Το ιστολόγιό μας

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας (ενότητα 7) αναζητήσαμε στο διαδίκτυο πίνακες Ελλήνων ζωγράφων και περιγράψαμε όσους μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Ένας από αυτούς, ο πίνακας “Επιβάτες λεωφορείου” της ζωγράφου Μαρίας Κοκκίνη. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α3.

Αγαπημένη μου φίλη Έλενα,

Τι κάνεις; Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που έχουμε να μιλήσουμε, αλλά τώρα βρήκα την ευκαιρία να σου στείλω αυτό το μήνυμα με αφορμή έναν πίνακα ζωγραφικής. Στο διαδίκτυο σήμερα ψάχνοντας για μια εργασία πίνακες Ελλήνων ζωγράφων, στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας, έπεσε το μάτι μου σε έναν πανέμορφο πίνακα της καλλιτέχνιδας Μαρίας Κοκκίνη.

Ο συγκεκριμένος πίνακας έχει τίτλο «Επιβάτες λεωφορείου» και ανήκει στη μοντέρνα τέχνη, παρουσιάζοντας ένα καθημερινό θέμα. Πιο συγκεκριμένα, οι αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου  σε αντίθεση με το γκρι  προκαλούν στον δέκτη εντύπωση, που στηρίζεται στην αντίθεση των χρωμάτων. Στο έργο αυτό απεικονίζονται επιβάτες λεωφορείου, δύο από τους οποίους είναι άντρες και είναι παρόμοια ντυμένοι με επίσημο κοστούμι σαν να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Πίσω από αυτούς, οι οποίοι στέκονται όρθιοι, διακρίνονται τα περιγράμματα δύο γυναικών και ενός άντρα, που κάθονται στις θέσεις του λεωφορείου. Το θέμα του έργου θεωρώ ότι ανταποκρίνεται στην καθημερινότητα των ανθρώπων μιας μεγαλούπολης, αφού οι περισσότεροι κάτοικοί της μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό  που με εξέπληξε ιδιαίτερα είναι τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένος ο πίνακας, μια και είναι ελαιογραφία σε ξύλο. Όλα αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι πρόκειται για ένα έργο σύγχρονης τέχνης. Άλλωστε χρονολογείται στις 10 Αυγούστου του 2015.

Σε παροτρύνω να επισκεφθείς την ιστοσελίδα της ζωγράφου και να τον απολαύσεις κι εσύ που είσαι φιλότεχνη. Περιμένω τις εντυπώσεις σου. Σ΄ αφήνω τώρα, γιατί θα πάω στο φροντιστήριο.

Σε φιλώ!

Παναγιώτα Μ.

Γεια σου Αντωνία!

Τις τελευταίες μέρες στο σχολείο ασχολούμαστε με την τέχνη της ζωγραφικής. Αναζητήσαμε στο διαδίκτυο έργα Ελλήνων ζωγράφων και μιας  που ένα από αυτά μου άρεσε, το θεώρησα πολύ καλή ευκαιρία να σου στείλω αυτό το e-mail.

Ο πίνακας ονομάζεται «Επιβάτες λεωφορείου» και είναι έργο της Μαρίας Κοκκίνη. Ζωγραφισμένος πάνω σε ξύλο, αποτελεί μία από τις καλύτερες ελαιογραφίες της. Τον τελείωσε στις 10 Αυγούστου του 2015. Στον πίνακα διακρίνουμε, πρώτα απ’ όλα, δύο ανθρώπους. Είναι ψηλοί, με μακριά πόδια, χέρια, λαιμό και σώμα. Φορούν μαύρα παπούτσια και μαύρη γραβάτα. Είναι ντυμένοι με γκρι κοστούμι, αλλά ο ένας στα δεξιά φοράει καρό παντελόνι, ενώ ο άλλος στα αριστερά φοράει καρό σακάκι. Τα καπέλα τους είναι γκρι με μια μαύρη ρίγα. Τα κεφάλια τους είναι κάπως στρογγυλά και γέρνουν προς τα δεξιά. Έχουν μεγάλα εκφραστικά μάτια, τρίγωνη μύτη και ένα ελαφρύ χαμόγελο στα μικρά τους χείλη. Κρατιούνται από τις χειρολαβές του λεωφορείου και πίσω τους υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται στα καθίσματα.

