Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών – 25 ΝΟΕΜΒΡΗ

«Η βία έχει πολλές μορφές, άλλες φορές είναι σωματική, άλλες φορές λεκτικήψυχολογικήοικονομική»

«Πότε σταμάτησε να σου φέρεται σαν πριγκίπισσα;»

 η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, κάθε στιγμή, είτε μένει σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, είτε στο παλάτι της παραμυθοχώρας. Το θέμα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ για να βοηθήσεις.

          

              

 

 

Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών γίνονται επετειακά αφιερώματα, έρευνες, αναφορές. Ωστόσο, οι γυναίκες που έχουν βιώσει και βιώνουν βία θέλουν βοήθεια, προσοχή και φροντίδα, κάθε μέρα. Η κοινωνιολόγος και συντονίστρια της γραμμή SOS 15900, Κατερίνα Πολιτσίδου, «αυτήν την ημέρα όλοι ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα. Καλό θα ήταν όμως να μην το αφήνουμε, να υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση, αλλά και συχνότερες δράσεις κυρίως για την πρόληψη».
Εξάλλου, η βία δεν έχει κοινωνική τάξη, χρώμα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, ηλικία. Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία που έχει στη διάθεση της η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων. Δεν διαπιστώνεται κάποιο συγκεκριμένο προφίλ των δραστών καθώς μπορεί να ανήκουν σε οποιαδήποτε κοινωνικοοικονομική τάξη, ηλικιακή ομάδα, υπηκοότητα και μορφωτικό επίπεδο. διαβαστε το υπόλοιπο άρθρο , εδώ…..

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ:

«Χρειαζόμουν τη δουλειά»

Διανύοντας τους πρώτους μήνες σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, η πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας, αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόσκληση να ταξιδέψει για ένα συνέδριο. Το γεγονός ότι μαζί της θα ταξίδευαν 4 άνδρες συνάδελφοι, μεταξύ των οποίων και ο διευθυντής της, της προκαλούσε εκνευρισμό, καθώς θεωρούσε πως η ίδια δεν «χωρούσε» στην παρέα.

Αρχικά πίστεψε πως διαψεύστηκε, καθώς οι συνάδελφοί της την συμπεριέλαβαν σε μια ομαδική συζήτηση με ανταλλαγή μηνυμάτων, γεγονός που της επέτρεπε να βλέπει όλα τα σχόλια που έκαναν για τις γυναίκες που βρίσκονταν στο συνέδριο και τα οποία ήταν υποτιμητικά και σεξιστικά. Τα άλλοτε περιφρονητικά και άλλοτε με σεξουαλικό υπονοούμενο σχόλια συνεχίστηκαν, μέχρι που κάποια στιγμή είδε και το όνομά της να αναφέρεται σε αυτά

Ένιωσε αμήχανα, όμως το μοιράστηκε με δυο γυναίκες συναδέλφους της, αναζητώντας αλληλεγγύη, αλλά εκείνες τη συμβούλευσαν να το αντιμετωπίσει με χιούμορ και να μην είναι τόσο «σφιγμένη». Έτσι, εκείνη σιώπησε, ενώ οι άνδρες συνάδελφοί της διατηρούν ως και σήμερα τις υψηλόβαθμες θέσεις τους στην εταιρεία.

«Αισθάνομαι ακόμη άσχημα και ο λόγος είναι η 7χρονη κόρη μου. Προσπαθώ να της διδάξω ότι πρέπει να υψώνει το ανάστημά της για ό,τι θεωρεί σωστό, όμως όταν χρειάστηκε εγώ δεν το έκανα», λέει…..