από την/ον Τσάπρα Κωνσταντία·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΕΝΤΕΚΑ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ, ΛΙΛΗ ΛΑΜΠΡΕΛΛΗ
Οι μαθητές της Α΄ Γυμνασίου του 3ου Γυμνασίου Ρόδου μελετούν το βιβλίο της Λ. Λαμπρέλλη “Έντεκα μέρες του Απρίλη” και συνδιαλέγονται με το κείμενο. Οι πρώτες μας δραστηριότητες..εν αναμονή της συνάντησής μας με την συγγραφέα..
Περίληψη: Μικρό χρονικό μιας μεγάλης στιγμής της Ελληνικής Επανάστασης και της ευρωπαϊκής ιστορίας: εννιά μέρες πριν και δυο μέρες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου μέσα από τη ματιά ενός εφήβου, του Μάρκου, του Γελεκτσή που σπρώχτηκε με τη βία στην ενηλικίωση εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1826.
από την/ον Τσάπρα Κωνσταντία·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Όλα τα πήρε το καλοκαίρι (Ο. Ελυτης)
Όλα τα πήρε το καλοκαιρι” του Οδυσσέα Ελύτη, ένα ποίημα αγαπημένο, φωτεινό, με στοιχεία απο το ελληνικό καλοκαιρι, την ορθοδοξία, το ελληνικού τοπίο, τον έρωτα, με την ιδιαίτερη γεωμετρία των στίχων του ποιητή.. Οι μαθητ@ς του Α4/Α5 και ο αοιδός-μαθηματικός μας Παναγιώτης Αδαμόπουλος προσεγγίσαμε πολύπλευρα το ποίημα: Στην αρχή τα παιδιά μίλησαν για το τι σημαίνει για τα ιδια ο τίτλος “Ολα τα πήρε το καλοκαιρι”, στη συνεχεια σε ομάδες οπτικοποιήσαν τους στίχους σε κολαζ ή ντιστοιχώντας νοηματα του κειμένου με εικόνες της φύσης.
Επίσης, παίξαμε το παιχνιδι του διπλωμένου χαρτιού στην κουβεντούλα (το αποτέλεσμα ήταν ξεκαρδιστικό αλλά και πολύ πετυχημένο).
Μια ομάδα ασχολήθηκε με την τέχνη του καλλιγραμματος (μελετώντας την περσινή δράση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης),
δημιουργήσαμε την ταυτότητα του ποιητή και τέλος φτιάξαμε ένα βιντεάκι με εικόνες και στίχους με την μελωδική αποτύπωση του ποιήματος απο τον Παναγιώτης Αδαμόπουλος
Ποιο θέμα πραγματεύεται ο συγγραφέας;; Συμβουλευτείτε τις παρακάτω φωτογραφίες για την καλύτερη κατανόηση της ενότητας. Σας θυμίζει κάποιο πρόσφατο πρόβλημα στις ελληνικές θάλασσες;
από την/ον Τσάπρα Κωνσταντία·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΝΕΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ , Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Σαν αφόρμηση προβάλλουμε στους μαθητές την ταινία ” «Τα Παιδιά της Χορωδίας»
https://www.youtube.com/watch?v=FNxSEa7jxXU
και ζητάμε από τους μαθητές να απαντήσουν στις παρακάτω ερωτήσεις:
1) Γράψτε την περίληψη της ταινίας ενημερώνοντας τους συμμαθητές σας για το πού και πότε διαδραματίζονται τα γεγονότα και ποιοι οι κυριότεροι ήρωες.
2) Ποια η συμπεριφορά των παιδιών στην τάξη.