Ο πίνακας αυτός μου αρέσει, γιατί με τα έντονα χρώματά του και τις παραστατικές του μορφές  σου δημιουργεί την αίσθηση πως είσαι μέσα στο λεωφορείο και ταξιδεύεις μαζί τους. Πολύ θα ήθελα στο επόμενο e-mail που θα λάβω από σένα να περιγράφεις τον αγαπημένο σου πίνακα ζωγραφικής, για να συγκρίνουμε τα γούστα μας.

Η φίλη σου,

Άννα Κ.

Γεια σου Χρήστο!

Σου στέλνω αυτό το e-mail, γιατί σήμερα στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας παρατηρήσαμε διάφορους πίνακες. Ένας από αυτούς μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Αυτός ο πίνακας έχει τίτλο «Επιβάτες λεωφορείου», έχει δημιουργηθεί πάνω σε ξύλο και είναι ελαιογραφία. Οι διαστάσεις του είναι 50Χ70.

Τον πίνακα τον φιλοτέχνησε η Μαρία Κοκκίνη, πριν από τέσσερα χρόνια, στις 10 Αυγούστου του 2015. Τα χρώματα που χρησιμοποίησε είναι φωτεινά και έντονα. Κυριαρχεί το κόκκινο. Η ζωγράφος ζωγραφίζει κυρίως γεωμετρικές γραμμές και σχήματα. Φαίνονται δύο άντρες που στέκονται μέσα σε ένα λεωφορείο. Οι άντρες λυγίζουν αρκετά το κεφάλι τους και μοιάζουν ανέκφραστοι. Το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζονται σε μια χειρολαβή περιμένοντας την επόμενη στάση. Είναι επίσημα ντυμένοι με κοστούμι, γραβάτα και καπέλο. Πολύς κόσμος είναι στη στάση έξω. Η ζωγράφος δε δείχνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, γιατί θέλει να τονίσει τους δύο άντρες.

Είναι ένας πρωτότυπος πίνακας και σου τον στέλνω για να τον δεις κι εσύ και να μου πεις τη γνώμη σου.

Τα λέμε!

Δημήτρης Κ.

Γεια σου Δημήτρη!

Σήμερα θα σου περιγράψω τον πίνακα «Επιβάτες λεωφορείου» της Μαρίας Κοκκίνη, που είδα σε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Είναι ελαιογραφία σε ξύλο και έχει μέγεθος 50Χ70 εκ. Η ζωγράφος τον ολοκλήρωσε στις 10/8/2015, δηλαδή πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το γκρι και το κόκκινο. Ο πίνακας απεικονίζει δύο ανθρώπους να κρατιούνται από τις χειρολαβές ενός λεωφορείου, φοράνε γκρι πανωφόρια και παντελόνια, άσπρα πουκάμισα, μαύρες γραβάτες και μαύρα παπούτσια. Τα σώματά τους είναι ιδιαίτερα ζωγραφισμένα, το κεφάλι τους είναι στραμμένο στα δεξιά κι έχουν παράξενο και ύποπτο βλέμμα.  Προσωπικά πιστεύω ότι ο πίνακας είναι πολύ όμορφος και ιδιαίτερος, καθώς πρώτη φορά βλέπω αυτό το στιλ ζωγραφικής. Εμένα μου κίνησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Ελπίζω να σου αρέσει ο πίνακας που σου περιέγραψα.

Τα λέμε!

Ραφαήλ Μ.

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας (ενότητα 7) αναζητήσαμε στο διαδίκτυο πίνακες Ελλήνων ζωγράφων και περιγράψαμε όσους μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α4.

Γεια σου Δημήτρη!

Τι κάνεις; Ελπίζω να είσαι καλά. Πριν από λίγες μέρες στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας είδα έναν πίνακα στο διαδίκτυο που τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μου. Ξέρω ότι σου αρέσει ιδιαίτερα η τέχνη και ειδικά η ζωγραφική, γι΄αυτό σκέφτηκα να σου τον περιγράψω.

