Προστασία απειλούμενων ειδών ανά περιοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα για την προστασία των απειλούμενων ειδών δραστηριοποιείται η οργάνωση

 WWF Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια έχουν ενισχυθεί οι προσπάθειες για την προστασία των απειλούμενων ειδών με δραστηριοποίηση πολλών φορέων. Μεγαλύτερο βάρος έχει δοθεί στην προστασία κάποιων ιδιαίτερα σπάνιων ειδών ζώων, ορισμένα εκ των οποίων συναντώνται μόνο στην Ελλάδα και κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση. Μεγαλύτερη απειλή δέχεται η Μεσογειακή φώκια (Monachus monachus)[1]. Η συγκεκριμένη φώκια είναι το σπανιότερο είδος φώκιας και ένα από τα έξι περισσότερο απειλούμενα με εξαφάνιση θηλαστικά στον πλανήτη. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Μεσογειακής φώκιας ζει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Σποράδες[2]. Είδη που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο εξαφάνισης από την ελληνική φύση είναι η αρκούδα και ο λύκος[1]. Για την προστασία των δύο ειδών δραστηριοποιείται η οργάνωση Αρκτούρος που εδρεύει στο Νυμφαίο Φλώρινας. Η οργάνωση προστατεύει δύο ακόμα είδη ζώων της ελληνικής υπαίθρου που απειλούνται με εξαφάνιση, την Βίδρα και το Αγριόγιδο[3]. Ένα ακόμα θαλάσσιο είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση είναι οι θαλάσσιες χελώνες καρέτα-καρέτα[2]. Οι χελώνες αυτές αναπαράγονται κυρίως στις παραλίες του νότιου Ιονίου, στην περιοχή της Ζακύνθου. Για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας δραστηριοποιείται ο Σύλλογος για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας «Αρχέλων»[4][1]. Δύο ακόμα είδη που διαβιώνουν στην Ελλάδα και απειλούνται με εξαφάνιση είναι ο Αιγαιόγλαρος και η Οχιά της Μήλου[2]. Ο Αιγαιόγλαρος είναι ένα παγκόσμια απειλούμενο είδος γλάρου και αποτελεί είδος κορυφαίου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Και γι’ αυτά τα είδη δραστηριοποιούνται οικολογικές οργανώσεις.