3)Πώς συμπεριφέρεται ο δάσκαλος της μουσικής στα παιδιά; Με ποιον τρόπο τα προσεγγίζει; Θυμίζει τις μεθόδους παιδαγωγικής που εφαρμόζονται στο οικοτροφείο;
4) Σε ποιες τιμωρίες υποβάλλονται οι μαθητές για τα παραπτώματά τους ;Ισχύει το ίδιο στο εκπαιδευτικό σας σύστημα, όπως το βιώνετε τα χρόνια της φοίτησής σας;
5)Η συμμετοχή στη χορωδία ποια αλλαγή φέρνει στη συμπεριφορά των παιδιών;
6)Πώς θα χαρακτηρίζατε το εκπαιδευτικό σύστημα της ταινίας;
Α) αυταρχικό β) φιλελεύθερο
7) Δώστε έναν άλλο τίτλο στην ταινία. Ποια σκηνή σας εντυπωσίασε και γιατί;
8)Σαν σκηνοθέτες , δώστε ένα διαφορετικό τέλος στην ταινία.
9)Ποιες ομοιότητες παρατηρείτε ανάμεσα στην ταινία και το απόσπασμα του Ν. Καζαντζάκη « Νέα Παιδαγωγική»;
Ο ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859, σ’ ένα αρχοντικό της Πλάκας. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του Μεσολογγίου. Χάρη στη φιλομάθειά του, αλλά και στις οικονομικές δυνατότητες που είχαν οι γονείς του, σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη συνέχεια Ιστορίας της Τέχνης στη Λειψία, στη Δρέσδη και στο Βερολίνο.Από το 1889 ως το 1897 υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Εστία, που ο ίδιος μετέτρεψε σε εφημερίδα το 1894. Την ίδια περίοδο ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά Εθνική Αγωγή και Μελέτη, καθώς και το ετήσιο Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος. Το 1899 μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα ίδρυσαν το Σύλλογο προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, που εξέδωσε λογοτεχνικά έργα, λαογραφικές και άλλες μελέτες. Το 1901 ίδρυσε τις σχολικές βιβλιοθήκες και το 1908 το εκπαιδευτικό μουσείο. Συνέβαλε, επίσης, στην ανέγερση του Οίκου Τυφλών, της Σεβαστοπούλειας Επαγγελματικής Σχολής και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας.Από το 1914 ως το 1923 διετέλεσε τμηματάρχης Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας και στην εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το 1924, υπό τη διεύθυνσή του, οργανώθηκε το Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών. Έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της το 1926, διατέλεσε ο πρώτος Γραμματέας των Δημοσιευμάτων του Ιδρύματος (1926-1928) και τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών.Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1879 με ποιήματά του στα περιοδικά Ραμπαγάς και Μη Χάνεσαι. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο Ιστοί Αράχνης, η σταδιοδρομία του, όμως, ως νέου ποιητή άρχισε το 1884 με τη συλλογή Ειδύλλια.Ποιητής της νέας αθηναϊκής σχολής -όπως και ο Κωστής Παλαμάς, με τον οποίο υπήρξε στενός φίλος- χρησιμοποίησε τη δημοτική γλώσσα από τις πρώτες του δημιουργίες και άντλησε στοιχεία από τα δημοτικά τραγούδια και τη λαϊκή παράδοση. Ως πεζογράφος, χρησιμοποίησε αρχικά την καθαρεύουσα, για να στραφεί κι εκεί αργότερα στη δημοτική, με το διήγημά του Το βοτάνι της αγάπης (1901).Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 1951, στην Κηφισιά.