Ο πίνακας λέγεται «Βάρκες στον Σηκουάνα», του ζωγράφου Σπύρου  Παπαλουκά. Είναι ένα ιδιαίτερα επιβλητικό έργο, ίσως ένα από τα καλύτερα του καλλιτέχνη κατά τη γνώμη μου. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, καθώς και του μπλε αλλά και του πορτοκαλί. Στον πίνακα διακρίνονται άνθρωποι πάνω σε βάρκες, ενώ στο βάθος σπίτια και κάποιοι άνθρωποι που περπατάνε στον δρόμο. Οι εκφράσεις των προσώπων καθώς και λεπτομέρειες των ρούχων και του τοπίου δε φαίνονται, καθώς ο ζωγράφος επέλεξε να μην τις αποδώσει και προτίμησε να σχεδιάσει απλά τις σιλουέτες και το φόντο. Καταλαβαίνουμε όμως ότι οι κυρίες κρατάνε ομπρέλες, έχουν πιασμένα τα μαλλιά τους με λουλούδια στο πλάι και φοράνε κομψά φορέματα, ενώ οι άντρες πιο απλές ενδυμασίες, με πουκάμισα και παλτό, και ένας από αυτούς φοράει καπέλο. Στο βάθος οι άνθρωποι περπατάνε πηγαίνοντας ο καθένας στον προορισμό του, προσπερνώντας κτίρια και αυτούς που φαίνεται να χαλαρώνουν στις βάρκες.

Αυτός ο πίνακας μου αρέσει πολύ. Πρώτα απ’όλα τα χρώματα είναι πολύ όμορφα, ταιριάζουν μεταξύ τους και δίνουν μια χαλαρωτική αίσθηση σε όποιον τον κοιτάει. Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι χωρίς καν να μπορούμε να δούμε τα πρόσωπα, καταλαβαίνουμε πώς νιώθουν τα άτομα στην εικόνα.

Αυτά ήθελα να σου πω. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

Με αγάπη, Βασιλική Μπ.

Γεια σου Σοφία!

Καθώς έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω πληροφορίες για μια εργασία για το σχολείο, είδα έναν πολύ όμορφο πίνακα ζωγραφικής. Αφού ξέρω πως είσαι φιλότεχνη, είπα να σου περιγράψω αυτόν τον ιδιαίτερο πίνακα.

Βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Τράπεζας της Ελλάδος και ονομάζεται «Η κόρη με τα ρόδα». Δημιουργήθηκε από τον Γεώργιο Ιακωβίδη το 1917,  είναι ελαιογραφία σε καμβά και επικρατούν περισσότερο οι γήινες, πιο νουντ αποχρώσεις. Στο έργο απεικονίζεται μια νεαρή γυναίκα η οποία μυρίζει τα τριαντάφυλλα. Είναι μια ρομαντική σκηνή, η γυναίκα φοράει ένα μακρύ πολύ ανοιχτό ροζ φόρεμα με μια χρυσή κορδέλα στη μέση της. Είναι ελαφρά σκυμμένη επάνω από το στρογγυλό τραπέζι. Όταν κοιτάς τον πίνακα, αυτό που σου τραβάει την προσοχή είναι τα ρόδα, ενώ μεγάλη εντύπωση μου έκανε το πρόσωπο της κοπέλας, που δείχνει μια ανεξήγητη θλίψη.

Μου αρέσει πολύ αυτός ο πίνακας, επειδή τα χρώματα είναι πολύ κοντά στις προτιμήσεις μου, αλλά και επειδή μου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Αγάπη για τα λουλούδια αλλά και μια ανεξήγητη θλίψη. Πρέπει να φύγω τώρα, θα τα πούμε μετά…

Σε φιλώ!

Μαρία Μ.

Γεια σου Μαρία!

Πώς είσαι; Σου γράφω για να σου μιλήσω για έναν πίνακα που είδα κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Γλώσσας και μου άρεσε πολύ. Γι΄αυτό αποφάσισα να σου στείλω ένα μήνυμα γι΄αυτόν , μιας και είσαι λάτρης της τέχνης!

Ο πίνακας λέγεται «Μητρική Στοργή» και είναι έργο του Γεωργίου Ιακωβίδη, ο οποίος τον ολοκλήρωσε το 1889. Στον πίνακα παρατηρούμε μια νεαρή γυναίκα, με καστανά μαλλιά πιασμένα σε κότσο και με ένα φουλάρι τυλιγμένο στον λαιμό της. Επίσης φοράει ένα άσπρο από πάνω και μαύρο από κάτω φόρεμα και μια ποδιά. Κάθεται δίπλα σε ένα τραπέζι και κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά της. Το πρόσωπό της είναι γαλήνιο.  Κοιτάει το μωρό της γεμάτη στοργή και τρυφερότητα και το έχει σκεπάσει με μια κουβέρτα για να μην κρυώνει. Ο ζωγράφος δε μας δείχνει το πρόσωπο του μωρού, διότι δε χρειάζεται. Το πρόσωπο της μητέρας δείχνει στον θεατή τι θέλει να του πει ο καλλιτέχνης μέσω του έργου του. Απεικονίζει πόσο ωραίο είναι το συναίσθημα της μητρότητας.

