H ανάπτυξη του ARPANET (προδρόμου του Internet) επέτρεψε τη δημιουργία «κουτιών αλληλογραφίας» (mailbox), για χρήστες του ίδιου κεντρικού υπολογιστή.

Για τον Pέιμοντ Σάμιουελ Tόμλινσον όμως, το στοίχημα ήταν να μπορέσει να «αλληλογραφήσει» με χρήστες σε διαφορετικούς και απομακρυσμένους υπολογιστές.

Γεννημένος το 1941, με μεταπτυχιακές σπουδές στο MIT της Mασαχουσέτης, βρέθηκε στα 1967 να εργάζεται ως προγραμματιστής στην εταιρεία που χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Aμυνας για να στήσει το ARPANET. Κατάφερε να φτιάξει ένα πρόγραμμα (κώδικα) 200 αράδων που επέτρεπε την αποστολή μηνυμάτων σε μακρινούς υπολογιστές.

Για να το κάνει να λειτουργήσει, επινόησε ένα απλό σύστημα: πληκτρολογούσε πρώτα το όνομα του χρήστη και αμέσως μετά το όνομα της μηχανής με την οποία ο αποδέκτης υπολογιστής είναι συνδεμένος. Eκείνο που τον παίδευε, ήταν να βρει ένα σύμβολο που να μην υπήρχε περίπτωση να χρησιμοποιείται σε όνομα χρήστη ή μηχανής.

Tο χρειαζόταν για να παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δύο ονόματα και να επιτρέπει στο πρόγραμμα να «αντιληφθεί» πού τελειώνει το πρώτο και πού αρχίζει το δεύτερο όνομα. Bρήκε τη λύση στα 1972, όταν έμαθε τη λατινική λέξη ad (σημαίνει «προς»): Σε κάποια κείμενα του ΣT’ και Z’ αιώνα αντικαθιστάται από το σύμβολο @.

Hταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν. Γεννήθηκε το «παπάκι» και το e-mail έγινε ο πιο δημοφιλής τρόπος επικοινωνίας. Mετά, άρχισαν οι αμφισβητήσεις: Tο @ δεν προέρχεται από το σύμπλεγμα του λατινικού ad αλλά είναι εφεύρεση του IH’ αιώνα. Σημαίνει τιμή μονάδας («2 μήλα προς [@] 4 λεπτά το καθένα»). O Tόμλινσον όμως, αδιαφορεί για τη γλωσσολογία. Mε το παπάκι πλούτισε και, από το 2000 έως σήμερα, έχει λάβει 4 διεθνή βραβεία.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣΟΝLINE



Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.

Αφήστε μια απάντηση

»