι για να τους πουν αν το φαγητό είναι καλό, αλλά για να διαπιστώσουν αν είναι δηλητηριασμένο. Οι βασιλιάδες είχαν αρκετούς εχθρούς που εποφθαλμιούσαν το θρόνο. Χρησιμοποιούσαν λοιπόν τους δούλους που ήταν αναλώσιμοι για να γλιτώσουν από τυχόν δηλητηρίαση.
Το ρόλο του δοκιμαστή φαγητών ανέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στους δασκάλους, για τα σχολικά γεύματα που θα μοιράζονται στους μαθητές.
Λέει λοιπόν η εγκύκλιος του Υπουργείου: “Ιδιαίτερη προσοχή εφιστάται στον έλεγχο των μακροσκοπικών και οργανοληπτικών χαρακτηριστικών των γευμάτων, τα οποία πρέπει να είναι χωρίς ενδείξεις χρησιμοποίησης μειονεκτικών πρώτων υλών, απαλλαγμένα από ξένες ύλες και το χρώμα, η υφή, η οσμή και η γεύση τους να είναι χαρακτηριστικά του είδους και των συστατικών τους.“
Οι δάσκαλοι όμως δεν έχουν τις γνώσεις για να ελέγχουν τις πρώτες ύλες από τις οποίες είναι φτιαγμένα τα γεύματα, ούτε είναι η δουλειά τους αυτή. Επίσης κάποιος δάσκαλος θα πρέπει να αφήνει την τάξη του για να παραλαμβάνει τα γεύματα.
Άλλο μεγάλο πρόβλημα που δημιουργείται είναι ο χώρος σίτισης. Δεν υπάρχουν άλλοι χώροι στα σχολεία και έτσι η σίτιση θα γίνεται μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, αμέσως μετά το μάθημα χωρίς να έχουν καθαριστεί. Αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα υγιεινής.
Οι δάσκαλοι έχουν ζητήσει από το Υπουργείο να επιτρέψει στους μαθητές να παίρνουν το γεύμα στο σπίτι, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν εισακουστεί.
Παρόλα αυτά οι δάσκαλοι θα κάνουν όπως πάντα το καθήκον τους και ας ελπίσουμε να μην έχουν … την τύχη των δοκιμαστών των βασιλιάδων.