Για τους παραπάνω λόγους μου αρέσει πολύ ο πίνακας αυτός. Περιμένω την απάντησή σου. Είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσει κι εσένα!

Σε φιλώ,

Μαριάνθη Μπ.

Γεια σου Μαρία!

Ελπίζω να είσαι καλά. Σου γράφω για έναν πίνακα που είδα στην Εθνική Πινακοθήκη. Ο πίνακας ονομάζεται «Τυφλός τραυματίας», είναι του 1850 και ο δημιουργός του είναι ο Θεόδωρος Βρυζάκης.

Είναι ζωγραφισμένος σε μουσαμά με λάδι. Το μέγεθός του είναι αρκετά μεγάλο κι έτσι τον κάνει πιο ρεαλιστικό, εκφραστικό και ζωντανό. Τα χρώματά του είναι γήινα και στο φόντο φαίνεται το ηλιοβασίλεμα. Χρησιμοποιήθηκαν σωστά οι τόνοι των χρωμάτων ανάλογα με τη θέση του ήλιου. Τον ρεαλισμό του έργου τον καταλαβαίνουμε επίσης από τα αληθινά γεγονότα που απεικονίζει. Ένα νεαρό παιδί φορώντας φουστανέλα βοηθάει έναν τυφλό άντρα, που προφανώς τραυματίστηκε στη μάχη. Αυτό το καταλαβαίνουμε από την ενδυμασία τους, τα όπλα που κρατούν και την έκφραση των προσώπων τους, διότι το παιδί φαίνεται φοβισμένο και ο άντρας εξαντλημένος.

Επέλεξα να σου περιγράψω αυτόν τον πίνακα, γιατί μου προκάλεσε περισσότερο το ενδιαφέρον. Τέλος πιστεύω ότι θα σου αρέσει κι εσένα λόγω του φιλότεχνου πνεύματος που σε διακρίνει.

Δέσποινα Ζ.

Αγαπητέ Αντώνη,

Σου στέλνω αυτό το e-mail, επειδή ξέρω ότι σου αρέσει η τέχνη. Βρήκα έναν πίνακα, «Το ψάθινο καπέλο» του Νικολάου Λύτρα. Το έργο βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη και είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του καλλιτέχνη. Δημιουργήθηκε το 1925 και είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα του πρώιμου ελληνικού μοντερνισμού.

Ο πίνακας είναι μια ελαιογραφία πάνω σε μουσαμά. Τα χρώματα είναι πολύ ανοιχτά. Χρησιμοποιούνται κυρίως οι αποχρώσεις του κίτρινου, του μπλε και του λαδί. Ο Ν. Λύτρας ονόμασε τον πίνακα «Το ψάθινο καπέλο», γιατί μας παρουσιάζει ένα νεαρό άτομο που στο κεφάλι του φοράει ένα ψάθινο καπέλο. Πίσω του υπάρχει μάλλον ένα χωριό, γιατί βλέπουμε ένα μικρό χωράφι και δυο τρία σπιτάκια.

Ο πίνακας αυτός μου αρέσει  γιατί μου θυμίζει την ήσυχη και γαλήνια εικόνα του χωριού μου και με ηρεμεί. Στείλε μου μήνυμα για να μου πεις και εσύ τις εντυπώσεις σου.

Φιλιά, Γιάννης Δ.

Γεια σου Μαρία!

Τι κάνεις; Ελπίζω να είσαι καλά. Αποφάσισα να σου στείλω αυτό το e-mail για να σου περιγράψω τον πίνακα «Το κρυφό σχολειό» του Νικολάου Γύζη. Είναι μια ελαιογραφία του 1885-1886. Ο πίνακας αυτός απεικονίζει έναν ιερέα που κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας διδάσκει στα παιδιά κρυφά γραφή και ανάγνωση. Μου αρέσει πολύ, γιατί με ταξιδεύει στα δύσκολα και σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας, στα οποία τα παιδιά απαγορευόταν να μορφώνονται. Επίσης, αποτυπώνεται σ΄αυτόν ο ζήλος με τον οποίο διδάσκει ο ιερέας και η αφοσίωση με την οποία παρακολουθούν το μάθημα τα παιδιά. Είναι ένας από τους πιο ωραίους πίνακες Ελλήνων ζωγράφων.