O παππούς και το εγγονάκιO παππούς είχε γεράσει πολύ. Τα πόδια του δεν τον πήγαιναν, τα μάτια του δεν έβλεπαν, τ’ αυτιά του δεν άκουγαν. Δόντια δεν είχε. Κι όταν έτρωγε, του χυνόταν το φαγητό. O γιος του και η νύφη του δεν τον έβαζαν πια μαζί τους στο τραπέζι, αλλά του ’διναν να φάει πάνω στη μεγάλη χτιστή χωριάτικη θερμάστρα όπου πλάγιαζε.Κάποτε που του βάλανε να φάει στο πήλινο πιάτο, του ξέφυγε από τα χέρια, έπεσε κι έσπασε. Η νύφη του άρχισε τότε να τον μαλώνει πως όλα τα χαλάει στο σπίτι και σπάει τα πιάτα. Τέλος του είπε πως αποδώ και πέρα θα του ‘διναν να τρώει στην ξύλινη γαβάθα. O παππούς αναστέναξε μόνο και δεν είπε τίποτα.Μια μέρα ο άντρας με τη γυναίκα του παρακολουθούσαν που ο γιος τους μαστόρευε κάτι σκαλίζοντας ένα μικρό κούτσουρο. O πατέρας λοιπόν τον ρώτησε:«Τι φτιάχνεις εκεί, Μίσα;».Κι ο Μίσα απαντά:«Φτιάχνω μια μεγάλη γαβάθα, πατερούλη. Όταν εσύ κι η μάνα μου γεράσετε, θα σας ταΐζω σ’ αυτήν τη γαβάθα».O άντρας κι η γυναίκα του κοιτάχτηκαν και δάκρυσαν. Νιώσανε ντροπή που είχαν προσβάλει τον παππού. Κι από τότε τον βάλανε να τρώει μαζί τους στο τραπέζι και τον πρόσεχαν όπως πρέπει.Λ. Τολστόι, Διηγήματα, μύθοι και παραμύθια, μτφρ. Π. Ανταίος, Ωκεανίδα
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ :O μεγάλος Pώσος συγγραφέας Λέων Νικολάγιεβιτς Τολστόι γεννήθηκε το 1828 στη Γιάσναγια Πολιάνα και πέθανε το 1910 στο Αστάποβο. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια ευγενών γαιοκτημόνων, αλλά μικρός έχασε τους γονείς του και μεγάλωσε κοντά σε συγγενείς οι οποίοι φρόντισαν να του δώσουν μεγάλη μόρφωση. Σπούδασε και μιλούσε πολλές γλώσσες, ταξίδεψε στην Ευρώπη και επηρεάστηκε από τα έργα του Μοντεσκιέ και του Ρουσό. Νέος εντάχτηκε στο ρωσικό στρατό και πολέμησε με ανδρεία στον Κριμαϊκό πόλεμο. Επιστρέφοντας εγκαταστάθηκε στην πατρική γη, παντρεύτηκε, απόκτησε 13 παιδιά και αφοσιώθηκε στη συγγραφή και στους κοινωνικούς αγώνες. O Τολστόι ως συγγραφέας και στοχαστής οραματίζεται μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης, απορρίπτει τη βία, υποστηρίζει την πειθώ ως μέσο πάλης και προτείνει την επιστροφή στον αγροτικό τρόπο ζωής. Κορυφαία μυθιστορήματά του είναι Πόλεμος και Ειρήνη, η Άννα Καρένινα και η Ανάσταση· έγραψε και πολλά διηγήματα, θεατρικά έργα, μύθους, παραμύθια και δοκίμια.
ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΙΔΗ: Είναι ένα μικρό διήγημα όπου συναντάμε τα βασικά χαρακτηριστικά του είδους: πλοκή, κορύφωση σε ένα καίριο γεγονός, λιτότητα εκφραστικών μέσων. Το κείεμνο περιέχει και στοιχεία παραμυθιού (δεν δηλώνεται ο τόπος, ο χρόνος, υπάρχει γοργή δράση με ρηματική διατύπωση και διδακτικό μήνυμα: Όποια συμπεριφορά δείχνει κάποιος προς τους γέροντες γονείς του, την ίδια θα έχει πιθανον και από τα παιδιά του .
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ:
Τα άτομα της τρίτης ηλικίας (γέροντες) και οι ανάγκες τους (φροντίδα, κατανόηση, αγάπη).
Η σκληρότητα που δείχνουν κάποτε οι άνθρωποι απέναντι στους γέροντες γονείς τους.
