Συνεχίζω να δημοσιεύω περιπτώσεις μελέτης των ομάδων εργασίας του σεμιναρίου για την πρόληψη της χρήσης ουσιών με τίτλο: «από την Ιθάκη του Καβάφη στην Ιθάκη του ΚΕΘΕΑ», που διοργάνωσε η Δ/νση Δ/θμιας Εκπ/σης Πέλλας το Δεκέμβριο του 2012. Οι προηγούμενες δημοσιεύσεις που αναφέρονται σε άλλες περιπτώσεις είναι διαθέσιμες στην κατηγορία «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ».
Παρακάτω παραθέτω την περίπτωση του Αναστάση 41 ετών, στην οποία εργάστηκαν οι 5 υπο-ομάδες των 20 συμμετεχόντων εκπαιδευτικών. Η εργασία των υπο-ομάδων ήταν να βοηθήσουν, τον Αναστάση ως σύμβουλοί του, να αποφασίσει για την υγεία του. Να σημειώσουμε ότι ο Αναστάσης είναι της γενιάς των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών και επομένως η συμβουλευτική αφορά τους ίδιους και όχι τους μαθητές τους.
Με την ολοκλήρωση των εργασιών τους, τα μέλη των 5 υπο-ομάδων είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα της εργασίας τους με παίξιμο ρόλων, μέσω γραπτού περιγραφικού κειμένου, ή μέσω σεναρίου.
ο Αναστάσης 41 ετών μονολογεί
Είμαι ο Αναστάσης, στα 41. Εργάζομαι σε μια αλλαντοβιοτεχνία. Παράλληλα, για κάποιες ώρες, εργάζομαι και στο κρεοπωλείο ενός ξαδέλφου μου για να συμπληρώνω το εισόδημά μου. Από τότε που έκλεισε το φασονάδικο στο οποίο δούλευε η Νίκη, η γυναίκα μου, αναγκάστηκα να έχω δύο δουλειές. Καλύτερα όμως η Νίκη να μη δουλεύει. Τουλάχιστον κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, προσέχει τα παιδιά και περιποιείται τη μάνα μου. Η κυρα-Ασπασία μένει πια μαζί μας. Πού να ζήσει μόνη της με το Αλτσχάιμερ που τη βρήκε. Ο γιος μου ο Γιώργος πάει στην Β’ Λυκείου και η κόρη μου η Άσπα στην Γ΄ Λυκείου. Τα παιδιά διαβάζουνε, δεν μπορώ να πω. Και τα καταφέρνουν πολύ καλά. Είναι άριστοι και οι δύο. Αλλά έχουν έξοδα και από τη άλλη, τι θα κάνουν τόσοι μορφωμένοι; Του τόπα του Γιώργου, νάρθει να δουλέψει μαζί μου, το αφεντικό τον χρειάζεται. Να πάει σε δύο-τρία χρόνια φαντάρος και μετά δουλειά. Όταν οι συμμαθητές του θα πάρουν το πτυχίο τους (αν το πάρουν), αυτός θα έχει ένα καλό ποσό για να κάνει δική του δουλειά. Και η Άσπα, ας πάει στης κουνιάδας μου το μοδιστράδικο. Η Αλίκη ράβει τουαλέτες. Όλες οι γυναίκες της καλής κοινωνίας την προτιμούν. Βγάζει πολύ-πολύ περισσότερα από εμένα. Τον άντρας της, τον Νώντα, που είναι σχολικός φύλακας, τον έχει για τα θελήματα. Αυτή κάνει κουμάντο. Ας πάει εκεί η Άσπα, κι αν μάθει καλά τη δουλειά, τότε θα προκόψει όσο η θεία της κι ακόμα περισσότερο. Εξ άλλου η Αλίκη παιδιά δε έχει. Έχει ανίψια.
Τους τελευταίους μήνες προσπαθώ να το κόψω το τσιγάρο. Μου το συνέστησε ο καρδιολόγος μου, που παρακολουθεί την πίεσή μου. Τελευταία μου βρήκε και αρρυθμίες στην καρδιά. Ίσως να είναι από το τσιγάρο, μου είπε. Η γυναίκα μου δε ξέρει τίποτε. Άσε καλύτερα, δε χρειάζεται να ζορίζεται και αυτή. Πάντως σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι ένας πρώτος ξάδελφός μου, επτά χρόνια μικρότερός μου, έκανε μπαλονάκι τον περασμένο μήνα. Η γυναίκα μου, μου τόπε μια-δυο φορές: “Κόψε το τσιγάρο, δίνεις κακό παράδειγμα και στα παιδιά”.
Ουφ! Αρκετά με αυτές τις σκέψεις. Χωρίς να το καταλάβω το γέμισα πάλι το τασάκι. Δε έμεινε και κανένας από την παλιά παρέα. Όλοι πια έχουνε δουλειές, έχουνε οικογένειες, τρέχουνε. Που είναι εκείνα τα χρόνια που πηγαίναμε για ψάρεμα με τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, που στήναμε τα αντίσκηνα και διανυκτερεύαμε δίπλα στο κύμα. Μια φορά πήγα για ψάρεμα μόνος μου. Δεν το γουστάρω καθόλου το ψάρεμα μόνος μου
Σημείωση: Τα προϊόντα της εργασίας των ομάδων τα συγκέντρωσα, τα κωδικοποιώ και τα αναλύω. Όταν ολοκληρωθεί η όλη η διαδικασία, θα ανακοινώσω τα αποτελέσματα στο παρόν blog.