Εύα Π.

Αγαπητέ φίλε Δημήτρη,

θα ήθελα να σου πω για τον πίνακα ζωγραφικής που μου έκανε φοβερή εντύπωση. Είναι ένας πίνακας επιβλητικός και εντυπωσιακός. Λέγεται «Η εκδίωξη των εμπόρων από τον ναό» και βρίσκεται στο Institute of Art στη Μινεάπολη των ΗΠΑ. Είναι μια ελαιογραφία σε μουσαμά με διαστάσεις 117Χ150 cm.  Τον πίνακα τον έχει ζωγραφίσει ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος-El Greco γύρω στα 1750, την περίοδο της Αναγέννησης, και έχει θέμα θρησκευτικό. Κυριαρχούν τα έντονα χρώματα στα οποία δίνει σημασία ο Greco και τα έντονα χαρακτηριστικά στα πρόσωπά τους. Το κυρίαρχο σημείο στον πίνακα είναι στο κέντρο ο Χριστός με κόκκινο μανδύα, που θυμωμένος διώχνει τους αμαρτωλούς από τον ναό. Τα πρόσωπα φαίνονται να έχουν αγωνία, φόβο και τρόμο για την έσχατη κρίση.

Απόστολος Π.

Αγαπημένη μου φίλη Δήμητρα,

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας περιηγηθήκαμε στην Εικονική Πινακοθήκη της Τράπεζας της Ελλάδος. Επειδή ξέρω ότι σε ενδιαφέρουν τα θέματα που σχετίζονται με την τέχνη, αποφάσισα να σου περιγράψω τον αγαπημένο μου πίνακα.

Είναι ένα επιβλητικό έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη και ονομάζεται «Θαλασσογραφία». Είναι μια ελαιογραφία σε καμβά, στην οποία τα χρώματα είναι σκοτεινά, ενώ οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Απεικονίζεται μια φουρτουνιασμένη θάλασσα και ένας ουρανός γκριζωπός γεμάτος σύννεφα. Δυο πλοία, ένα ατμόπλοιο και ένα ιστιοφόρο, παλεύουν μέσα στην κακοκαιρία για να μη βουλιάξουν. Το ατμόπλοιο φαίνεται να έχει απομακρυνθεί  περισσότερο από το ιστιοφόρο και να τα βγάζει πέρα πιο εύκολα με την τρικυμισμένη θάλασσα. Μπορείς άμα θέλεις να τον ψάξεις στο διαδίκτυο, είναι πολύ ενδιαφέρων πίνακας. Στείλε μου και πες μου πώς σου φάνηκε.

Νίκη Κ.

Εμένα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο πίνακας «Υμηττός» του Οδυσσέα Φωκά. Πρόκειται για μια ελαιογραφία στην οποία κυριαρχεί το πράσινο και το κίτρινο χρώμα. Στον πίνακα υπάρχει ένα άσπρο φόντο από πίσω με βουνά να αχνοφαίνονται και στην άκρη ένα δέντρο καταπράσινο που στέκεται πλάγια. Στο κάτω μέρος της ελαιογραφίας υπάρχει γρασίδι με πολλά χρώματα, όπως πορτοκαλί, κίτρινο, καφέ και πράσινο. Ο εντυπωσιακός και πρωτότυπος πίνακας περιλαμβάνεται στο Μουσείο του Αλέξανδρου Σούτζου από το 1900 που δημιουργήθηκε. Ο συγκεκριμένος πίνακας με εντυπωσίασε, επειδή κατά τη γνώμη μου απεικονίζει ένα γαλήνιο και ήρεμο τοπίο. Τα χρώματα ο καλλιτέχνης τα έχει συνδυάσει αρμονικά  και γι΄αυτό θεωρώ ότι είναι ένα θαυμάσιο έκθεμα και ο καλλιτέχνης έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Γεωργία Δ.

Γεια σου φίλε μου!