Η γεροντική ηλικία (και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν) αποτελεί ένα φυσιολογικό στάδιο στον κύκλο της ζωής. http://ebooks.edu.gr/
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ:
Οι γονείς του Μίσα συμπεριφέρονται με σκληρότητα και απαξιωτικά στον παππού. Όχι μόνο δε δείχνουν σεβασμό και κατανόηση για τα προβλήματά του και δεν τον βοηθούν, αλλά τον μαλώνουν, τον προσβάλλουν, τον θέτουν στο περιθώριο και τον επιπλήττουν που έσπασε το πιάτο. Ο παππούς, έχοντας συναίσθηση της αδυναμίας του, αντιμετωπίζει καρτερικά τη σκληρή αυτή στάση. Αισθάνεται άσχημα, αλλά δεν έχει ούτε το κουράγιο, ούτε τη δύναμη να αντιδράσει και έτσι αποδέχεται τις προσβολές και τις επιπλήξεις αναντίρρητα.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ: Ο μικρός Μίσα κατασκεύαζε κάτι με ένα κούτσουρο και, όταν οι γονείς του τον ρώτησαν τι ήταν αυτό που έφτιαχνε, εκείνος τους είπε ότι έφτιαχνε μια ξύλινη γαβάθα, για να τους ταΐζει όταν θα γεράσουν.Έτσι, οι γονείς αντιλαμβάνονται το λάθος τους και αλλάζουν συμπεριφορά απέναντι στον ηλικιωμένο.
ΤΡΕΙΑ ΗΛΙΚΙΑΚΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ:
Στο διήγημα παρουσιάζονται οι τρεις ηλικίες του ανθρώπου (η παιδική, η ηλικία της ωριμότητας και η γεροντική) με κάποια γνωρίσματα:
α. Παιδική ηλικία: Ο Μίσα μιμείται τους γονείς του και ετοιμάζεται από τώρα για τη στάση που θα κρατήσει απέναντί τους όταν εκείνοι θα έχουν γεράσει και αυτή είναι η στάση που κρατάνε εκείνοι απέναντι στον παππού. Πράγματι τα παιδιά έχουν την τάση να μιμούνται τους μεγάλους , καθώς οι τελευταίοι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς.
β. Μέση ηλικία: Η ηλικία της δημιουργίας και των ευθυνών. Υπογραμμίζεται η εξουσιαστική συμπεριφορά και η αλαζονεία των ανθρώπων αυτής της ηλικίας στους ανήμπορους γέροντες που εξαρτώνται κυρίως οικονομικά από αυτούς, χωρίς να σκέφτονται ότι κάποτε και οι ίδιοι θα γεράσουν.
γ. Γεροντική ηλικία: Στο διήγημα προβάλλεται η αδυναμία των γηρατειών για δράση και δημιουργία που έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή τους και η έλλειψη αντίδρασης στη σκληρή συμπεριφορά των παιδιών τους: ο παππούς ζει παραπεταμένος σε μιαν άκρη του σπιτιού και ανέχεται αδιαμαρτύρητα και με πόνο την προσβλητική συμπεριφορά του γιου του και της νύφης του.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ:
Ο αφηγητής είναι παντογνώστης και δεν ταυτίζεται με κάποιο πρόσωπο της ιστορίας , η αφήγηση γίνεται σε γ΄ενικό πρόσωπο κια η εστίαση είναι εξωτερική. Ακούγονται οι φωνές του πατέρα και του παιδιού (σε ευθύ λόγο) και η φωνή της νύφης (σε πλάγιο λόγο).
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ:
Περιγραφή: Περιγράφεται η σωματική αδυναμία του παππού (Τα πόδια του…χυνόταν το φαγητό)
β) Διάλογος: Άμεσος διάλογος ανάμεσα στο Μίσα και στον πατέρα του και έμμεσος , όταν ο αφηγητής παρουσιάζει τα λόγια της νύφης προς τον παππού.
ΓΛΩΣΣΑ: Απλή , δημοτική με κυριαρχία του ρήματος
ΥΦΟΣ : απλό , λιτό
ΗΘΟΓΡΑΦΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ:
ΠΑΠΠΟΥΣ: υπομονετικός, καρτερικός, αδύναμος λόγω ηλικίας, δεν αντιδρά στην άσχημη συμπεριφορά των παιδιών του.
ΠΑΙΔΙΑ: σκληροί, απαξιωτικοί, μειώνουν τον παππού στο τέλος όμως ο σεβασμός και η φροντίδα επανέρχονται για το πρόσωπο του παππού.
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΙΣΑ: αφελής, μιμείται άθελά του τη συμπεριφορά των γονιών του, το πρόσωπο- κλειδί για τη μεταστροφή της συμπεριφοράς των γονέων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
