Αν μπορεί κάποιος/α να θυμηθεί το τραγουδάκι “ψάξεεε , ψάξεεε δεν θα το βρεις το δαχτυλίδι που φορείς…”, σκοπός που συνόδευε το παλιό παχνίδισμα με τις παλάμες, θα καταλάβει γιατί  το σιγοτραγουδούσα μετά το πέρας της τρίτης διδακτικής μου ώρας σήμερα και το μάθημα της Ιστορίας Γενικής Παιδείας Γ Λυκείου ελαφρώς παραφρασμένο ” ψάξεεε, ψάξεεε..δεν θα το βρεις το μαθητούδι που ζητείς”. Δίδαξα τα πριν και μετά της δικτατορίας σε 6 από τους 26 μαθητές/τριες του τμήματος. Οι υπόλοιποι/ες διάβαζαν για τις πανελλήνιες ροκανίζοντας τις απουσίες τους. Βέβαια από δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι και τα έξι παιδιά της τάξης παρακολούθησαν ό,τι είπα. Είδαν το αρχείο παρουσίασης και το διάγγελμα του Παπαδόπουλου αλλά με την κατακερματισμένη τους προσοχή ελπίζω λίγα.  Να λοιπόν ανάμεσα σε πολλούς άλλους παράγοντες γιατί τα παιδιά μας θα γνωρίζουν αρκετά καλά ισως μόνο τον Κολοκοτρώνη… Εμείς οι δάσκαλοι θέλουμε πάντα να προσπαθούμε  και κάτι πάντα καταφέρνουμε. Ας αφήσω σε αυτό το σημείο μια διδακτική πρόταση… Αρχή του παραμυθιού στο Λύκειο καλημέρα σας..( Αποσύρθηκε η διδακτική πρόταση μέχρι την καταχώρησή της στην πλατφόρμα του Β επιπέδου).

Ετικέτες:Ιστορία Γενικής Παιδείας Γ Λυκείου

Ένα  περιστατικό όπως αυτό που έδειξαν επιτυχημένα σε μία  ήδη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους οι μαθητές/μαθήτριες του Λυκείου Παξών, μαζί με τις επιμέρους αναφορές τους σε καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ρατσιστικές εκδηλώσεις είναι μία πραγματικότητα σε πολλά περιβάλλοντα ακόμα και σήμερα. Όπως γνώριμη είναι και  η αλληλέγγυα ευαισθητοποίηση πολλών ανθρώπων σε τέτοια συμβάντα. Ας μην μένουνε λοιπόν στο περιθώριο της προβολής.

Ετικέτες:Κοινωνικό

     Το σχολείο τελικά μου έμαθε ότι το σημαντικό είναι το μικρό. Αυτό το βλέμμα,εκείνη η συμπεριφορά των παιδιών με το ασυνείδητο μεγαλείο, η στιγμιαία αυταπάρνηση, το απροσδόκητα πηγαίο. Κάθε τι από την καθημερινότητα που κρύβει απλότητα και ίσως μεγαλείο, κάθε τι που έχει μέσα του την εν δυνάμει αλλαγή και συνήθως δεν προβάλλεται, δεν ταιριάζει σε αξιολογικές κλίμακες αλλά διδάσκει χωρίς λόγια, υπόσχεται, αλλάζει.

Δεν θέλω πια άλλα εξ ορισμού μεγάλα. Αρκούμαι στα μικρά. Μέσα σε αυτά που βρίσκεται το ηθικά καινοτόμο, η δυναμική της αλλαγής , αυτό που αποτελεί γόνιμη μνήμη και ελπίδα.

Ετικέτες:ΣΚΕΨΕΙΣ

     Εκείνη την ημέρα η αίθουσα με το διαδραστικό πίνακα ήταν απασχολημένη (συνήθως είναι). Τρίτη Λυκείου Ιστορία Γενικής Παιδείας. Αφού δεν δίνουν τα  παιδιά πανελλαδικά το μάθημα με όση θεατρικότητα κι αν διέθετα, θα  λειτουργούσα ως ένα ακόμα υπνωτικό τους. Τόλμησα να πάρω την υδρόγειο  και το χάρτη. Να δείξω τις προελάσεις της Γερμανίας στο Β Παγκόσμιο.

Κι ενώ πίστευα ότι θα γελούσαν, θα κορόιδευαν αυτού του είδους την εποπτικότητα (φυσικά επιβεβαιώθηκα) αλλά τουλάχιστον κάτι θα τα κρατούσε ξύπνια, ξαφνιάστηκα  όταν θέλησαν να σηκωθούν και να επαναλάβουν την πορεία της Γερμανίας  δείχνοντάς την στο χάρτη και περιστρέφοντας ελαφρά την υδρόγειο.

Δεν ξέρω, αν ο πόλεμος κερδήθηκε, η μάχη πάντως ναι, με τη βοήθεια από το παρελθόν. Ήταν άραγε η προσλαμβάνουσα που τα ξάφνιασε, όταν απομακρύνθηκαν από την ανέπαφη επικοινωνία;

Δεν είμαι θιασώτης της επιστροφής στα παλιά αλλά της ύπαρξης του παλιού μέσα στο νέο.

Εποπτικά Μέσα ( Κατερίνα Κατσούλη, Α Λυκείου , 2ο ΓΕΛ ΓΛΥΦΑΔΑΣ Φεβρουάριος 2014)

Ετικέτες:Εποπτικά Μέσα