Συμπληρώνονται φέτος 190 χρόνια από τη στιγμή που οι πρόγονοί μας αποδύθηκαν σε έναν τιτάνιο αγώνα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Είχαν προηγηθεί τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, σφαγών, δυσβάστακτης καταδυνάστευσης, αλλά και αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες απελευθέρωσης που κατεπνίγησαν στο αίμα.
Στην εποχή μας δυστυχώς γίνεται ολοένα και πιο έντονη η προσπάθεια παραχάραξης ή αποδόμησης της ιστορικής πραγματικότητας προκειμένου να εξυπηρετηθούν σχεδιασμοί που εντάσσονται στη νέα τάξη πραγμάτων. Επιχειρείται να αμβλυνθεί το εθνικό αισθητήριο με το να υποβιβάζεται η σημασία της επετείου, να λοιδωρούνται οι πρωταγωνιστές της και να πέφτει η εστίαση στις κακοδαιμονίες της φυλής, που έκαναν δυστυχώς την εμφάνισή τους και στην υπόθεση της επανάστασης. Δεν αντιλέγω ότι αποτελεί αναγκαιότητα να μελετώνται τα ελαττώματά μας προκειμένου να αντλούμε χρήσιμα διδάγματα και κυρίως ν’ αποφεύγουμε την επανάληψη των ιδίων λαθών. Ωστόσο, είναι τραγελαφικό να προσπαθούν ορισμένοι εγχώριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης να μας πείσουν ότι η περίοδος της οθωμανικής κυριαρχίας ήταν ιδεώδης και ότι – ούτε λίγο ούτε πολύ – οι πρόγονοί μας κακώς εξεγέρθηκαν στους Τούρκους!
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις σ΄αυτή την διαστρεβλωτική προσέγγιση της ιστορίας. Άνθρωποι που με γνησιότητα και άδολο πατριωτισμό καταθέτουν τις δυνάμεις τους, στρατευόμενοι στην προσπάθεια διαφύλαξης της εθνικής κληρονομιάς και της ιστορικής αυτοσυνειδησίας. Με τα μελετήματά τους εντρυφούν στα γεγονότα και φέρνουν στο φως λιγότερο γνωστά περιστατικά, που συγκινούν, αλλά και εμπνέουν τους σημερινούς Έλληνες. Διαβάζω, για παράδειγμα, στο βιβλίο του π. Ιωακείμ Καραχρήστου “Ελπίδα και στήριγμα” (σελ. 124) το παρακάτω συγκλονιστικό γεγονός:
Τετρακόσιοι πενήντα Έλληνες, εγκατεστημένοι στις Ινδίες, άμα κηρύχθηκε η Επανάσταση κίνησαν με τα πόδια και μέσω Αφγανιστάν, Περσίας, Ρωσίας και Ευρώπης, παλεύοντας με θεριά και εχθρούς, ήρθαν στην Ελλάδα να πολεμήσουν. Λίγοι απ’ αυτούς σώθηκαν…
Μπορούμε να φανταστούμε τις απίστευτες δυσκολίες που δοκίμασαν κατά τη διάρκεια αυτού του μακρινού ταξιδιού; Δυσκολίες τις οποίες αψήφησαν προκειμένου να σταθούν στο πλευρό της πατρίδας και τελικώς οι περισσότεροι θυσίασαν τη ζωή τους στον υπέροχο αγώνα του ξεσηκωμού. Η φλόγα της φιλοπατρίας έκαιγε τις ψυχές τους και έγιναν οι ίδιοι ολοκαύτωμα προκειμένου ο τόπος μας να γνωρίσει την πολυπόθητη ελευθερία.
Εναπόκειται σ’ εμάς – σύμφωνα με την προτροπή του Γέροντος του Μοριά – να ισάσουμε και να στολίσουμε τον τόπο που εκείνοι απευθέρωσαν. Καλούμαστε, κατ’ ουσίαν, εμπράκτως να μιμηθούμε τη θυσιαστική στάση ζωής και την αγνή φιλοπατρία τους. Διότι όπως η αληθινή τιμή των αγίων απονέμεται με τη μίμησή τους, έτσι και η τιμή στους ήρωες προγόνους αποδίδεται με τη μίμηση της συμπεριφοράς τους.
Μέχρι τώρα δεν τα καταφέραμε και πολύ καλά. Αποδειχθήκαμε μάλλον κατώτεροι των προσδοκιών των προγόνων μας. Θα φανεί αν έχουμε τα αποθέματα να κάνουμε κάτι διαφορετικό από δω και πέρα. Ας το ελπίσουμε.
Ετικέτες: επανάσταση, π. Ιωακείμ Καραχρήστος
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.