Επειδή ξέρω πως σ΄ ενδιαφέρει η ζωγραφική, αποφάσισα να σου δείξω τον αγαπημένο μου πίνακα από την αγαπημένη μου ζωγράφο Μαρία Κοκκίνη. Ονομάζεται «Ο βασιλιάς» και απεικονίζει έναν βασιλιά από το σκάκι, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως μάτια, μαλλιά, μούσι, γραβάτα και στέμμα. Το φόντο φαίνεται πως είναι ένα ταμπλό σκακιού, αλλά με διαφορετικά χρώματα. Αντί για το κλασικό μαύρο και άσπρο είναι κόκκινο και άσπρο, που νομίζω βοηθάει τον πίνακα να είναι πιο σουρεαλιστικός. Αυτό που μου αρέσει στους πίνακες της Μαρίας Κοκκίνη είναι η διαφορετικότητα των έργων της από τους πίνακες άλλων ζωγράφων.

Απόστολος Σ. 

Γεια σου Χριστίνα!

Θέλω να σου μιλήσω για έναν υπέροχο πίνακα που είδα στο internet και, επειδή ξέρω πόσο σου αρέσει η ζωγραφική, θα σου μιλήσω για αυτόν.

Ο πίνακας είναι της Μαρίας Κοκκίνη και λέγεται “Phone relationship”. Τα χρώματα του πίνακα είναι το μαύρο, το γκρι, το μπλε, το κίτρινο, το κόκκινο και το σομόν. Το σκηνικό είναι κίτρινο, γεμάτο μπλε γεωμετρικά σχήματα και έχει ζωγραφισμένα   το περίγραμμα ενός ανθρώπου από γεωμετρικά  σχήματα πάνω δεξιά και πάνω αριστερά το  περίγραμμα ενός τηλεφώνου με ένα καλώδιο, που καταλήγει σε ένα άλλο τηλέφωνο κάτω αριστερά. Στη μέση υπάρχει ένα παράθυρο απ’ όπου φαίνονται πολυκατοικίες με φώτα στα παράθυρα. Η κοπέλα έχει δεμένα πάνω τα μαλλιά της, έχει μεγάλα μάτια, γεωμετρική μύτη και απαλά ροζ χείλια. Φοράει γκρι μπλούζα με ζιβάγκο και γεωμετρικά σχήματα με μπλε και κόκκινα χρώματα, γκρι παντελόνι καμπάνα και μαύρα παπούτσια. Τα χέρια της ακουμπάνε πάνω σε ένα μαύρο λεπτό τραπέζι και κάθεται σε μια μαύρη λεπτή καρέκλα. Στο τραπέζι έχει ένα μπλε βάζο με ένα κόκκινο λουλούδι μέσα. Τέλος κάτω από την καρέκλα έχει μια γκρι γάτα και κάτω από το τραπέζι έναν γκρι  σκύλο.

Μου άρεσε ιδιαίτερα, γιατί  έχει πολλά φωτεινά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. ελπίζω να αρέσει και σε σένα. Γράψε μου κι εσύ για τον δικό σου αγαπημένο πίνακα.

Ειρήνη Μπ.

Η ψηφιακή αφήγηση   (digital storytelling) είναι η τέχνη του να λες ιστορίες συνδυάζοντας πολυμέσα, συμπεριλαμβάνοντας γραφικά, ήχο, video και διαδικτυακή δημοσίευση. Αποτελεί ένα σημαντικό εκπαιδευτικό εργαλείο, καθώς αναπτύσσει τον γραπτό και προφορικό λόγο, την κριτική σκέψη αλλά και τον οπτικό και ψηφιακό γραμματισμό των μαθητών.

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και της Λογοτεχνίας  μαθητές και μαθήτριες της Α’ και Β΄ Γυμνασίου, αφού διδάχθηκαν τις αρχές της ψηφιακής αφήγησης σύμφωνα με το μοντέλο του Larry Brooks προκειμένου να δομήσουν και να δημιουργήσουν σωστά την αφήγηση της ιστορίας τους, έγραψαν  το σενάριό της. Στη συνέχεια δημιούργησαν το εικονογραφημένο σενάριο/«storyboard», αποτυπώνοντας τα συστατικά στοιχεία της ιστορίας, τις εικόνες, το κείμενο, τη μουσική και προχώρησαν στη σύνθεση και δημιουργία του τελικού προϊόντος με το λογισμικό Photo Story 3, προσθέτοντας τις εικόνες, την ηχογραφημένη αφήγηση και τη μουσική που είχαν επιλέξει. Στο τελικό στάδιο παρουσίασαν και σχολίασαν τις ψηφιακές τους αφηγήσεις, οι οποίες κοινοποιήθηκαν και στο διαδίκτυο.

Τις ψηφιακές αφηγήσεις των παιδιών μπορείτε να δείτε εδώ.