21 Μαρτίου, ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση.
H 21 Μαρτίου έχει οριστεί να γιορτάζεται ως ημέρα της ποίησης και αυτό δεν είναι τυχαίο. Την ίδια μέρα είναι η εαρινή ισημερία. Ίση μέρα , ίση νύχτα. Ισορροπία σε φως και σκοτάδι.
Σήμερα στο σχολείο δεν υπάρχει ισορροπία. Λείπουν το συναίσθημα και οι ευαισθησίες και επικρατεί σε όλα τα επίπεδα η νοησιαρχία, Απευθύνεται κυρίως στο νου και ελάχιστα στις αισθήσεις και στο συναίσθημα. Η ποίηση μπορεί να συμβάλει σε αυτό γιατί είναι δημιουργός συγκίνησης. Μετά ο νους μπορεί να επέμβει βάζοντας σε τάξη το συναίσθημα.
Η ποίηση δεν μπορεί να θεωρηθεί μάθημα, όπως τα άλλα σχολικά μαθήματα.. Είναι τέχνη και η τέχνη δεν πλησιάζεται με συνταγές. Δεν μπορεί κάποιος να διδαχθεί να γίνει ποιητής. Ποιητής γίνεσαι από εσωτερική ανάγκη. Αυτό που μπορούμε και πρέπει να μάθουμε είναι να απολαμβάνουμε καλύτερα την ποίηση.
Η γλώσσα στην ποίηση διαφέρει από τη γλώσσα της καθημερινής επικοινωνίας. Εδώ φαίνεται η δύναμη, ο πλούτος και η μαγεία των λέξεων που ξεφεύγουν από την καθημερινή τους χρήση. «Η γλώσσα στην ποίηση λέει ο Σεφέρης χορεύει , ενώ στον πεζό λόγο περπατά».
Πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί για την ποίηση. Εγώ μόνο θα αντιγράψω ότι κατά τον Έλιοτ είναι μια ανώτερη διασκέδαση, κατά τον Βαλερύ το ανάπτυγμα ενός επιφωνήματος, κατά την Κική Δημουλά ένα ματσάκι από λέξεις αρωματικές και μη. Αν δούμε την 4η ερμηνεία στο λεξικό του Μπαμπινιώτη θα διαβάσουμε ²²οτιδήποτε φέρει αρετές όπως η αρμονία, η ομορφιά, η φαντασία. … Με αυτή λοιπόν την έννοια η ποίηση είναι μέσα μας και γύρω μας. Μπορεί να είναι τα συναισθήματα που μας προκαλεί το κελάιδισμα ενός πουλιού, η θέα ενός αγριολούλουδου, ο νυχτερινός, έναστρος ουρανός και τόσα άλλα.
Στην εποχή μας μπορεί να μας ωφελήσει σε τίποτα η ποίηση; Η Κική Δημουλά λέει: «Πιστεύω ότι βοηθάει, όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σ’ένα έρημο ξωκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους.. Ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σ έναν ωκεανό λύπης. Δεν είναι λίγο.»
Κορκοβέλου Ειρήνη